چگونه از #خشم خود استفاده کنیم؟ وقتی بچه بودیم به ما نیاموختند که چگونه با خشم به عنوان واقعیتی از زندگی برخورد کنیم. ما را وادار کرده بودند که وقتی خشمگین می شویم، احساس گناه بکنیم و وقتی ابراز خشم می کنیم، خودمان را گناهکار بحساب آوریم. این عقیده را در ذهنمان جا داده بودند که خشمگین بودن یعنی بد بودن . در واقع خشم تنها یک گناه نبود بلکه جنایت هم بحساب می آمد. ما سعی می کنیم در رفتار با کودکان خود بردباری بخرج بدهیم؛ در واقع، آن قدر بردباری و احساس می کنیم داریم منفجر می شویم. می ترسیم که خشممان آسیبی به فرزندانمان برساند به همین خاطر، همان گونه که يك غواص نفسش را در آب حبس می کند خشممان را در درون خود حبس می کنیم. با وجود این، در هر کدام از آن دو نمونه بردباری و یاخشم انجام این کار حد و اندازه ای دارد. شاید در باطنمان از آن آگاه باشیم ولی نتوانیم از بروز آن جلوگیری کنیم خشم در زمانهای متوالی و موقعیتهای قابل پیش بینی طغیان می کند، با وجود این، همیشه ناگهانی و غیر منتظره به نظر می رسد. اگرچه ممکن است زمان خشم طولانی نباشد، اما خشم در آن لحظه، همیشگی و فناناپذیر به نظر می آید. وقتی از کوره در می رویم و خلق و خوی معمولی خود را از دست می دهیم، طوری عمل می کنیم که گویی سلامت فکری خود را از دست داده ایم. به فرزندان خود چیزی می گوییم و یا طوری با آنها برخورد می کنیم که وقتی بخواهیم همان رفتار را در برابر دشمنان در پیش بگیریم، ابتدا تردید می کنیم. به آنها فحش می دهیم، بر سرشان داد می کشیم و آنها را مورد حمله قرار می دهیم و وقتی جارو جنجال به پایان می رسد، احساس گناه می کنیم و به طور جدی تصمیم می گیریم که هرگز این کار را تکرار نکنیم. اما چیزی نمی گذرد که خشم دوباره ظاهر می شود و مقاصد و نیات نيك مارا بی اثر می سازد. و بار دیگر، به آنها که زندگی و دارایی مان را صرف آسایش و سعادتشان کرده ایم، وحشیانه حمله ور می شویم. تصمیمهایی که ما می گیریم تا دوباره خشمگین نشویم، نه تنها پوچ هستند بلکه از آن هم بدتر، آتش خشم را بیشتر دامن می زنند. خشم، همچون يك گردباد، واقعیتی از زندگی است که وجود آن را باید پذیرفت و آنگاه برای مقابله با آن آماده شد. خانه صلح آمیز و بدون جنگ، همچون دنیای بی جنگ مورد امید، از این طریق حاصل نمی شود که تغییری ناگهانی در ماهیت بشر فراهم اید و دنیا گلستان شود. برای ایجاد صلح و آرامش در خانه می بایست از يك سری روشها و روندهای حساب شده استفاده کرد و بدین ترتیب تنشها را پیش از آنکه به انفجار ختم شوند، کاهش داد. در تربیت کودك، خشم والدین هم سهمی برای خودش دارد. در واقع، اگر والدین نتوانند در لحظاتی معین خشمگین بشوند، نشان خواهند داد که نسبت به کودکشان بی تفاوت هستند. بروز ندادن خشم از طرف والدین خوبی آنها را ثابت نمی کند. روی هم رفته، والدینی که نسبت به فرزندانشان بی تفاوت نیستند ، نمی توانند از خشم پرهیز کنند. کودکان نمی توانند در برابر طغیانهای خشم که همراه با بی حرمتی است بی تفاوت باشند و آن را تحمل کنند اما می توانند خشمی را که می گوید : “ صبر من هم اندازه ای دارد “ تحمل و درک کنند. «برگرفته از کتاب رابطه بین والدین و کودکان نوشته دکتر هایم جی گینات »

