اوایل رمان بیگانه، کامو از قول مورسو مینویسه: «همه چیز پیرمرد را برای ماری تعریف کردم و ماری خندید. ماری یکی از پیژامه‌های مرا تنش کرده بود و آستینهایش را بالا زده بود. وقتی خندید باز دلم هوایش را کرد. یک دقیقه بعد پرسید آیا عاشقش هستم. گفتم درست نمی‌دانم اما به گمانم نه» و این همون حقیقتیه که انگار همه از یاد بردن، اینکه حرف‌ها بار دارن و کلمه‌ها معنا، باور نمیکنن هربار که آوای معنی‌داری از فاصله‌ی تنگ بین دو لب به گوش میرسه، در دنیای بیرون واقعا چیزهایی عوض میشه، انتظاری شکل میگیره، آرزویی به وجود میاد و یا #امیدی میمیره، هربار که کلمه‌ای‌رو در جمله‌ای بکار میبریم در حالی که معنای واقعی اون‌رو اراده نکردیم، انگار که طفلی‌رو به دنیا آوردیم و رهاش کردیم، چه کسی باور میکنه که مسئول یتیم‌شدن انتظارات و باورهایی باشه که از #کلمه‌ها و #حرفهاش زاده‌شدن؟ و تصور کن چه رنجی میکشه کسی که معنای کلمه‌ها رو میدونه، کلمه‌هایی هرجایی و حرفهایی بی‌رمق که هیچکس جور معنا و مفهومشون‌رو نمیکشه، [مدام ناامید کردیم و ناامید شدیم، فقط برای این که حرف‌زدن بلد نبودیم....] #امید @hibook🌱

«دوست داشتن و دوست داشته شدن؛ از عشق می‌ترسم، از قربانی شدن در قربانگاه. پس تصمیم دارم؛ بیشتر فکر کنم، فقط بزرگ شوم و کار‌های مهمی انجام‌ بدهم تا شاید در زندگی برج‌های بلندتری بسازم.» #سیلویا‌پلات؛ یادداشت‌های روزانه. @hibook🖊

🎵#موسیقی‌خوب‌گوش‌کنیم علی قمصری درباره آلبوم «دُرصط» اینگونه می‌گوید: «این واژه در این مجموعه، حاصل بار دگرگونی معنایی در قواعد حاضر موسیقی ایرانی، برای ارائه درونیات شخصی است بدون اینکه به اسلوب‌ها خدشه‌ای وارد شود. دُرصط نه غلط است نه درست. ارائه «دُرست»، را اگر بازنمایی و «غلط» را نادیده انگاشتن اصول بپنداریم، به اعتقاد من راه سوم، درصط عمل کردن، یعنی رسیدن به آفرینش هنری با وفاداری به اصول، همان هدف اصلی‌ام در خلق اثر است.» #قطعه‌ی_‌پنجره_های_مات #آلبوم_دُرصط #علی_قمصری #موسیقی @hibook🎶

از چوب محابا نکند شعله آتش از دار کجا جرأت منصور شود خشک؟ #صائب_تبریزی پ‌ن: بریده ای از فیلم سینمایی منصور @hibook🎥

آدم را گفت هبوط تو موقت است به من باز می گردی آدم اما خانه ساخت #علیرضا_روشن @hibook⚜

📓#برشی_از_کتاب آناستازیا، هر بار که پسرک به او التماس می‌کرد به سینما ببردش، می‌گفت: «وای، پناه بر خدا! پول بدیم که بندازنمون توی تاریکی؟ ما فقیر بیچاره‌ها زندگی‌مون همه‌ش تاریکیه. مگه دیوونه شده‌ایم که بالای تاریکی پول بدیم؟ واسه ما که چراغ نداریم، تاریکی هوا شروع فیلمه. نه، پسرجون، زندگی خودمون به قدر کافی سیاه هست. حیفه چشمات رو توی تاریکی ضایع کنی.» چشم انتظارِ در خاک رفتگان نوشته‌ی میگل آنخل آستوریاس ترجمه‌ی سروش حبیبی @hibook📖

منشاوی چند جا موقع خوندن نفس کم میاره و گریه می‌کنه، یه بار وقتی داره قسمتهای پایانی سوره‌ی بقره رو تلاوت میکنه و می‌رسه به"وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا"،یه بار وقتی سوره‌ی حشر رو می‌خونه و اين قرائت معروفش از سوره‌ی علق. اولش مثل همیشه آروم شروع میکنه به خوندن و وقتی می‌رسه به این قسمت از سوره "انسان طغیان می‌کند، همین که خود را بی‌نیاز بپندارد." دیگه نمی‌تونه خودش رو کنترل کنه و بغض می‌کنه. توی داستان‌نویسی اصطلاحی داریم تحت عنوان راوی دانای کل، به نظرم وقتی قاری موقع خوندن این مدلی از خودش بیخود می‌‌شه و می‌شکنه تبدیل ‌میشه به قاری کل، یه پله بالاتر از زمان خودش می‌ایسته و می‌شه نماینده‌ و سخنگوی همه‌ی انسان‌های بی‌پناه و سرگردان تاریخ. چشمانم را بسته‌ام و منشاوی دارد برایم #قرآن می‌خواند و من به انسانی فکر می‌کنم که در اوج نیاز، طغیان کرده. می‌بینی چه تنهایی غریبی‌ست! #یک_جرعه‌_نور @hibook✨

‏«تو اتفاقی وارد زندگی‌ای شدی که به آن افتخار نمی‌کردم، و از آن روز به بعد چیزی شروع به تغییر کرد. بهتر نفس می‌کشیدم، از چیزهای کم‌تری متنفر بودم و هرچه را که شایسته‌اش بود آزادانه تحسین می‌کردم.» 🗞آلبر کامو / نامه به ماریا کاسارس @hibook🗞

📖#برشی_از_کتاب مرزی هست که ما فقط شبانه دلِ گذشتن از آن را داریم، مرز تفاوت‌های خودمان با دیگران، مرز نبردهامان با خودمان ...! 📕گرینگوی_پیر ✍🏼 کارلوس_فوئنتس @hibook✍