eitaa logo
نویسندگان حوزوی
3.3هزار دنبال‌کننده
6.2هزار عکس
469 ویدیو
176 فایل
✍️یک نویسنده، بی‌تردید نخبه است 🌤نوشتن، هوای تازه است و نویسندگی، نان شب. 🍃#مجله_ی_نویسندگان_حوزوی معبری برای نشر دیدگاه نخبگان و اندیشوران #حوزویانِ_کنشگرِ_رسانه_ای 👇 ارتباط @Jahaderevayat
مشاهده در ایتا
دانلود
| لحظه‌های قدر 📌رقم خوردن یک سال نیکو در شب قدر و مقدر شدن بهترین تقدیر‌ها در این سال می‌تواند زمینهساز عمری سرشار از زیبایی و نیکویی و عاقبت به‌خیری برای ما رقم بزند. ✅سومین شب قدر شب سوم شهادت حضرت علی است و اشاره لطیفی دارد که حقیقت شب قدر ولایت امیر المومنین و اعمال ما با عبور از صافی ولایت ائمه طاهرین هست که ما را به سالی نیکو و خدایی رهنمون می‌کند. ✍️ 🌐rasanews.ir/002YD5 🆔 @rasanews_agency
با سپاس از عزیزانی که در نقد یادداشت اخیر روزنامه همدلی برای ما نگاشته اند. امیدواریم در مباحثی که نیازمند موضع گیری حوزویان عزیز است سکوت را جایز نبینیم!😊
⚠️قرنی که گذشت... فردا وارد قرن جدید میشیم؛ خیلی ها از قرن قبلی وارد این قرن شده بودن و در همین قرن هم از قطار پیاده شدن؛ بعضی اما با اینکه در این قرن نوبت بلیط‌شون رسیده بود، دست بهشون فرصت نداد و در میانه راه، از قطار پیاده شون کرد، و امّا ما که مجال ورود به این قرن رو پیدا کردیم، از خودمان بپرسیم، چقدر احتمال دارد در این سفر پر ماجرا، به ایستگاه بعد برسیم؟! قرن‌ها بی‌رحم‌اند؛ با دور نشان دادن نزدیک، مرموزانه را می‌بلعند! خیلی از کودکان و نوجوانانی که این قرن را آغاز کردند، گمان نمی‌کردند بعد بیاید و آن‌ها نباشند!!! با خود می‌گفتند:«کو تا صد سال بعد!» و امروز اگر زنده باشند صد و اندی ساله‌اند... اگر زنده باشند... پس حواسمان به برگه بلیط‌مان باشد! (صلی‌الله‌علیه‌وآله): «حاسِبوا أنْفُسَكُم قَبلَ أنْ تُحاسَبوا پيش از آن كه مورد حسابرسى قرار گيريد، خود به حساب نفستان برسيد.» 🖌 @HOWZAVIAN
🔻چیستی شانس ✍️بابک شکورزاده در عرف، گاهی شانس به معنای فرصت، موقعیت و احتمال استعمال می‌شود؛ مثلاً گفته می‌شود که فلانی از شانس خوبی برای عالم شدن برخوردار است و این به خاطر این است که مثلاً آن شخص در خانواده‌ای از اهل علم رشد و نمو کرده و مأنوس با علم و دانش بوده است و قاعدتاً از موقعیت بهتری برای دانشمند شدن برخوردار است. این معنای از شانس صحیح است و مورد بحث نیست. اما معنای دیگری که اکثراً به این معنا استعمال می‌شود، امری تصادفی و بدون حساب و کتاب است که هیچ علتی ندارد و صرفاً به عنوان یک اتفاق از آن یاد می‌شود. شانس به این معنا با آموزه‌های دینی سازگار نیست ؛ چرا که استفاده کننده شانس در این معنا، عملاً معتقد به عدم علیّت در نظام هستی شده است و چنین چیزی قطعاً با واقعیت مخالفت دارد. اگر کسی شغل خوب و پر برکتی دارد، اگر کسی فرزند صالح دارد و...، به خاطر خوش شانسی نیست؛ اگر مثلاً در یک حادثه رانندگی کسی فوت می‌کند، دیگری به شدت مجروح می‌شود و دیگری جراحت سطحی می‌بیند، از روی شانس بد و خوب نیست، تمامش دلیل و حکمت دارد. این گونه نیست که صرفاً از روی اتفاق، ماشینی دچار سانحه شده و عده‌ای کشته و زخمی شده‌اند. حتماً بی‌دلیل نبوده؛ چرا که رابطه علیت در نظام هستی پابرجاست و هیچ حادثه‌ای بی‌حکمت نیست؛ عملکرد خود ما تأثیر به سزا دارد، امتحان الهی است و عوامل دیگری که می‌تواند در این امور اثرگذار باشد و علت محسوب شود. رابطه علیت مسئله «علیّت و معلولیّت» یکی از اصول و ضروریّات