اشنای غریبه:
اشنای غریبه:
بسم الله الرحمن الرحیم
اسلام و صلح
#اسلام #دین_رحمت، گذشت و عفو است. #اسلام #دین_الفت و تعاون، و #دین_صلح و امنیت است. اگرچه در این که کدام یک از این دو امر – #جنگ یا #صلح – اصل و دیگری فرع است مورد اختلاف واقع شده است. برخی با ملاحظه #آیات_قرآنی و #احادیث و #سیره_عملی معصومین علیهم السلام که سخن از #جنگ به میان آورده است معتقدند که اصل اوّلی، #قتال و جنگ با مخالفان است. ولی در مقابل، کسانی که به #آیات و #روایاتی که درباره #صلح و #امنیت وارد شده نظر کرده اند، میگویند که اصالت با #صلح و #امنیت و #حفظ_خون است و #جنگ و #خونریزی امری عارضی و ثانوی است که در نتیجه ظرفیتهای داخلی یا خارجی و در مواقع خاص پدید میآید.
کسی که احاطه و خبرویتی در #کتاب و #سنت داشته باشد پی میبرد که #اسلام مردم را ترغیب به #جنگ نکرده و به عنوان اصل اولی آن را به رسمیت نشناخته است. همان گونه که #تشریع_جنگ نیز به جهت میل و رغبت در #خونریزی نبوده است. و نیز نمی توان تشریع آن را به جهت سیطره بر #زمینها و #مسکنها دانست، یا این که به #غنایم_جنگی دست یافت، آن گونه که در تمام #جنگ_های_صلیبی و #جهانی_اول و دوم این گونه بوده است.
راستی هدف از جنگ چیست؟
#اهداف_جنگها را میتوان در چند جهت خلاصه کرد:
#۱ – دفع دشمنان
خداوند سبحان میفرماید: #{ وَقاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ الَّذِینَ یقاتِلُونَکُمْ وَلا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا یحِبُّ الْمُعْتَدِینَ ؛ [۱] «و در راه خدا، با کسانی که با شما میجنگند، نبرد کنید، و از حدّ تجاوز نکنید که خدا تعدّی کنندگان را دوست ندارد. »
#نتیجه این که #قتال در #اسلام، همان #دفاعی است که به سبب آن، #حقوق_مشروع انسانها #محفوظ میماند، و #دفاع #ذاتاً #محدود است ولی نهی از #تعدّی، #مطلق میباشد، و لذا کسی که درصدد #جنگ و #جهاد دفاعی است باید #شروطی را #مراعات نماید مثل این که قبل از #دعوت_به_حقّ، #جنگ نکند. و او شروع کننده به آن نباشد. و زنان و فرزندان را به #قتل نرساند و به دنبال #دشمن تا آخر نرود…. [۲]
در آیه دیگر میخوانیم: #{ أُذِنَ لِلَّذِینَ یقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلی نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ * الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بِغَیرِ حَقٍّ إِلاَّ أَنْ یقُولُوا رَبُّنَا اللَّه… }؛ [۳] «به کسانی که جنگ بر آنان تحمیل گردیده، اجازه جهاد داده شده است، چرا که مورد ستم قرار گرفته اند و خدا بر یاری آنها تواناست. همانها که از خانه و شهر خود، به ناحق رانده شدند، جز این که میگفتند: پروردگار ما خدای یکتاست! »