🔰 #پرسمان 🔻 پاسخ 1⃣ ↩️ ارتش، بوروکراسی، دربار و حمایت‌های خارجی، چهار رکن حکومت پهلوی دوم بود و هرچه به اواخر عمر این رژیم نزدیک می شویم، نقش حمایت‌های خارجی بیش از پیش تقویت می شود، به گونه ای که روابط #آمریکا با شاه، در قالب [دست‌نشاندگی] قابل تعریف است. براساس این، در شرایطی که شاه بیش از هر چیزی ابتدا به دنبال حفظ سلطنت خود و راضی نگاه داشتن آمریکایی‌ها به عنوان قدرت خارجی حامی بود، طرح توسعه و پیشرفت برای ایران دروغ بزرگ و حتی یک #طنز_تلخ است که اسناد تاریخی به‌خوبی گواه آن هستند. به عبارتی، اگر هم در برهه ای، شاه از اصلاح و توسعه دم می‌زد، ریشه آن را باید در نگاه آمریکایی‌ها برای حفظ منافع خودشان دید، برای نمونه، #انقلاب_سفید به منزله محور برنامه‌های توسعه ای رژیم، طرحی بود که با فشار #آمریکا در ایران اجرا شد و در ابتدا، با مخالفت‌های جدی شاه مواجه بود. توضیح آنکه اصلاحات مذکور فقط در ایران مطرح شد که در سال ۱۹۶۱، [کندی] در #آمریکا روی کار آمد و تنها راه حفظ دولت‌های طرف‌دار غرب در جهان سوم (برای جلوگیری از غلتیدن آن‌ها در دامن کمونیسم) را اجرای اصلاحات دانست؛ اما پیامد اجرای این اصلاحات که اصلاحات ارضی محور آن بود، برای ایران بسیار تلخ بود؛ زیرا ۱۴ سال پس از اجرای اصلاحات ارضی، یعنی در سال ۱۳۵۶، ایران از کشور خودکفا در تولید محصولات کشاورزی، مجبور شد ۱۴ درصد از نیازهای غذایی خود را از خارج وارد کند. پیامد دیگر اجرای اصلاحات ارضی، مهاجرت از روستاها به شهرها و گسترش حلبی‌آبادی ها در شهرها بود و... 🆔 @basir110213