يـا صـاحبَ الـعصرِ أدرِكْـنا فليس لنا وِرْدٌ هـنـيٌّ ولا عـيـشٌ لـنـا رَغَـدُ طـالت عـلينا لـيالي الإنـتظارِ، فـهل يـا ابـنَ الـزكيِّ لِـلَيلِ الإنتظارِ غَدُ ؟ فـاكْـحُلْ بـطـلعتِك الـغَرّا لـنا مُـقَلاً يـكاد يـأتي عـلى إنـسانِها الـرَّمَدُ ای صاحب زمان مارا دریاب که برای ما نه زندگی خوشی است ونه اب خوشی از گلوی ما پایین می رود شبهای انتظار برما طولانی شد ای پسر امام حسن عسکری آیا انتظار پایان می پذیرد چشمان دردمند مارا به جمال زیبای خود نورانی کن که مردمک چشم را بدون تو درد فرا گرفته است. @jorenab

امام رضا عليه السلام :  به خداوند گمان نيك ببر ؛ زيرا خداى عزّ و جلّ مى فرمايد : من نزد گمان بنده مؤمن خويشم ؛ اگر گمانِ او به من نيك باشد ، مطابق آن گمان با او رفتار كنم و اگر بد باشد نيز مطابق همان گمانِ بد با او عمل كنم عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ: أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ بِی إِنْ خَیْراً فَخَیْراً وَ إِنْ شَرّاً فَشَرّاً (کافی ج۲ ص۷۲) @jorenab

عبد اللَّه بن ابان زيّات گوید : به امام رضا عليه السلام گفتم : در پیشگاه خداوند براى من و خانواده ام  دعا کنید فرمود : «مگر نمى‌كنم؟! به خداسوگند كه اعمال شما در هر روز و شب ، به من عرضه مى‌شود» . عبد اللَّه مى‌گويد : اين مطلب در نظرم سنگین آمد(اما چیزی نگفتم امام علیه السلام متوجه من شد) فرمود : «مگر كتاب خدا را نمى‌خوانى كه مى‌فرمايد : «بگو: [هر كارى كه مى‌خواهيد] بكنيد، كه به زودى خدا و فرستاده او و مؤمنان ، كردار شما رامى‌بينند أَبَانٍ الزَّیَّاتِ وَ کَانَ یُکَنَّی عَبْدَ الرِّضَا قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا علیه السلام ادْعُ اللَّهَ لِی وَ لِأَهْلِ بَیْتِی قَالَ أَ وَ لَسْتُ أَفْعَلُ وَ اللَّهِ إِنَّ أَعْمَالَکُمْ لَتُعْرَضُ عَلَیَّ فِی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ فَاسْتَعْظَمْتُ ذَلِکَ فَقَالَ أَ مَا تَقْرَأُ کِتَابَ اللَّهِ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ (بحارالانوار ج۲۳ص۳۴۶) @jorenab

وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ ائْذَنْ لِی وَ لا تَفْتِنِّی أَلا فِی الْفِتْنَةِ سَقَطُوا وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَةٌ بِالْکافِرِینَ (۴۹) إِنْ تُصِبْکَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِنْ تُصِبْکَ مُصِیبَةٌ یَقُولُوا قَدْ أَخَذْنا أَمْرَنا مِنْ قَبْلُ وَ یَتَوَلَّوْا وَ هُمْ فَرِحُونَ (۵۰) قُلْ لَنْ یُصِیبَنا إِلاَّ ما کَتَبَ اللَّهُ لَنا هُوَ مَوْلانا وَ عَلَی اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (۵۱) قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلاَّ إِحْدَی الْحُسْنَیَیْنِ وَ نَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِکُمْ أَنْ یُصِیبَکُمُ اللَّهُ بِعَذابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَیْدِینا فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَکُمْ مُتَرَبِّصُونَ (۵۲) ایه شریفه ناظر به جواب دوم به ایراد مشرکان است قُلْ لَنْ یُصِیبَنا إِلَّا ما کَتَبَ اللَّهُ لَنا هُوَ مَوْلانا وَ عَلَی اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ" حاصل این جواب این است که: ولایت و اختیار امور ما تنها و تنها بدست خداست- این انحصار از جمله" هُوَ مَوْلانا" استفاده می‌شود- و اختیار ما نه بدست خود ما است و نه بدست هیچ یک از این اسباب ظاهری، بلکه حقیقت ولایت تنها از آن خداست و خدای تعالی سرنوشتی حتمی از خیر و شر برای همه تعیین نموده، و با اینکه می‌دانیم قبل از ما سرنوشتمان معلوم و معین شده چرا اوامر او را امتثال ننموده در احیاء امر او و جهاد در راه او سعی نکنیم. خدای تعالی هم مشیت خود را اجراء می‌کند و ما را پیروزی و یا شکست می‌دهد و این به عالم ما مربوط نیست، زیرا وظیفه بنده، بندگی و ترک تدبیر و امتثال امر است، که خلاصه، همه توکل است. مقصود از (حسنیین) حسنه و مصیبت است به دلالت اینکه در آیه اول حکایت می‌کرد که منافقین از اینکه به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) خیری برسد ناراحت می‌شدند، و از اینکه به آن جناب شر و مصیبت برسد خوشحال می‌گردیدند، و می‌گفتند خوب شد ما قبلا حواسمان را جمع کرده بودیم، و خود را دچار این ناملایمات نساختیم. چون از این کلام بر می‌آید که منافقین در حال انتظار بودند که ببینند بر سر مسلمانان چه می‌آید، آیا شکست می‌خورند و یا پیروز می‌شوند پس معلوم می‌شود" إِحْدَی الْحُسْنَیَیْنِ" در آیه یکی از آن دو پیش آمد است که منافقان در انتظارش بودند. خواهی گفت چطور قرآن کریم مصیبت را هم حسنه خوانده و آن را با حسنه" حسنیین" نامیده؟ در جواب می‌گوییم: از نظر دینی حسنه و مصیبت هر دو حسنه اند، چون اگر حسنه، حسنه است برای این است که پیروزی و غنیمت در دنیا و اجر عظیم در آخرت است و اگر مصیبت حسنه است آنهم برای این است که شکست خوردن و کشته شدن و هر رنج و محنت دیگری که به انسان برسد مورد رضای خدا و باعث اجری ابدی و سرمدی است، پس هر دو حسنه اند. و معنای آیه این است که: ما و شما هر یک منتظر عذاب و گرفتاری طرف مقابل خود هستیم، با تفاوت اینکه آن عذاب و گرفتاری که شما برای ما آن را آرزو می‌کنید در حقیقت خیر ماست، زیرا شما در باره ما انتظار یکی از دو احتمال را می‌کشید، یا غلبه بر دشمن و مراجعت با غنیمت و یا کشته شدن در راه خدا. ولی ما برای شما انتظار عذاب خدا را می‌کشیم، و آرزو داریم که یا با عذاب‌های سماوی و یا بدست خود ما شما را نابود کند، مثلا به ما دستور دهد زمین را از لوث وجود شما پاک سازیم، پس ما در هر حال رستگار و شما در هر حال هالکید، پس انتظار بکشید که ما هم با شما در انتظاریم، این بود آن جواب دوم. (المیزان ج۹ ص۴۰۸تا۴۰۱۲) @jorenab

حضرت رسول (ص) هجرت فرمود از مكه معظمه بسوى مدينه و در آن شب در غار (ثور) پنهان شد و حضرت اميرالمومنين (ع) جان شريف خود را فداى جان مقدس برادر و پسر عم خود، حضرت رسول (ص)، نموده و در فراش آنحضرت خوابيده از شمشيرهاى قبايل مشركين پروا نكرد و فضل خود و مواسات و برادرى را بر جميع عالم ظاهر گردانيد و شرافت دنيا و آخرت را خريد و حق تعالى با ملائكه سموات بآنحضرت مباهات نمود و آيه كريمه: ( (و من الناس من يشرى نفسه ابتغاءمرضات الله)در شان او نازل شد. (فیض الاعلام شیخ عباس قمی ص ۲۲) @jorenab

#اتحاد_نبی_امیرالمومنین شيخ محمّد بن المشهدى روايت كرده از حضرت صادق عليه السلام كه فرمود: مردى اعرابى به خدمت حضرت رسول صلى الله عليه و آله مشرّف شد و عرض كرد: يا رسول اللَّه، منزل من دور است از منزل تو، و من مشتاق زيارت و ديدن تو مى شوم، مى آيم به زيارت جناب تو، و ملاقات تو برايم حاصل نمى شود، و ملاقات مى كنم علىّ بن ابى طالب عليه السلام را، پس مرا مأنوس مى كند به حديث و مواعظ خود، و من برمى گردم با حال اندوه و حسرت بر نديدن تو، فرمود: هركه زيارت كند على را مرا زيارت كرده، و هركه او را دوست دارد مرا دوست داشته، و كسى كه دشمن دارد او را مرا دشمن داشته است، برسان اين را به قوم خود از جانب من، و هركه برود به زيارت او پس به تحقيق كه نزد من آمده، و من جزا خواهم داد او را روز قيامت وجبرئيل وصالح المؤمنين [۲] ---------- [۲]: مزار كبير: ۳۸، ح ۱۳. (مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی باقیات وصالحات، باب سیم ، فصل چهارم، مطلب دویم ،مقصد دویم ص ۵۲۱ ) @jorenab

حضرت علی علیه السلام می فرمایند: دلى كه از تقوا خالى باشد، فتنه هاى دنيا آن را پُر كند خُلُوُّ الْقَلْبِ مِنَ التَّقْوى يَمْلَؤُهُ مِنْ فِتَنِ الدُّنْيا غرر الحكم، ح ۵۰۷۸ @jorenab