🌹🌹🌹 #ishia #جامعه_اسلامی #قسمت41 #آیه200_سوره_آل_عمران 💠 و نمونه ديگر، آيه زير است : ❣لا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَ لا نَصَبٌ وَ لا مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لا يَطَؤُنَ مَوْطِئاً يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَ لا يَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ إِنَّ اللَّهَ لا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ، وَ لا يُنْفِقُونَ نَفَقَةً صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً وَ لا يَقْطَعُونَ وادِياً إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ. هيچ تشنگى و رنج و مخمصه اى در #راه_خدا نمى بينند و در هيچ صحنه اى كه مايه خشم كفّار است قدم نمى نهند و از دشمن هيچ صدمه اى نمى خورند، مگر آنكه برايشان در برابر آن، عملى صالح نوشته مى شود، چون خداى تعالى اجر #نيكوكاران را ضايع نمى كند و هيچ هزينه اى اندك و يا بسيار انفاق نمى كند و هيچ بيابانى را طى نمى كنند مگر آنكه در حسابشان نوشته مى شود، تا خداى تعالى پاداشى به آنان دهد بهتر از آنچه مى كردند. (سوره توبه آيه: 121) 💠 (مؤمنین) مى گويند حال كه منطق ما اين است، اگر ما را بكُشيد و يا خسارتى به ما برسد #پاداشى_عظيم خواهيم داشت، و عاقبتِ خير نزد پروردگار ما است، و اگر ما شما را بكُشيم و يا به نحوى بر شما دست يابيم، باز #پاداشى_عظيم و عاقبتى نيكو خواهيم داشت علاوه بر اينكه در دنيا دشمنمان را نيز سركوب كرده ايم، پس ما در هر حال پيروز و سعادتمنديم، و وضع ما در هر حال مايه رشك و حسرت شما است و شما هيچ ضررى به ما نمى رسانيد و در جنگيدنتان با ما هيچ آرزويى درباره ما نمى توانيد داشته باشيد مگر يكى از دو «خير» را، پس ما در هر حال بر خير و سعادتيم و شما در يك صورت پيروز و سعادتمند (به عقيده خودتان) هستيد، و آن در صورتى است كه ما را شكست دهيد، حال كه چنين است ما در انتظار بدبختى شما هستيم، ولى شما نسبت به ما جز مايه مسرّت و خوشبختى را نمى توانيد انتظار داشته باشيد. 💠 پس #تفاوت اين دو منطق اين شد كه يكى ثبات قدم و پايدارى در جنگ را بر مبناى «احساس» پى نهاده و يكى از دو فايده محسوس را برخوردار است كه عبارت است از : «ستايش مردم» و «راحت شدن از شرّ دشمن»، البته همين نفع محسوس هم در صورتى است كه از مرحله آرزو تجاوز نموده و در خارج محقّق شود، و #امّا_اگر_محقق_نگردد مثلاً يك طرفش كه ستايش مردم بود، مردم او را ستايش نكنند و قدر و قيمت جهاد را ندانند، مردمى باشند كه خدمت و خيانت در نظرشان يكسان باشد و يا خدمتى كه او به خاطر آن خود را به هلاكت انداخت خدمتى باشد كه فهم مردم به هيچ وجه آن را درك نكند و همچنين خيانت و خدمت طورى باشد كه براى هميشه از نظر مردم پنهان بماند، و همچنين در طرف ديگر قضيه (يعنى نابود كردن دشمن)، استراحتى از نابودى او احساس نكند، بلكه در اين ميان تنها حقّ باشد كه از هلاكت دشمن بهره مى برد، در اين صورت جز خستگى و ناتوانى براى او اثرى نخواهد داشت. 💠 و همين مواردى كه شمرديم، خود اسبابى است كه در تمامى موارد بَغْى و خيانت و جنايت دست در كارند، آن كسى كه خيانت مى كند و حرمتى براى قانون قائل نيست منطقش اين است كه #مردم_قدر_خدمت_او_را_نمى_دانند و... ادامه دارد... 📚 #تفسیر_المیزان 💌 کانال " آی💚شیعه " : 🆔 @ishiaa 👈