🔴باور نداریم! #ما_چگونه_ما_می_شویم؟ ✍مجتبی رسولی 🔷یکی از مسائل مهمی که در حوزه های علمیه وجود دارد این است که خودمان به عنوان کسی که در ایجاد باور وانگیزه وامید در جامعه نقش اساسی را ایفا می‌کنیم، به برخی از گزاره های دینی باور نداریم. یکی از بارز ترین آن، مسئله رزق و روزی است که ما هنوز باور نداریم که رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم فرموده اند «من طلب العلم تکفل الله له برزقه.» چرا که اگر باور داشتیم این مطلب را، دیگر این قدرنگران مسائل مادی نبودیم. 🔷 قطعا اگر ما وظیفه علمی و عملی خودرا به نحو احسن انجام دهیم، محال است که از برکات آن بهره مند نگردیم. باید ازخود سؤال کنیم آیا من وظیفه ام را به معنای حقیقی کلمه انجام داده ام که این قدر نگران مادیات خود هستم. اگر باور کنیم این کلام الهی را که خداوند عالم، روزی طالب علم را کفالت میکند، ممحض در علم آموزی ودرس وبحث خواهیم شد تا بتوانیم وظایف طلبگی ورسالت های حوزوی را به نحوشایسته انجام دهیم. همان که حضرت آقا فرمود بی مایه فطیر است. اگر باور داشتیم این مطلب را هرگز وارد بورس و مانند آن نمی شدیم. 🔷باور نداریم که اگر وظیفه خودرا به درستی انجام دهیم، او که باید وظیفه اش را در قبال ما انجام دهد، وظیفه اش را خوب می داند. چرا ما نگران عدم انجام وظیفه او هستیم؟ 🔷ماطلاب جوان وظایف بسیار بالاتری بر دوش داریم که متأسفانه سنگینی آن را احساس نمی کنیم. ما چگونه می خواهیم الگویی برای مردم به ویژه نسل جوان باشیم اگرحوزه آمده باشیم اما وظیفه خود را به فراموشی سپرده باشیم و مشغول چیزهای دیگر شده باشیم. و اگر وظیفه ای هم انجام می دهیم، وظیفه ای حداقلی است. آیا با انجام وظیفه حداقلی، می توان این انتظار را داشت که جامعه به سوی حداکثر ارزش های دینی حرکت کند؟ آیا اگرحوزه های علمیه از حداکثر ظرفیت و توان خود استفاده می کردند، باز هم شاهد بروز و ظهور دولت های لیبرال و غرب گرا در نظام مقدس جمهوری اسلامی بودیم؟ آیا مهمترین وظیفه ما طلاب و روحانیون فقط منبر رفتن است؟ آیا وظیفه مادر زمان حکومت اسلامی با وظیفه ما در غیر حکومت اسلامی تفاوتی ندارد؟ آیا تولید علم و ورود در عرصه مهم وحیاتی تولید علوم انسانی اسلامی وهزاران وظیفه دیگر وظیفه ما نیست؟ آیانباید وظیفه خود را در برابر نظام مقدس جمهوری اسلامی بشناسیم؟ آیا تنها باید سلیمانی ها به مسلخ عشق روند وما عقب بمانیم؟ آیا با این دید میتوانیم خود را دوستدار جهاد و شهادت بدانیم؟ 🔷حال این سؤال را باید صادقانه بین خود و خدای خود جواب دهیم که آیا ورود در بورس آن هم از سوی ما که وظیفه مان چیز دیگری است، به جهت رونق تولید و لبیک به فرمان رهبری است و یا برای منافع شخصی؟ 🔷 ما که باید در برهه حساس کنونی به تبعیت از فرمایشات رهبرحکیم وفرزانه انقلاب، به مردم عزیز کشورمان روح امید به خدای متعال وآینده روشن را انتقال دهیم، آیا نباید ثمره این امید را خودمان چشیده باشیم؟ مگر بالاترین و ارزشمندترین نوع تبلیغ دین، «کونوا دعاة الناس بغیر ألسنتکم» نیست؟ 🔷 اینکه تمام هم و غم برخی از دوستان طلبه به بورس تبدیل شده، آیا دیگر هم وغم مشکلات جهان اسلام را می توانند داشته باشند؟ اینکه رهبرمان میفرماید، بزرگترین مصیبت جهان اسلام، امروز قضیه فلسطین است، آیا با این نوع سبک زندگی به این دغدغه ولی امرمان خواهیم رسید؟ #نویسندگان_حوزوی https://eitaa.com/joinchat/3834314754C58903f67c6 📢 فرصتی برای نشر دیدگاه نخبگان حوزه