💢رکن بودن شعائر و معنای آن 🔹استاد شیخ محمد سند در پاسخ به این سوال که آیا مانند آیت‌الله خوئی (ره) معتقد‌ید که شعائر دینی رکن دین است؟ توضیح داد: «شعائر» جمع «شعیره» (آئین و مراسم) است و به‌لحاظ معنی و مضمون و موضوعش درجات مختلفی دارد. برخی امور از شعائر نماز و برخی از شعائر حج و برخی از شعائر صوم و برخی شعائر ولایت و... هستند. برخی شعائر از برخی شعائر بر‌تر است و بر‌ترین و بزرگ‌ترین شعائر شعائرِ ولایت است. همان‌طوری که امامت و ولایت از دیگر ارکان دینی بر‌تر است، شعائر ولایت نیز از دیگر شعائر برتر است. 🔹این استاد عالی حوزه علمیه نجف اشرف گفت: شعائر دینی (مراسمات مذهبی) اعلام و اعلانِ [دین و معارف دینی] است و فرهنگ دینی را نشان می‌دهد و آن را تبلیغ می‌کند و محیطی دینی و فرهنگی پدید می‌آورد و از این حیث، با غض‌ّنظر از موضوع و متعلق، از ارکان دین محسوب می‌شود. شعائر دینی معارف دینی و فرهنگ دینی را به دیگران می‌نمایاند و از این جهت، بنیان و بنیاد اسلام و ایمان بر آن پایه استوار است به‌طوری که اگر مراسمات دینی نباشد، معارف دینی به دیگران، خصوصاً به نسل بعدی منتقل نمی‌شود و اساس دین از‌بین می‌رود. 👈ادامه مطلب: http://ijtihadnet.ir/?p=75855 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

📘مقتل جامع سید الشهدا، منبعی برای اهل تحقیق و عاشورا پژوهان ✔️یک شرکت دانش‌بنیان ایرانی با استفاده از ابزار فناورانه و نوآورانه موفق به ارائه یک پایگاه اطلاعاتی در حوزه وقایع نگاری قیام امام حسین (ع) شده که در مستندنگاری از این واقعه تاریخی برای اهل تحقیق راهگشا است. 🔻نرم‌افزارهای آموزش از راه دور، ارتباط شیعی، راهنمای بر خط، پرسش و پاسخ زنده، ارتباط الکترونیکی و مسنجر ایرانی از جمله محصولات صدای بهار است که با تکیه بر دانش فنی داخل کشور ساخته است. 👈برای مشاهده این اثر، اینجا را کلیک کنید. 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

✍️ استاد رسول جعفریان: بدون تردید حفظ اخبار عاشورا، مدیون ابومخنف، این راوی - مورخ دانشمندی است که اگر همت او نبود، اگر دقت او در نقل گزارش‌های ناب نبود، ما امروز این انبوه گزارش‌های دقیق و ریز از کربلا نداشتیم. ابومخنف، یک گوهر به تمام معنا در تاریخ‌نگاری اسلامی است. 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

🏴لسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ، وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنآئِکَ، عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ، وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ، اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ، وَعَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ، وَعَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ، وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ ◼️أعظَمَ اللهُ اجورَنا بمُصابِنا بِالحُسَینِ، وَ جَعَلَنا و ایّاکُم مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَع وَلیّهِ الامامِ المَهدیِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

🎙 استاد میرباقری | روضۀ سوزناک عاشورا ◾️حتَّى نَكَسُوكَ عَنْ جَوادِكَ، فَهَوَيْتَ إِلَى الْأَرْضِ جَريحاً، تَطَؤُكَ الْخُيُولُ بِحَوافِرِها، وَتَعْلُوكَ الطُّغاةُ بِبَواتِرِها... 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

💢چرا امام حسین (ع) در کربلا چاه آبی حفر نکرد؟ ✍️حجت‌الاسلام والمسلمین محمد عشایری منفرد این پرسش، پرسشی است که بسیاری از کاربران فضای مجازی با آن مواجه می‌شوند. واقعیت این است که دستور بستن آب در روز هشتم محرم، تصمیم میدانی فرماندهان جنگ (شمر و عمر سعد و ...) نبود بلکه فرمان شخص عبیدالله بود که گمان می‌کرد امام حسین علیه السلام زیر فشار تشنگی بیعت خواهد کرد! در برخی منابع آمده است که حضرت ابی‌عبدالله علیه السلام، در روز هشتم در پشت خیمه‌گاه چاه کم‌عمقی حفر کردند و آبی مانند آب چشمه هم به دست آمد و همراهان امام آب نوشیدند اما بعد از آن، دو اتفاق افتاد: 1️⃣ نخست اینکه ، چشمه آب در زمین فرو رفت و ناپدید شد(حفر فنبعت له عين ماء عذب فشربوا ثم غارت العين و لم ير لها أثر) (مقتل مقرم ص 209). 2️⃣ دوم آنکه خبر به فرماندهان سپاه مقابل رسید و به تدریج خبر تا قرارگاه عبیدالله در کوفه نیز رسید و عبیدالله ملعون بی‌درنگ در نامه‌ای به عمرسعد نوشت: «شنیده‌ام حسین چاه حفر می‌کند و برای یارانش آب به دست می‌آورد. به محضی که نامه‌ام به دستت رسید، با همه توانت او را از حفر چاه باز بدار و بر او تنگ بگیر و اجازه نده حتی قطره‌ای آب بنوشند!..» چنین بود که عمر سعد جلوی حفر چاه را گرفت. (مقتل خوارزمی، ج 1 ص 346) پ ن: مقتل خوارزمی: بلغ ذلك إلى عبيد اللّه فكتب إلى عمر بن سعد: بلغني أن الحسين يحفر الآبار، و يصيب الماء، فيشرب هو و أصحابه، فانظر إذا ورد عليك كتابي هذا فامنعهم من حفر الآبار ما استطعت، و ضيّق عليهم و لا تدعهم أن يذوقوا من الماء قطرة...، و السلام. 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

💢تحلیلی بر بردن علی اصغر به میدان ✍️ حجت‌الاسلام والمسلمین ابوالحسن حسنی امام حسین (ع) با بردن فرزند شش‌ماهه‌اش به میدان نبرد و درخواست آب برای او، نماد مظلومیت و بی‌گناهی اهل‌بیت (ع) را به اوج رساند. این عمل نشان‌دهنده‌ی اوج انسانیت و عاطفه‌ی یک پدر نسبت به فرزندش در برابر قساوت و بی‌رحمی دشمنان بود. امام با این کار، بُعد انسانی و احساسی فاجعه‌ی کربلا را برجسته کرد تا تلخی و ظلمانی بودن آن بر همگان آشکار شود. این حرکت تأکیدی بود بر اینکه حتی نوزاد بی‌گناه نیز از ظلم یزید و یارانش در امان نبوده و در معرض بی‌رحمی آنان قرار گرفته است. در بعد عرفانی و معنوی، اقدام امام حسین (ع) نمادی از تسلیم کامل به اراده‌ی الهی و نمایش اوج عشق به خداوند بود. امام حسین (ع) با آوردن علی‌اصغر (ع) به میدان، او را به عنوان قربانی به درگاه الهی تقدیم کرد. این اقدام نشان‌دهنده‌ی اوج بندگی و رضای امام به مشیت الهی است. امام حسین (ع) با این عمل، خود و اهل‌بیتش را به عنوان فدیه‌ی الهی در مسیر اصلاح امت و اقامه‌ی دین الهی به میدان آورد تا پیام روشن و جاودان شهادت و فداکاری را به گوش جهانیان برساند. از دیدگاه سیاسی، امام حسین (ع) با این اقدام، مظلومیت اهل‌بیت (ع) و بی‌عدالتی حکومت یزید را آشکار کرد. درخواست آب برای فرزند شش‌ماهه‌اش، دلیلی محکم بر بی‌رحمی و بی‌انصافی دشمنان بود و تأییدگر بر عدم مشروعیت و فساد حکومت یزید. این حرکت به خوبی نشان داد که حتی کودک بی‌گناه نیز از ظلم و ستم حکومت یزید در امان نبوده و این حکومت فاقد هرگونه عدالت و انسانیت است. این اقدام امام حسین (ع) سبب شد تا مظلومیت ایشان در تاریخ ماندگار شود و تأثیری عمیق بر وجدان‌ها و افکار عمومی آن زمان و حتی آیندگان بگذارد. امام حسین (ع) با این اقدام، تأثیری روانی و احساسی قوی بر پیروانش و همچنین بر دشمنان گذاشت. صحنه‌ی آوردن کودک شیرخواره به میدان و شهادت او، قلب‌ها را لرزاند و همدردی‌ها و حمایت‌های بسیاری را برای اهل‌بیت (ع) برانگیخت. این اقدام سبب شد تا واقعه‌ی عاشورا نه تنها به عنوان یک نبرد، بلکه به عنوان یک حماسه‌ی عظیم و مظلومیت بی‌سابقه در تاریخ اسلام ماندگار شود. همچنین، این حرکت تأثیری ماندگار بر تاریخ و فرهنگ شیعیان گذاشت و ارزش‌های شهادت، فداکاری، مظلومیت و ایستادگی در برابر ظلم را به نسل‌های بعدی منتقل کرد. داستان علی‌اصغر (ع) و شهادت او به یک نماد برجسته از مظلومیت و ظلم‌ستیزی تبدیل شد و هر ساله در مراسم عاشورا یادآوری می‌شود تا انگیزه‌ای برای مقاومت و پایداری در برابر ظلم و بی‌عدالتی باشد. در مجموع، اقدام امام حسین (ع) در به میدان آوردن فرزند شش‌ماهه‌اش، حرکتی چندبعدی و پرمعنا بود که تأثیری عمیق و ماندگار بر تاریخ و فرهنگ اسلامی و شیعی گذاشت و پیام‌های انسانی، عرفانی، سیاسی و اجتماعی مهمی را به جهان منتقل کرد. 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

📹 جانسوزتر از تمام جراحات و مصائب حسین(ع) 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

💢 اجرای عدالت ناگفته ترین پیام و اساسی ترین هدف قیام امام حسین (ع) ✍️علامه محمدرضا حکیمی (ره) 🔸عموما عاشورا پژوهان «امر به معروف»، «تشکیل حکومت»، «عدم بیعت با یزید» و... را به عنوان اهداف نهضت حسینی دانسته اند؛ حال آنکه اساسی ترین هدف نهضت حسینی، اقامه عدل و برپایی نظام «عامل بالعدل» و جامعه «قائم بالقسط» است. 🔹 از قدیم گفته اند: «التوحید و العدل علویان»، توحید و عدل دو اصل علویند. ذکر عدل در کنار توحید، نخست به باور اعتقادی باز می گردد که اثبات عدل، متمم صفات الهی است و از سویی دیگر تحقق عدل هدف انبیاء (لیقوم الناس بالعدل) است. پس توحید واقعی، خود، واجب کننده اجرای عدالت است. (ان الله یامر بالعدل) 🔹 هنگامی که در بند بند خطبه امام حسین (ع) در روز عاشورا و قبل از کارزار با یزیدیان می نگریم، رد پای از عدالت را در جای جای آن خطبه نورانی می یابیم. 🔸 اینکه امام در بحبوحه نبرد، اینگونه از عدل سخن می راند، ما را بدان نکته متوجه می سازد که ما نیز باید با دفاع از عدالت، فلسفه عاشورا را زنده نگاه داریم و با قیام برای اجرای عدالت از عاشورا دم بزنیم و اینگونه خود را وارث عاشورا بدانیم‌. 💠 عدالت، اساسی‌ترین هدف و کلیدواژه قیام عاشوراست. در مفهوم «عدالت» عدالت سیاسی، عدالت اقتصادی و عدالت قضایی مورد نظر است و باید به طور همزمان به هر سه بعد عدالت توجه شود. 🔹 امام حسین (ع) در عاشورا به ما آموخت که مردمی که اهمیت عدالت را درک نکنند، جاهلند و مردمی که عدالت‌خواه نباشند، مرده اند. مردمی که ظلم را منحصر در ظلم سیاسی بدانند و از ظلم اقتصادی و معیشتی آگاه نباشند، فریب خورده اند‌. 🔸واژه های عاشورا تنها «تشنگی»، «شهادت» و «اسارت» نیست، «نماز» و «عدالت» نیز هست؛ بلکه واژه های اصلی همین دوتاست. 🔹 «نماز» واژه شب عاشوراست و «عدالت» واژه روز عاشورا. یعنی پیام شب عاشورا نماز است و عدالت واژه روز عاشوراست و آن سه (تشنگی، شهادت و اسارت) سکوی پرتاب عدالت اند، لیکن چنین درک نشد و نمی شود. ✅ تا عدالت اجرا نگردد، و قسط قرآنی (رسیدن هر کس به حق خویش) عملی نشود، هر چه از اسلام گفته شود، حرف است. 💠 جوانان آگاه، و مردم متدین ایران! بدانید که جز نظام عامل بالعدل و قائم بالقسط، یعنی مجری عدالت به نحو احسن، در همه چیز و در همه جا و برای همه کس، هیچ حاکمیتی اسلامی نیست و جز جامعه قائم بالقسط، یعنی جامعه سرشار از عدالت، هیچ جامعه ای قرآنی نیست و جز گرفتن حقوق مظلومان از توانگران و رساندن به دست آن، هیچ اصلاحی و حرکتی عاشورایی نیست. 📚 مسلمنا- برگرفته از آثار «عاشورا و عدالت» و «قیام جاودانه»، محمد رضا حکیمی. دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۳. 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

🎧 نامه یک خطی امام حسین علیه‌السلام ... چه طور می شود آدم برای چیزی که همیشه هست کاری نکند... 🎙 مرحوم استاد علی صفایی حائری #عین_صاد 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

💢 سید الشهداء (ع) در نگاه کلامی و تاریخی و بر اساس گزارشات و بر اساس تحلیل سیاسی، آگاه به جریان و واقعه عاشورا بودند‌ ✔️حجت‌الاسلام والمسلمین محمدتقی سبحانی در نشست «بررسی کلامی تاثیر علم امام بر رخدادها» 📃 نظرات در تحلیل آگاهی سیدالشهداء علیه السلام به واقعه عاشورا: 1️⃣ منکرین علم امام یا عمومیت آن در اینجا به راحتی امام را نا آگاه نسبت به آینده در نظر گرفته و عملکرد امام را با توجه به شرایط می دانند و بر این اساس قائلند که امام می توانسته اند که به پیروزی برسند از این روی عملکرد امام درست است. 2️⃣ بعضی دیگر حرکت امام را قیام برای شهادت می دانند نه قیام برای حکومت. 3️⃣ بعضی دیگر با این که امام را آگاه به آینده می دانند اما از طرفی ایشان را مامور به ظاهر می دانند نه واقع. 4️⃣ حضرت اساسا عملکردشان تابع شرایط نیست؛ یعنی این پیش فرض که حضرت بر اساس شرایط عمل می کنند قبول نبوده بلکه امامت از این اصل بیرون است و حرکت امام بر اساس عهدی است از جانب خداوند و عمل ایشان تابع مشیت و خواست الهی است. 👈 همه این نظرات از حیثی دارای نقصان هستند. 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

🔺نظر میرزای نائینی (ره) درباره «زیارت عاشورا» + سند ✔️شخصی طی مرقومه‌ای از مرحوم محقق نائینی (۱۲۷۶_۱۳۵۵ هـ.ق) رضوان الله علیه سؤال نمود که برای رفع حوائج به ادعیه و اذکار از کتب ادعیه و یا از افراد صاحب تجربه از متدینین رجوع می‌کند ولی گاهی حاجتش روا می‌شود و گاهی ظاهرا اثری نمی‌بیند. لذا از مرحوم نائینی تقاضا می‌کند تا دعایی به او توصیه کنند. ✍️محقق نائینی در پاسخ می‌فرمایند: من به تو اجازه می‌دهم تا به آنچه در «کتاب‌های مکارم الاخلاق» و «مصباح» آمده عمل کنی، اما درباره‌ی آنچه از ادعیه که در السنه‌ی مردم است، چون نمی‌دانم از کجا نشأت گرفته، نظری ندارم، اما اینکه گفتی گاهی اوقات ادعیه اثر دارد و گاهی ندارد، این از اموری است که جز خدا و راسخان در علم (اهل بیت) کسی از آن آگاه نیست و من در همه‌ی حاجات دنیوی و اخروی بالاتر از زیارت عاشورا سراغ ندارم. … وأمّا ما ذكرته من ترتّب الأثر تارة وعدمه أخرى فذلك ممّا لا يعلم سرّه إلا الله والراسخون في العلم وإنّي لا أرى أفضل من زيارة عاشوراء لأيّ حاجة دنيوية أو أخروية. والله العالم ۲۶ رجب ۱۳۴۶ محمد حسین غروی نائینی 🆔 https://eitaa.com/ijtihad