تلسکوپ فضایی جیمز وب این بار به سحابی خرچنگ نگاه دقیق انداخت. این چیزی است که پس از انفجار یک ستاره باقی ‌مانده است. این ستاره نوترونی که به #تب_اختر معروف است، به شکل یک نقطۀ درخشان در نزدیکی مرکز سحابی قرار دارد. همانند یک دیناموی کیهانی، این بقایای فروپاشی شده از هستۀ ستاره نیروی انتشار گرد و‌ غبار خرچنگ را در طیف الکترومغناطیسی تأمین می‌کند. سحابی خرچنگ که ۶۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد حاصل یک #ابرنواختر در سال ۱۰۵۴ بعد از میلاد است، که پر از رشته‌های اسرارآمیز می‌باشد. جیمز وب در نور #فروسرخ نشان می‌دهد که بقایای ابرنواختر خرچنگ از چند جزء مختلف تشکیل شده، از جمله گوگرد یونیزه (به رنگ قرمز-نارنجی)، آهن یونیزه (آبی)، گرد و‌ غبار (زرد-سفید و سبز)، و تابش سنکروترون (سفید). @Ir_nojoom

‏واضح ترین تصویری که تاکنون از سیاره #ناهید (Venus) گرفته شده است. این منظره #فروسرخ از سیاره زهره توسط دوربین IR2 فضاپیمای ژاپنی آکاتسوکی (Akatsuki) به دست آمده است. کاوشگر آکاتسوکی (سپیده دم) یا کاوشگرِ آب و هوای ناهید یا Planet-C یک کاوشگر فضاییِ مدارگرد از سویِ "آژانس کاوش‌های هوافضای ژاپن" (JAXA)، برای بررسیِ جو سیاره ناهید است. @Ir_nojoom ‌‌

تصویر روز ناسا؛ سحابی سفره ماهی عقابی. این سفره‌ماهی عقابی (Eagle Ray) در میان دریای کیهانی به آرامی حرکت می‌کند. این #سحابی تاریک که به طور رسمی با نام‌های SH2-63 و LBN 86 فهرست‌بندی می‌شود، از گاز و غبار تشکیل شده است و به شکل یک ماهی معمولی اقیانوسی به نظر می‌رسد. سحابی غبارآلود میان‌ستاره‌ای به رنگ قهوه‌ای روشن به نظر می‌رسد زیرا نور مرئی ساطع‌شده از پشت خود را مسدود و قرمز می‌کند. سحابی‌های تاریک عمدتاً در نور #فروسرخ می‌درخشند، اما نور مرئی ستارگان اطراف را نیز منعکس می‌کنند. گردوغبار موجود در سحابی‌های تاریک معمولاً قطعات زیرمیلی‌متری کربن، سیلیکون و اکسیژن است که اغلب با مونوکسیدکربن و نیتروژن منجمد پوشیده شده است. سحابی‌های تاریک به عنوان ابرهای مولکولی نیز شناخته می‌شوند زیرا مقادیر نسبتاً زیادی از هیدروژن مولکولی و مولکول‌های بزرگ‌تر دارند. سحابی سفره‌ماهی عقابی (Eagle Ray Nebula) که پیش از این ناشناخته بود، نسبتا تاریک است اما در این تصویر که در آسمان تاریک #شیلی با 20 ساعت زمان گرفته شده به خوبی مشخص است. @Ir_nojoom ‌‌

تصویر #جیمز_وب از گرد و غبار پیش ستاره ای. این تصویر جدید از #تلسکوپ فضایی جیمز وب جزئیات پیچیده ای از هربیگ هارو 797 (HH 797) را نشان میدهد (Herbig Haro) اجرام هربیگ-هارو نواحی درخشانی هستند که ستارگان تازه متولد شده را احاطه کرده اند (معروف به پیش ستاره ها) و زمانی تشکیل میشوند که بادهای ستاره ای یا فواره های گازی که از این ستارگان تازه متولد شده پرتاب میشوند، امواج ضربه ای را تشکیل میدهند که با گاز و غبار مجاور با سرعت بالا برخورد میکنند. HH 797 که بر نیمه پایینی این تصویر غالب است، نزدیک به خوشه ستاره ای باز جوان IC 348 قرار دارد که در نزدیکی لبه شرقی مجموعه ابر تاریک پرسئوس قرار دارد. تصور میشود که اجرام #فروسرخ درخشان در قسمت بالایی تصویر میزبان دو پیش‌ستاره دیگر باشند. @Ir_nojoom ‌‌

تصویر جدید اورانوس که تلسکوپ فضایی جیمز وب گرفته شده، شبیه به دریچه‌ای به بُعد دیگر است. فیلترهای ابزار NIRCam روی جیمز وب، این سیاره و حلقه‌های آن را با جزئیات بی‌سابقه‌ای ثبت کرده‌اند. این پرتره جدید از هفتمین سیاره منظومه شمسی، اطلاعات بیشتری را از جو این سیاره نشان می‌دهد.سیاره #اورانوس و حلقه‌هایش در این پرتره خیره‌کننده تلسکوپ فضایی جیمز وب به خوبی دیده می‌شوند. این دومین تصویر از اورانوس است که جیمز وب در سال جاری ثبت کرده است. اولین مورد که در ماه آوریل منتشر شد، یک تصویر دو رنگ بود که از تصاویری تشکیل شده بود که در طول موج‌های ۱.۴ و ۳.۰ میکرون #فروسرخ ثبت شده بودند. اما این تصویر جدید طول موج‌های اضافی به ویژه در طیف ۲.۱ و ۴.۶ میکرون را به ارمغان آورده است تا نمای کلی بسیار کامل‌تری از هفتمین سیاره منظومه شمسی به ما ارائه دهد. البته این تصویر جدید از اورانوس فقط این سیاره را نشان نمی‌دهد، ‌بلکه حلقه‌های آن نیز در نور فروسرخ می‌درخشند و #جیمز وب راز حلقه‌ی ناپدید و پراکنده درونی حلقه زتای اورانوس را حل کرده است. @Ir_nojoom ‌‌

شکارچی سیارکها پس از ۱۴ سال خاموش می شود. با نزدیک شدن به بالاترین میزان فعالیت خورشید در طول چرخه تقریبا ۱۱ ساله آن، پایان مأموریت نئووایز آغاز شده است. افزایش فعالیت خورشید از جمله انتشار شراره‌های خورشیدی مکرر و پرتاب جرم از تاج، جو زمین را گرم می‌کند و به انبساط آن منجر می‌شود. این امر، کشش بیشتری را در ماهواره‌هایی ایجاد می‌کند که به دور زمین می‌چرخند و از آنجا که #نئووایز به سیستم رانش مجهز نیست، نمی‌تواند خود را در مدار نگه دارد. پس از انجام دادن آخرین بررسی در۳۱ژوئیه، این کاوشگر در روز هشتم اوت در حالت خواب زمستانی قرار خواهد گرفت و سپس فرود آمدن را به سمت #زمین آغاز خواهد کرد تا نهایتا در اواخر سال ۲۰۲۴ یا اوایل سال ۲۰۲۵ در جو سیاره بسوزد. جانشین این ماموریت، #نئو_سروایور است که در حال حاضر با تاریخ پرتاب در سپتامبر ۲۰۲۷ در مرحله توسعه قرار دارد. در بیش از ۱۴ سال، نئووایز ۱.۴۵ میلیون بررسی #فروسرخ را روی بیش از ۴۴ هزار جرم در منظومه شمسی انجام داده است. همچنین بیش از ۳۰۰۰ #جرم نزدیک به زمین را مورد بررسی قرار داده که ۲۱۵ مورد از آنها را خودش کشف کرده است. @Ir_nojoom

امروز #ناسا تصویر جدیدی از کهکشان فانتوم که با نام‌های «مسیه ۷۴»(Messier 74) و «NGC 628» نیز شناخته می‌شود، منتشر کرد. کهکشان «مسیه ۷۴» یک کهکشان مارپیچی در صورت فلکی ماهی است. این کهکشان با ما حدودا ۳۲ میلیون سال نوری فاصله دارد و به عقیده برخی دشوارترین جرم در اجرام مسیه برای رصد است. تلسکوپ فضایی #جیمز_وب(JWST) این تصویر جذاب را ثبت کرده است. این اولین باری نیست که ما می‌بینیم که تلسکوپ جیمز وب تصویری از کهکشان فانتوم را ارسال می‌کند. ناسا قبلاً یک عکس از آن را در سال ۲۰۲۲ نیز منتشر کرده بود. تلسکوپ جیمز وب آن تصویر قدیمی را تنها با استفاده از ابزار فروسرخ میانی خود موسوم به MIRI گرفته بود، اما این بار جیمز وب داده‌های MIRI و دوربین #فروسرخ نزدیک(NIRCam) را با هم ترکیب کرده است. این ترکیب به دانشمندان تیم FEAST در ناسا اجازه داد تا این کهکشان «پرورشگاه ستاره‌ها» را مشاهده کنند. داده‌های ترکیبی از ابزارهای MIRI و NIRCam به دانشمندان این امکان را داد که به این نتیجه برسند که بازوهای مارپیچی کهکشان #فانتوم جایی است که ستارگان فعال‌تر در این جرم آسمانی شکل می‌گیرند. @Ir_nojoom

