eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
705 دنبال‌کننده
25 عکس
2 ویدیو
63 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
سرداری دنیاوعقبا با خدیجه‌ست آنکه‌شفاعت‌میکند‌ازماخدیجه‌ست کوری چشمان دو فرزند سقیفه درعالم‌ام‌المومنین‌تنها‌خدیجه‌ست
بر لب هر عاشقی گل کرده امشب یا حسن می شوم عبد خدا ماه مبارک با حسن ما اگر عبد حسینیم و گدای زینبیم بر خود زینب قسم کرده جدا ما را حسن رزق آب و نان من دائم ازین خانه رسید نیستم مدیون دربار کسی الا حسن تا که جان دارم میان تن دم از او می زنم شافع عقبی حسن ...مولا حسن... آقا حسن ذکر یاسبّوح و قدوسم شده یا مجتبی می روم سجده به عشق اینکه گویم یا حسن کوری چشم زنی که قاتل پیغمبر است مینویسم روی قلبم "سیدی مولا حسن" ای که در شهر مدینه شهره گشتی بر کرم یک نظر بر این گدا کن ماه دل آرا حسن نیمه ی ماه است و دستم خالی و رویم سیاه حقّ زهرا مادرت اُنظُر الیّ یاحسن
🔸بر اساس روایات🔸 شده نام علی بر پایه‌ی عرش خدا مسطور خدا با نور حیدر می‌دهد بر کل عالم نور علی ذکر خدا باشد که فرموده است در قرآن از او هرکس کند اعراض، نابینا شود محشور در این دنیای فانی راه حیدر بهترین راه است کسی که بی علی باشد، تمام عمر گمراه است ندارد شیعه از فقر و نداری اضطراری، چون امیرالمؤمنین در هر دو عالم رحمت‌الله است همیشه رانده‌ام با حب حیدر از دلم غم را علی در قبضه دارد اختیار هر دو عالم را سلیمان صاحب یک حرفِ اسم اعظم است اما خدا در سینه‌ی حیدر نشانده اسم اعظم را دم از حیدر زند هرکس که مشغول مناجات است خدای بی امیرالمؤمنین وهم و خرافات است به وقت مرگ مشغول عبادت می‌شوم زیرا نظر کردن به رخسار علی جزو عبادات است امیرالمؤمنین نور خداوند جلی باشد ندارد بویی از ایمان کسی که بی ولی باشد بگو ذکر علی بن ابی طالب به هر مجلس که زینت بخش هر مجلس نوای یا علی باشد علی باشد یگانه تکیه‌گاه من در این دنیا شوم با کشتی نوح ولایت راهی دریا نگردد غرق در دریای گمراهی هر آن کس که تمسّک جسته با مهر علی بر عروة الوثقی به یمن ذکر یا حیدر دهان ما معطر شد به خاک افتاد هر کس بی ولایش، خاک بر سر شد نبین که ظاهرا حاجی به طوف کعبه بسیار است فقط حجّش شود مقبول هرکس عبد حیدر شد علی اول، علی آخر، علی ظاهر، علی باطن شود هر امر ناممکن به اذن مرتضی ممکن به جز کافر ندارد بغض حیدر را کسی در دل فقط حبّ علی باشد درون سینه‌ی مؤمن همیشه بر لبم ذکر وصیّ مصطفی باشد مسیرم از مسیر منکرین او جدا باشد وجود حبّ و بغض او شده معیار در عالم اگر باران شود نازل، به عشق مرتضی باشد نخواهم بی علی یک لحظه دنیا و حیاتش را خدا بر بنده‌اش کرده عیان راه نجاتش را شهادت داده هرکس بر ولای حیدر کرار یقینا حق بیامرزد تمام سیئاتش را فقط بر پایه‌ی حبّ علی باشد بقای من علی صوم و صلاة من، علی ذکر دعای من اگر بهر فقیران سفره‌ای رنگین به پا کرده ولی یک شب نخورده نان گندم مقتدای من موحّد حبّ دنیا در وجود خود نخواهد دید به جز عشق به مولا در وجود