تصویر روز ناسا؛طلوع قمر دینکینش. فضاپیمای لوسی این👆 تصویر از #سیارک را از فاصله‌ی 400 کیلومتری آن گرفته است. چهارشنبه گذشته فضاپیمای اکتشافی لوسی (Lucy) با اولین سیارک خود به نام دینکینش 152830 (152830 Dinkinesh) مواجه شد. لوسی متوجه شد که این سیارک کمربند اصلی یک قمر دارد. در تصویر امروز ناسا چه می‌بینیم؟ «تصویربردار شناسایی دوربرد لوسی» (Lucy's Long-Range Reconnaissance Imager) از فاصله اندکی بیشتر از 400 کیلومتری، این نمای نزدیک از سیستم دوتایی را در حین پرواز با سرعت 4.5 کیلومتر بر ثانیه یا حدود 10,000 #مایل بر ساعت ثبت کرد. دنیای شگفت‌انگیز دینکینش کوچک است و بزرگ‌ترین عرض آن کم‌تر از 800 متر (تقریباً 0.5 مایل) است. قمر آن که از زاویه دید #فضاپیما دیده می‌شود، از پشت سیارک اصلی بیرون می‌آید. تخمین زده می‌شود که وسعت قمر سیارک تنها حدود 220 متر است. @Ir_nojoom

بنابر گزارش ناسا سیارکی به اندازه یک پل غول‌پیکر در فاصله 5.5 میلیون کیلومتری به زمین نزدیک می‌شود. سیارکی که در حال نزدیک شدن به زمین است، یک جرم کوچک و سنگی است که در منظومه شمسی به دور خورشید می‌چرخد. این اجرام بقایایی از شکل گیری اولیه منظومه شمسی در حدود 4.6 میلیارد سال پیش هستند. بیشتر سیارک‌ها در کمربند سیارک‌ها یافت می‌شوند، منطقه‌ای که بین مدار مریخ و مشتری قرار دارد. سیارک‌ها در فضا با سرعت بالایی حرکت می‌کنند و فواصل وسیع آنها اغلب به ابزارهای تخصصی برای رصد واضح نیاز دارد. تلسکوپ هایی مانند NEOWISE، آرایه میلی متری/زیر میلی متری بزرگ #آتاکاما (ALMA)، Pans-STARRS1 و Catalina Sky Survey ابزارهای کلیدی مورد استفاده برای مطالعه سیارک ها در فضا هستند. انتظار می رود این #سیارک عظیم که "سیارک 2001 QQ142" نام دارد به زودی از کنار زمین بگذرد، اگرچه به اندازه ماه ما که تقریباً 384000 کیلومتر از ما فاصله دارد،نزدیک نخواهد شد. @Ir_nojoom

تلاش دانشمندان ناسا برای بازگشایی محفظه حاوی نمونه های سیارک بنو ادامه دارد. درماه سپتامبرنمونه‌هایی از یک سیارک نزدیک به کره زمین، در کمال احتیاط و دقت درصحرای یوتا رها شد.بررسی سنگ‌های فضایی سرنخ‌های زیادی درباره منشا منظومه شمسی در اختیار ما قرار می‌دهند و احتمالا این امکان را برای دانشمندان فراهم می‌سازند تا سوالات حساس و سرنوشت‌سازی در مورد نحوه ایجاد کره #زمین را پاسخگو شوند؛ البته به شرطی که دستمان به این سنگ ها و نمونه‌های فضایی برسد. از زمانی که محفظه حاوی نمونه‌هایی از سیارک بنو روی کره زمین فرودآمد، #دانشمندان ناسا در تلاشند تا قوطی حاوی سنگ‌ها و غبارهای جمع‌آوری شده از سیارک بنو را بازگشایی کنند. طبق پیش‌بینی ناسا، قوطی حاوی این نمونه‌ها در اوایل سال۲۰۲۴بازگشایی خواهد شد؛مهندسان مشغول طراحی ابزارهای جدیدی برای باز کردن درب آن و حفاظت از نمونه‌های بِکر داخل آن هستند. برنامه ناسا،اینست که نمونه از محفظه استخراج و وزن شود وفهرستی از آنچه درداخل آن است تهیه گردد و نمونه‌های به دست آمده از #سیارک بنو، بین تیم‌های بین‌المللی #دانشمندان توزیع شود. منبع: gizmodo @Ir_nojoom ‌‌

خاستگاه سیارک بنو جهان باستانی اقیانوسی است. با آغاز بررسی نمونه‌های سیارک #بنو نتایج اولیه به دست آمده نشان می‌دهد این سیارک ممکن است قطعه‌ای از یک جهان قدیمی خشک و اقیانوسی باشد. با آغاز برداشت و بررسی نمونه‌های #سیارک بنو نتایج اولیه به دست آمده از تجزیه و تحلیل آ‌نها نشان می‌دهد که بنو ممکن است قطعه‌ای از یک جهان قدیمی خشک و اقیانوسی باشد. این نتیجه بر اساس تشکیلاتی است که در نمونه‌ها مشاهده شده است. عناصری مشابه با رسوبات اقیانوسی و پوسته‌هایی که در زمین به نام سنگ‌های سری #ریولیت معروفند، در نمونه‌های بنو دیده شده است. همچنین، بررسی‌های اولیه بر روی نمونه‌ها نشان می‌دهد که بنو احتمالا از مواد آب‌دار تشکیل شده است. اگر بنو در گذشته واقعا یک #جهان اقیانوسی بوده باشد، بررسی‌هاس کنونی می‌تواند مواجهه دانشمندان را درباره تاریخچه زمین و اقیانوس‌های قدیمی آن تغییر دهد. این تشخیص نیز نشان می‌دهد که سیارک‌ها می‌توانند منشا اطلاعات مهمی درباره تشکیل و تکامل سیارات و سیاره‌ها باشند. @Ir_nojoom

کشف حیرت‌انگیز ناسا: یافتن عناصر تشکیل‌دهنده حیات در نمونه سیارک Bennu تحلیل نمونه‌ای از سیارک Bennu که در مأموریت OSIRIS-REx ناسا به زمین آورده شده است، خبر از وجود ذرات مملو از کربن، #نیتروژن و ترکیبات ارگانیک در این سیارک می‌دهد. این‌ها همگی عناصر لازم برای شکل‌گیری حیات هستند. منیزیم-سدیم فسفاتی که در این سیارک پیدا شده است، نشان می‌دهد این سیارک احتمالاً از سیاره کوچک پیری که آب عنصر اصلی تشکیل‌دهنده آن است، جدا و در #فضا رها شده است. این اولین بار است که ناسا این ماده معدنی را در نمونه‌ای از یک #سیارک مشاهده کرده است. پیش‌ازاین، تیم JAXA’s (آژانس اکتشافات فضایی ژاپن) در سال ۲۰۲۰ فسفات را در نمونه سیارک Ryugu کشف کرده بود. بااین‌حال، منیزیم،سدیم،فسفات نمونه سیارک Bennu به علت خلوص بالا و سایز #ذرات آن با تمام مواردی که قبلاً کشف شده‌اند، متفاوت است. @Ir_nojoom

بیشتر شهاب سنگ های زمین از سه نقطه آمده اند. به گفته ستاره شناسان، اکثریت قریب به اتفاق شهاب‌سنگ‌های زمین از سه خانواده از سیارک‌ها می‌آیند. زمین به طور مداوم توسط شهاب‌سنگ‌ها کوبیده می‌شود و ما از بیشتر آنها بی‌اطلاعیم، زیرا آنها قبل از برخورد به زمین در جو می‌سوزند. با این حال، هرازگاهی سیارکی بزرگتر به سمت میدان گرانشی زمین کشیده می‌شود و زمانی که این اتفاق می‌افتد، معمولاً خبر بدی برای حیات در سطح سیاره ماست. دانشمندان می‌دانند که اکثریت قریب به اتفاق شهاب‌سنگ‌هایی که به زمین سقوط می‌کنند از کمربند سیارکی اصلی منظومه شمسی منشاء می‌گیرند که منطقه‌ای بین مریخ و مشتری است که در آن سنگ‌های نامنظم باقی‌مانده از زمان شکل‌گیری منظومه شمسی حین چرخیدن به دور خورشید به یکدیگر برخورد می‌کنند و پخش می‌شوند. با این حال یک تیم بین‌المللی از دانشمندان در تحقیقات جدید خود ادعا می‌کنند که سه خانواده جوان و متمایز از سیارک‌ها را در کمربند اصلی سیارک‌ها به ‌عنوان منبع ۷۰ درصد از شهاب‌سنگ‌های زمین شناسایی کرده‌اند. «خانواده‌های سیارکی» به جمعیتی از سیارک‌ها اطلاق می‌شود که می‌توانند از تعداد انگشت شماری یا صدها قطعه تشکیل شده باشند که احتمالاً از برخورد یک #سیارک کهن منشأ می‌گیرند. محققان با استفاده از یک بررسی تلسکوپی برای تعیین ترکیب خانواده‌های اصلی سیارک‌ها در کمربند اصلی سیارک‌ها و استفاده از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای برای نقشه‌برداری از برخوردهای آنها و تکامل این خانواده‌ها توانستند آشکار کنند که اکثریت قریب به اتفاق شهاب‌سنگ‌های #زمین احتمالاً از کدام سه خانواده هستند. به عنوان مثال آنها از خانواده سیارک‌های کارین(Karin)، کورونیس(Koronis) و ماسالیا(Massalia) سرچشمه می‌گیرند که از برخورد در کمربند اصلی سیارک‌ها که به ترتیب در حدود ۵.۸ میلیون، ۷.۵ میلیون و ۴۰ میلیون سال پیش رخ داده‌اند، به وجود آمده‌اند. به طور مشخص گفته می‌شود که خانواده ماسالیا مسئول ۳۷ درصد از شهاب سنگ‌های شناخته شده #زمین است. تاکنون شش درصد از شهاب‌سنگ‌ها از روی ترکیبات‌شان از ماه، #مریخ یا وستا(Vesta) که یکی از بزرگترین اجرام در کمربند اصلی سیارک‌هاست، شناسایی شده بودند و اینکه ۹۴ درصد دیگر از کجا سرچشمه می‌گیرند، همچنان یک راز باقی مانده بود. بنابراین چرا این خانواده‌های سیارکی جوان منشأ این همه #شهابسنگ هستند؟ خانواده‌های سیارکی جوان‌تر که در اثر برخوردهای نسبتاً اخیر از هم جدا شده‌اند، از قطعات بیشتری تشکیل شده‌اند، به این معنی که احتمال بیشتری وجود دارد که قطعاتی داشته باشند که از کمربند اصلی سیارک‌ها به سمت زمین بیایند. با گذشت زمان این خانواده‌ها بزرگتر می‌شوند و به تدریج تکه‌های خود را از دست می‌دهند و کمتر شهاب‌سنگ روانه #زمین می‌کنند. @Ir_nojoom

