🔻سایه به سایه‌ی ما چقدر این جملات در باب مرگ تأمل‌برانگیزند: وَ بَادِرُوا الْمَوْتَ الَّذِي إِنْ هَرَبْتُمْ مِنْهُ أَدْرَكَكُمْ وَ إِنْ أَقَمْتُمْ أَخَذَكُمْ وَ إِنْ نَسِيتُمُوهُ ذَكَرَكُمْ و بر مرگ پيشى گيريد كه اگر بگريزيد شما را دريابد و اگر بايستيد شما را مى‌گيرد و اگر فراموشش كنيد شما را ياد می‌آورد. گاهی به آدم‌هایی که یک سنی از آن‌ها گذشته است اصطلاحا می‌گویند که پای‌شان لب گور است؛ اما این تعبیر حضرت علی علیه‌السلام آدم را به این نتیجه می‌رساند که: مرگ سایه‌به‌سایه‌ی ما می‌آید، که آدمیزاد از همان لحظه‌ی تولد، پایش لب گور است. ✍️ روز نوشت یک طلبه #مرگ_آگاهی #مرگ_اندیشی #نهج_البلاغه #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

. 🔸رو به سرای باقی ✍ علی کردانی چه‌اندازه فکر کرده‌ایم؟! به هجرت، از سرای گذر به سرای ابد. خدا ما را آورد و خدا ما را بُرد؛ برای ماندن، تقدیر رفتن است. چون رود، رو به سرای باقی جاری هستیم. «تا ساحل قرار تو چون موج بی‌قرار با رود رو به سوی تو دارم که جاری‌ام» #مرگ_اندیشی #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

⚪️ نگرانی از مرگ، نقطهٔ مشترک انسان‌ها! ✍️ مجتبی عادل‌پور 🔹 انسان‌ها از دیرباز از مرگ ترس داشته‌اند. طیفی که به هیچ دین و آیین الهی پای‌بند نیستند، مرگ را مُهری پایانی می‌دانند بر زندگی‌شان. دنیا برای این دسته، حکم ایستگاه آخر را دارد که بعدش هیچ چیزی نیست. پایانی که پس از آن نیستی مطلق است. آنان روی چیزی قمار کرده‌اند که سراسر باخت است. حال این طیف دم مرگ، حال کسی است که عقربهٔ شانسش در دایرهٔ دوّار روی گزینهٔ پوچ ایستاده! مرگ در زندگی این گروه، نقش مرد قلچماقی را بازی می‌کند که آنان را کشان‌کشان از تمام داشته‌هاشان جدا می‌کند. آنان روزگاری برای رسیدن به دنیا نفس‌نفس زده‌اند و حالا باید سوار قطار مرگ شوند و همه چیز را بگذارند و بگذرند. حق هم دارند برای از دست دادن اندوخته‌هایشان اشک فراق بریزند و زانوی غم بغل کنند؛ چون مرگ این عروس هزار دامادی را که با رنگ و نیرنگ به دست آورده‌اند، قرار است به عقد دیگری درآورد! دل در این پیرزن عشوه‌گر دهر مبند کاین عروسی‌ است که در عقد بسی داماد است در مقابل این طیف، گروهی قرار دارند که بند باورهایشان را به دین گره زده‌اند. آنان پارچهٔ سفید تسلیم را در برابر اسلام بالا برده‌اند و به روشنی می‌دانند در ورای این زندگی، حیاتی دیگر قرار دارد؛ اما این دسته نیز، نگرانی‌ای از جنس خودشان دارند. اینان دل‌آشوب هستند؛ چون این سؤالات را پیش روی خود می‌بینند: آیا سر سالم به قبر می‌برم؟ می‌گویند ابلیس، ایمان انسان را در دم جان دادن می‌دزدد؛ اگر همهٔ کِشته‌هایم بر باد رفت چه؟! ممکن است صندوق اعمالم را از این گردنه به سلامت عبور دهم؟ یعنی می‌توانم لحظهٔ مرگ با ایمان از دنیا بروم و شهادتین را به زبان جاری کنم؟! 🔗 متن کامل در این صفحه #مرگ_اندیشی #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN