🔻گمشده‌ی هیأت ما ✍️باران نجاتی وقتی تصویر جان‌بخش حججی، با آن چشم های پرغرور، در صفحه‌ی تلویزیون نقش بست و رهبر انقلاب به او لقب «حجتِ الهی» را دادند، بیشتر ما اندیشیدیم که چه چیز می‌تواند یک جوان بیست و اندی ساله را به این مقام برساند. بعدها خاطراتی از سنخ چای‌داری و کفش جفت کنیِ او در هیأت، پاسخ سؤال ما شد. ویژگی بزرگان زمانه، که حاج قاسم یکی از آنهاست، شیخ زکزاکی و تأثیر او بر میلیون‌ها نفر جمعیت، خلوص ویژه‌ی حضرت امام و بزرگانی که شرح حال آنها را دیده ایم و خوانده ایم. همه اشاره به عنصر اخلاص دارند که گاهی گمشده‌ی همه‌ی ما، یعنی‌نفسِ‌گرم و تأثیرگذار. شاید صریح‌ترین مؤید این مطلب، همان حدیثی باشد که در سال‌های آغازین طلبگی خواندیم که حضرت فاطمه‌ی زهرا(س) فرمود: «هرکس خالصانه ترین کارهایش را برای خدا بفرستد، خداوند بهترین تقدیراتش را برایش می‌فرستد» اما بعضی از ما که ادعای سرداران جنگ نرم داریم، گاهی به خاطر این جنگ، از نماز اول وقت گذشته‌ایم و گاه از صحبت با نامحرم. گاه شکلکی از دستمان در رفته است وگاه، حق را ناحق کرده ایم و این همه، با اخلاص که روح عباداتمان بوده جور در نیامده .بی سبب نیست که به گمان خود، می‌دویم اما به مقصد نمی‌رسیم. بی‌خلوص کار کردن، «خسر الدنیا و الاخره» شدن است‌. اگر خلوص باشد، هر لحظه وظیفه، رخ می نماید و این چنین عمل #خالص اندک، پذیرفته می‌شود و حاج قاسم ها و شهید حججی ها، حجت‌های خداوند برهمه‌ی ما می‌شوند. #امام_حسین #محرم #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN