آنانکه پاس حرمت حیدر نداشتند ایمان بذات خالق اکبر نداشتند گر با علی شدند مخالف عجب مدار تصدیق ز ابتدا به پیمبر نداشتند گوش همه ز فضل علی در غدیرخم پر شد ولی چه سود که باور نداشتند افشاند شه ز لعل گهرها و مفلسان همت بضبط آن در و گوهر نداشتند چندی به احمد ار گرویدند از نفاق جز ملک و مال مقصد دیگر نداشتند هرگز نداشتند به محشر عقیده‌ئی ور نه چگونه خوف ز محشر نداشتند کردند هر جفا که برآمد ز دستشان ز آنرو که اعتقاد به کیفر نداشتند گشتند چیره سخت به عنقای قاف قرب زاغان که کر و فر کبوتر نداشتند دین ثابت از علیست بلی آن فراریان قدرت به فتح قلعهٔ خیبر نداشتند در رزم خندق آن همه لشگر بجز علی مردی حریف عمرو دلاور نداشتند بی‌شک مقرر است بدوزخ حمیمشان آنانکه حب ساقی کوثر نداشتند قومی دلیل راه شناسند ز ابلهی آن فرقه را که ره سوی داور نداشتند من خاک پای پاکدلانی که جان و سر دادند و دل ز مهر علی (ع) برنداشتند جوید صغیر یاری از آن شه که انبیاء جز او پناه و ملجاء و یاور نداشتند #صغیر اصفهانی

آدمی را ز شرف تاج کرامت بسر است حیف و صد حیف که بیچاره ز خود بیخبر است بنگر انسان و مقامش که بود محرم راز خلوتی را که فلک حلقه بیرون در است هست انسان بمثل آینهٔی در بر دوست او بخود ناظر از این آینه پا تا بسر است مطلع طلعت صانع شده مصنوع بلی اندر آئینه عیان طلعت آئینه گر است همه ذرات بخورشید وجود آینه‌اند روشن این آینه سان در بر هر با بصر است اختلاف صور افکنده جدائی ورنه متحد معنی اشیا همه با یکدیگر است گر چو نرگس به چمن دیده‌گشائی بینی زاب بیرنک دوصد رنک گل اندر نظر است خار و گل هر دو ز یک شاخ برآیند ولی این یکی مرهم جان وان دگری نیشتر است ره بخلوتگه وحدت برو معنی دریاب بگذر از عالم صورت که نزاع صور است هر بد و نیک به نسبت بود البته صغیر باشد از بحر وجود آنچه خزف یا گهر است #صغیر اصفهانی

دل بدست آر دلا کعبهٔ مقصود دل است حرم محترم حضرت معبود دل است نیست در دسترست گر حرم و دیر و کنشت رو بدل کن که تو را قبله موجود دل است ای که ار اختر مسعود سعادت طلبی کوکب میمنت و اختر مسعود دل است آن بزرگ آینه کز آن ببر اهل شهود طلعت شاهد غیبی شده مشهود دل است زاهدا حور و قصور از تو که ما رندان را قصر فردوس دل و جنت موعود دل است احترام گل آدم ز دل آدم بود نه بگل کرد ملک سجده که مسجود دل است آنچه از نکهت با میمنتش بهر خلیل شد بگلزار بدل آتش نمرود دل است گر شنیدی اثر نغمه داوودی را آنچه برخواست از آن نغمه داوود دل است از خداوند پی رهبری نوع بشر مهبط وحی پیام آور محمود دل است چیست جام جم و مرآت سکندر دانی غیردل هیچ مپندار که مقصود دل است تا مقام شه مردان اسدالله علیست عرش رحمان دل و خلوتگه معبود دل است هر چه می بایدت از صاحب دل جوی صغیر مخزن عاطفت و مکرمت و جود دل است #صغیر اصفهانی

من و خاک سر آنکوی که دلدار آنجاست راحت جان و تن آرام دل زار آنجاست با رخ یار مرا حاجت گلشن نبود هر کجا یار بود گلشن و گلزار آنجاست گر کنم خاک در میکده را کحل بصر نکنم عیب که نقش قدم یار آنجاست روز و شب حلقه صفت بر در آن عیسی دم چون ننالم که دوای دل بیمار آنجاست گر گشایش طلبی جو ز در پیر مغان کانکه لطفش بگشاید گره از کار آنجاست همچو خورشید که نورش همه جا جلوه گر است هر کجا میروم آن دلبر عیار آنجاست یوسفا حسن تو را مردم کنعان نخرند جانب مصر روان شو که خریدار آنجاست نیست از کعبهٔ گل ره بمقام مقصود رهرو کعبهٔ دل باش که دلدار آنجاست داشت اندیشه صغیر از صف حشر و خردش گفت تشویش مکن حیدر کرار آنجاست #صغیر اصفهانی

ز ممکنات توان دید طلعت او را که یک یک آینه‌اند آن جمال نیکو را گرش مشاهده خواهی ز خویش چشم‌بپوش که او ز دیدهٔ خود بین نهان کند رورا ز خویش گم شو و آنگه خدای را میجوی که واجبست ز خود گم شدن خداجو را تهی نکرده ز هر بومشام کی شنوی شمیم دلکش آن طرهٔ سمن بو را رواست کار خدایی ز دوستدار خدا که اتصال به آن بحر باشد این جو را در آبمذهب عشق و فسانه بین و فسون میانهٔ ملل این شورش و هیاهو را مگر صغیر نداند حکایتی جز عشق که نیست جز سخن عشق بر زبان او را #صغیر اصفهانی https://eitaa.com/madhanshora