eitaa logo
نجوم و ستاره شناسی
2.4هزار دنبال‌کننده
9.4هزار عکس
4.2هزار ویدیو
24 فایل
✨✨✨✨✨✨ ببین! به نظر من هر کی هستی و هرکاره ای هستی؛فرقی نداره! تو داری زیر این آسمون بی نهایت زندگی می کنی . پس به آسمون نگاه کن... ادمین: @admin_for 🍋تبلیغات موهیتو🍋 https://eitaa.com/joinchat/640811208C7f1d0a63c0
مشاهده در ایتا
دانلود
‍ ❇️ امروز ۲۶ دی ماه ۱۴۰۲ چه مدت طول می‌کشد تا نور از هر یک از اجرام آسمانی به زمین برسد؟ ۱.۲۵ ثانیه ۲.۲۷ دقیقه ۶.۱۵ دقیقه ۱۰.۲۵ دقیقه ۸.۲۸ دقیقه ۵۲.۰۰ دقیقه ۱.۴۵ ساعت ۲.۶۲ ساعت ۴.۰۶ ساعت ۴.۷۰ ساعت ۱۳.۲۱ ساعت پروکسیما_سنتوری ۴.۳۶ سال ۲،۵۳۷،۰۰۰ سال @Ir_nojoom
اصطلاح مغناطیس سپهر چیست؟ منطقه مغناطیسی پیرامون یک جرم فضایی است. سیاره زمین و سیاره‌های ، ، ، و دارای مغناطیس‌سپهر هستند. مغناطیس‌سپهر هنگامی شکل می‌گیرد که جریانی از ذره‌های باردار مانند بادهای خورشیدی در برهم‌کنش با میدان مغناطیسی ذاتی یک سیاره یا یک جرم مشابه منحرف می‌شود. زمین و دیگر سیاره‌های دارای میدان مغناطیسی ذاتی توسط یک مغناطیس‌سپهر احاطه شده‌اند. به عبارت ساده‌تر، مغناطیس‌سپهر به انرژی‌هایی می‌گویند که از قطب شمال از هسته بیرون شده و از قطب جنوب به هسته زمین بازمی‌گردند. @Ir_nojoom
دانشمندان هنوز سیاره جدیدی با محیط مناسب برای زندگی انسان پیدا نکرده‌اند اما اگر موفق شوند، رسیدن به آن سیاره نیز یک جدید خواهد بود.با در نظر گرفتن این موضوع، شاید به نظر برسد که خروج از منظومه شمسی و رصد کردن سیارات فراخورشیدی نمی‌تواند شانس ما را برای یافتن زیستگاه جدید در بیرون از زمین افزایش دهد اما دانشمندان همچنان به تلاش خود برای یافتن یک زیستگاه جایگزین ادامه می‌دهند. آنها هنوز سیاره جدیدی با محیط مناسب برای زندگی انسان پیدا نکرده‌اند اما اگر موفق شوند، رسیدن به آن سیاره نیز یک چالش جدید خواهد بود. «میشل مایور»(Michel Mayor) اخترفیزیک‌دان سوئیسی برنده جایزه فیزیک ۲۰۱۹ معتقد است که سیاره‌های فراخورشیدی بسیار دور هستند و تا زمانی که فناوری این فاصله بزرگ را پر نکند، بسیار بعید است که انسان‌ها به زودی خانه جدیدی پیدا کنند. چه کسی می‌تواند بگوید که سیاره دیگری مانند زمین وجود ندارد که حیات ویژه خود را داشته باشد؟ در حالی که دانشمندان تلاش می‌کنند به این پرسش پاسخ دهند، با سیاره‌هایی روبه‌رو شده‌اند که بسیار شبیه به زمین هستند. اگرچه دانشمندان هنوز دیگری را با ویژگی‌های مشابه زمین پیدا نکرده‌اند اما مردم مدت‌هاست که تصور می‌کنند سیاره‌های مشابه زمین وجود دارند و موجودات بیگانه روی آنها زندگی می‌کنند. آنها دیدگاه‌های خود را از طریق کتاب‌ها، فیلم‌ها و فرهنگ عامه منتشر کرده‌اند. علاوه بر ماه و مریخ، انسان‌ها ممکن است بتوانند از قمرهای بزرگ‌تر غول‌های گازی مشتری و زحل نیز دیدن کنند.شاید روزی ماه، مریخ و حتی برخی از قمرهای بزرگ‌تر سیاره‌های مشتری، زحل، و بتوانند از سکونت بلندمدت پشتیبانی کنند اما پژوهش‌ها در حال حاضر نشان می‌دهند که خود این سیاره‌های غول‌پیکر هیچ سطح مناسبی برای راه رفتن ندارند و زنده ماندن در بسیاری از قمرهای آنها غیرممکن است. @Ir_nojoom
