بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #محمدجواد_شیرازی ▶️ مردم شهر را دعا می کرد ذکر حق بود، لب که وا می کرد عمر خود، خرج مکتبِ حق کرد نفسش ظرفِ مس طلا می کرد @hosenih تا که میگفت شیعه جان ندهد محتضر را ملک رها می کرد دمِ او صد مسیح زنده کند نگهش دردها دوا می کرد حرکتِ کوه در تصرف داشت بی عصا بحر را دوتا می کرد خود خلیل است او که می بینید بین آتش برو بیا می کرد قدرِ او را کسی ندانست و شکوه از قوم بی وفا می کرد نیمه شب بود حمله ور گشتند در قنوتش خدا خدا می کرد پا برهنه، بدون عمامه طلب چند آشنا می کرد پیش چشم عیال و فرزندش شرم از فحش و ناسزا می کرد نانجیبی پیاده می بردش کاش از سن او حیا می کرد مچ پایش که در گذر پیچید استخوان تنش صدا می کرد پشت مرکب نفس زنان یادِ دختر شاه کربلا می کرد اثر پیری است یا اینکه داغ عمه قدش دوتا می کرد؟ @hosenih یاد عمه رقیه اش کرده نذر مویش چه گریه ها می کرد جانم عمه فدای یک مویت چه کسی شعله زد به گیسویت؟! ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #مجتبی_صمدی ▶️ درحسرت یار جان به لب شد مردی که بزرگ آسمان بود برروی محاسن سفیدش اشک دل زخمی اش روان بود استاد بزرگ مکتب عشق محنت زده ی همه دقایق تنها شده در هزار شاگرد همسایه غم امام صادق(ع) @hosenih در هجمه غربت مدینه بی هم نفسی خمیده اش کرد شد باعث لحظه رهائیش زهری که نفس بریده اش کرد تب ازنفسش زبانه می زد اشک از دل چاک چاک می ریخت درحجره میان بستر خود لاله زلبش به خاک می ریخت آنقدرکشید بار غصّه تا مرگ به کامش آرزو شد مانند تبار غم نصیبش ازشدّت غم سفید مو شد اجداد غریب و بی نشانش صد زخم از این زمانه خوردند گویا که تمام ارث غم را بر دست دلش همه سپردند او مثل خلیل شد درآتش این ارث نژاد اطهرش بود شد دفتر خاطرات او باز انگار بیاد مادرش بود با ضرب لگد دوباره واشد بابی زبهشت بی نشانه این بار که جای شکر باقی است مسمار نداشت درب خانه او را ز میان کوچه بردند آوای خدا شنیده می شد گویا که علی دوباره آنجا بر روی زمین کشیده می شد تا وادی کفر دین مطلق در بند زبین کوچه ها رفت با آنکه ز تیره عبا بود با موی برهنه بی عبا رفت صیاد نگفت با خودش که این صید شکار تیر درد است او را به عتاب می کشید و نامرد نگفت پیرمرد است افتاد به خاک و زیر لب گفت آمد به سرم بلای زینب (س) گویا که به روی خاک می دید درخاطره ردّپای زینب(س) با کینه بدون جرم اورا با یک غم بی حساب بردند او عاشق روضه بود و او را تا معرکه ی شراب بردند @hosenih شمشیر به روی او کشیدند امّا سر او به نیزه ننشست می دید به چشم دل سری را بازیچه ی ضرب چوب یک مست او عاشق روضه بود آری بانی عزای کربلا بود مسجد همه جا حسینیّه شد تا روضه ی جدّ او به پا بود ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #قاسم_نعمتی ▶️ شب بود ناگهان همه جا پر ز دود شد بیت الحرام فاطمه جایِ یهود شد نامرد تا که دید عزیز مدینه ام بر این شکوهِ مادریِ من حسود شد سجاده ام کشید و نماز مرا شکست با ضربه ای قیام نمازم سجود شد آنکس که بین کوچۀ باریک ضربه خورد داند چرا دو گونۀ مادر کبود شد بار دگر مدینه و یک مرد بی ادب آنچه سزای آل پیمبر نبود شد در بین شعله ناله زدم عمه جان کمک در پیش دیده آتش خیمه شهود شد شکر خدا ندید کسی سر برهنه ام بر حفظ آبرو ،شب تاریک سود شد اما میانِ کوچه بازار عمه رفت باعده ای ارازل واشرار عمه رفت @hosenih دنبالِ اسب ،پایِ برهنه مرا کشید راهِ مرا به روضة کرببلا کشید در دستِ او محاسن من ریخته بهم بیرون مرا زخانه کسی ، بی حیا کشید با پیرِ سالخورده چنین تا نمی کنند بی تربیت لباس مرا بی هواکشید گودال هم لباسِ حسین پاره پاره شد ازبسکه گرگ ،پنجه به آن نخ نما کشید هرکس رسید نیزه خود را شکست ورفت هرکس رسید یک طرف آن کشته را کشید با نعل هایِ تازه بهم ریخت پیکرش کار عزیز فاطمه بر بوریا کشید درقتلگاه عمه ما را کتک زدند تادست از گلوی تنی سر جدا کشید ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_صادق_ع_شهادت #علی_اصغر_یزدی ▶️ دینِ خدا را عده ای در دام می بردند تحریفِ خود را در دِلِ اسلام می بردند @hosenih با دیدنِ ریشِ سفیدش دشمنان ای کاش حداقل او را کمی آرام می بردند عمامه ی صدق خدا روی تنش باز است شاید شهید عشق را احرام می بردند وقتی رئیس مذهب شیعه ست یعنی که پخته ترین را جاهلانی خام می بردند داغی که افتاده به قلب شیعیان این ست تطهیر را با گفتن دشنام می بردند وقتی که فکر حاکمان شهر مسموم ست یعنی که مذهب را سوی اعدام می بردند @hosenih با حبّه ای انگور زهر آلود عالم را آنان به سمت غربت فرجام می بردند ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_زمان_عج_مناجات #امام_صادق_ع_شهادت #محمدجواد_شیرازی ▶️ به نام خالق عالم، به حق حضرت سرمد بیا که سینه ی ما پُر شد از مصیبت بی حد اگرچه قسمت این دل، همیشه بوده جدایی زبان به شکوه ندارم، هر آنچه یار بخواهد @hosenih رسیده ام به ته خط، ولی برای رضایت نشد دلم به خلاصیِ از گناه، مقید همیشه نامه ام آزرد قلب فاطمی ات را ولی دوباره نکردی مرا ز خانه ی خود، رد نشسته ام به دو چشم پُر آب تا که بمیرم به پای روضه ی جانسوز جعفر بن محمد رئیسِ مکتب حق باشی و غریب؟! بمیرم نه زائری، نه رواقی، نه گنبدی و نه مرقد @hosenih خیال کن سرِ پیری میان سجده که هستی کسی به چکمه به روی عبات پا بگذارد دوباره واژه ی چکمه مرا رساند به گودال به روی عرش برین شمر... وای فاطمه آمد ⏹ © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

#امام_صادق_ع_شهادت این بارِ اول نیست آتش زد حرم را سوزاند دشمن باز بیتی محترم را آتش زدن از خانۀ مادر شروع شد فرعونِ امت سوخت اول آن حرم را این آتشِ کینه سپس تا کربلا رفت بر جانِ زینب ریخت دشمن، درد و غم را @hosenih یک روز دشمن، یاس را در شعله سوزاند یک روز گلهای شده از ساقه خم را حالا شرر بر خانۀ صادق رسیده در شعله ها میدید او سر تا قدم را در بِینِ آتش گفت: من پورِ خلیلم بَرداً سلاما بینم این رنج و اَلَم را میسوخت در، میسوخت دل، میگفت هیهات میسوزم اما بر نمیتابم ستم را مثل علی در ریسمان، یارِ خدا بود یعنی نگه میداشت در عالَم علَم را شیخ الائمه، بی عمامه، پا برهنه دشمن سواره، میکشید آن قدِّ خم را میگفت گاهی: پیر مَردم، بی گناهم حتی نمیگیرند اینسان متّهم را ای بی حیا! هر چه بمن گفتی گذشتم اما میاور هیچ اسم مادرم را من را بزن، من را بِبَر، اما جسارت… هرگز تحمل نیست آل اطهرم را با چشمِ گریان کرد یادِ عمه هایش تا آسمان میبُرد آهِ دم به دم را در شعله، اهلِ بیتِ خود را دیده اما هرگز ندیده غارتِ اهل حرم را شمشیر را بالا سرِ خود دیده اما هرگز ندیده بر دهان تیغِ ستم را @hosenih هرگز نرفته رأس او بالای نیزه هرگز ندیده زیرِ سُم، سر تا قدم را با جسم مسموم از جفا، گفتا حسینا ایکاش چون تو میبریدند این سرم را میگفت گاهی زیر لب؛ روزی خداوند… با منتقِم یاری نماید منتقَم را #محمود_ژوليده @hosenih

#امام_صادق_ع_مدح_و_شهادت دردمندان غمت زندگی از سر گیرند گرکه با مژه غبار از حرمت برگیرند گرچه بی صحن و رواق است حریمت اما پادشاهان جهان روزی از این در گیرند خاک های حرمت محمل اشک زهراست گر که با دُرِّ نجف شأن برابر گیرند چشمهایی که برای غم تو میبارند باده ای است که از ساقی کوثر گیرند شده پُر منبر محراب زگیسوی شما ماجراهای خم زلف تو منبر گیرند کشتزار غم و غصه شدم از بذر بقیع شمع آورده ام امشب که کنم نذر بقیع @hosenih دیده ات در همه‌ی عمر چه غمها که ندید دشمنت پشت در خانه‌ی تو هیزم چید خانه ات سوخت، دلت سوخت، از این سوزاندن کودکی از وسط شعله به سوی تو دوید اهل خانه همگی برتو پناه آوردند همه بر حرمت گیسوی تو بستند امید وای از آن دم که بر این خواهش اهل خانه دشمن بی سر و پا نعره زنان میخندید یک نفر طعنه زنان رفت طنابی آورد یک نفر از غم و از غربت تو جامه درید هر چه گفتند نبندید خودش می آید به خداوند که دستان خدا را بستید نزنیدش، نبریدش، نبریدش، نزنید پیش چشم درِ همسایه چنینش نبرید پیرمرد است ببینید که حُرمت دارد اینقدر پای پیاده نکشیدش نکشید آنقدر خورد زمین کوچه به کوچه بدنت غیر یا فاطمه آهی کسی از تو نشنید مثل آن کودک گم گشته میان صحرا هرچه زد دشمن او باز صدا زد زهرا شاعر: #موسی_علیمرادی @hosenih

#امام_صادق_ع_شهادت نیست حتی کسی که بغض کند عاشقی هم سر مزارت نیست نه که یک سایبان نه یک زائر روضه‌خوان هم که در کنارت نیست از همینجا ز پشت پنجره‌ها رو به سوی بقیع گریانم زائر غربتت اگر نشدم روضه از راه دور می‌خوانم @hosenih در دل سجده بین راز و نیاز غرق در ذات کبریا بودی مات و مبهوت جلوه‌اش شدی و گرم فریاد ربّنا بودی در سکوت همان شب تاریک خانه‌ات پر شد از شراره و دود کودکانت به اضطراب و هراس وسط داغ کینه‌ی نمرود بر لباست نشست خاکستر یادت افتاد روز واقعه را مادرت پشت در زمین افتاد فضه فهمید درد فاطمه را کودکانش چقدر می‌ترسند خانه‌ای که اسیر شعله شود دخترانش چقدر می‌ترسند خیمه‌ای که اسیر شعله شود… کاش می‌شد عبا به دوش کنی پیرمردی و پابرهنه چرا؟ کاش مرکب کمی صبور شود هی زمین میخوری بدون عصا @hosenih روی دستت نشسته ردّ طناب در دلت بود غصه‌های مدام یادت افتاد کاروان غم و سفر کربلا و کوفه و شام دست‌های کبود ای فریاد دختر بی‌پناه ای فریاد موی آتش‌گرفته ای فریاد زینب و یک سپاه ای فریاد... شاعر: #حسین_کریمی @hosenih

#امام_صادق_ع_شهادت امام صادق ما را حرامیان بردند و یک ستاره دوباره از آسمان بردند دری شکست و دوباره مدینه شد تکرار رئیس مذهب ما را کشان کشان بردند به زور و ظلم وجفا و به حیله و نیرنگ ز گنج ناب امامت دُری گران بردند شبیه چادر زهرا که روی خاک افتاد عبای خاکی او را فرشتگان بردند و بی عصا و عبا و بدون عامه شبیه شیر خدایی که روبهان بردند به پیش چشم زن و بچه و کنیزانش تمام اهل و عیالش به سر زنان.. بردند... شاعر: #عماد_بهرامی @hosenih

#امام_صادق_ع_مدح_و_شهادت شیعه باید فاطمی باشد اصول مکتبش تا قیامت ذکر «یا زهرا» نیفتد از لبش عاشق هر چارده معصومِ اطهر باشد و هشتمین معصوم هم باشد رئیس مذهبش آنکه الگوی معلم های عالم گشته است صادق آل محمد شد مقام و منصبش یا که عالِم یا که کاشف یا که استادی شدند پای درسش _ یک به یک_ شاگردهای مکتبش عالمان را در مصاف علم، حیران کرده است مضجع شاه نجف را او نمایان کرده است @hosenih همچو بارانی که خود از ابر رحمت می چکد از دل دریایی اش لطف و عنایت می چکد از رخ خورشید تابان نور ساتع می شود بی گمان از دامن معصوم، عصمت می چکد احترام پیرها در مکتب ما واجب است آن هم آن پیری که از چشمش قداست می چکد در کلامش نور و در ذاتش کرامت جاری است از صدایش واژه ی ناب صداقت می چکد هیچ کس مانند او صادق نبوده هیچ وقت لفظ صادق را چنین لایق نبوده هیچ وقت @hosenih صادق و صدیقه از یک اصل و از یک ریشه اند ریشه های هر دوتاشان زخمیِ یک تیشه اند درب های خانه هاشان با حرارت آشناست دشمنانِ هر دو استمرار یک اندیشه اند کارشان هتک حریم اهل بیت عصمت است دشمن این خاندان، نامرد و ظالم پیشه اند یا به زن‌ها حمله ور هستند، یا به پیرها سنگ ها دائم به دنبال شکار شیشه اند در شکستن عادت این قوم بی شرم و حیاست رسمشان با ریسمان بردن میان کوچه هاست @hosenih فاطمه در کوچه ها دنبال حیدر می دوید قدخمیده هی زمین می خورد و با سر می دوید می کشیدند آیه های وحی را در کوچه ها در پی قرآن ناطق داشت کوثر می دوید گرچه بالَش را شکستند و پرَش را سوختند با همان بال و پر خونین، کبوتر می دوید کربلا هم یک برادر گوشه ی گودال بود خنجری در دست قاتل بود و خواهر می دوید از حرم تا قتلگه زینب صدا می زد حسین پیش چشم خواهرِ خود دست و پا می زد حسین شاعر: #محسن_مرادنوری @hosenih

#امام_صادق_ع_شهادت از رویِ دیوار ، از دور و برِ او ریختند نیمه شب با ریسمانی بر سر او ریختند کاش در آن نیمه‌شب زهرا نمی‌دیدش چه شد بر سرِ او در قنوتِ آخرِ او ریختند خانه‌اش شد خیمه‌گاه و چوب‌های شعله‌ور بِینِ خانه  پیشِ چشم دختر او ریختند فاطمه نالید مادر پهلویت را نشکنند ... تا که با آتش جماعت بر در او ریختند چندباری بر زمین خورد و میان راه دید ناکسانی را که دورِ مادر او ریختند آنقدر او را کشیدند و به هر سویش زدند سنگهای کوچه قدری از پَرِ او ریختند ** شهر آنشب کربلا بود و زمینش قتلگاه تشنه‌ای را دید  قومی بر سرِ او ریختند قوَتش را جمع کرد و گفت: «آبی»   سوختم... نیزه هاشان را ولی بر حنجر او ریختند دستهای خواهرش  زخمی شد اما زد کنار تیغهایی را که روی پیکر او ریختند شاعر: #حسن_لطفی @hosenih

#امام_صادق_ع_مدح_و_شهادت خلوتم پر شده از خلوت ایوان بقیع مثل شمعی شده ام بین شبستان بقیع برسانید کمی تربت ویران بقیع که شوم زائر آن زائر پنهان بقیع صبح صادق خبر از گمشده ام می آید مست زهرا شده ام بوی حرم می آید رونقِ اشک سحر بر سر سجاده دعاست حلقه بر گوش شما بودن من کار خداست فاطمی بودن ما خیر دعاهای شماست نوکر خانهء تان سینه زن کرببلاست آمدم در بزنم، زود جوابم نکنی نام زهرا به لبم هست عذابم نکنی @hosenih جهل با جذبهء نور تو در آمد از چاه ماه شبهای منی و ز تو دستم کوتاه با نگاه تو مشخص شده راه از بیراه منبرت چیست بجز ذکر اباعبدالله توکهنسال ترین مرجع دینی آقا بازهم روضه بخوان، خیر ببینی آقا سنگ این قوم شکست آینهء هفتم را خوانده ای زیر لب خود غزل چندم را دشمن آورده دوباره چه کند هیزم را آمده تازه کند داغ دل مردم را دست صیاد تو را در قفست می گیرد چه شده بین نمازت نفست می گیرد یکصدا ناله شدی و نشنیدند ترا ناسزاها به تو گفتند و خمیدند ترا پیش چشم در و همسایه کشیدند ترا بی عبا، پای برهنه همه دیدند ترا نیمه شب دست ترا دشمن تو آمد و بست نیمه شب حرمت تو پیش زن و بچه شکست @hosenih رفتی و پیکر تو بر در و دیوار نخورد گوشهء پیرهنت بر نوک مسمار نخورد پهلویت چند لگد در وسط کار نخورد گذرت خورد به کوچه، سر بازار نخورد پیش چشم حرمت وارد مقتل نشدی چند روزی سر دروازه معطل نشدی دود دیدی، همه را تار ندیدی اصلاً حرمت را که گرفتار ندیدی اصلاً پای پر آبله از خار ندیدی اصلاً سنگ اندازی و آزار ندیدی اصلاً رفتی و باز درخانه رساندند ترا وسط مجلس مستان نکشاندند ترا شاعر: #رضا_دین_پرور @hosenih