تلسکوپ فضایی اقلیدس از #سحابی سر اسب. در تصویر بالا به نظر می‌رسد یک اسب قرمز غول پیکر سر خود را در پس زمینه‌ای از ستارگان در حال چرخش بالا آورده است. جرم شبیه به سر این سحابی در واقع ابرهای تیره‌ای هستند که در مقابل تابش فرابنفش «سیگما شکارچی» قرار گرفته‌اند، ستاره‌ای شرقی که در کمربند صورت فلکی #شکارچی قرار دارد. سحابی سر اسب که همچنین با نام برنارد B33 نیز شناخته می‌شود، 1375 سال نوری از ما فاصله دارد. @Ir_nojoom ‌‌

تصویر روز ناسا؛ سحابی سفره ماهی عقابی. این سفره‌ماهی عقابی (Eagle Ray) در میان دریای کیهانی به آرامی حرکت می‌کند. این #سحابی تاریک که به طور رسمی با نام‌های SH2-63 و LBN 86 فهرست‌بندی می‌شود، از گاز و غبار تشکیل شده است و به شکل یک ماهی معمولی اقیانوسی به نظر می‌رسد. سحابی غبارآلود میان‌ستاره‌ای به رنگ قهوه‌ای روشن به نظر می‌رسد زیرا نور مرئی ساطع‌شده از پشت خود را مسدود و قرمز می‌کند. سحابی‌های تاریک عمدتاً در نور #فروسرخ می‌درخشند، اما نور مرئی ستارگان اطراف را نیز منعکس می‌کنند. گردوغبار موجود در سحابی‌های تاریک معمولاً قطعات زیرمیلی‌متری کربن، سیلیکون و اکسیژن است که اغلب با مونوکسیدکربن و نیتروژن منجمد پوشیده شده است. سحابی‌های تاریک به عنوان ابرهای مولکولی نیز شناخته می‌شوند زیرا مقادیر نسبتاً زیادی از هیدروژن مولکولی و مولکول‌های بزرگ‌تر دارند. سحابی سفره‌ماهی عقابی (Eagle Ray Nebula) که پیش از این ناشناخته بود، نسبتا تاریک است اما در این تصویر که در آسمان تاریک #شیلی با 20 ساعت زمان گرفته شده به خوبی مشخص است. @Ir_nojoom ‌‌

مقایسه خورشید با سحابی سر اسب #سحابی سر اسب (Horsehead nebula) نوعی سحابی تاریک در مجموعه ابر مولکولی شکارچی (Orion) و در صورت فلکی #شکارچی است. این سحابی، ابری تاریک متشکل از گاز و غبار و پلاسما است که ستاره‌های جدیدی درون آن پدید می‌آیند. سحابی سر اسب که به‌ آن سحابی برنارد ۳۳ نیز می‌گویند، بخشی از یک سحابی بزرگ‌تر موسم به سحابی گسیلشی IC 434 است. سر اسب از هلیوم و #هیدروژن متراکم تشکیل شده است و به‌همین علت به‌آسانی از هم نمی‌پاشد. با این‌که ابرهای گازی که سحابی را احاطه کرده‌اند در حال پراکنده شدن هستند، اما پنج میلیون سال دیگر زمان لازم است تا این بخش از سحابی نیز از هم بپاشد و گازهای آن پراکنده شوند. @Ir_nojoom

رصد سحابی Tarantula در فاصله ۱۵۰ هزار سال نوری از کره زمین. قطر این #سحابی ۶۰۰ سال نوری است و بیش از ۸۰۰,۰۰۰ ستاره و پیش‌ ستاره دارد در ابتدا تصور میشد این سحابی یک ستاره است تا این که در سال ۱۷۵۱ توسط نیکولاس-لوئی دو لاکای سحابی بودن آن کشف شد. سحابی رتیل از بزرگ‌ترین سحابی‌هایی است که تاکنون کشف شده‌اند.اگر سحابی رتیل نیز به‌اندازه سحابی #شکارچی به منظومه شمسی نزدیک‌ بود، چنان میدرخشید که میتوانست پشت اجرام منظومه شمسی سایه ایجاد کند. سحابی شکارچی به‌رغم نزدیک‌تر بودنش به منظومه شمسی، چنین توانی ندارد زیرا اندازه آن تنها یک‌صدم اندازه سحابی #رتیل است. @Ir_nojoom

چشم خدا سحابی «Helix» که به سحابی‌ «چشم خدا» نیز معروف است، از نزدیک‌ترین سحابی‌های سیاره‌ای به زمین است (این #سحابی حدود ۶۵۰ سال نوری از زمین فاصله دارد). سحابی‌های سیاره‌ای زمانی شکل می‌گیرند که یک ستاره کم‌جرم به پایان عمر خود می‌رسد و گاز و غبار را طی انفجارهای متعددی به فضا پرتاب می‌کند. رنگ‌های آبی نشان‌دهنده برانگیختگی اکسیژن و رنگ‌های قرمز حاصل برانگیختگی گازهای هیدروژن و نیتروژن است. سحابی چشم خدا درواقع به شکل یک لوله با عمق تریلیون‌ها کیلومتر است که دهانه آن به سمت زمین قرار دارد؛ به همین دلیل مانند یک #کره به‌ نظر می‌رسد. @Ir_nojoom