اخترشناسان در حال بررسی تصاویر آرشیوی تلسکوپ جیمز وب، به صورت غیرمنتظره مجموعه‌ای از کوچک‌ترین سیارک‌هایی را که تاکنون در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری دیده شده است، کشف کردند. این یافته احتمالاً به ردیابی بهتر سنگ‌های فضایی کوچک، اما قدرتمندی منجر می‌شود که ممکن است به زمین نزدیک شوند. اندازه این سیارک‌های تازه یافته‌شده از یک اتوبوس تا چند ورزشگاه متفاوت است. آنها در مقایسه با سنگ فضایی عظیمی که بیشتر دایناسور‌ها را از بین برد، بسیار کوچک هستند؛ اما قدرت چشمگیری دارند. پژوهشگران با استفاده از این روش، هزاران تصویر تلسکوپ #جیمز_وب از ستاره میزبان در منظومه تراپیست ۱ (TRAPPIST-۱)، که در فاصله حدود ۴۰ سال نوری از زمین قرار دارد، را بررسی کردند و هشت سیارک ده‌متری از قبل شناخته‌شده و ۱۳۸ سیارک ده‌متری جدید در کمربند اصلی سیارکی یافتند. به نظر می‌رسد از میان آنها، شش #سیارک از طریق گرانش توسط سیارات مجاور به مسیر‌هایی هدایت شده‌اند که آنها را به زمین نزدیک می‌کند. ╭┅═ঈ🌎ঊ┅╮ @Ir_nojoom ╭┅═ঈ ঈ┅╮

🌓فضاپیمای «لوسی» #ناسا با موفقیت از کنار دومین سیارک در فهرست اهداف خود عبور کرد و تصویری را ارسال کرد که شکل عجیب و دو لبه‌ای این #سیارک را به تصویر می‌کشد. این سیارک موسوم به «دونالدجوهانسون»(Donaldjohanson) سیارکی است که به عنوان یک سیارک «دوتایی تماسی»(contact binary) شناخته می‌شود و دارای چند برآمدگی در گردن باریک خود است. سیارک «#دونالد_جوهانسون» به یاد دیرینه‌شناسی که فسیل‌های یکی از اجداد #انسان به نام «لوسی» را کشف کرد، نام‌گذاری شده است. در اطلاعیه ناسا، این سیارک برآمدگی‌دار با دو بستنی قیفی تو در تو مقایسه شده است. فضاپیمای «لوسی» در ۲۰ آوریل (۳۱ فروردین) تا فاصله ۹۶۰ کیلومتری این سیارک نزدیک شد و هر دو ثانیه از آن عکس می‌گرفت. تصاویر، این سیارک را به عنوان یک سیارک «دوتایی تماسی» تأیید کردند. این سیارک تا حدودی بزرگتر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد. طول آن حدود ۸ کیلومتر و عرض آن ۳/۵ کیلومتر است. این ملاقات، ۳ سال و ۱۷ ماه پس از پرتاب فضاپیمای «لوسی» و پس از عبور این #کاوشگر از کنار اولین سیارک هدف خود رخ داد. @Ir_nojoom