مدیریت هیجانی نوجوانان و جوانان در فضای مجازی قسمت اوّل 👈 یکی از پرسش های رایج این است که رسانه چگونه هیجانات نوجوانان و جوانان را مدیرت می کند؟ ✅ لطفا برای مطالعه این مطلب فرصت بگذارید. ۱. تولید اخبار منفی به صورت مکرّر: تصوّر کنید از ابتدای صبح، وقایع کوچک منفی برای شما اتفاق بیفتند. مثلا ماشین بنزین تمام کرده باشد؛ سپس، به پمپ بنزین که رسیدید متوجه شوید کارت بانکی همراهتان نیست. سپس، وارد دانشگاه می شوید و همکارتان با شما به سردی رفتار می کند. در بازگشت به منزل، خسته و گرسنه هستید و همسرتان هم از شما درخواست خریدی دارد که هم لازم است و هم وقت گیر. وارد خانه که می شوید، کودک کوچک شما بازی می کند و شما نمی توانید استراحت کافی بکنید. چه اتفاقی می افتد؟! ممکن است شما آمادگی داشته باشید کودک را یک دعوای درست و حسابی بکنید. فقط چون نگذاشته استراحت کنید؟ نه، چون از صبح تا حالا، درگیر رویدادهای منفی کوچکی شده اید که هیچکدام به تنهایی نمی توانستند شما را آنقدر عصبی کنند. کار #رسانه هایی چون #بی_بی_سی و #سعودی_اینترنشنال دقیقا همین است. تولید روزانه دهها خبر منفی کوچک و بزرگ که شما را آماده انفجار می کند. این حقیقتا برای سلامت جسم و روان مضر است. ۲. استفاده از واژه ها و رنگ های محرّک خشونت: رنگ های تند و تیز مانند قرمز، محرّک خشونت هستند. تصاویر همراه با خشم یا ناراحتی یا ناامیدی هم همینطور. چهره خندان یک مسئول به تعبیر آنها حکومت! که در شرایط عصبی بودن مخاطب بی تفاوت به نظر میرسد، بسیار دردآور جلوه می کند. کارشناسان شبکه ها در تنظیم خبر بسیار موشکافانه عمل می کنند تا حداکثر هیجانات منفی را در مخاطب هدف ایجاد کنند. ۳. پوشاندن کامل وقایع مثبت در کشور: چالش قبلی در کانال را ببینید. از شما درخواست دارم بگردید و ببینید آیا می توانید در این دو ماه اخیر، فقط یک خبر مثبت درباره عملکرد کشور ایران در رسانه های لندن نشین بیابید؟ تعداد اخبار منفی و مثبت را فقط شمارش کنید. نتیجه شما را غافلگیر خواهد کرد. ۴. بها دادن به پرخاشگری و الگوسازی آن: یکی از روشهای ترویج پرخاشگری، الگوسازی برای آن است. لیدرهای اغتشاشات وقتی با وصف شجاعت ستوده و الگوسازی می شوند، این بر نوجوانان و جوانان اثرات سوء دارد. ۵. اجازه دادن به ابراز هیجانی شدید: گرچه برخی روانشناسان می گفتند #ابراز_هیجانات منجر به فروکش کردن آن می شود، اما پژوهش ها خلاف آن را نشان داده اند. شواهد نشان می دهد که دست زدن به پرخاشگری یا موجب افزایش رفتار پرخاشگرانه می شود یا آن را در همان سطح اولیه حفظ می کند. مثلا وقتی به دانشجویان اجازه داده شود بارها به کسی که قادر به دفاع از خود نیست ضربه الکتریکی وارد آورند، آنان به تدریج بیش از پیش تنبیه گر می شوند. ابراز نامستقیم پرخاشگری یا پرخاشگری جانشین نیز همین اثر را دارد. در مورد کودکان، بین مدت زمان تماشای صحنه های خشونت در تلویزیون و میزان رفتار پرخاشگرانه رابطه مثبتی وجود دارد. گرچه ابراز احساسات خشمانه معمولا مایه کاهش پرخاشگری نیست، با این حال ممکن است احساس مثبتی در شخص ایجاد کند. اما چنین احساسی شاید ناشی از این باشد که شخص خود را نیرومندتر و مسلط تر می بیند، نه به این علت که سایق پرخاشگری اش کاهش یافته است. وقتی #کامنت ها باز است و افراد می توانند معمولا بدون نشان دادن #هویت و بدون #مسئول اعمال خود بودن و بلکه با دریافت #لایک، دست به ابراز هیجانی بزنند، آماده اند تا این #خشم را به دامن #اجتماع هم بکشانند، نه اینکه در آنجا تخلیه هیجانی شده باشند! ادامه دارد... دکتر محسن عزیزی ابرقوئی، روانشناس https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231