عقل است که وحی نیز آن را تأیید کرده است. معنای «علیّت» آن است که اگر هستی چیزی عین ذاتش نبود، یعنی به نحو ضرورت ازلی ضروری‌الوجود نبود، بلکه ممکن‌الوجود بود، چنین پدیده‏ای نه بی‌‏سبب وجود می‌‏یابد و نه بی‌‏سبب از بین می‌‏رود. «بخت»، «شانس» و «اتّفاق» در عالم هستی مستحیل است و هر پدیده‏ای‌، قطعاً علّتی دارد و معجزه نیز از این قانون عقلی استثنا نشده است. قرآن کریم بر اصل علیّت صحّه گذاشته و همه موجودات جهان را نیازمند علّت و مخلوق خدای سبحان می‌‏داند: «اللهُ خالقُ کلِّ شی‌‏ء.» (قرآن در قرآن/ص۹۵) از امام صادق سلام الله علیه روایتی نقل شده است که فرموده‏اند: «أبی الله أن یجریَ الأشیاء إلا بأسبابها فجعل لکلّ شی‏ء سبباً؛ خدای سبحان برای هر چیزی سببی قرار داده و سنّتش بر این است که اشیا و افعال را بر اساس اسباب خود و بر محور نظم و قانون علّت و معلول صورت دهد.» نتیجه آنکه قانون «علیّت» قانونی عقلی است که اساس وحی و کتاب و سنّت نیز بر آن نهاده شده است و از این رو، معجزه توان آن را ندارد که این قانون را نقض کند. (تفسیر تسنیم/ج۱۶/ص ۱۲۳) خود کرده را تدبیر نیست! علی علیه‌السلام می‌فرماید: به خدا قسم، رفاه و خوشی از امتی زایل نمی‌شود، مگر به واسطه کردار زشتی که انجام دادند؛ زیرا خداوند به بندگان ستم نمی‌کند. (نهج البلاغه/خطبه ۱۷۸) در جای دیگر می‌فرماید: از گناهان اجتناب کنید که هیچ بلا و کمبود روزی نیست، مگر به واسطه گناه کردن؛ حتی خراش بدن و زمین خوردن و مصیبت دیدن. خداوند می‌فرماید: «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدیکُم‏؛ هر مصیبتی که به شما می‌رسد نتیجه و اعمال خود شماست.» (خصال صدوق/ج۲/ص۶۱۶) از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است که انسان گناهی می‌کند و از نماز شب محروم می‌گردد؛ تأثیر عمل شر در صاحبش از تأثیر چاقو بر گوشت سریع‌تر است. (محاسن برقی/ج۱/ص ۱۱۵) امام رضا علیه‌السلام می‌فرماید: هر زمان بندگان گناهان تازه‌ای که قبلا انجام نمی‌دادند مرتکب شوند، خداوند بلاهای ناشناخته‌ای بر آن‌ها مسلط می‌کند. (کافی/ ج۲/ص۲۷۵) @HOWZAVIAN
🔸جاریِ قدر در جویبار زندگی ✍ علی‌رضا مکتب‌دار بر اساس باور توحیدی، خداوند علاوه بر آنکه آفریدگار جهان هستی است، تدبیرکننده امور آن نیز هست. پس او همچون ساعت‌ساز لاهوتی نیست که جهان را آفریده و پس از آفرینش، از تدبیر آن دست کشیده و به گوشه‌ای خزیده و یا دستانش از دخالت در امور هستی بسته باشد؛ بلکه همواره در کار جهان هستی است و هر لحظه آن را تدبیر می‌کند. ذات اقدسش با استفاده از قدرت تدبیر و ربوبیت خویش، امور و مقدرات هر ساله بندگان را توسط فرشتگان بر حجت خود فرو می‌فرستد و فرشتگان، دور وجود او طواف می‌کنند و مقدرات هر فرد را به آگاهی او می‌رسانند. پس چون زمین هیچ‌گاه از حجت خدا خالی نیست، در هر سال شب قدر نیز وجود دارد و از آن جهت که نزول ملائکه نیازمند منزل و مهبط و طواف آنان نیازمند مطافی است، وجود حجت خداوند که مهبط و مطاف آنان بر روی زمین است نیز به اثبات می‌رسد. پس با پذیرش وجود شب قدر در هر سال باید به وجود حجت خداوند که مقدرات انسان‌ها در آن شب مبارک بر او نازل می‌گردد نیز اذعان نمود. ملائکه در شب قدر میان عرش الهی و قلب حجت خداوند در رفت و آمدند و تقدیر تمام بندگان را برای امام آورده و به امضای ایشان می‌رسانند. پس او ظرف پدیدآمدن و رقم خوردن همه تقدیرها است و از این رو است که گفته اند: شب قدر، شب امام زمان است. @HOWZAVIAN