💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_سیصد_و_هفتاد_و_یکم اما وسط راه من خشک شدم از دیدن ملیکایی که به سمت کارتون بزرگی خم شده بود و می خواست به امیرمهدي تو بلند کردنش کمک کنه . با متانتی که بیشتر براي جلب توجه بود به امیرمهدي گفت . ملیکا – بذارین کمکتون کنم . امیرمهدي خیلی طبیعی جواب داد . امیرمهدي – شما بفرمایین . این سنگینه . و به تنهایی بلندش کرد . ملیکا هم از حرفش به قدري خوشش اومده بود که حتما داشتن قند آب می کردن تو دلش لبخند زد. شاید واقعاً مثل من عاشق بود و نمیخواست به هیچ عنوان امیرمهدي رو از دست بده . به رفتن امیرمهدي خیره شدم . اومده بودم چیکار ؟ که حرص بخورم ؟ منی که قرار بود زنش بشم حق داشتم حرص بخورم .نداشتم؟ نرگس صدام کرد . نرگس – مارال جان این فرش رو می تونی ببري تو حیاط ؟ نگاهش کردم . فرش کوچیک اتاقش لوله شده تو دستش بود . رفتم طرفش و فرش رو گرفتم و راهی حیاط شدم . سعی کردم همراه بقیه به کارها برسم . براي اخم و تخم امیرمهدي وقت زیاد بود . مدام در رفت و آمد بودیم . همه . هر کی چیزي بیرون می برد و این میون ملیکا از حضورش کنار امیرمهدي فیض می برد و من رو عصبی می کرد . امیرمهدي هم که انگار نه انگار ، نگاهم هم نمی کرد . انگار اصلا حضور نداشتم . بی صدا کارش رو انجام میداد . حتی یه بار می خواستم جعبه ي سنگینی بلند کنم و اومد و زودتر از اینکه برش دارم ، بلندش کرد و برد . ولی نگفت " تو دست نزن " نگفت " سنگینه" . من قرار بود یه روزی زنش بشم. چرا اینجوري می کرد ؟ رفتارش هر لحظه حالم رو بدتر می کرد و بیشتر از قبل مطمئن می شدم این روزهاي سخت آغاز روزهاي جداییه ماست . باید باور می کردم همه چی تموم شده . و چه سخت بود قبول کنم ملیکا قراره جایگزینم بشه . وسائل که بار کامیون ها شد ، ما هم سوار ماشین شدیم و رفتیم سمت خونه ي تازه خریداري شده ي خونواده ي درستکار . با اینکه قبلا ً آینه و قران برده بودن ، باز طاهره خانوم با قران ، قبل از همه وارد شد و بسم الله‌ی گفت . نگاهی به سمت طبقه ي دوم انداختم . یه روزي قرار بود اونجا خونه ي من باشه . حالا نصیب کی می شد ؟ ملیکا ؟ 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem