فعندما أشعر بخيبة الأمل، أجلس وأفكر في هاتين الصورتين والذكريات وجهودهما، هل تصدق أنني سأجد الحياة مرة أخرى؟ برای وقتی که ناامید می‌شوم ، می‌شینم به این دو عکس و خاطرات و تلاش‌هاشون فکر می‌کنم ، باور می‌کنید که دوباره حیات پیدا می‌کنم ..

حتى لو نسيت في صحارى مدينتك فهو لن ينساك.. ‌ حتی در بیابان های شهر‌ت هم فراموش شوی ، او تو را از یاد نمی‌برد ..

وانا اشتاق الى رؤيتك .. و ما بسیار مشتاق دیدن شماییم ..

أنت تعلم أنه قد مضى ما يقرب من ١٠٠ يوم ولم يكن هناك سوى جزء من روحك في هذه المدينة ومدى صعوبة هذا الفراق.. می‌دانی نزدیک ۱۰۰ روز است که درمیان این شهر فقط بخشی از نفس‌هایت حضور دارد و چقدر این فراق سخت است..

كنا بحاجة للإحرام، فجأة خلقت المعاناة.. ما نیاز به احرام داشتیم، ناگهان رنج آفریده شد ..

و اما حضن العربي ..

لكني أحبه لأنني خلقت من أجله ليكون هو.. و اما او را دوست دارم چون برای‌ش آفریده شدم تا او شوم ..