eitaa logo
پیر طریقت
1.3هزار دنبال‌کننده
3.1هزار عکس
725 ویدیو
48 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
فقر ما خوشتر ز ملک پادشا ما و درویشی و درویشی ما فقر سلطانی است ، سلطانی است فقر پادشه درویش و درویش پادشا
اگرت دیدهٔ حقیقت‌بین باز باشد، هرگز به نظر حقارت در افراد انسانیّه نظر نکنی. اگر از سرّ آیت «فتبارکَ اللهُ احسنُ الخالقین» اندکی معلومت شدی، آنگاه اندکی از عزت و بزرگواری این برگزیدگان معلومت شدی. (خواجهٔ احرار) 📚 رسالهٔ فقرات @IbnAarabi
شهید : من به شما رفقا با صراحت عرض کنم حدود ۳۳ سال است تلاشگری دارم و در این ۳۳ سال حدود ۳۱ سالش کار دسته‌جمعی داشته‌ام. می‌دانید بزرگ‌ترین فقر کارهای ما چه بوده؟ آیا فقر پولی بوده؟ آیا فقر امکانات اجتماعی بوده؟ بله! این فقرها بوده، اذیت‌مان هم کرده و می‌کند اما این‌ها بزرگترين فقر نبوده است. بزرگ‌ترین فقر ما، فقر انسانی بوده است؛ یعنی همیشه هر کاری را خواستیم انجام بدهیم در درجه اول، آدم آن کار را کم داشتیم. 📚 سه گونه اسلام، ص۳۰
هو ❗️سلطنت فقر مرحوم‌ آیت الله محمد شجاعی زنجانی: « مرحوم استاد (علامه طباطبایی قدس سره) فرد بزرگ و بزرگواری بود، خدا ایشان را رحمت كند و ما را از انفاس قدسی اش بی بهره نسازد. اگر به مزار مبارك ایشان رفتید، از آنجا كه وی نزد خداوند متعال منزلت دارد - چرا كه او سلطنت فقر داشت - حتماً حوائج خویش را مطرح كنید؛ آنجا محل نزول رحمت و دعا مستجاب تر و در واقع در مظان استجابت دعا است»! کتاب ملائکه، آیت الله شجاعی؛ ص 36.
هو فقر مفرط از آقای دکتر حامد ناجی شنیدم که به نقل از استادشان علامه سید جلال الدین آشتیانی میگفتند: مرحوم آقا میرزا حسن کرمانشاهی( حکیم بزرگ تهران و استاد علامه رفیعی قزوینی) شرح مبسوط مهمی بر اشارات نوشته که از بین رفته است. جریان این بوده که ایشان چند سال روی این شرح کار می‌کرده است و آنچه مکتوب شده بود را در صندوقچه قرار داده بود. روزی برای خرید حنا به عطاری میرود و بقال جنس خریداری شده را در کاغذی می پیچد و تحویل می‌دهد. آقا میزا حسن نگاه می‌کند می‌بیند خط این کاغذ و متنش قدری آشناست دقت می‌کند می‌بیند صفحه ای از شرح اشارات خودش است!! بر می‌گردد و به منزل می آید و صندوقچه را باز می کند می‌بیند کتاب نیست که نیست!! پرس و جو می کند می گویند بله یکوقت شما نبودی و ما نیاز به خرید داشتیم و هیچ پولی هم نبود مجبور شدیم بعنوان کاغذ به عطاری  بدهیم برود! می گویند: آقا میرزا حسن بعد از این ماجرا دیگر افسرده شد و نشاط علمی‌ خود را تا آخر عمر از دست داد و موفق به نگارش جدید نشد. آقا میرزا حسن خیلی فقیر بوده است. اقول: در همان دوران فقهای متمولی در تهران بودند که رفت و آمد مفصل داشتند ولی به این حکمای جلیل القدر رسیدگی مالی نمی کردند. یا عقیده نداشتند یا مطلع نبودند. نمی‌دانم. بهرحال غیر از موارد استثنا همیشه وجوهات دست فقها بوده است و فقر و فلاکت گریبانگیر حکما. این بندگان خدا هم عفیف و آبرودار بودند و رویشان نمی شده اظهار کنند. فقر خیلی بد است و عمر و استعداد انسانها را سر تحصیل اقلیات زندگی تلف می کند. تعالیم اسلام خیلی با فقر مبارزه کرده است و نباید فقر را ارزش‌گذاری و توجیه کرد. گو اینکه در صورت ابتلا باید صبر کنیم و نوعی ریاضت بدانیم تا لااقل رشد معنوی داشته باشیم. اول دی 1402