یا فاطمة اشفعی لی فی الجنة

💠پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله و سلام : « بیشترین چیزی که امت مرا به بهشت وارد می کنند ، تقوای الهی و خوش اخلاقی است. » 📚کافی، ج۲ ، ص ۱۰۰

‍ 🌷 #دختر_شینا – قسمت 5⃣2⃣ ✅ فصل هشتم از بس توی اتاق راه رفته بودیم و پیش‌پیش کرده بودیم، خسته شده بودیم، بچه‌ها را روی پاهایمان گذاشتیم و نشستیم و تکان‌تکانشان دادیم تا بخوابند. اما مگر می‌خوابیدند. صمد برایم تعریف می‌کرد؛ از گذشته‌ها، از روزی که من را سر پله‌های خانه‌ی عموی پدرم دیده بود. می‌گفت: « از همان روز دلم را لرزاندی. » از روزهایی که من به او جواب نمی‌دادم و او با ناامیدی هر روز کسی را واسطه می‌کرد تا به خواستگاری‌ام بیاید. می‌گفت: « حالا که با این سختی به دستت آوردم، باید خوشبخت‌ترین زن قایش بشوی. » صدای صمد برای بچه‌ها مثل لالایی می‌ماند. تا صمد ساکت می‌شد، بچه‌ها دوباره به گریه می‌افتادند. هر کاری کردیم، نتوانستیم بچه‌ها را بخوابانیم. مانده بودیم چه‌کار کنیم. تا می‌گذاشتیمشان زمین، گریه‌شان در می‌آمد. مجبور شدم دوباره برایشان شیر درست کنم. اما به محض این‌که شیر را خوردند، دوباره جایشان را خیس کردند. جایشان را خشک کردم، سر حال آمدند و بی‌خوابی به سرشان زد و هوس بازی کردند. حالا یک نفر را می‌خواستند که آن‌ها را بغل کند و دور اتاق بچرخاند. ظهر شد و حتی نتوانستم اتاق را جارو کنم، به همین خاطر بچه‌ها را هر طور بود پیش صمد گذاشتم و رفتم ناهار درست کنم. اما صمد به تنهایی از عهده‌ی بچه‌ها برنمی‌آمد. از طرفی هم هوای بیرون سرد بود و نمی‌شد بچه‌ها را از اتاق بیرون آورد. به هر زحمتی بود، فقط توانستم ناهار را درست کنم. سر ظهر همه به خانه برگشتند؛ به جز خواهر و مادر صمد. ناهار برادرها و پدر صمد را دادم، اما تا خواستم سفره را جمع کنم، گریه‌ی بچه‌ها بلند شد. کارم درآمده بود. یا شیر درست می‌کردم، یا جای بچه‌ها را عوض می‌کردم، یا مشغول خواباندنشان بودم. تا چشم به هم زدم، عصر شد و مادرشوهرم برگشت؛ اما نه خانه‌ای جارو کرده بودم، نه حیاطی شسته بودم، نه شامی پخته بودم، نه توانسته بودم ظرف‌ها را بشویم. از طرفی صمد هم نتوانسته بود برود و به کارش برسد. مادرشوهرم که اوضاع را این‌طور دید، ناراحت شد و کمی اوقات‌تلخی کرد. صمد به طرفداری‌ام بلند شد و برای مادرش توضیح داد بچه‌ها از صبح چه بلایی سرمان آوردند. مادرشوهرم دیگر چیزی نگفت. بچه‌ها را به او دادیم و نفس راحتی کشیدیم. از فردا صبح دوباره صمد دنبال پیدا کردن کار رفت.توی قایش کاری پیدا نکرد مجبور شد به رزن برود .وقتی دید در رزن هم نمیتواند کاری پیدا کند ساکش را بست ورفت تهران .چند روز بعد برگشت وگفت :کار خوبی پیدا کرده ام باید از همین روزها کارم را شروع کنم آمده ام به تو خبر بدهم حیف شد نمیتوانم عید پیشت بمانم چاره ای نیست. خیلی ناراحت شدم اعتراض کردم گفتم من برای عید امسال نقشه کشیده بودم نمیخواهد بروی صمد از من بیشتر ناراحت بود .گفت چاره ای ندارم تا کی باید پدر ومادرم خرجمان را بدهند .دیگر خجالت میکشم نمیتوانم سر سفره انها بنشینم .باید خودم کار کنم باید نان خودمان را بخوریم صمد رفت وآن عید را که اولین عید بعد از عروسیمان بود تنها سر کردم روزهای سختی بودهرشب با بغض وگریه سرم را روی بالش میگذاشتم.هرشب خواب صمد را میدیدم .تازه عروس های دیگر را میدیدم که با شوهر هایشان شانه به شانه از این خانه به آن خانه میرفتند به زور میتوانستم جلوی گریه ام را بگیرم... 🔰ادامه دارد....🔰 .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