✅ بندگان خوب خدا از دیدگاه امام رضا(علیه‌السلام) چگونه‌اند؟ رُوِیَ اَنَّهُ سُئِلَ عَنِ عَلِیٍّ ابنِ مُو سَی الرِّضا عَلَیهماِ السَّلامُ عَن خِیارِ العِبادِ، «اَلَّذینَ اِذا اَحسَنُوا أَستَبشَروُا وَ اِذا اَسائُوا اِستَغفَروُا وَ اِذا اُعطوُا شَکَروُا وَ اِذَا ابتَلَوا صَبَرُوا وَ اِذا غَضِبُوا عَفَوا» ⬅️ در روایتی از امام هشتم(علیه‌السلام) در مورد بندگان خوب خدا سؤال کردند که دارای چه خصوصیاتی هستند؟ ایشان پنج خصوصیت را فرمودند، «فَقالَ عَلَیهِ‌السَّلامُ»؛ حضرت در جواب فرمودند: 🔸اوّل؛ «اَلَّذینَ اِذا اَحسَنُوا أَستَبشَروُا»؛ آنها کسانی هستند که وقتی کار نیک و طاعاتی از طاعات الهیّه را انجام می‌دهند، از این که موفّق به انجام آن شده‌اند، مسرور می‌شوند. 🔸دوم؛ «وَ اِذا اَسائُوا اِستَغفَروُا» اگر نعوذبالله، این‌ها غفلت کردند و دستشان آلوده شد به خطاکاری، این‌ها از خداوند پوزش می‌طلبند، استغفار می‌کنند و بی‌تفاوت نمی‌گذرند. 🔸سوم؛ «وَ اِذا اُعطوُا شَکَروُا»؛ اگر خداوند به آنها عطایی کرد و نعمتی به آنها عنایت کرد، سپاسگزاری می‌کنند و این‌طور نیست که بی‌تفاوت باشند، بلکه نسبت به معطی خودشان، تشکّر و سپاسگزاری می‌کنند. 🔸چهارم؛ «وَ اِذَا ابتَلَوا صَبَرُوا»؛ اگر گرهی به کارشان بیافتد و ابتلایی پیدا کنند، از خدا گِله نمی‌کنند، بلکه صبر می‌کنند و اهل شکایت نیستند. 🔸پنجم؛ «وَ اِذا غَضِبُوا عَفَوا»، اگر خشمگین شوند، عفو می‌کنند؛ انتقام نمی‌گیرند و حتّی اهل انتقام‌گیری هم نیستند. ⬅️ لذا حضرت این پنج خصوصیت را در جواب اینکه بنده‌های خوب خدا چه کسانی هستند، فرمودند؛ که اوّلی در ربط با طاعات بود، دومی در ربط با «نعوذبالله»! سیّئات، سومی در ربط با نعمت‌ها، چهارمی در ربط با ابتلائات بود و پنجمی هم در جایی بود که «نعوذبالله»!، خشمگین شوند؛ ⬅️ که همان‌طور که حضرت فرمودند، آنجا هم اهل عفو و بخششند. خوشا به حال کسی که این پنج خصوصیت در آنها باشد که برطبق این روایتی که از امام رضا(علیه‌السلام) است، این فرد از بندگان خوب خدا محسوب می‌شود. 🔸حاج آقا مجتبی تهرانی رحمت الله علیه تحف العقول، ص (469) #حدیث_زندگی #ایمان_به_غیب #دهه_کرامت #استغفار #خشم #غضب #صبر #شکر

چگونه از #خشم خود استفاده کنیم؟ وقتی بچه بودیم به ما نیاموختند که چگونه با خشم به عنوان واقعیتی از زندگی برخورد کنیم. ما را وادار کرده بودند که وقتی خشمگین می شویم، احساس گناه بکنیم و وقتی ابراز خشم می کنیم، خودمان را گناهکار بحساب آوریم. این عقیده را در ذهنمان جا داده بودند که خشمگین بودن یعنی بد بودن . در واقع خشم تنها یک گناه نبود بلکه جنایت هم بحساب می آمد. ما سعی می کنیم در رفتار با کودکان خود بردباری بخرج بدهیم؛ در واقع، آن قدر بردباری و احساس می کنیم داریم منفجر می شویم. می ترسیم که خشممان آسیبی به فرزندانمان برساند به همین خاطر، همان گونه که يك غواص نفسش را در آب حبس می کند خشممان را در درون خود حبس می کنیم. با وجود این، در هر کدام از آن دو نمونه بردباری و یاخشم انجام این کار حد و اندازه ای دارد. شاید در باطنمان از آن آگاه باشیم ولی نتوانیم از بروز آن جلوگیری کنیم خشم در