هو باغْبانا رَعدْ مُطرب ابرْ ساقی گشت و شُد باغْ مَست و راغْ مَست و غُنچه مَست و خارْ مَست #حضرت_عشق_مولانا

هو لقمه‌ی حلال از نظر مولانا ... آنچه ما می‌خوریم، در روحیات ما تأثیر دارد ... این که روزی ما و لقمه‌ی ما چه باشد، بی‌ارتباط نیست با این که "حال ما" چگونه باشد ... لقمه‌ی انسان باید حلال باشد ... اما لقمه، تنها آن خوراکی نیست که از راه دهان می‌بلعیم ،،، لقمه‌هایی هست که ذهن ما و جان ما را تغذیه می‌کند ... ما روزانه از سفره‌های مختلفی برای جسم و روح‌مان روزی بر می‌داریم ،،، مهم است که بدانیم روزی که به جسم و جان‌مان می‌رسانیم، حلال است یا حرام؟ مولانا یک معیار برای سنجش حلال یا حرام‌بودن روزی، به ما می‌دهد: نشانه لقمه‌ی حلال، چه لقمه‌ی غذای جسم باشد و چه خوراک روح و جان ما، آن است که نتیجه‌اش گرمی و روشنایی و کمال و امید و عشق و محبت نسبت به خودمان و مردم است ... در مقابل، اگر در دل ما حسد، نفرت، خشم و غفلت از معنویات موج بزند و به طور مستمر در دل‌مان احساس گرفتگی و تاریکی داریم، جایی هم‌سفره‌ی شیطان شده‌ایم، اگرچه بی‌خبر ... و باید ریشه را در لقمه پیدا کنیم ... یک جایی، لقمه‌ی حرامی خورده‌ایم یا روزی ناپاکی به روح و جان خود داده‌ایم ... آنچه ما می‌خوریم، آنچه می‌نوشیم، آنچه می‌بینیم ؛ آنچه می‌خوانیم، موسیقی که گوش می‌دهیم، برنامه‌ای که تماشا می‌کنیم و ... همه برای ما "لقمه" هستند ... لقمه‌هایی که فکر ما و نوع نگاه ما به هستی و نوع رفتار ما را، شکل می‌دهند ... لقمه، تخم است و برش، اندیشه‌ها لقمه، بحر و گوهرش اندیشه‌ها حلال‌ترین قوتی که به ما می‌رسد، آن است که نتیجه‌اش عشق به انسان‌ها و هستی و میل خدمت به خلق و البته میل پر کشیدن به سوی جهان معناست ... زاید از لقمه حلال اندر دهان میل خدمت، عزم رفتن آن جهان مثنوی: دفتر اول

هو پیوسته باید که از اندامِ مومن یکی به خداوند مشغول باشد؛ یا به دل او را یاد کند یا به زبان، ذکر او هَمی‌گوید یا به چشم، دیدارِ وی می‌بیند یا به دست، سخاوت می‌کند یا به قدم، زیارت مردان همی‌رَود یا به تَن، خدمت مؤمنان همی‌کند یا از ایمان، یقینی همی‌وَرزد یا از خِرد، معرفت همی‌دارد یا از کار، اخلاص هَمی‌ورزد یا از قیامت حَذر می‌کند. این چنین کس، من کفیلم که چون سر از گور بَرکند، کَفن‌کِشان می‌رود تا به بهشت. #شیخ_ابوالحسن_خرقانی @Analhaghhoo

هو ذکر از بدیهی‌ترین نشانِ عاشقی و دلبُردگی است. چنان‌که امام‌علی(ع) فرماید: «انتَ معَ مَنِ اَحْبَبْتَ: تو با کسی هستی‌ که دوستش‌داری». مقصود اصلی جمیع عبادات این است که آدمی یاد خدا باشد. عرفا و صوفیه نیز در باب ذکر سخنانی دامن‌گستر گفته‌اند. از آن‌جمله باباطاهر می‌گوید:«الذِکرُ حیاة‌القلب: ذکر، قلب را زنده می‌کند». امام محمد غزالی گوید:«بدان‌که مقصود و لباب همهٔ عبادتها یادکردنِ خدای‌تعالی است که عماد مسلمانی، نماز است که ذکر حق‌تعالی است». امام قشیری نیز گوید:«ذکر رکنی قوی است اندر طریق حق سبحانه‌و‌تعالی و هیچکس به خدای‌تعالی نرسد مگر به دوامِ ذکر». نجم‌الدین کبری گوید:«ذکر یعنی بیرون‌آمدن از آنچه غیرِ خداست». حضرت‌مولانا ذکرِخدا را ضدِغفلت می‌داند: اُذْکُروا الله، شاهِ ما دستور داد اندر آتش دید ما را نور داد #کریم_زمانی @Analhaghhoo

