💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_سیصد_و_شصت_و_نهم رضوان – شاید منتظره تو قدم جلو بذاري . پوزخند زدم . من – از هیچی خبر نداري رضوان . دستم رو گرفت . رضوان – بگو تا بدونم . ملتمس گفتم . من – نپرس . همون موقع مهرداد وارد اتاق شد . مهرداد – سلام مارال خانوم . لحن صحبتش یعنی تو باید می اومدي بیرون و سلام می کردي . بلند شدم ایستادم . من – سلام . اشاره کرد به بیرون . مهرداد – بیاین مامان هندونه آورده . قبل از اینکه بگم " من نمیام " رضوان رو به مهرداد گفت . رضوان – می گه فردا نمیاد . من از طرفش قول رفتن دادم . مهرداد نیم نگاهی بهم انداخت و جواب رضوان رو داد . مهرداد – میاد . اخم کردم . من – نمیام . اخم کرد . مهرداد – میاي . زشته . و برگشت و از اتاق خارج شد . رضوان که خیره به اخم شوهرش بود ، برگشت به سمتم . رضوان – فردا عموشون هم هست با زن عموشون و ... من – ملیکا ؟ رضوان – آره . حس حسادت می ذاشت حضور ملیکا رو اونجا ، کنار امیرمهدي تحمل کنم ؟ یا اینکه با موضوع پیش اومده راه رو براي رقیب باز می ذاشتم ؟ دوباره سردرگم شدم . باید چیکار می کردم ؟ حس حسادتم به قدري قوي بود که نذاره درست فکر کنم . سر دو راهی رفتن و نرفتن گیر کرده بودم . ولیآخر سر با یادآوري اینکه هنوز یه روز از محرمیتمون باقی مونده تصمیم گرفتم به رفتن . هنوز زنش بودم . و گذاشتم رضوان تو این فکر بمونه که به خاطر بردن اسم ملیکا من رو وادار کرده به رفتن . *** 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem