اهل خانه‌ی امام، شیفته‌ی مردشان بودند. بس که امام مهربان بود؛ هم دل بود؛ احترام اهل خانه را نگه می‌داشت و ظاهرش را آراسته می‌کرد. لباسش اگرچه ساده، اما شکیل بود. فرموده بودند: زنان بنی اسرائیل از عفت و پاکدامنی دست برداشتند. این هیچ سببی نداشت جز اینکه شوهرانشان خود را نمی‌آراستند. (بحار الانوار،ج ۱۰۰،ص ۲۴۹) 📚 امام رئوف، ص ۳۹ ┅⊰༻༺⊱┅ #گزیده_کتاب @mangenechi

┄◈🍃🌼🍃◈┄ ماندنی که نیستیم. چند صباحی، کمی این‌ور، کمی آن‌ور، تمام خواهد شد. هلاکت جسمانی این است و این‌قدر از آن می‌ترسیم. هلاکت معنوی، یعنی برای ابد دچار خذلان و عذاب الهی شدن. یعنی در زندگی جاودان ابدی، از همه‌ی نعمت‌ها و لذّت‌ها و چشم روشنی‌هایی که خداوند برای من و شما معیّن و مقرّر کرده محروم ماندن. انسان به قیامت نگاه کند و ببیند خدای متعال به بعضی از بندگانش همین افرادی که با آن‌ها معاشریم و آن‌ها را در کوچه و محلّه می‌بینیم؛ به همکار اداری، به دوست دوران تحصیل، یا به یک رفیق بگو بشنو برای برخی کارها و مجاهداتی که در این دنیا داشته‌اند، مقامات عالی می‌دهد؛ آن‌ها را به بهشت می‌برد؛ از عذاب دورشان می‌دارد و از عقبات قیامت، نجاتشان می‌دهد، و ما به خاطر تنبلی؛ به خاطر نرسیدن به خود و به خاطر یک لحظه غفلت، از همه‌ی آن‌ها محروم مانده‌ایم! آن وقت است که حسرت گریبان انسان را می‌گیرد: و أنذرهم یوم الحسرة إذ قضی الأمر. (مریم/۳۹) کار هم دیگر از کار گذشته است و حسرت هم فایده‌ای ندارد. این، هلاکت معنوی است. 📚 آداب روزه‌داری، احوال روزه‌داران؛ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، ص ۵۴ ┄◈🍃🌼🍃◈┄ #گزیده_کتاب #در_محضر_امام_انقلاب #ویژه‌های_رمضانی 🔗 #منگنه‌چی ╔═🌼🍃◈═════╗ @mangenechi ╚═════🌼🍃◈═╝

◈🍃🌼🍃◈┄ دنبال دنیا ندوید، اگر چه دنیا دنبال شما بیاید. این هم نکته‌ی دوم. این هم از لوازم تقواست. البتّه همه‌ی کارهای نیک، از لوازم تقواست. از جمله، همین ندویدن دنبال دنیا. نمی‌گوید که «ترک دنیا کنید.» می‌گوید:«لاتبغیا.» دنبال دنیا حرکت نکنید. دنیا را طلب نکنید. در حقیقت، با تعبیر فارسی ما، چنین معنی می‌دهد که «دنبال دنیا ندوید.» دنیا یعنی چه؟ یعنی آباد کردن روی زمین؟ یعنی احیا کردن ثروت‌های الهی؟ این است معنای دنیایی که گفتند طلب نکنید؟ نه! دنیا یعنی آنچه که شما برای خودتان، تمتّعات خودتان و لذّات خودتان می‌خواهید. این را دنیا می‌گویند. و الّا، آباد کردن روی زمین، اگر با هدف خیر و صلاح بشریت انجام گیرد، عین آخرت است. این، همان دنیای خوب است. دنیایی که مذمّت شده است و نباید دنبالش برویم، دنیایی است که ما را، نیروی ما، تلاش ما و همّت ما را متوجّه خود می‌کند و از راه بازمان می‌دارد. خودخواهی ما، خودپرستی ما، ثروت را برای خود خواستن و لذّت را برای خود طلبیدن، دنیای مذموم و نکوهیده است. البتّه این دنیا، نوع حرام دارد، نوع حلال هم دارد. این‌طور نیست که برای خود خواستن، همه نوعش حرام باشد. نه! حلال هم دارد. امّا همان حلالش را هم گفته‌اند دنبالش نروید. اگر دنیا به این معنا شد، حلالش هم خوب نیست. 📚 آداب روزه‌داری، احوال روزه‌داران؛ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، ص ۸۰ ┄◈🍃🌼🍃◈┄ #گزیده_کتاب #در_محضر_امام_انقلاب #ویژه‌های_رمضانی 🔗 #منگنه‌چی ╔═🌼🍃◈═════╗ @mangenechi ╚═════🌼🍃◈═╝