سحابی جت‌های دوقلو سحابی «M 2-9» نیز یک نمونه زیبای دیگر از سحابی سیاره‌ای است. اگر این #سحابی را از وسط به دو نیم تقسیم کنیم، هر کدام از ابرها شبیه شعله‌های خروجی از یک موتور جت هستند، به همین دلیل به آن سحابی «جت‌های دوقلو» نیز می‌نامند. سرعت گاز درون این جت‌ها به ۳۲۰ کیلومتر بر ثانیه می‌رسد. تخمین‌ها نشان می‌دهند که عمر این سحابی بسیار کم است و تنها ۱۲۰۰ سال از شکل‌گیری آن می‌گذرد. در مرکز این سحابی دو #ستاره در فاصله‌ای بسیار نزدیک به یکدیگر، به دور هم درحال گردش هستند و اصطلاحا یک «سیستم دوتایی» را تشکیل داده‌اند. احتمالاً کشش گرانشی بین این دو ستاره سبب شده تا گاز اتمسفر آن‌ها به این شکل در فضا پخش شود. @Ir_nojoom

تصویر روز ناسا؛ سحابی نشری RCW 85با ۱۰۰ سلل نوری ارتفاع یکی از زایشگاه‌های ستاره‌ای پراکنده در کهکشان راه‌شیری است که بین ستارگان رجل‌القنطورس و حضار دیده می‌شود. این سحابی را به خاطر شکل ظاهری‌اش، #برج_شیطان نامیده‌اند. کاتالوگ نجومی «راجرز، کمپبل و وایتوک» که سال ۱۹۶۰ (۱۳۳۹) منتشر شد، به کاتالوگ RCW معروف است و منطقه نشری RCW 85 (هشتاد و پنجمین جرم در این کاتالوگ) که موضوع تصویر امروز است، در نیم‌کره جنوبی آسمان، بین ستارگان درخشان رجل‌القنطورس و حضار (آلفا و بتا قنطورس) دیده می‌شود. این سحابی نشری، ابر میان‌ستاره‌ای مه‌آلودی است که از گاز #هیدروژن و غبار ساخته شده و حدود ۵۰۰۰ سال‌نوری با ما فاصله دارد. RCW 85 بسیار کم‌فروغ است؛ اما در این تصویر استادانه که طی ۲۸ ساعت نوردهی با فیلترهای باریک و پهن‌باند تهیه شده، جزئیات ساختارهای مختلف در امتداد لبه‌های خوش‌تعریف به‌وضوح دیده می‌شوند. با توجه به فاصله ۵۰۰۰ سال‌نوری ما از #سحابی، این قاب تلسکوپی گستره‌ای به پهنای ۱۰۰ سال نوری را در محدوده این سحابی فرا گرفته است. @Ir_nojoom

#سحابی کارینا اینجا👆 یک ماشین عظیم ستاره سازی درکهکشان راه شیری و محل تولد #ستارگان غول‌پیکر است، ۵۰ سال طول می‌کشد تا یک پرتوی نور به انتهای این سحابی برسد. حدود ۱۷۶ سال پیش ستارهٔ #اتا_کارینا به طور مرموزی دومین ستاره درخشان #آسمان شد و بعد از ۲۰ سال محو شد. به نظر می‌رسد این سحابی محصول انفجار این ستاره بوده باشد. "#نیل_دگراس_تایسون" @Ir_nojoom

سحابی رتیل، نام یک #سحابی معروف در صورت فلکی ماهی زرین است که در کهکشان ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد. در ابتدا تصور می‌شد این سحابی یک #ستاره است تا این که در سال ۱۷۵۱ توسط نیکولاس-لوئی دو لاکای سحابی بودن آن کشف شد. @Ir_nojoom

📷تصویر روز ناسا؛ سحابی پیله (IC 5146) 🔂عکس: لوئیس رومرو ونتورا 🔂داخل #سحابی پیله یک خوشه ستاره‌ای تازه در حال شکل‌گیری است. این سحابی زیبا که به نام IC 5146 شناخته می‌شود، تقریباً ۱۵ سال نوری عرض دارد. در آسمان شب‌های تابستانی شمالی، حدود ۴۰۰۰ سال نوری دورتر به سمت صورت فلکی قو (Cygnus) قرار دارد. مثل دیگر مناطق تشکیل ستاره، این سحابی با گاز هیدروژن قرمز رنگ که توسط ستاره‌های جوان و داغ تحریک شده، و نور ستارگان که از غبار منعکس می‌شود، برجسته می‌شود. در واقع، ستاره درخشان نزدیک مرکز این سحابی احتمالاً فقط چند صد هزار سال عمر دارد و با پاک کردن حفره‌ای در غبار و گاز مولکولی، نور سحابی را تأمین می‌کند. #ناسا @Ir_nojoom