حتی به گردِ پایِ نجف هم نمی‌رسد باغِ بهشت با همه‌ی‌ِ با صفایی‌اش #یاعلی

#کارگاه_عزت_نفس ۱۸ ⚜ بخشِ پنجمِ وجودِ هر انسان؛ تأمین کننده ی عزت و محبوبیتِ حقیقیِ اوست! هر چه این بخش، داراتر و تأمین تر باشد؛ تو به عزت حقیقی نزدیکتری! .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

شنیدمت که نظر میکنی به‌حال ضعیفان تبم گرفت و دلم خوش به انتظار عیادت... #السلام علیک یا فاطمه معصومه(س)

زنان طوسی به جای تو خواهری کردند خدا نخواست ببینی غم برادر را... 🖤 .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

نگفته میدونم، که میدونی دردمو از چشام٬ تو میخونی #وفات_حضرت_معصومه(س)🏴

دیگر امید بین نفسهاش مرده اسٺ سوے نگاش گریہ ے بسیار برده اسٺ باد صبا خبر بہ خراسان ببر بگو معصومہ در فراق رضا جان سپرده اسٺ 🖤

وصف او را نتوان گفت به صد منظومه گفته معصوم به او فاطمهٔ معصومه #وفات_حضرت_معصومه(س)🥀 #ڪریمہ_اهل‌بیٺ💔 #تسلیٺ_‌باد 🥀

# السلام علیك یا حجة الله فی أرضه... آجرک الله یا صاحب الزمان(عج)

۹ فضیلت #حضرت_معصومه سلام الله علیها 🖤یا فاطمة اشفعی لی فی الجنة🖤

خوشا آنان کہ شهادت را عاشق بودند و شهادت، شیداےِ آنان… .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

مکاشفه شهید مدافع حرم در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها

#کارگاه_عزت_نفس ۱۹ 🔮 افکار عقاید و رفتارت، اگر هم راستا با نگاهِ کسی باشه که خَلقِت کرده؛ حتماً به عزت و محبوبیتت ختم میشه... بقیه ی نگرش ها، به اندازه ی صاحبانش ارزشمند هستند نه به اندازه ی یگانه آفریننده ی عالم❗️ .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

#سلام_امام_زمانم هر صبح، دلم به مستحبی خوش است که جوابش واجب من و خورشید هر صبح به شوق عهد دوباره با شما چشم را باز می کنیم عهد می کنیم با شما، هر روز که می گذرد، عاشقانه تر از قبل چشم به راهتان باشیم... 🌤أللَّھُـمَ عـجِّـلْ لِوَلیِڪَ ألْـفَـرَج

یڪ لحظہ  چشم دیدن خود را  بہ من ببخـش آیینہ هاےروشن خود را  بہ من ببخـش... پـرواز را تو تجربہ ڪردے مبارڪتــــ حالا پرِ پریدن خود را  بہ من ببخـش .. .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

💠امام علی علیه السلام می فرماید: « کسی از شما نباید دخترش را شوهر بدهد تا این که نظر او را درباره خودش جویا شود؛ چرا که او خواسته خودش را بهتر می داند... و اگر رضایت نداد، نباید او را به ازدواج آن فرد در آورد. » 📚دعائم الاسلام، ج2، ص 218.