🔸჻ᭂ࿐✰ امثال من گاهی با سؤالاتی مواجه می‌شویم که با لحن تحقیر و مسخره‌آمیزی می‌پرسند: آقا! سواره غذا خوردن شرعاً چه صورتی دارد؟!با قاشق و چنگال خوردن چطور؟! آیا کلاه لگنی به سر گذاشتن حرام است؟! آیا استعمال لغت بیگانه حرام است؟! ... در جواب این‌ها می‌گوییم: اسلام دستور خاصی در این موارد نیاورده است. اسلام نه گفته با دست غذا بخور و نه گفته با قاشق بخور؛ گفته به هر حال نظافت را رعایت کن. از نظر کفش و کلاه و لباس نیز اسلام مد مخصوصی نیاورده است. از نظر اسلام زبان انگلیسی و ژاپنی و فارسی یکی است. اما اسلام یک چیز دیگر گفته است: گفته شخصیت باختن حرام است. مرعوب دیگران شدن حرام است. تقلید کورکورانه کردن حرام است. هضم شدن و محو شدن در دیگران حرام است. طفیلی‌گری حرام است. افسون شدن در مقابل بیگانه حرام است. الاغ مرده‌ی بیگانه را قاطر پنداشتن حرام است. انحرافات و بدبختی‌های آن‌ها را به نام «پدیده‌ی قرن» جذب کردن حرام است. اعتقاد به اینکه ایرانی باید جسماً و روحاً و ظاهراً و باطناً فرنگی بشود، حرام است. 📚 استاد مطهری، نظام حقوق زن در اسلام، ص ۱۰۷. #گزیده_کتاب 🔸჻ᭂ࿐✰ @mangenechi

▪️ زندانی‌اش کردند چون عشق حسن بن علی عسکری (ع) در دل داشت. آزاد که شد، کارش را از دست داده بود. همسرش کیسه‌ی خالی گندم را نشانش داد: 《گندم نداریم؛ نان نداریم؛ بچه‌ها گرسنه‌اند.》 خواست نامه‌ای به امام عسکری (ع) بنویسد و کمک بخواهد؛ اما همانند بار قبل خجالت کشید. صبح در خانه‌اش به صدا درآمد. ابراهیم بود. از دوستان وفادارش. کیسه‌ای به او داد: 《از سامرا می‌آیم. این کیسه را امام عسکری(ع) داد. نامه‌ای هم داخل آن است.》 بند کیسه را باز کرد. پر از سکه‌های طلا بود. در نامه نوشته بود: 《ای ابوهاشم! هرگاه نیازمند شدی، خجالت نکش. از من بخواه که به خواست خدا هر چه بخواهی، به آن می‌رسی》 📚 قصه‌های مهربانی؛ مجیدملامحمدی؛ ص۱۰ ┅⊰༻▪️༺⊱┅ #شهادت_امام_حسن_عسکری(ع) #داستانک #گزیده_کتاب ╔═.▪️༺.══╗ @mangenechi ╚══.▪️༺.═╝