امام صادق عليه السّلام فرمودند: مِنْ أَشَدِّ مَا فَرَضَ اللَّهُ عَلَى خَلْقِهِ ذِكْرُ اللَّهِ كَثِيراً ثُمَّ قَالَ أَمَا لَا أَعْنِي سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ إِنْ كَانَ مِنْهُ وَ لَكِنْ ذَكَرَ اللَّهَ عِنْدَ مَا أَحَلَّ وَ حَرَّمَ فَإِنْ كَانَ طَاعَةً عَمِلَ بِهَا وَ إِنْ كَانَ مَعْصِيَةً تَرَكَهَا. از سخت ترین چيزهايى كه خداوند بر بندگانش واجب فرموده؛ این است که زیاد ياد خدا باشند. سپس فرمود: آگاه باشيد؛ منظورم گفتن‏ «سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اكبر». نيست، گرچه اين هم از ياد خداست، و لكن مرادم ياد خدا نزد حلال و حرام خداست، كه اگر واجب بود به آن عمل كند و اگر حرام بود آن را ترك نمايد. 📚 مشكاة الأنوار في غرر الأخبار ؛ النص ؛ ص54

پیامبر ص فرمودند: مَرَارَةُ الْحِلْمِ أَعْذَبُ مِنْ حَلَاوَةِ الِانْتِقَامِ وَ ثَمَرَةُ الْحِقْدِ النَّدَامَةُ وَ مَنْ صَبَرَ عَلَى مَنْ يَكْرَهُ أَدْرَكَ مَا يُحِبُّ وَ الصَّبْرُ عَلَى الْمُصِيبَةِ مُصِيبَةٌ لِلشَّامِتِ بِهَا وَ الْجَزَعُ عَلَيْهَا مُصِيبَةٌ ثَانِيَةٌ بِفَوَاتِ الثَّوَابِ وَ هِيَ أَعْظَمُ الْمَصَائِبِ. تلخى حلم گواراتر است از شيرينى انتقام، و ثمره كينه پشيمانى است، و هر كس صبر كند بر آنچه كه ناپسند است می رسد به آنچه كه دوست دارد، و صبر نمودن بر مصيبت، مصيبتى است بر دشمنان، و بی صبری نمودن بر مصيبت خود مصيبتى افزون است كه ثواب مصيبت را از بين مي برد، و اين(بی صبری) بزرگترين مصيبت است. 📚 إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي) ؛ ج‏1 ؛ ص74.

حکایت مقام پدرت این حجره محقر نیست فرزند مرحوم سید جمال الدین گلپایگانی می فرمودند: پس از فوت پدرم، شبی در خواب دیدم حضورشان مشرف شدم و ایشان در اطاقی که فرش ان زیلو بود و فاقد اثاث بود نشسته اند. گفتم: پدر اگر خبری نیست ما هم به دنبال کارمان برویم، وضع طلبگی در گذشته و حال همین است که به چشم می خورد. فرمود: پسر حرف نزن. هم اکنون ولی عصر ع تشریف می آورند. آنگاه پدرم از جا برخاست. متوجه شدم حضرت ولی عصر ع تشریف آوردند. پس از عرض سلام و جواب، قبل از اینکه من حرفی بزنم، حضرت(ع) فرمودند: سید محمد مقام پدرت این حجره محقر نیست بلکه مقامش آنجاست به محل مورد اشاره حضرت ع نگاه کردم قصری با شکوه و ساختمانی با عظمت – که قابل توصیف نبود – دیدم و خوشحال گردیدم. 📚 جمال عرفان

استغفار صادقانه 🎙 آیت الله بهجت رحمه الله

سید هاشم حداد رحمه الله و مشکل خانوادگی 🎙 استاد عالی.