‍ 🌷 #دختر_شینا – قسمت 6⃣2⃣ ✅ فصل هشتم فروردین تمام شده بود، اردیبهشت آمده بود و هوا بوی شکوفه و گل می‌داد. انگار خدا از آن بالا هر چه رنگ سبز داشت، ریخته بود روی زمین‌های قایش. یک روز مشغولِ کارِ خانه بودم که موسی، برادر کوچک صمد، از توی کوچه فریاد زد. - داداش صمد آمد! نفهمیدم چه‌کار می‌کنم. پابرهنه، پله‌های بلند ایوان را دو تا یکی کردم. پارچه‌ای از روی بند رخت وسط حیاط برداشتم، روی سرم انداختم و دویدم توی کوچه. صمد آمده بود. می‌خندید و به طرفم می‌دوید. دو تا ساک بزرگ هم دستش بود. وسط کوچه به هم رسیدیم. ایستادیم و چشم در چشم هم، به هم خیره شدیم. چشمان صمد آب افتاده بود. من هم گریه‌ام گرفت. یک‌دفعه زدیم زیر خنده. گریه و خنده قاتی شده بود. یادمان رفته بود به هم سلام بدهیم. شانه‌به‌شانه‌ی هم تا حیاط آمدیم. جلوی اتاقمان که رسیدیم، صمد یکی از ساک‌ها را داد دستم. گفت: « این را برای تو آوردم. ببرش اتاق خودمان» اهل خانه که متوجه آمدن صمد شده بودند، به استقبالش آمدند. همه جمع شدند توی حیاط و بعد از سلام و احوال‌پرسی و دیده‌بوسی رفتیم توی اتاق مادرشوهرم. صمد ساک را زمین گذاشت. همه دور هم نشستیم و از اوضاع و احوالش پرسیدیم. سیمان‌کار شده بود و روی یک ساختمان نیمه‌کاره مشغول بود. کمی که گذشت، ساک را باز کرد و سوغاتی‌هایی که برای پدر، مادر، خواهرها و برادرهایش آورده بود، بین آن‌ها تقسیم کرد. همه چیز آورده بود. از روسری و شال گرفته تا بلوز و شلوار و کفش و چتر. کبری، که ساک من را از پشت پنجره دیده بود، اصرار می‌کرد و می‌گفت: « قدم! تو هم برو سوغاتی‌هایت را بیاور ببینیم.» خجالت می‌کشیدم. هراس داشتم نکند صمد چیزی برایم آورده باشد که خوب نباشد برادرهایش ببینند. گفتم: « بعداً. » خواهرشوهرم فهمید و دیگر پی‌اش را نگرفت. وقتی به اتاق خودمان رفتیم، صمد اصرار کرد زودتر ساک را باز کنم. واقعا سنگ تمام گذاشته بود. برایم چندتا روسری و دامن و پیراهن خریده بود. پارچه‌های چادری، شلواری، حتی قیچی و وسایل خیاطی و صابون و سنجاق‌سر هم خریده بود. طوری که در ساک به سختی بسته می‌شد. گفتم: « چه خبر است، مگر مکه رفته‌ای؟! » گفت: « قابل تو را ندارد. می‌دانم خانه‌ی ما خیلی زحمت می‌کشی؛ خانه‌داری برای ده دوازده نفر کار آسانی نیست. این‌ها که قابل شما را ندارد. » گفتم: « چرا، خیلی زیاد است. » خندید و ادامه داد: « روز اولی که به تهران رفتم، با خودم عهد بستم، روزی یک چیز برایت بخرم. این‌ها هر کدام حکایتی دارد. حالا بگو از کدامشان بیشتر خوشت می‌آید. » همه‌ی چیزهایی که برایم خریده بود، قشنگ بود. نمی‌توانستم بگویم مثلاً این از آن یکی بهتر است. گفتم: « همه‌شان قشنگ است. دستت درد نکند. » اصرار کرد. گفت: « نه... جان قدم بگو. بگو از کدامشان بیشتر خوشت می‌آید. » دوباره همه را نگاه کردم. انصافاً پارچه‌های شلواری توخانه‌ای که برایم خریده بود، چیز دیگری بود. گفتم: « این‌ها از همه قشنگ‌ترند. » .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir