#حضرت_عباس_ع_مناجات به دل شور و نوا دارم اباالفضل دلی درد آشنا دارم اباالفضل اگر چه تازه برگشتم ولی باز «هوای کربلا دارم اباالفضل» ✍ #یوسف_رحیمی @dobeity_robaey

#حضرت_عباس_ع_مدح #داستان_شفای_کودک_ارمنی گرچه سرگرمِ کسب و کارش بود نان خورِ رزق کار و بارش بود او که با عالمِ خودش می‌ساخت روز و شب با غمِ خودش می‌ساخت آری این مرد، ارمنی بود و داستانش شنیدنی بود و سر او گرمِ کارگاهش بود گرچه او معتقد به راهش بود سال‌ها هرچه او به دست آورد خرج بیماری عزیزش کرد سرِ شب تا به خانه بر می‌گشت دردهایش شبانه بر می‌گشت غرق اندوهِ همسرش بود و پسرش بین بسترش بود و چشم را رود نیل می‌بیند پسرش را علیل می‌بیند نه دگر ناز می‌کند این گُل نه زبان باز می‌کند این گُل به امیدش چه روز و شب‌ها رفت هر طرف بر درِ مطب‌ها رفت به مریضش فقط حواسش بود خواهشش بود التماسش بود ولی افسوس غم عذابش کرد رفت بر هر دری جوابش کرد ناگهان بغضِ سال‌ها وا شد چشم‌هایش هجومِ دریا شد هق هقِ بی امان، امانش بُرد عاقبت دردها توانش بُرد مدِّ چشمش به آسمان می‌خورد شانه‌هایش فقط تکان می‌خورد کاش با هیچ کس چنین نشود مردی اینقدر شرمگین نشود چه جوابی به همسرش بدهد؟ چه امیدی به دخترش بدهد؟ گفت با زخمِ این جگر چه کنم گفت با خود که بی پسر چه کنم خویش را کنج خانه‌اش حِس کرد دستی آنجا به شانه‌اش حِس کرد یک نفر گفت غم اگر سخت است گرچه بیماریِ پسر سخت است غم اگر سخت‌تر ز الماس است کارِ عالَم به دست عباس است هرکه از درد بود جان به لبش دست خالی نرفته از مطبش گفت با او که کو کجا برویم؟ گفت باید به کربلا برویم نام او جانِ تازه‌اش بخشید تازه جان بر جنازه‌اش بخشید بار خود را گرفت بر دوشش پسرش بود بینِ آغوشش ناگهان بی اراده راهی شد همره خانواده راهی شد رفت...با آه و اشک، کرببلا رفت میدانِ مشک کرببلا چه هوایی در آن غروبی داشت سر به آن درب‌های چوبی داشت همه با احترام می‌رفتند همه غرق سلام می‌رفتند گرچه او خواهشی فراوان داشت حس آرامشی فراوان داشت نذرهایش شنیدنی بودو ارمنی بود و دیدنی بودو بِین زُوّارِ بی قرارِ ضریح با پسر رفت تا کنارِ ضریح یک نفر الدخیل می‌گوید یک نفر یا کفیل می‌گوید یابنَ حبل‌ُالمتین کسی می‌گفت یا‌بنَ ام‌ُالبنین کسی می‌گفت با مریض و علیل آنجا رفت تا ضریحِ بلندِ آقا رفت تا که می‌خواست شرح حال کند قبل از آنیکه او سؤال کند پسرش را که دید غوغا کرد پسرش حرف زد، زبان وا کرد در کنار ضریح جایش بود باورش نیست روی پایش بود یک مسیحی دوباره درمان شد ارمنی آمد و مسلمان شد محترم رفت و محترم برگشت ساعتی بعد از حرم برگشت رفت تا خانه‌ی پُر از یاسش رفت او با امیرعباسش ✍ #حسن_لطفی © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

🌸میلاد با سعادت ذُخرالحسین، باب‌الحسین، باب‌الحوائج، قمر بنی هاشم، اباالفضل العباس(علیه‌السّلام) مبارک باد. زینب بنِگر چه تکیه‌گاهی دارد ارباب عجب پشت و پناهی دارد حق داشت رقیه عاشق او بشود الحق که عجب عموی ماهی دارد ✍ #مهدی_مقیمی #حضرت_عباس_ع_مدح_و_ولادت © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

#حضرت_عباس_ع_مدح_و_ولادت سیمرغ در غبارِ خودش ایستاده است خورشید در مدارِ خودش ایستاده است غرق ادب تمامِ جهان کوچک و بزرگ هر قُلّه در دیارِ خودش ایستاده است در بینِ سینه‌هاست نفس‌ها که دیده‌اند آری علی کنارِ خودش ایستاده است رزم آوری رسیده که امروز عَبدو وَد مبهوت بر مزارِ خودش ایستاده است میدان به احترام امیرش بلند شد از هیبتِ سوارِ خودش ایستاده است شیرافکنِ قبیله‌ی  آلِ علی است یا... شیری به بیشه‌زارِ خودش ایستاده است هرکس که دید گفت یقینا که مرتضی... ...با تیغِ ذوالفقارِ خودش ایستاده است او امتدادِ قلعه‌تکانیِ مرتضاست عباس خاطراتِ جوانیِ مرتضاست سمت بهشت جاده نبود و تو آمدی مستی حریفِ باده نبود و تو آمدی تو از نژادِ حیدری و فرق می‌کنی چون تو امیرزاده نبود و تو آمدی سوگند می‌خورند تمامیِ آبها دریای ایستاده نبود و تو آمدی پیش از تو ای مدارِ تمامیِ کیش‌ها این قدر عشق ساده نبود و تو آمدی بر خاکِ آستانه‌ی ماهی ، تمامِ عمر خورشید سر نهاده نبود و تو آمدی قبل از تو دل به هیچ جمالی نداده‌ایم این عشق بی اراده نبود و تو آمدی این خانواده داشت هر آن چیز غیرِ تو شوری به خانواده نبود و تو آمدی تو آمدی و از تو علی بوسه چین شده‌است از این به بعد  فاطمه  ام‌البنین شده‌است گفتم که جرعه‌ای زنم از آبشارِ تو لکنت زبان گرفته‌ام اما کنارِ تو اَلکن کَن است آنکه که از هیبت تو گفت بیچاره خشک ، پیش تو شد شد شکارِ تو سَرسَرخوشم نـ نـ نذرِ توام تا ابد ابد هر هر نفس زِزنده‌ام از از بهار تو از از ازل شده شده‌ام مبتلای تو دل دل دلم شده شده دل دل دچار تو من من غلاغلام د در درگه توام من من کجا کجا و شـ شهـ شهریار تو الـ الکنم مـ مدح تو گفـ گفتنم خطاست بگشا گره گره زِ من شرمسار تو این بار هم زبان مرا باز می‌کنی تا از تو گویم از طپش چشمه‌سار تو باب‌الحسین  باب دلی  بو الفضائلی ای شکل مرتضی چقدر خوش شمایلی از آن زمان که فیضِ سحر آفریده‌اند از جلوه‌های رویِ قمر آفریده‌اند شیرانِ بیشه‌های شجاعت نوشته‌اند از خاکِ مقدم تو جگر آفریده‌اند در پیش بچه‌های علی خاک زاده‌ای بالای کعبه سایه‌ی سر آفرینده‌اند دورِ سرِ حسین و حسن چرخ می‌زنی از ابتدا به دوشِ تو پَر آفریده‌اند ام‌البنین گرفته تو را نذر کرده است بهرِ حسین چشم و نظر آفریده‌اند جمع است جمع  خاطرِ زهرا از این به بعد زینب برایِ توست  سپر آفریده‌اند می‌خواستند تا که بریزیم زیرِ پات بر رویِ شانه‌یِ همه سر آفریده‌اند جز گِردِ تو عشیره‌ی زهرا نمی‌رود زینب جز از رکابِ تو بالا نمی‌رود من دلخوشم همیشه ولی با شما خوشم تنها به زیرِ سایه‌ی ایوان‌طلا خوشم در پشت در نیامده‌ام گیرم و رَوَم من با همین گداییِ بی انتها خوشم از بینِ در که نه... ، درِ این خانه باز کن من سائلم به دیدنِ رویِ شما خوشم تا سُرمه کرده‌ایم به تربت دو چشمِ خویش از بِینِ هرچه هست به این خاکِ پا خوشم گیرم که هیچ چیز نگیرم ، نمی‌روم تاجر نیَم ، به خاطرِ این اعتنا خوشم چیزی نداشتم که گذارم برای قبر... تنها به لطفِ مرحمت مرتضی خوشم باب الحوائجیِ تو ما را جریح کرد من با بهشت نه  به شبِ کربلا خوشم عمری گدای گریه کنِ این حوالی‌ام دستم بگیر ساقیِ بی دست ، خالی‌ام ای نیزه‌زار زخمِ جگر را چه می‌کنی با این سه‌شعبه دیده‌ی تر را چه می‌کنی با من بگو که دست خودت را چه کرده‌ای با من مگو که دردِ کمر را چه می‌کنی گیرم تو را به خیمه برم پیشِ دختران این زخم‌های تیغ و تبر را چه می‌کنی قدری بهم نریز رسیده است مادرم من هیچ گریه‌های پدر را چه می‌کنی بر روی نیزه هم بِروی بی تعادلی در بینِ راه  سنگِ گذر را چه می‌کنی ای غیرتی به خاطر زینب نگاه کن دور حرم هزار نفر را چه می‌کنی دیگر کسی برای حرم بردنم نبود ای تکیه گاه ، وقتِ زمین خوردنم نبود ✍ #حسن_لطفی © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

۳ روز تا #نیمه_شعبان ما پیرو راه عترت و قرآنیم در حسرت دیدار شه خوبانیم از نام اباالفضل مدد می‌گیریم آماده‌ی جشن نیمه‌ی شعبانیم ✍ #سیدمجتبی_شجاع @hosenih

🍃تقدیم به همه جانبازان راه اسلام به مناسبت #روز_جانباز زمانه خواست تو را ماضی بعید کند ضمیر مفرد غایب کند، شهید کند شناسنامۀ درد تو را کند تمدید تو را اسیر زمین، مدّتی مدید کند به دستمال نسیم آمده‌ست این پاییز که زخم‌های اناری‌ت را سپید کند میان بقچۀ عطرش نشد که دخترِ باد سپیده‌دم گلِ زخمِ تو را خرید کند زده‌ست خیمه بر این باغ، ابری از اندوه که ردّ پای تو را نیز ناپدید کند زمانه بافت لباس عزا به قامت تو که خود تهیّۀ اسباب روز عید کند زمانه خواست که در خانقاه تاول‌ها تو را مراد کند، درد را مرید کند کنون زمانۀ شاعر چه از تو بنویسد؟ خدا نصیب غزل، مصرعی جدید کند حدیث توست اگر قصه سازد از «منصور» مقام توست اگر وصف «بایزید» کند □ خدا نخواست سرت را فقط بگیرد، خواست که ذرّه‌ذرّه تمام تو را شهید کند ✍ #محمدسعید_میرزایی © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

#حضرت_عباس_ع_مدح_و_ولادت با آمدنت ام بنین غوغا کرد دیدند تو را نذر بنی الزهرا کرد دست تو علی! چهار شعبان بوسید کاری که حسین! روز عاشورا کرد… ✍ #محمدحسین_مهدی_پناه @hosenih @dobeity_robaey

#امام_سجاد_ع_مدح_و_ولادت نزد کریمانِ دوعالم خوشه چینم پای بساط اهل بیت از راغبینم بر پنجم شعبان گره خورده است دینم مدیون خیر و لطف زین العابدینم از برکتش شد خانه ی مولایمان شاد آمد علیِ دوم ارباب، سجاد آمد به ما آموخت طرز بندگی را پای مناجات و دعا، پایندگی را آورد با خود راه و رسم زندگی را آموخت با رفتار خود بخشندگی را ایثار و بخشش در وجودش منجلی بود کیسه به دوش نیمه شب، مثل علی بود گَرد فراموشی ازین آیین زدوده دین را دوباره با دعا احیا نموده ابواب رحمت را سوی مردم گشوده در هر مناجاتش، گریز روضه بوده با سجده هایش خلق را دلگرم می کرد سنگ دل هر غافلی را نرم می کرد تابید نورش، بازتابش شد صحیفه خیر کثیرِ آفتابش شد صحیفه پیغمبری کرد و کتابش شد صحیفه ارکان ناب انقلابش شد صحیفه دل های ما را با مناجاتش تکان داد راه خدا را با ابوحمزه نشان داد از سجده هایش روح ایمان، جان گرفته با گریه هایش دین، سر و سامان گرفته از یک دعای نوکرش، باران گرفته با مادر او آبرو ایران گرفته لطفی ندارد روزی ام بی شهربانو دست من و احسانِ بی بی شهربانو کار جهادی کرد و دین را تقویت کرد خیلی غلام، آقا خرید و تربیت کرد نسبت به داغ کربلا با معرفت کرد با روضه هر جامانده را خوش عاقبت کرد خیره به ظرف آب می شد، تشنه می ماند از کام بابایش همیشه روضه می خواند با روضه اش تا سال های سال، می سوخت یاد لباس خونی و پامال، می سوخت یاد تن بی سر، ته گودال، می سوخت یک عمر یاد غارت اطفال، می سوخت با گریه اش تبلیغ کرد و کم نیاورد با گریه اش ما نوکران را گریه کن کرد ✍ #محمدجواد_شیرازی © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

#امام_سجاد_ع_مدح_و_ولادت به دفتر قلم شعرِ تَر می گذارد سپس قافیه را شکر می گذارد تو روح تهجد شدی پس خداوند طلوع تو را در سحر می گذارد بیا امشبی را سر از سجده بردار که سجاده پای تو سر می گذارد علی هستی و قبل هرگونه خصلت خدا در وجودت جگر می گذارد تو که جای خود داری آقا نگاه ابوحمزه ات هم اثر می گذارد نیفتد ز پا در دو عالم کسی که به بزم تو پا بیشتر می گذارد نمیخواستم سجده ات کرده باشم ولی هیبت تو مگر می گذارد؟ علی هستی ، الحق که حیدر نمایی سلامٌ عَلی حضرت کربلایی تویی ساقی چهارم خانواده منم تشنه ی جام لبریز باده منم تا همیشه خمار نگاهت تویی علت مستی فوق العاده از ان ساعتی که زبان باز کردم تو جاری شدی بر لبم بی اراده از انجا که شاه دل ما حسین است بخوانیمت ： "ای حضرت شاهزاده" نه که قوم و خویش تو هستیم آقا خدا رزق مان را به دست تو داده نشستی به جانم ادب حکم میکرد که بنویسم از تو ولی ایستاده غزل با تکلف سرودن هنر نیست قلم میزنم بعد از این صاف و ساده مدد کن که از کربلای معلی بیایم بقیع تو پای پیاده عزیز حسینی عزیز خدایی سلامٌ علی حضرت کربلایی تو دریا و سرچشمه ی هر چه رودی زلالی طهوری به رنگ شهودی سرشت تو از نور ذات الهی ست زمین و زمانی نبود و تو بودی بخوانند زین العبادت ملائک که سجاد و همواره گرم سجودی همگی به همراه "سید علی" مان می آییم سوی مدینه به زودی بنا میکنیم از سر نو حریمی به کوری چشمان هر چه یهودی به امید روزی که دیگر نماند نشانی ز قوم کثیف سعودی به پایان برم شعر خود را در آخر به الهامی از شعر مرحوم "جودی" پیام اور عشق و مهر و رهایی! سلامٌ علی حضرت کربلایی ✍ #علیرضا_خاکساری © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

#امام_سجاد_ع_مدح_و_ولادت ماییم مست جام تو یا زین العابدين خانه خراب نام تو یا زين العابدين هستیم مرغ بام تو یا زين العابدين مست علی الدوام تو یا زين العابدين پس می دهم سلام تو یا زین العابدین دردم همینکه باتو دوا میشود بس است ذکرم همینکه نام شما میشود بس است لطف تو دستگیر گدا می شود بس است وقتیکه مستجاب دعا می شود بس است با رحمت مدام تو یا زین العبادین با خاک تیره جز تو چه کس کرد زرگری؟ آب دهان کیست چنین کیمیا گری آورده ام برات اگر دیده‌ی تری فهمیده ام شکسته دلی خوب می خری به به، به این مرام تو یا زین العابدین نزدیک شمس مثل عطارد شدیم ما سنگیم و از دعات زمرد شدیم ما کردی نگاه و مرد تهجد شدیم ما فطرس که نه، کنار تو هدهد شدیم ما با اشتیاق دام تو یا زین العابدین مهر غلامی پدرت بر جبین ماست حب الحسین روز قیامت نگین ماست شهبانوی مجلله شورآفرین ماست نامش شرافت همه سرزمین ماست ایران فدای مام تو یا زین العابدین گرچه اسیر شد اَمَةُ الله شد فقط روشن ترین ستاره پس از ماه شد فقط آواره حسین دراین راه شد فقط مهریه اش بهشت روی شاه شد فقط دلبست بر امام تو یا زین العابدین نخل بهشت از رطبت بوسه ميگرفت جبریل از نماز شبت بوسه ميگرفت سجاده نیز از لقبت بوسه ميگرفت آنقدر حسین از دولبت بوسه ميگرفت جانم به این مقام تو یا زین العابدین نزدیک ذات، جای سجودت مشخص است بالای ساق عرش عمودت مشخص است یکپارچه علیست وجودت ، مشخص است زهرا در این قیام و قعودت مشخص است حق کرده احترام تو یا زین العابدین ذکر عروج حلقه رندان صحیفه ات شد روشنایی شب ایمان صحیفه ات نهج البلاغه ایست فروزان صحیفه ات شد خط به خط برادر قرآن صحیفه ات دارد شکر کلام تو یا زین العابدین مشتاق بوسه بر رخ ماه تو زینب است ازاین به بعد پشت و پناه تو زینب است یک اربعین تکیه گاه تو زینب است وقتی علم به دوش سپاه تو زینب است شد استوار گام تو یا زین العابدین کشتی عشق را تو به ساحل رسانده ای با دست‌های بسته اگر خطبه خوانده ای ابن زیاد را سرجايش نشانده ای کاخ یزید را تو به خاری کشانده ای احسنت بر قیام تو یا زین العابدین آویز دست مادر من نذر مرقدت دو گوشوار دختر من نذر مرقدت فرشی که هست در بر من نذر مرقدت چیزی نداشتم سر من نذر مرقدت قبر بدون بام تو یا زین العابدین شاید دوباره صحن و سرایی درست شد بین مدینه نیز بنایی درست شد یک گنبد امام رضایی درست شد آخر ضریح های طلایی درست شد آنجا به احترام تو یا زین العابدین ** با ما ز دردهای شب قافله بگو از زخم گردن و اثر سلسله بگو از خار و پا و سوختن و آبله بگو از طرز خنده های بد حرمله بگو دور و بر خیام تو یا زین العابدین با تو حدیث کرببلا ترجمه شد و دانه به دانه‌ی شهدا ترجمه شد و با یک حصیر مرثیه‌ها ترجمه شد و جسم مرمل بدما ترجمه شد و با اشک صبح و شام تو یا زین العابدین ✍ #محمدجواد_پرچمی © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

#امام_سجاد_ع_مدح_و_ولادت سجاده ایم پهن برای دعا شدیم نائل به همنشین شدن اولیاء شدیم تاثیر کرد خصلت خوبان به روی ما از یمن سجده های سحر باخدا شدیم از دستباف بودنمان خیر دیده ایم پاخورده ایم و از شرفش پربها شدیم هر نخ زما مطهر انفاس دلبر است با این حساب هم نفس کبریا شدیم شکرخدا به طالعمان مهر عشق خورد پاگیر لطف بی حد و حصر شما شدیم اصلا چه حاجت است به آب و گلاب ها ما پاک از طهارت این گریه ها شدیم وابستگی به یار اثراتش مشخص است فارغ زما چو یار شد از غصه تا شدیم هرچند دست جمع زمین خورده ایم ما گفتند عشق و پیش قدمهاش پا شدیم سجاده ایم قسمت ما شور و شین شد یعنی که پای بوسی ابن الحسین شد امشب مدینه حال و هوایش معطر است از شوق چشم منتظر آسمان تر است باران گرفت و جان دوباره به خاک داد ابر نگاه تو چقدر سبزه پرور است کاسه بدست ها همه از راه میرسند باب المراد عالم و آدم همین در است امشب به آفتاب قمر فخر میکند در خانه ی حسین مهی جلوه گرتر است گهواره را نگاه کنید عشق آمده زهراست یا حسین حسن یا که حیدر است پیغمبری چقدر برازنده اش بود پیشانی اش تجلی نور پیمبر است طرز نگاه کردنش آیینه ی علی است بر قاب صورتش رخ زهرا مصور است ما از ازل ملازم خاک ره تواییم مارا نوشته اند گدا چون مقدر است تا چند کفر؟باده ی ایمانیم بده یعنی که از صحیفه مسلمانیم بده هرکس ز عشق تاب و تبش شهره میشود بیش از همه غم و تعبش شهره میشود زردی رویش از اثر سجده های روز یا اینکه سجده های شبش شهره میشود مادر بزرگ زاده و بابا شه قریش خیلی بجاست گر نسبش شهره میشود مسکینک فقیرک یاربش آشناست دربین خلق ذکر لبش شهره میشود تا روز حشر کار ابو حمزه اش گرفت هرکس که گشت منتسبش شهره میشود شمشیر خطبه اش کمر شام را شکست اینگونه تا ابد غضبش شهره میشود نخلی که آبیاری دست کریم شد در شهر مزه ی رطبش شهره میشود سر میدهیم پای تو عشق است عشق عشق عاشق دل بلا طلبش شهره میشود تطهیر آب وام گرفته ز طهر توست خورشید آسمان و زمین جای مهر توست ازبس کلام معجزه دار تو نور داشت خورشید شد هرآنکه به پایت حضور داشت وقتی که دست و پای تو از سجده آب شد در عرش خود خدای تو حس غرور داشت حاجی ناشناخته ی کاروان حج در قافله به یمن تو نعمت وفور داشت نزدیک ها که جای خودش لطف ویژه ای آقای خوب ما به گدایان دور داشت جبرئیل میرسید به پابوسی اش مدام وقتی که در نماز دم یا غفور داشت تو حضرت کلیمی و ادعیه شاهد است محراب خانه ی تو شباهت به طور داشت لطف دعای نیمه شبت بر همه رسید از برکت صحیفه ی تو دین زبور داشت زخم زبان و طعنه اگرچه زیاد خورد ایوب آل فاطمه قلبی صبور داشت آماده ایم رخصت افروختن بده پروانه ایم اذن ز غم سوختن بده اصلا چه شد که روی تو در آفتاب سوخت؟ هروقت خورد بر لب خشک تو آب سوخت اصلا چه شد که خیمه ات آتش گرفته بود؟ در بین شعله های جهنم کتاب سوخت پای تورا به ناقه ی رم کرده بست شمر از کربلا به کوفه تنت زین عذاب سوخت در گیرو دار ردشدن همسرت ز شام آتش سراغ معجرش آمد نقاب سوخت رجاله ها بصورتتان سنگ میزدند از طعنه های شهر دلت بی حساب سوخت برروی زخم گردن تو مرهمی نبود وقتی که از حرارت سرب مذاب سوخت دید چگونه چوب به لبهای عشق خورد دیدی چگونه از غم این سر رباب سوخت یعقوب دل شکسته چهل سال آزگار چشمت به یاد روضه ی بزم شراب سوخت گفتم رباب و روز و شبم رنگ غم گرفت "بس کن رباب"عمه ی سادات دم گرفت ✍ #سیدپوریا_هاشمی © اشعار آیینی حسینیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e