زمانهای متوالی و موقعیتهای قابل پیش بینی طغیان می کند، با وجود این، همیشه ناگهانی و غیر منتظره به نظر می رسد. اگرچه ممکن است زمان خشم طولانی نباشد، اما خشم در آن لحظه، همیشگی و فناناپذیر به نظر می آید. وقتی از کوره در می رویم و خلق و خوی معمولی خود را از دست می دهیم، طوری عمل می کنیم که گویی سلامت فکری خود را از دست داده ایم. به فرزندان خود چیزی می گوییم و یا طوری با آنها برخورد می کنیم که وقتی بخواهیم همان رفتار را در برابر دشمنان در پیش بگیریم، ابتدا تردید می کنیم. به آنها فحش می دهیم، بر سرشان داد می کشیم و آنها را مورد حمله قرار می دهیم و وقتی جارو جنجال به پایان می رسد، احساس گناه می کنیم و به طور جدی تصمیم می گیریم که هرگز این کار را تکرار نکنیم. اما چیزی نمی گذرد که خشم دوباره ظاهر می شود و مقاصد و نیات نيك مارا بی اثر می سازد. و بار دیگر، به آنها که زندگی و دارایی مان را صرف آسایش و سعادتشان کرده ایم، وحشیانه حمله ور می شویم. تصمیمهایی که ما می گیریم تا دوباره خشمگین نشویم، نه تنها پوچ هستند بلکه از آن هم بدتر، آتش خشم را بیشتر دامن می زنند. خشم، همچون يك گردباد، واقعیتی از زندگی است که وجود آن را باید پذیرفت و آنگاه برای مقابله با آن آماده شد. خانه صلح آمیز و بدون جنگ، همچون دنیای بی جنگ مورد امید، از این طریق حاصل نمی شود که تغییری ناگهانی در ماهیت بشر فراهم اید و دنیا گلستان شود. برای ایجاد صلح و آرامش در خانه می بایست از يك سری روشها و روندهای حساب شده استفاده کرد و بدین ترتیب تنشها را پیش از آنکه به انفجار ختم شوند، کاهش داد. در تربیت کودك، خشم والدین هم سهمی برای خودش دارد. در واقع، اگر والدین نتوانند در لحظاتی معین خشمگین بشوند، نشان خواهند داد که نسبت به کودکشان بی تفاوت هستند. بروز ندادن خشم از طرف والدین خوبی آنها را ثابت نمی کند. روی هم رفته، والدینی که نسبت به فرزندانشان بی تفاوت نیستند ، نمی توانند از خشم پرهیز کنند. کودکان نمی توانند در برابر طغیانهای خشم که همراه با بی حرمتی است بی تفاوت باشند و آن را تحمل کنند اما می توانند خشمی را که می گوید : “ صبر من هم اندازه ای دارد “ تحمل و درک کنند. «برگرفته از کتاب رابطه بین والدین و کودکان نوشته دکتر هایم جی گینات » ادامه دارد. . .

✅راه‌کارهای کمک به کودکان #خشن و عصبانی 🔸از تنبیه‌های غیرعلمی( خارج از تکنیکهای اصلاح رفتار) دوری کنید. 🔸نقش‌تان را به عنوان والدینی مقتدر به خوبی ایفا کنید. 🔸پاداشی را برای رفتارهای غیرخشن در نظر بگیرید.(تقویت افتراقی) 🔸خودتان الگوی خوبی باشید. 🔸والدینی خونگرم و حامی باشید. 🔸به فرزندتان مهارت‌های رفتاری را آموزش بدهید. 🔸جایگزین‌هایی را برای #خشم و عصبانیت پیدا کنید و به فرزندتان بیاموزید. 🔸فرزندتان را با انواع احساسات آشنا کنید. به او کمک کنید تا احساسات خودش را به روشی سالم و مناسب بیان کند و همه راه‌های مناسب برای مدیریت خشم را درنظر بگیرد. 🔸پیشگیری بهتر از درمان است، هرگونه #اضطراب و #استرس را حذف کنید. 🔸همیشه بعد از بروز خشم به خود و فرزندتان وقت استراحتی بدهید. این کار باعث فروکش کردن #عصبانیت و ایجاد آرامش می‌شود. #فرزندپروری #تربیتی