به واسطه ی میکروب های موجود در کشور، جامعه ی ایرانی تب دارد. این تب در معرض رسانه تبدیل به هذیان گویی توده ها میشود. 🆔@islam_tamadddoni

تعلیم نده بد ذات را بد ذات اگر بالا رود گردن زند استاد را ! تشکیلات ،کلاس آدم سازی است.با تشکیلات است که میتوان سرباز برای امام زمان(عج) تربیت کرد . حقیقتا راهی جز کار تشکیلاتی نداریم، بقول امام موسی صدر بدون تشکیلات در دنیایی که همه متشکل شده اند کلاهمان پس معرکه است. تشکیلات محل تکیه دادن افراد به یکدیگر است ،متکی با تکیه به متکا رشد میکند و سیر خود را با اعتماد و الگوگیری پی میگیرد. حال وای بروزی که متکا صورتش را پشت نقاب پنهان کرده باشد،وای بروزی که متکا بدون استاد و متکی بر خود باشد،وای بروزی که در تشکیلات به کسی بیش از ظرفیتش بها داده شود.باید دقت کنیم که کسی را به واسطه شانی که به او داده ایم هلاک نکنیم. نفسانیت جایی خود را نشان میدهد که شاگردان و صاحبان مغزهای خاموش پس از مقداری شان و اطلاعات نسبی ، دچار آلزایمر میشوند و گذشته ی خود را فراموش میکنند . حقیقتا باید دقت کرد به کسی بیش از ظرفیتش بها ندهیم که تابش را ندارد و قطعا هذیان خواهد گفت. در انقلاب و تشکیلات ها زیاد دیده ایم ضعیفانی را که با ترحم مجموعه ها صاحبِ شأن شدند و بعد از برملا شدن ضعف و انحرافشان ، اپوزوسیون بودن را ابزار جبران ضعف خود کردند. نمیدانیم این کار رهبر جریان را منافق پروری بنامیم یا منافق پروری ... #تشکیلات #منافق ✍سیدرضا غضنفری 🆔@islam_tamadddoni

رادیکال را خوب از ریاضی یاد گرفته ایم ،ایکاش مقداری قدر مطلق هم پاس میکردیم... 🆔@islam_tamadddoni

کاش میشد بیای پشت تریبون و بگی: -اعلام نابودی اسرائیل را تا کمتر از سه ماه دیگر اعلام می‌کنم... #کرمان_تسلیت 🆔@islam_tamadddoni

شرایطشو داشتی مهاجرت میکردی؟ مصاحبه با مردم شمال تهران 🆔@islam_tamadddoni

یاد بگیر و فتح کن ... ساعت ۱۲ شب بعد از چند روز امتحان و مطالعه و خستگی داشتم میرفتم بخوابم که یه فیلم هندیِ تلوزیون باعث شد چند ساعت خوابم عقب بیفته... 👇👇👇 #سی_نابغه #عدالت #مصلح_اجتماعی 🆔@islam_tamadddoni