هو ✨ اي عزيز! طريقت كار هر كسي نيست و به تعبير عين القضات اين كار، كار آساني نیست . در اين باره نكته اي از عين القضات بياموزيم:    «روزي چندين هزار جنازه به گورستان مي برند كه حتي يكي از آنان لحظه اي به تفكر نمي پردازد. و از چندين هزار كس كه كم و بيش به تفكر پرداخته اند، يكي به مقام جستجوي حقيقت بر نمي آيد. و از چندين هزار كس كه به مقام جستجو بر مي آيند، يكي به راه راست نمي رود. و از چندين هزار كس كه به راه راست مي روند، يكي نيست كه از راه رفتن خسته نگردد و دست از جستجو بر ندارد.  و از چندين هزار كس كه استقامت مي ورزند و راه را به پايان مي برند، يكي در ميان نباشد كه شايسته پيشگاه معشوق گردد. تا نپنداريم كه به راه طريقت رفتن كاري است آسان.» (#عين القضات همداني، نامه ها، نامه 72) #سلوک @Analhaghhoo

هو 📍عارف سوخته آیت الله انصاری همدانی قدّس سرّه: 🔰اى مولاى مهربان و اى پناه بيچارگان و اى اميدگاه محرومان! تو آنى كه از همۀ دردها آگاهى و بر ظلمت دل‌ها بينائى و از براى زنگار دل نور و جلائى. چون ياد خود را به كرمت در دل تمكين دادى و ذوقش به كام دل شيرين نمودى، اين نعمت عظمايم جز از فرط‍‌ مهربانى و فضل تو از كجا حاصل شد؟! اكنون اميدم از اين درگاه پر فيض چنانست كه اين احسان بى پايانم پيوسته افزون نمائى و روزگارم هميشه با ياد خوشت ميمون دارى. يا رب تو به‌دل هواى خود افزون كن غيرى كه در اين‌خانه بود بيرون كن اين سائل محروم كه بر درگه تو است با كام دل و مراد خود مقرون كن 🔰يا رب! اميدم چنانست كه با من به مقتضاى روى سياه و زيادى گناه رفتار نفرمائى؛ تا كنون هرچه از تو ديدم غير از فضل و كرم نبوده و راهى با تقصيركاران و روسياهان جز طريق عفو و اغماض نپيموده؛ در اين روزگار مهلت و وسعت كه اين قسم با بندگان سلوك نمائى در روز بيچارگى و گرفتارى كه به احسان و جودت محتاج تواند البته نيكوتر عمل فرمائى و به طريق اولى از احسانت دريغ ننمائى؛ الهى چون تو قبلۀ مشتاقان و كعبۀ مقصود عاشقانى بر آنجا كه آتش حرمان افروخته و دل‌هاى عزيزان سوخته بى‌دريغ نظر دارى هيچ‌گمان نمى‌برم كه با آن فضل بى‌منتها چنين نائرۀ جانگدازى را به حال خود واگذارى، و روزى به آب حيات رحمت، تشنگان سرچشمۀ وصال را سيراب نفرمائى. اى اصل نكوئى اى‌خدا نيك جهان شامل شده نيكيت به نيكان و بدان چون خير تو نيست نارسا بر دشمن با دوست ندانم چه كنى در پنهان 📚جنگ خطی آیت الله انصاری همدانی، منقول از مطلع انوار،ج۲،ص۳۵۱

هو پرسید که عشق چیست؟ گفت : امروز بینی فردا بینی و پس فردا بینی آن روزش بکشتند دیگر روز بسوختند وسوم روزش به باد دادند عشق این است ... #تذکره_الاولیاء

هو مدد روحانیت مرشد بر طالب به قدر سعی طالب است. که بی سعی ، امداد روحانی چند روز بیش بقا نمی یابد. خواجه علاءالدین عطار رشحات عین الحیات ، صفحه ۱۴۵ @hou786

هو آبی که برآسود، زمینش بخورد زود دریا شود آن رود که پیوسته روان است #هوشنگ_ابتهاج

هو " حلقه ی آن در هر آن کو می زند    بهر او دولت سری بیرون کند" #مثنوی_مولانا دفترپنجم 📘هر کس حاجت و نیاز خود را از    درگاه خداوند بطلبد, سعادت به    او رو می کند...