در سال ۱۹۷۷ میلادی دو فضاپیمای دوقلو را در سفر به لبه منظومه شمسی راه اندازی کرد. ۱ و ۲ با فاصله چند ماه جدا از یکدیگر در یک ماموریت برای بررسی و مملو از گاز راه اندازی شدند. پس از اتمام مأموریت اصلی وویجر۲پیش از آن که هر دو فضاپیما از مدار‌های آخرین سیارات و به منظومه شمسی بیرونی عبور کنند توسط و نپتون متوقف شد. امروزه وویجر‌ها در فضای بین ستاره‌ای قرار دارند و تنها دو فضاپیمایی محسوب می‌شوند که تاکنون منظومه شمسی را ترک کرده اند. با علم به این که دو فضاپیمای وویجر تا به امروز دورتر از هر فضاپیمای دیگر هستند وقتی که در سال ۱۹۷۷ به فضا فرستاده شدند دو صفحه طلایی را با خود به همراه بردند صفحه‌هایی که صدا‌هایی از زمین روی آن‌ها ضبط شده بود. آن صفحات به عنوان پیغام‌هایی برای موجودات فضایی یا سفینه‌های آن‌ها در دو فضاپیمای وویجر قرار داده شده بودند به طوری که "" اخترشناس معروف این پدیده را به انداختن یک بطری حاوی پیغام در اقیانوس تشبیه کرده بود. آن دو فضاپیما با سرعت فعلی خود هر کدام در حدود ۴۰۰۰۰ سال آینده در مجاورت دیگری قرار خواهند گرفت. @Ir_nojoom
حضور دنباله‌دار تناوبی ۱۲ ، زینت‌بخش آسمان شب در هفته‌های گذشته بود و منجمان آماتور و عکاسان نجومی از ملاقات این دنباله‌دار با اجرام متنوع آسمان، تصاویر زیبایی را ثبت کرده‌اند. در این تصویر از کارلوس کاسادو می‌توانید ملاقات سه شیء درخشان سماوی را در کنار عضو کم‌نور دیگری از منظومه شمسی ببینید. آشناترین آن‌ها، ، قمر طبیعی زمین است که هلال جوان آن در کنار پدیده زمین‌تاب دیده می‌شود. زمین‌تاب به بازتاب آفتاب از سطح زمین گفته می‌شود که بخش‌های تاریک قرص ماه را روشن می‌کند و سبب می‌شود بتوانید طرح کامل قرص ماه را تشخیص دهید. سیاره ، بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی است که به لطف ابعاد عظیمش از فاصله حدود ۷۰۰ میلیون کیلومتری زمین با این روشنایی دیده می‌شود. جالب‌تر اینکه سیاره هم در این تصویر حضور دارد، منتها تشخیص دادن آن با چشم غیرمسلح جز برای افراد آشنا با آسمان شب، امکان‌پذیر نیست. و اما مهمان اصلی این تصویر، دنباله‌دار تناوبی ۱۲ با نام اختصاصی «» است که زیر ماه دیده می‌شود و دو دنباله زیبا از آن خارج شده است. @Ir_nojoom
سیاره زحل؛ زیبای منظومه شمسی زحل بعد از سیاره بزرگترین و زیباترین سیاره در منظومه شمسی می باشد. این سیاره دارای هفت حلقه مسطح به دور خود است. این هفت حلقه در واقع شامل تعداد زیادی حلقه های باریک که با ذرات یخی درست شده اند، می باشند. این حلقه ها زحل را به یکی از زیباترین اجرام آسمان در منظومه شمسی تبدیل کرده اند. به جز زحل، سیارات مشتری، و نیز دارای حلقه هایی می باشند که نسبت به حلقه های زحل بسیار کم نورترند. قطر زحل در استوا ۱۲۰.۵۴۰ کیلومتر، تقریبا ۱۰برابر قطر زمین است. این سیاره از زمین با چشم غیر مسلح قابل رویت است البته حلقه های آن دیده نمی شوند. زحل دورترین سیاره ای بود که ستاره شناسان باستان موفق به کشف آن شده بودند. این سیاره به مناسبت خدای رومیان، نام گرفت. زحل در مداری بیضی شکل به دور در حرکت است. بیشترین فاصله آن از خورشید ۱.۵۱۴.۵۰۰.۰۰۰ کیلومتر و کمترین فاصله آن ۱.۳۵۲.۵۵۰.۰۰۰ کیلومتر است. یک سال در زحل معادل ۱۰.۷۵۹ روز زمینی است. @Ir_nojoom
سیاره زحل؛ زیبای منظومه شمسی زحل بعد از سیاره بزرگترین و زیباترین سیاره در منظومه شمسی می باشد. این سیاره دارای هفت حلقه مسطح به دور خود است. این هفت حلقه در واقع شامل تعداد زیادی حلقه های باریک که با ذرات یخی درست شده اند، می باشند. این حلقه ها زحل را به یکی از زیباترین اجرام آسمان در منظومه شمسی تبدیل کرده اند. به جز زحل، سیارات مشتری، و نیز دارای حلقه هایی می باشند که نسبت به حلقه های زحل بسیار کم نورترند. قطر زحل در استوا ۱۲۰.۵۴۰ کیلومتر، تقریبا ۱۰برابر قطر زمین است. این سیاره از زمین با چشم غیر مسلح قابل رویت است البته حلقه های آن دیده نمی شوند. زحل دورترین سیاره ای بود که ستاره شناسان باستان موفق به کشف آن شده بودند. این سیاره به مناسبت خدای رومیان، نام گرفت. زحل در مداری بیضی شکل به دور در حرکت است. بیشترین فاصله آن از خورشید ۱.۵۱۴.۵۰۰.۰۰۰ کیلومتر و کمترین فاصله آن ۱.۳۵۲.۵۵۰.۰۰۰ کیلومتر است. یک سال در زحل معادل ۱۰.۷۵۹ روز زمینی است. @Ir_nojoom
اگر متوسط عمر یک انسان را با سال زمینی 80 سال بدانیم آنگاه: عمر انسان بر روی 42 سال، 7 سال، دو سال و نیم، 10 ماه، 6 ماه و بر روی 3 ماه خواهد بود. @Ir_nojoom
7.07M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
کلیپی بسیار زیبا از سیارات و قمرهای منظومهٔ شمسی؛ ؛ بزرگترین قمر پلوتو. ؛ یک کوتوله در کمربند کویپر که هر ۲۸۸ سال یکبار بدور خورشید میچرخد. ؛ دورترین جرم منظومهٔ شمسی که هر ۱۰،۵۰۰ سال یکبار بدور خورشید میچرخد. ؛ یک کوتوله در کمربند کویپر که زمانی نهمین سیارهٔ منظومه شمسی بشمار می‌رفت. ؛ دومین کوتولهٔ بزرگ کمربند کویپر. ؛ یکی از ۴ قمر گالیله‌ای مشتری با احتمال وجود یک اقیانوس زیر‌سطحی. ؛ یکی از ۴ قمر گالیله‌ای مشتری با بیش از ۴۰۰ آتشفشان فعال. ؛ قمر گالیه‌ای مشتری. ؛ نزدیکترین سیاره به خورشید. ؛ بزرگترین قمر زحل که ۳۰۰ برابر کل منابع نفتی زمین، سوخت مایع دارد. ؛ بزرگترین قمر گالیله‌ای مشتری. ؛ دورترین سیارهٔ خاکی از خورشید با دو قمر به نامهای فوبوس و دیموس. ؛ خواهر دوقلوی زمین و داغ‌ترین سیارهٔ منظومهٔ شمسی. ، ، و چهار غول گازیِ منظومهٔ شمسی. @Ir_nojoom
اینجا قمر کوچک است. این قمر بلندترین دیوار صخره‌ای در کل منظومهٔ شمسی را دارد و حدوداً ۱۰ کیلومتر بالاتر از سطح این قمر است. جاذبهٔ میراندا ۵۵ برابر از زمین است و اگر از لبه‌ی این دیوار صخره‌ای پرش کنید، پروازی رویایی خواهید داشت زیرا حداقل ۱۲ دقیقه طول می‌کشد تا به سطح آن برسید! به دلیل کوچک بودن مدار گردش میراندا، اورانوس همیشه مانند یک توپ عظیم در آن مشاهده می‌شود. @Ir_nojoom
4.03M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
یک پدیده کم‌نظیر این هفته در آسمان؛ همه سیاره‌های منظومه شمسی به خط می‌شوند آسمان شب این هفته یکی از پدیده‌های نادر نجومی خواهد بود. هفت سیاره ، ، ، ، ، و در یک خط قرار می‌گیرند و برخی از آن‌ها با چشم غیرمسلح قابل مشاهده خواهند بود. @Ir_nojoom ╭┅═ঈ ঈ═┅╮
تلسکوپ فضایی هابل اشتباه فضاپیمای وویجر ۲ را اصلاح کرد: اورانوس روزهای طولانی‌تری دارد. تحلیل جدیدی از داده‌های ۱۰ ساله تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌دهد یک چرخش کامل اورانوس به دور خود ۱۷ ساعت و ۱۴ دقیقه و ۵۲ ثانیه طول می‌کشد. این عدد ۲۸ ثانیه بیشتر از مقداری است که از تحلیل داده‌های فضاپیمای ۲ ناسا تخمین زده شده بود. دانشمندان با تحلیل داده‌های وویجر ۲ یک چرخش کامل به دور خود را ۱۷ ساعت و ۱۴ دقیقه و ۲۴ ثانیه تخمین زده بودند. این تخمین براساس سیگنال‌های رادیویی منتشرشده از شفق‌های قطبی این غول یخی و اندازه‌گیری‌های مستقیم میدان مغناطیسی آن انجام شده بود. تخمین اولیه مبتنی‌بر داده‌های وویجر ۲ عدم قطعیت‌های ذاتی داشت که منجر به خطای ۱۸۰ درجه‌ای در تعیین طول جغرافیایی اورانوس شده بود. این خطا باعث شد جهت‌گیری محور مغناطیسی این فقط طی چند سال پس از پرواز فضاپیما، کاملاً نامعلوم شود؛ بنابراین سیستم‌های مختصاتی که به دوره چرخش قدیمی متکی بودند، اعتبار خود را از دست دادند. @Ir_nojoom