خود نخواهد دید علی حتی اگر پای منافق کوه زر ریزد منافق حبّ او را در وجود خود نخواهد دید خدا وقتی علی را نَفْس احمد بین مردم کرد چنان مِهر علی در سینه‌ی احمد تجسّم کرد که در معراج وقتی فوق عرش حق قدم می‌زد خدا با صوت حیدر با نبیّ خود تکلّم کرد اگرچه عاشق حیدر به دنیا شَتم خواهد شد اگر چه فضل حیدر در زبان ها کَتم خواهد شد علی راه خدا باشد که هر راهی به غیر از او مسیرش شک ندارم در هلاکت ختم خواهد شد
مثل شمعی به روی خاک چکیدن سخت است با پر و بال پر از زخم پریدن سخت است تا چهل سال فقط آه کشیدن سخت است یاد گودال و حرم جامه‌دریدن سخت است روضه و گریه شده روزی او در هر شب خاطرش را همه دیدند مکدّر هر شب با لب تشنه و با یک دل مضطر هر شب... ...یاد یک واقعه از خواب پریدن سخت است بر امامی که اسیری به بیابان دیده زخم پا بر اثر خار مغیلان دیده اهل بیتش همه با صورت عریان دیده معجر و پوشیه و جامه خریدن سخت است آب را دید و دلش یاد عمو سوخته است جگرش سوخت... لبش سوخت... گلو سوخته است بهر آنکه سر و عمامه‌ی او سوخته است حرف، از کوچه و بازار شنیدن سخت است چقدَر از غم این فاجعه افروخته است چشم بر نیزه‌ی شش‌ماهه فقط دوخته است یاد حلقوم علی حنجر او سوخته است این وسط حرمله را یکسره دیدن سخت است پیش آن کس که شرر بر جگرش افتاده خنجری کند به جان پدرش افتاده دیده که در ته گودال سرش افتاده تشنه‌لب کشتن مذبوح شدیدا سخت است یک نفر که شده گریانِ پدر تا حالا یادش افتاده تن خونی بابا حالا بوریایی که خودش دیده و اما حالا دم آخر کفنش را طلبیدن سخت است
سرداری دنیاوعقبا با خدیجه‌ست آنکه‌شفاعت‌میکند‌ازماخدیجه‌ست کوری چشمان دو فرزند سقیفه درعالم‌ام‌المومنین‌تنها‌خدیجه‌ست
بر لب هر عاشقی گل کرده امشب یا حسن می شوم عبد خدا ماه مبارک با حسن ما اگر عبد حسینیم و گدای زینبیم بر خود زینب قسم کرده جدا ما را حسن رزق آب و نان من دائم ازین خانه رسید نیستم مدیون دربار کسی الا حسن تا که جان دارم میان تن دم از او می زنم شافع عقبی حسن ...مولا حسن... آقا حسن ذکر یاسبّوح و قدوسم شده یا مجتبی می روم سجده به عشق اینکه گویم یا حسن کوری چشم زنی که قاتل پیغمبر است مینویسم روی قلبم "سیدی مولا حسن" ای که در شهر مدینه شهره گشتی بر کرم یک نظر بر این گدا کن ماه دل آرا حسن نیمه ی ماه است و دستم خالی و رویم سیاه حقّ زهرا مادرت اُنظُر الیّ یاحسن
🔸بر اساس روایات🔸 شده نام علی بر پایه‌ی عرش خدا مسطور خدا با نور حیدر می‌دهد بر کل عالم نور علی ذکر خدا باشد که فرموده است در قرآن از او هرکس کند اعراض، نابینا شود محشور در این دنیای فانی راه حیدر بهترین راه است کسی که بی علی باشد، تمام عمر گمراه است ندارد شیعه از فقر و نداری اضطراری، چون امیرالمؤمنین در هر دو عالم رحمت‌الله است همیشه رانده‌ام با حب حیدر از دلم غم را علی در قبضه دارد اختیار هر دو عالم را سلیمان صاحب یک حرفِ اسم اعظم است اما خدا در سینه‌ی حیدر نشانده اسم اعظم را دم از حیدر زند هرکس که مشغول مناجات