تلسکوپ فضایی #جیمز_وب یک کهکشان باستانی به نام "قوس اژدها" را در بخش دوردستی از جهان کشف کرده است که میلیاردها سال نوری از ما فاصله دارد. این کشف به دلیل استفاده از پدیده #عدسی گرانشی امکان‌پذیر شده است که نور کهکشان‌های دوردست را توسط گرانش خوشه‌های عظیم کهکشانی منحرف و بزرگنمایی میکند. تصاویر ثبت شده توسط تلسکوپ جیمز وب، امکان مشاهده ستاره‌های فردی در این #کهکشان دوردست را فراهم کرده است که پیش از این با تلسکوپ‌های دیگر ممکن نبود. کشف این ستاره‌ها به درک بهتر از #ماده_تاریک در صفحه لنزینگ این کهکشان‌ها کمک خواهد کرد. تلسکوپ جیمز وب با قابلیت‌های خاص خود، مانند مشاهده در طیف #فروسرخ، توانایی مشاهده ستاره‌هایی با دمای پایین‌تر را فراهم می‌کند که پیش از این قابل مشاهده نبودند. ╭┅═ঈ🌎ঊ┅╮ @Ir_nojoom ╭┅═ঈ ঈ┅╮

تلسکوپ فضایی جیمز وب با استفاده از ابزار فروسرخ خود تصاویری از کهکشان‌های NGC 2936 و NGC 2937 به شکل پنگوئن با یک تخم گرفته است. جیمز وب این کهکشان‌ها را که در مجموع به نام «Arp 142» شناخته می‌شوند، را در حالی به نمایش می‌گذارد که در یک رقص کیهانی آرام قفل شده‌اند. مشاهدات وب که نور #فروسرخ نزدیک و میانی ثبت‌شده با دوربین فروسرخ نزدیک (NIRCam) و ابزار فروسرخ میانی (MIRI) را ترکیب می‌کنند، به وضوح نشان می‌دهند که آنها با یک مه آبی‌رنگ حاصل از ترکیب‌ ستارگان و گاز به هم متصل شده‌اند. تعامل مداوم این کهکشان‌ها بین ۲۵ تا ۷۵ میلیون سال پیش آغاز شد که آنها #نخستین گذر خود را تکمیل کردند. آنها به شکل‌گیری و تاب خوردن ادامه خواهند داد و چندین گذر دیگر را پیش از ادغام شدن در قالب یک کهکشان طی صدها میلیون سال آینده تکمیل خواهند کرد. آرپ ۱۴۲ در فاصله ۳۲۶ میلیون سال نوری از #زمین در صورت فلکی مار باریک (Hydra) قرار دارد. لازم به ذکر است که انتشار این تصویر مصادف بود با دومین سالگرد عملیات علمی تلسکوپ جیمز وب. ╭┅═ঈ🌎ঊ┅╮ @Ir_nojoom ╭┅═ঈ ঈ┅╮

🌓تلسکوپ فضایی جیمز وب دورترین کهکشان شناخته‌شده در جهان را شناسایی کرد تلسکوپ فضایی جیمز وب موفق شده تا دورترین کهکشانی را که تاکنون مشاهده شده، شناسایی کند و بار دیگر رکورد سازی کند. پژوهشگران در مطالعه‌ای جدید که در تاریخ ۲۳ مه در arXiv منتشر شده، گفتند این کهکشان که MoM-z14 نام گرفته «#دورترین منبعی است که از طریق طیف‌سنجی تأیید شده و مرز مشاهدات ما را تا ۲۸۰ میلیون سال پس از بیگ‌بنگ گسترش می‌دهد.»به‌عبارت‌دیگر، این کهکشان تنها ۲۸۰ میلیون سال پس از پیدایش جهان نور از خود ساطع کرده و پس از سفری بسیار طولانی در پهنه کیهانی، این نور به زمین و حسگرهای #فروسرخ تلسکوپ جیمز وب رسیده است. ‌‌‌‌ @Ir_nojoom

🌓تلسکوپ فضایی جیمز وب دورترین کهکشان شناخته‌شده در جهان را شناسایی کرد تلسکوپ فضایی جیمز وب موفق شده تا دورترین کهکشانی را که تاکنون مشاهده شده، شناسایی کند و بار دیگر رکورد سازی کند. پژوهشگران در مطالعه‌ای جدید که در تاریخ ۲۳ مه در arXiv منتشر شده، گفتند این کهکشان که MoM-z14 نام گرفته «#دورترین منبعی است که از طریق طیف‌سنجی تأیید شده و مرز مشاهدات ما را تا ۲۸۰ میلیون سال پس از بیگ‌بنگ گسترش می‌دهد.»به‌عبارت‌دیگر، این کهکشان تنها ۲۸۰ میلیون سال پس از پیدایش جهان نور از خود ساطع کرده و پس از سفری بسیار طولانی در پهنه کیهانی، این نور به زمین و حسگرهای #فروسرخ تلسکوپ جیمز وب رسیده است. ‌‌‌‌ @Ir_nojoom