عَنْ طَلْحَةَ الشَّامِيِ‏ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ فَلَمَّا نَسُوا ما ذُكِّرُوا بِهِ‏ قَالَ كَانُوا ثَلَاثَةَ أَصْنَافٍ صِنْفٌ ائْتَمَرُوا وَ أَمَرُوا فَنَجَوْا وَ صِنْفٌ ائْتَمَرُوا وَ لَمْ يَأْمُرُوا فَمُسِخُوا ذَرّاً وَ صِنْفٌ لَمْ يَأْتَمِرُوا وَ لَمْ يَأْمُرُوا فَهَلَكُوا. طلحه شامى از امام باقر (ع) نقل مى‏ كند كه درباره اين آيه «فلمّا نسوا ما ذكروا به،‏ و چون فراموش كردند آنچه را كه به آنان تذكر داده شده بود» (كه مربوط به داستان اصحاب سبت از يهودى‏ هاست) فرمود: آنها سه دسته بودند: 1. دسته‏ اى خودشان فرمان خدا را پذيرفتند و ديگران را هم امر به معروف كردند، آنها نجات يافتند. 2. دسته‏ اى خودشان، فرموده خدا را پذيرفتند ولى ديگران را امر به معروف نكردند، آنها به صورت مورچه مسخ شدند. 3. دسته ‏اى نه خودشان فرمان خدا را پذيرفتند و نه امر به معروف كردند، آنها هلاك شدند. ✍️ طبق آيات قرآنى آن دسته از آنها كه خدا را نافرمانى كردند؛ يعنى همان دسته سوم، به صورت ميمون مسخ گشتند و مطرود شدند و طبق اين روايت دسته دوم آنها هم به صورت مورچه مسخ شدند و در بعضى از نسخه ‏ها به جاى «ذرّ مورچه» كلمه «وزّ مرغابى» آمده است. 📚 الخصال ؛ ج‏1 ؛ ص100

امام زين العابدين عليه السّلام به شيعيانشان فرمودند: عَلَيْكُمْ بِأَدَاءِ الْأَمَانَةِ فَوَ الَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِيّاً لَوْ أَنَّ قَاتِلَ أَبِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع ائْتَمَنَنِي عَلَى السَّيْفِ الَّذِي قَتَلَهُ بِهِ لَأَدَّيْتُهُ إِلَيْهِ. امانت را برگردانيد، قسم به آن كس كه محمّد ص را به حق به نبوت مبعوث گردانيد؛ اگر قاتل پدرم- حسين بن على ع- به من اعتماد كند و شمشيرى را كه با آن پدرم را كشت به من امانت دهد؛ آن را به او باز مى ‏گردانم. 📚 مشكاة الأنوار في غرر الأخبار ؛ النص ؛ ص53.

امام علی ع: التَّوَاضُعُ يَكْسِبُكَ السَّلَامَةَ. تواضع تو را به سلامتی می رساند. 📚 كنز الفوائد ؛ ج‏1 ؛ ص320.

حکایت [شفا یافتن حضرت آیة الله حائری توسط امام رضا علیه السّلام] ایت الله مرتضی حائری فرمودند: من در یکی از سفرها مریض شدم به مرض سخت، و تب شدیدی داشتم؛ خیلی متأثّر شدم و ناراحت، ترس از اینکه من اینجا می‌میرم و رفقای همسفر خود را به زحمت می‌‌اندازم! با آن حال کسالت و تب شدید به حرم امام رضا ع مشرّف شدم و بدن خود را به دیوارهای رواق مطهّر مالیدم، از حرم که بیرون آمدم در مسجد گوهرشاد، چنان تب رفته و خداحافظی کرده و بهبودی حاصل شده بود که برای هیچ کس به حسب ظاهر قابل باور نبود. 📚 مطلع انوار ج1.

حکایت شفای محتضر به وسیله غبار حرم حضرت رضاعلیه السلام یکی از موثّقین فرمود: به زنجان رفتم و از جوان مریضی که دکترها او را جواب کرده بودند و در حال احتضار بود، عیادت کردم. پس از مدّتی دیدم آن جوان خوب شده و از منزل بیرون آمده است. قصّه را از مادرش پرسیدم، گفت: پسرم به هوش آمد و گفت حضرت رضاعلیه السلام می فرمایند: از خاک قبر ما نزد شما هست، بگو از آن به بدنت بمالند تا شفا حاصل کنی، وقتی پسرم این را گفت، به یادم آمد که در سفر مشهد مقداری خاک حرم را با خود آورده بودم، رفتم مقداری از آن را به بدن پسرم مالیدم، پسرم فوراً شفا پیدا کرد و فردای آن روز به مغازه خود رفت. آن شخص موثّق گفت: من از خود جوان نیز این قصّه را پرسیدم گفت: آری، در حال بیهوشی دیدم به حرم حضرت رضا علیه السلام مشرّف شدم، حضرت از میان ضریح بیرون آمد و فرمود: به مادرت بگو از خاک حرم ما پیش شما هست، چرا به آن استشفا نمی کنید؟ من به هوش آمدم و این جمله را به مادرم گفتم و دوباره از هوش رفتم، چیزی نگذشت که به هوش آمدم و دیدم اثری از بیماری در وجودم نیست. 📚 روزنه هایی از عالم غیب.

توصیف دنیا از زبان امیر المومنین ع أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع: أَنَّ رَجُلًا قَطَعَ عَلَيْهِ خُطْبَتَهُ وَ قَالَ لَهُ صِفْ لَنَا الدُّنْيَا فَقَالَ أَوَّلُهَا عَنَاءٌ وَ آخِرُهَا بَلَاءٌ فِي حَلَالِهَا حِسَابٌ وَ فِي حَرَامِهَا عِقَابٌ مَنْ صَحَّ فِيهَا أَمِنَ وَ مَنْ مَرِضَ فِيهَا نَدِمَ وَ مَنِ اسْتَغْنَى فِيهَا فُتِنَ وَ مَنِ افْتَقَرَ فِيهَا حَزِنَ وَ مَنْ سَعَى لَهَا فَاتَتْهُ وَ مَنْ قَعَدَ عَنْهَا وَاتَتْهُ وَ مَنْ نَظَرَ إِلَيْهَا أَلْهَتْهُ وَ مَنْ تَهَاوَنَ بِهَا نَصَرَتْهُ ثُمَّ عَادَ إِلَى مَكَانِهِ مِنْ خُطْبَتِهِ ع. مردى به ميان سخنرانى حضرت علی ع دويد و آن را بريد و بآن حضرت گفت: دنيا را براى ما توصيف كن. حضرت علی ع فرمودند: آغازش رنج است و پايانش بلا، در حلال آن حسابرسى است و در حرامش كيفر، هر كه در آن تندرست باشد خود را آسوده شمارد (و بكار آخرت نپردازد) و هر كه بيمار گردد پشيمان باشد، هر كه توانگر و بى‏ نياز گردد شگفت زده شود و هر كه فقیر شود اندوه خورد، هر كه براى بدست آوردنش بكوشد از دستش بدر رود و هر كه از ان روی گردان باشد، مطیع او می شود، هر كه به او نگاه کند دلش را ببرد و سرگرمش كند و هر كه خوارش شمارد و بآن اعتنا نكند او را يارى دهد. سپس آن حضرت برشته سخنرانى خود بازگشت‏. 📚 كنز الفوائد ؛ ج‏1 ؛ ص345.

جابر بن عبد اللَّه گويد: كَانَ فِي رَسُولِ اللَّهِ ص خِصَالٌ لَمْ يَكُنْ فِي طَرِيقٍ فَيَتْبَعُهُ أَحَدٌ إِلَّا عَرَفَ أَنَّهُ قَدْ سَلَكَهُ مِنْ طِيبِ عَرَقِهِ وَ رِيحِ عَرَقِهِ وَ لَمْ يَكُنْ يَمُرُّ بِحَجَرٍ وَ لَا شَجَرٍ إِلَّا سَجَدَ لَهُ. در پيامبر (ص) چند خصلت بود: از هيچ راهى نمي گذشت جز آنكه هر كس در پى حضرت از آنجا عبور مى‏ كرد مى ‏فهميد پيغمبر (ص) از اين راه گذشته بواسطه بوى خوشى كه از عرق بدن مباركش باقى مي ماند، و به هيچ درخت يا سنگى نمي گذشت جز آنكه براى او سجده مى ‏كرد. 📚 مكارم الأخلاق ؛ ص24.