سلام #گفتگو در تعاملات اجتماعی ، ابزاری برای تربیت است آواهای نوزادی، شکل گیری کلام، گفت و گوی درونی و ... از کودکی وجود دارند. اگر بستر تربیتی فراهم نباشد، بچه ها کم کم از گفتگو فاصله می گیرند و به سمت رقبای گفتگو (غر زدن، پرخاش کلامی، جر و بحث، داد و فریاد، طفره روی، سکوت نابجا، قهر کردن، اطاعت محض، تسلیم شدن، فرافکنی مشکلات، حاضر جوابی، طعنه و کنایه، به رخ کشیدن ایرادها، مسخره و متلک، چاپلوسی، دنبال بحث/متقاعدسازی و اثبات بودن، دائم انتقاد کردن و ...) پیش می روند. باید این نوع رقبای گفتگو را خوب بشناسیم! و از آنها ، ما امید شویم. و گفتگو را جایگزین کنیم. 👌 برای شروع گفتگو: طرف مقابل باید با ما احساس امنیت کند. امنیت، ارائه و ابراز نظر را ممکن می کند و تعامل را به سمت گفتگو پیش می برد. در فضای ناامن، افراد خودسانسوری می کنند و ابراز نظر نمی کنند. ✋اگر شنونده فعال باشیم - به جای اینکه واکنش سریع بدهیم، ایرادها را به رخ بکشیم، تمسخر یا داد و فریاد کنیم- باب گفتگو ، تسهیل می شود. در گفتگو، شناخت و فهم طرف مقابل مهم هست. اگر حق بدهیم هر فردی ممکن است نظر مخالف ما داشته باشد، گفتگو تسهیل می شود. حق دادن به طرف مقابل و همدلی کردن با او، گاهی عذرخواهی برای آرام کردن آهنگ هیجانی طرف مقابل ، باعث روان شدن گفتگو می شود. نگاه توام با #گشودگی (آغوش باز در فهم و احترام به تفاوتهای فردی + پذیرش اتفاقات) ،، برای تقویت گفتگو لازم است. گفتگو کردن، بستر تربیت را تسهیل می کند. ✍ یادداشت مدیر مدرسه #میزان 📚 برداشت از کتاب تربیت در عمل #دکتر_محمدرضا_عابدی #دکتر_راضیه_ایزدی