اوایل حضورم در حوزه علمیه بود. کتاب معراج‌السعادة ملا احمد نراقی رو از کتابخونه گرفتم و قرار شد هر بار یک رذیلت اخلاقی رو بخونم و اون رو از خودم بِزُدایم...! منم رفتم خونه و مادر و برادرم رو نشوندم جلوم و بهشون گفتم می‌خوام آدم بشم و من هر اخلاق بدی که میخونم رو بگن و شروع کردم از روی فهرست خوندن. اونا هم گفتن: باشه. - حسد برادرم سریع گفت: داری داری. جلوش تیک زدم. - دروغ مادرم گفت: میگی مادر - ریا ؟! یکم مکث کردن و بعد برادرم گفت: خیلی نمازتو طول میدی اینم داری. سعی کردم خودمو کنترل کنم و ادامه فهرست رو بخونم. - غرور مادرم انگار کشف مهمی کرده باشد با خوشحالی دو دستش را بهم کوبید و گفت: اوه اوه اینو خیلی داری، خیلی. دیگه قاطی کرده بودم، کتاب رو با شدت بستم و گفتم: اصن نمی‌خواد نظر بدید و رفتم تو اتاق. صدای برادرم میومد که داد میزد: بی‌جنبه و عصبی هم هستی، اینم اضافه کن بهشون. خلاصه که دیگه نه من لای کتاب معراج‌السعادة رو باز کردم، و نه دیگه آدم شدم!!!

از وقتی یادم میاد، همیشه دی ماه امتحان داشتم!!! خدایا بسه دیگه(با لحن رائفی پور)

از استادِ آدم حسابی، و با سواد ۱۷.۵ بگیری بیشتر از ۲۰ می ارزه. ولی استادی که نه درس میده، نه بار علمی داره؛ برگه صحیح کردن هم بلد نیست. پس بیخود حرص نخور! [وی به خودش دلداری میدهد]

خوشبخت فقط اونایی که، ۱۳ رجب قراره نجف باشن💚

یه نفر یه نصیحتی بهم کرد که پشتش کلی آرامش بود؛ می‌گفت: سوزنت گیر نکنه روی آدما، روی حرفا، روی اتفاقا، رها کن؛ نیازی نیست دنبال تحلیل هرچیزی باشی!

به مرحله ای از یادگیری رسیدم، که دیگه ذهن ام هرچی مطلب جدید میبینه ارور میده [حافظه پر است، لطفاً تلاش نفرمایید!]

سریال سرزمین مادری واقعاً بی‌نظیره من از دیدنش لذت نمی‌برم، بلکه به وجد میام!!! چقدر همه چی این سریال درسته؛ چقدر همه چی این سریال قشنگه؛ ستاره این اثر هم در کنار این همه نام برجسته، کسی نیست جز نویسنده‌اش، علی‌رضا طالب‌زاده. چقدر این مرد استادانه این اثر رو نوشته؛ چقدر این مرد آگاه بوده به موضوعی که قرار بوده در موردش بنویسه، این همه تسلط به ریز و بم تاریخ معاصر ایران و تهران واقعا بی‌نظیره؛ اینقدر شخصیت‌ها و موقعیت‌های درست و قوی تا الان تو سریال خلق شده که حتی نمی‌شه به همه‌اش اشاره کرد. کمال تبریزی گفته بود: بازیگرها وقتی فیلم‌نامه رو می‌خواندند، به وجد میومدند از زیبایی و دقیق بودن فیلم‌نامه. این سریال به معنای واقعی کلمه داره تاریخ معاصر رو به صورت داستان و قصه روایت می‌کنه و شاید بشه گفت از لحاظ جزئیات و پرداخت‌های تاریخی از همه آثار تاریخی داستانی و غیرداستانی که تا به حال تولید شده، جلوتره. ما کدوم اثر رو داشتیم اینقدر خوب قیام سی‌تیر رو نشون بده؟! و مهم‌تر از همه، ما کدوم اثر رو داشتیم به بهائیت اینقدر خوب بپردازه؟! فقط یه دیالوگ طلایی، اون فرمانده ارتش که خطاب به رهی گفت: [من خواستم بفهمی اون‌ها بهایی هستند تا توئِ شیعه علی حواست باشه که داری برای کی کار می‌کنی] از صدتا کار برای بهائیت اثرش بیشتره. [خلاصه از چرایی توقیف چندساله این کار ارزشمند که بگذریم، شدیداً توصیه میکنم وقت بذارید و حتما این سریال ببینید.] #فیلم

شمع و پروانه منم؛ مست میخانه منم؛ رسوای زمانه منم؛ [دیوانه منم]