🏙 جایی که ما در آن زندگی می‌کنیم این‌جا #شهرک_پردیسان_قم است؛ جایی که ما در آن زندگی می‌کنیم. یک خوابگاه بزرگ که اگر آرامشش نبود و خلوتی‌اش، دیگر هیچ جذابیتی برای زندگی در آن پیدا نمی‌شد. یک منطقه‌ی خشک و بی‌روح و فاقد شهریت! در #پردیسان بازار نیست؛ راسته‌ نیست تا دست خانواده را بگیری درش راه بروی، و یا هم‌پای دوستی بی‌هدف قدم بزنی و مغازه‌هاش را تماشا کنی. مرکزیتی در میان نیست، و هیچ مسجدی در آن جامع نیست. به قول دوستم #اکبری_دیزگاه در اینجا حتا گورستان هم نمی‌بینی! خیابان‌هاش همه کوتاه و دکان‌ها صرفا جهت رفع نیازهای اولیه ردیف شده‌اند، و اثری از کتابفروشی و مانند آن وجود ندارد. بچه‌ها همه در مجتمع‌ها زندانی‌اند، و شما بندرت زن و مردی را می‌بینی_فرقی نمی‌کند جوان یا میان‌سال و یا پیر_ که در خیابان‌های آن سلانه‌سلانه و شانه‌به‌شانه‌ی هم راه بروند. این شهر‌ک اصلا آدم پیاده ندارد، و جز ماشین در کوچه‌هاش نیست. پردیسان و همانندهاش جاهایی هستند صرفا برای خواب. این شاید ویژگی چنین شهرهایی باشد، اما ماجرای انسان و منزلش حتما چیز دیگری است. انسان هرگز اسیر این خمودگی و بی‌نشاطی نخواهد بود. او خواهد جنبید. و ما نیز از این قاو ما نیز از این قاعده مستثنی نیستیم. پس در این سال‌ها تلاش کردیم با راه رفتن و گز کردن در وجب‌به‌وجبش به زمین خشک و سختش بفهمانیم که باید بارور شود و کم‌کم جان بگیرد و روح پیدا کند؛ چرا که آدم‌ها درش خانه کرده‌اند. این البته به نظرم وظیفه‌ای است همگانی که ساکنان پردیسان باید تک‌به تک و یا دونفر دونفر بجا بیاورند. اتفاقی که این روزها _شاید تحت فشار محدودیت‌های #کرونا_ در حال رخ دادن است. چون تازگی‌ها می‌بینیم عصرها ده بیست نفری به قصد پرسه‌زنی در کوچه‌ها و خیابان‌ها پیدا می‌شوند و برای خودشان عاطل و باطل می‌چرخند! و این تمام امیدواری این ایّام ما است. . پ.ن: تصویر بالا نقشه‌ی آخرین پیاده‌روی من و دوستم #ابراهیم_اکبری_دیزگاه است. شهرک را تمام و کمال طواف کردیم و به دورش گشتیم! ✍ علی اصغر عزتی پاک #نویسندگی #عزتی_پاک #اکبری_دیزگاه #نویسندگان_حوزوی https://eitaa.com/joinchat/3834314754C58903f67c6