یاد بگیر و فتح کن ... ساعت ۱۲ شب بعد از چند روز امتحان و مطالعه و خستگی داشتم میرفتم بخوابم که یه فیلم هندیِ تلوزیون باعث شد چند ساعت خوابم عقب بیفته. این اثر سینمای بالیوود ، فیلم هندی نبود ،اثری پر محتوا، آرمانگرایانه، نمایانگر نزاع ها از قشر رنجدیدهِ و مظلوم تا مافیای آموزشی ،از سرمایداران ظالم تا نوع دوستیِ شهادت طلبانه ،از افسردگی تا بیداری فطرت ها و پر از دوگانه های واقعی و جملاتی که هر کدومش یه کتاب بود. فیلم سی نابغه، داستان زندگی آنند کومار رو نشون میده که به عنوان دانشجویی نمونه و برنده مدال‌های مختلف علمی، به خاطر فقر شدید نمی‌تونه برای ادامه تحصیل به انگلستان و دانشگاه کمبریج که از طرفش بورسیه تحصیلی شده، بره. بعد از این شکست، آنند کلا سرشکسته میشه و به سمت اغذیه‌فروشی می ره . ولی یک روز همکلاسی قدیمی‌ش را می‌بینه و همکلاسیش ازش درخوست میکنه که برای تدریس به بچه‌های ثروتمندان به آموزشگاه کنکور دوستش بره و اونجا تدریس کنه. بعد یه مدتی ، توی تدریس جا می‌افته و وضعیت مالی‌یش خوب می‌شود ،ولی فکر اینکه نتونسته این چرخه ظالمانه رو تغییر بده و اونم به خدمت افراد ثروتمند و بی‌درد جامعه در آومده باعث می‌شه تا آنند، در یک حرکت انقلابی، حقوق عالی و زندگی راحتش رو ول کنه و آموزشگاهی برای فقیرترین دانش‌آموزان که در عین حال بسیار بااستعداد هستند، بزنه و در راه به نتیجه رساندن تلاش‌های این 30 دانش‌آموز، آنند تا پای مرگ و ترور هم پیش می‌رن ولی از هدفش دست نمی‌کشه.... آنند برای عدالت جنگیدن رو به معنای واقعی ِ کلمه نشون داد و به جایی رسید که برترین مدرسه خلاق دنیا شد و چندین ساله که بهترین مدرسه آسیاست‌. تغییر بدون راهبری نخبگان جامعه حقیقتا محاله و باید عده ای به جنگ با بی عدالتی ها برن ،روشن گر عقل های از ترس بر خواب رفته یا به تعبیر شهید مطهری مصلحین اجتماعی ، مقدس ترین افراد جامعه هستند. ((اگر برای من اتفاقی افتاد از من چیزی ننویسید، افراد زیادی میخوان تغییر ایجاد کنن و ممکنه شهامتشون رو از دست بدن.)) آنند کومار ریاضی دان هندی 🗓یکشنبه ۲۴ دی ماه ۱۴۰۲ _ ساعت۲:۰۰ ✍سیدرضا غضنفری #سی_نابغه #عدالت #مصلح_اجتماعی 🆔@islam_tamadddoni

ایکاش میشد بفهمیم این دنیا برا موندن نیست؛ اونوقت شاید یجور دیگه زندگی میکردیم... 🆔@islam_tamadddoni

فارغ از مباحث مطرح شده در مناظره ی جناب شمس الواعظین و زیباکلام و اشکالاتی که به مباحث مطرح شده در برنامه ی شیوه بود دو مساله وجود داشت که برای بنده خیلی جالب بود. اول اینکه جریان تجدد چقدر پیچیده عمل میکند و چقدر توانایی در عینک‌ زدن به افکار و نگاه دارد ،عینک تجدد آنقدر قدرتمند با چسب به دریچه فهم ما میچسبد که شب و روزمان را گم میکنیم. جناب زیباکلام که بنده معتقدم از غرب زدگان بیسواد هستند اینقدر با لنز کبود ساخته شده توسط تجدد عجین شده است که اصلا گویا عنبیه و شبکیه و سایر اجزای چشمش جای خود را به لنز مصنوعیه تجدد داده اند.حتی زمانیکه در مقابل لنز دوربین صدا و سیما نشسته اند باور نمیکنند که در جمهوری اسلامی ازادی بیان وجود داشته باشد ! ثانیا مباحثه ی دو تحلیلگر که از سیاستمداران نیستند و نمیتوان آنها را در حاکمیت تعریف کرد به عنوان تحلیلگر در مسئله جهانی فلسطین واقعا قابل تحسین است. هردو بزرگوار مخصوصا جناب شمس الواعظین که بدون اغراض سیاسی مطالب را بیان میکردند نشست را از مناسبات سیاسی خارج کرده و به مباحثه علمی سوق میدادند که جای خالی آن در مباحث مربوط به فلسطین در سیمای ملی واقعا خالی بود. ✍سیدرضا غضنفری #آزادی_بیان #تجدد 🆔@islam_tamadddoni

شاکله آموزش و پرورش کنونی بدنبال تربیت بشری پراگمات میباشد . بنظر این حقیر دست و پا زدن در تغییر نظام اموزش یا پرورش بازی در زمین قدرت است .برای تربیت انسانی تمدنی بایستی زمین بازی را تغییر داد. تربیت مطابق با مولفه های تمدن اسلامی در صورتی محقق خواهد شد که زمین بازی را درست بفهمیم و سوالات را خودمان در ذهن مخاطبمان ایجاد کنیم. تغییرات بنیادین در مقوله تربیت با فهم دقیق از زیست جهان کنونی رقم خواهد خورد که مستلزم صبر بر مطالعه ، تفکر و تردید در مشهورات زمانه میباشد‌. ✍سیدرضا غضنفری #آزادی_بیان #تجدد 🆔@islam_tamadddoni