است خدای بی امیرالمؤمنین وهم و خرافات است به وقت مرگ مشغول عبادت می‌شوم زیرا نظر کردن به رخسار علی جزو عبادات است امیرالمؤمنین نور خداوند جلی باشد ندارد بویی از ایمان کسی که بی ولی باشد بگو ذکر علی بن ابی طالب به هر مجلس که زینت بخش هر مجلس نوای یا علی باشد علی باشد یگانه تکیه‌گاه من در این دنیا شوم با کشتی نوح ولایت راهی دریا نگردد غرق در دریای گمراهی هر آن کس که تمسّک جسته با مهر علی بر عروة الوثقی به یمن ذکر یا حیدر دهان ما معطر شد به خاک افتاد هر کس بی ولایش، خاک بر سر شد نبین که ظاهرا حاجی به طوف کعبه بسیار است فقط حجّش شود مقبول هرکس عبد حیدر شد علی اول، علی آخر، علی ظاهر، علی باطن شود هر امر ناممکن به اذن مرتضی ممکن به جز کافر ندارد بغض حیدر را کسی در دل فقط حبّ علی باشد درون سینه‌ی مؤمن همیشه بر لبم ذکر وصیّ مصطفی باشد مسیرم از مسیر منکرین او جدا باشد وجود حبّ و بغض او شده معیار در عالم اگر باران شود نازل، به عشق مرتضی باشد نخواهم بی علی یک لحظه دنیا و حیاتش را خدا بر بنده‌اش کرده عیان راه نجاتش را شهادت داده هرکس بر ولای حیدر کرار یقینا حق بیامرزد تمام سیئاتش را فقط بر پایه‌ی حبّ علی باشد بقای من علی صوم و صلاة من، علی ذکر دعای من اگر بهر فقیران سفره‌ای رنگین به پا کرده ولی یک شب نخورده نان گندم مقتدای من موحّد حبّ دنیا در وجود خود نخواهد دید به جز عشق به مولا در وجود خود نخواهد دید علی حتی اگر پای منافق کوه زر ریزد منافق حبّ او را در وجود خود نخواهد دید خدا وقتی علی را نَفْس احمد بین مردم کرد چنان مِهر علی در سینه‌ی احمد تجسّم کرد که در معراج وقتی فوق عرش حق قدم می‌زد خدا با صوت حیدر با نبیّ خود تکلّم کرد اگرچه عاشق حیدر به دنیا شَتم خواهد شد اگر چه فضل حیدر در زبان ها کَتم خواهد شد علی راه خدا باشد که هر راهی به غیر از او مسیرش شک ندارم در هلاکت ختم خواهد شد
مثل شمعی به روی خاک چکیدن سخت است با پر و بال پر از زخم پریدن سخت است تا چهل سال فقط آه کشیدن سخت است یاد گودال و حرم جامه‌دریدن سخت است روضه و گریه شده روزی او در هر شب خاطرش را همه دیدند مکدّر هر شب با لب تشنه و با یک دل مضطر هر شب... ...یاد یک واقعه از خواب پریدن سخت است بر امامی که اسیری به بیابان دیده زخم پا بر اثر خار مغیلان دیده اهل بیتش همه با صورت عریان دیده معجر و پوشیه و جامه خریدن سخت است آب را دید و دلش یاد عمو سوخته است جگرش سوخت... لبش سوخت... گلو سوخته است بهر آنکه سر و عمامه‌ی او سوخته است حرف، از کوچه و بازار شنیدن سخت است چقدَر از غم این فاجعه افروخته است چشم بر نیزه‌ی شش‌ماهه فقط دوخته است یاد حلقوم علی حنجر او سوخته است این وسط حرمله را یکسره دیدن سخت است پیش آن کس که شرر بر جگرش افتاده خنجری کند به جان پدرش افتاده دیده که در ته گودال سرش افتاده تشنه‌لب کشتن مذبوح شدیدا سخت است یک نفر که شده گریانِ پدر تا حالا یادش افتاده تن خونی بابا حالا بوریایی که خودش دیده و اما حالا دم آخر کفنش را طلبیدن سخت است