بعضی چیزها بعد از مدتی میشود تکه ای از شخصیتت ،بعضی جاها بعد از مدتی میشود تکه ای از بهشتت که دنبالش میگشتی... وای از روزیکه دیگر نتوانی پا به سرزمین رویایی خودت بگذاری ،وای بروزیکه شخصیتت را گم کرده باشی ... نمیدانم چطور بگویم ،الفاظ در کنار هم برای گوشخراشی نمی آیند ، کلمات در ذهنم نامرتب رژه میروند و نمیتوانم درست بر زبانم جاریشان کنم. ارزش بعضی موقعیت ها در زندگی فقط با دوری از آنها برایمان درک میشود ،امروز حالی دارم که تمام زرق و برق های شهر با همه ی امکاناتش ،همه ی آدم های تحصیلکرده با دک و پوزشان ،همه ی خوراکی ها با رنگ و لعاب های رنگارنگش ،اینهمه تلاش متولیان شهری برای فریب چشمانمان ،هیچکدام نمیتواند مرا آرام کند گویا فقط مسکن هرساله ی خودم میتواند مرا به خودم‌بازگرداند . حقیقتا جهادی زندگی به قاعده ابد در دنیاست . چندسالیست که اولین روز بهارم را بدور از رژه شیطانی در شهر، در مناطق دور افتاده استان کرمان با کمترین امکانات و با بزرگترین قلب های دنیا جشن میگرفتم . راستش را بگویم دلم برای لهجه ی کرمونی تنگ شده،دلم برای طلوع آفتاب روستا تنگ شده، برای قلب مهربون بچه های قلعه گنج ،برای چهره های آفتاب خورده کودکان چاه زردان،برای شیرین زبانی محمد امین روستای کلات مالک ،برای چای ساده بی بی و برای همه کپرهای گرم چاه داد خدا دلتنگم ... ✍جامانده اردوی بهشت... 🗓۱ فرودین ۱۴۰۳ ⏰ساعت ۶ و ۳۷ دقیقه #جامانده #جهادی #نصر 🆔@islam_tamadddoni

🔲⭕️ *پروژه جاودانگی شما چیست؟ انسان تا سال ۲۰۴۵ به مرز جاودانگی و نامیرایی می رسد. این ادعا یا دست کم امیدی است که دیمیتری ایتسکوف دارد. هر چقدر موضوع جاودانگی و نامیرایی انسان دور از ذهن به نظر می رسد. اما از نظر تئوری، جاودانگی حداقل برای دیمیتری ایتسکوف غیرممکن نیست. دیمیتری ایتسکوف کیست؟ یک بیزنس من جوان، نیکوکار و میلیاردر روسی است. او ایده جاودانگی را دنبال می کند. چگونه؟ ایجاد سیستم‌های روباتیک پیشرفته، رابط‌های مغز و کامپیوتر و بدن‌های مصنوعی با هدف انتقال آگاهی و اطلاعات مغز یک انسان به مغز و بدنی مصنوعی است. اگر نخواهیم خیلی پیچیده صحبت کنیم؛ او می خواهد یک بدن ماشینی رباتیک درست کند. همچنین می خواهد آگاهی، حافظه و هوشمندی را از مغز انسان به ربات منتقل کند. او امیدوار است تا با انتقال یک کپی روباتیک از بدن انسان و انتقال هوشیاری و آگاهی مغز انسان به آن جسم روباتیک بتواند زندگی پس از مرگ را برای انسان فراهم نموده و او را جاودانه نماید. این اولین تلاش بشریت است؟ قطعا نه! تلاش انسان برای جاودانه شدن و نامیرایی از آغاز بشریت با ما بوده است. پروفسور ارنست بکر، انسان شناس فرهنگی آمریکایی، استاد دانشگاه های برکلی، سایمون فریزر و چند دانشگاه دیگر کتابی دارد به نام انکار مرگ که در سال 1973 با رویکرد روانشناسی و فلسفی به چگونگی واکنش مردم به مرگ می پردازد. او می گوید بیشتر کارهای ما آدم ها برای نادیده گرفتن یا اجتناب از مرگ است! او معتقد است تقریباً هر کاری که ما انسان‌ها انجام می‌دهیم ناشی از ترس ما از مردن است. او ادعا می‌کند که این وحشت باعث می‌شود ما در «پروژه‌های جاودانگی» شرکت کنیم، فعالیت‌هایی که با هدف تأمین «بودن همیشگی» ما در جهان است. پروژه جاودانگی چیست؟ بکر آن را اینگونه توصیف می کند: کاری که در آن ما چیزی را ایجاد می‌کنیم یا بخشی از آن می‌شویم که احساس می‌کنیم بیشتر از خود ما روی زمین باقی خواهد ماند. با انجام این کار، احساس می کنیم که در مقایسه با بدن فیزیکی که در نهایت می میرد، بخشی از چیزی ابدی می شویم که هرگز نمی میرد. پروژه جاودانگی می تواند ریشه فرزندآوری، خلق اثر هنری، ثروت اندوزی، ساختن امپراطوری و تقرییا هر کار دیگر مهم ما باشد! خب تا اینجا فهمیدیم که همه ما دانسته و نادانسته، خواسته و ناخواسته درگیر پروژه جاودانگی هستیم. این را اینجا نگاه دارید. دوباره برمی گردیم! عموم ادیان آسمانی جهان، یک تصویر آرمانی از سرنوشت بشریت ارایه کرده اند. جایی که منجی موعودی می آید که هر کدام از ادیان نام آن را به زبان خود چیزی گذاشته اند اما انگار فصل مشترک آنان این است که فردی آسمانی که جان جهان است می آید و انسان دوباره از نو تعریف می شوند و زمین به آسمان وصل می شود. خدا آنچنان نزدیک می شود که گویی در ما نفس می کشد. آیا ما آن روز خواهیم بود؟ جسماً شاید باشیم شاید هم نه! اما اگر از منظر پروژه جاودانگی نگاه کنیم می توانیم آن روز آن جا باشیم. بگذارید یک مثال ساده و پیش پا افتاده را با هم مرور کنیم: من امروز ۱۰۰ کتاب خوب برای کودکان یک منطقه محروم می فرستم، یک کودک یک کتاب را می خواند و زندگی اش متحول می شود (یک سال بعد). او بعدها می شود یک تاجر موفق (سی سال بعد)، سپس او خیریه ای تاسیس می کند (چهل سال بعد)، خیریه او باعث می شود که ده ها دختر از تن فروشی، ده ها پسر از شرافت فروشی نجات پیدا کنند (پنجاه سال بعد). یکی از ان دختران می شود معلم مدرسه ای و برای بچه های مدرسه الهام بخش است (شصت سال بعد) و ... من آن روز مرده ام. تمام سلول های بدنم تجزیه شده اند و به خاک تبدیل شده اند اما من همان خانم معلمی هستم که عاشقانه درس می دهد. همان کودکی دبستانی هستم که بعدها تبدیل می شوم به یک پزشک شرافتمند که نیمی از زمانش را صرف درمان رایگان می کند. همان نوجوان دبیرستانی هستم که فرصت می کند شعر بگوید و دنیا را رنگی تر کند. دقت کنید که صحبت از تناسخ و بازگشت به دنیا در قالب دیگری نمی کنم بلکه صحبت از جاودانه شدن و نامیرایی است به واسطه نیکویی و دانایی و زیبایی. ☑️⭕️ *تجویز راهبردی* اگر اینگونه بنگریم لازم نیست که در دوران ظهور آن ابرانسان حضور فیزیکی داشته باشیم. فقط کافیست که «پروژه های درست، مهم و متعالی» انتخاب کنیم و بگذاریم هستی این چرخه نیکوکاری را ادامه بدهد و ما را به انتهای جهان پیوند دهد! حالا که از پروفسور بکر صحبت کردیم بد نیست که به پایان زندگی او اشاره کنیم: زندگی بکر مارس ۱۹۷۴ در سن ۴۹ سالگی به پایان رسید، جالب است که فقط دو ماه پس از مرگش، جایزه بسیار معتبر پولیتزر را برای ادبیات غیرداستانی عمومی دریافت کرد. برای دیمیتری ایتسکوف آرزوی موفقیت می کنیم اما یادمان باشد چه چیزی را می خواهیم جاودانه کنیم! ✍مجتبی لشکر بلوکی 🆔@islam_tamadddoni