♻️ اهداف اسرائیل از حمله سایبری
🔸رژیم صهیونیستی در روزهای گذشته از چند جهت تحت فشار بود:
اول. شکست اطلاعاتی در خنثی‌سازی عملیات اربعین و هدف قرار دادن #مواضع_سوخته بانک اهداف خود در جنوب لبنان.
دوم. غافلگیری اطلاعاتی ناشی از #دسترسی حزب‌الله به فرماندهی یگان ۸۲۰۰ و رسیدن پهپادها در زمان حضور وی در ساختمان مقر.
سوم. یک ساله شدن #آوارگی نزدیک به ۲۰۰ هزار شهرک‌نشین و قفل کامل اجتماعی و اقتصادی شمال که ترکش‌های روانی و اجتماعی و اقتصادی آن به مرکز و جنوب اراضی اشغالی آن نیز رسیده بود و عملیات‌های ترور هم نه تنها چاره نبود که حزب‌الله را در هدف قرار دادن شهرک‌های جدید مصمم‌تر می‌کرد پس بایستی چاره‌ای برای شمال اندیشیده می‌شد. این جدای از وقایعی مانند رفتن ۲ میلیون نفر به پناهگاه در اثر حمله یمن هستند.
چهارم، افتادن توپ در زمین تل‌آویو و قرار گرفتن مجدد آنها در دو راهیِ رفتن به سمت جنگ کامل یا #تحمیل ضربات حزب‌الله پس از عملیات اربعین و تحمیل اراده حزب‌الله مبنی بر اینکه ضربات مقاومت در زیر آستانه جنگ تا پایان جنگ غزه تداوم دارد.
پنجم، زیر سوال رفتن کامل #اعتبار سامانه پدافندی غربی - عبری - عربی پس از اصابت تک پرتابه یمنی در تل‌آویو.
🔸 بنابراین رژیم صهیونیستی باز هم از نقطه ضعف به سمت نقطه قوت خود یعنی عملیات‌های امنیتی رفت تا با یک تیر چند نشان بزند:
اول، با انفجار پیجرها، انتشار تصاویر و حضور در بیمارستان‌ها، بانک اهداف خود را #آپدیت کند.
دوم، با انفجارها پیجرها نزد ارشدترین مقامات حزب‌الله، رژیم اسرائیل نیز #دسترسی متقابل خود به فرماندهان حزب را نشان دهد.
سوم، با تلفات گسترده غیرنظامیان، جنگ را در لبنان #اجتماعی کرده و فشار بر حزب‌الله را افزایش دهد. رژیم می‌داند مهمترین کار ویژه حزب‌الله حفاظت از مردم لبنان است و اگر حزب‌الله به سمت جنگ کامل نمی‌رود، در وهله اول عدم درگیری لبنان با جنگ است.
چهارم، توپ تعیین جنگ یا تداوم وضعیت فعلی باز هم به زمین #حاره_حریک بیفتد.
پنجم، برتری تکنولوژیکی، اطلاعاتی و عملیاتی رژیم در برخی حوزه‌ها نمایش داده شده تا عملیات یمنی نیز به حاشیه رود.
و ششم، در تداوم سیاست #فرسایش_نیروی_انسانی مقاومت، کادر حزب آسیب دیده و چه بسا ضربه دومی مانند یک عملیات زمینی یا هوایی سنگین اجرا شود: ضربه از درون برای هموارسازی ضربه از بیرون.
🔹 وقایع حدود یک ماه اخیر از شهادت اسماعیل هنیه تا عملیات اربعین، مصیاف، اصابت موشک فلسطین ۲ و رخدادهای امروز لبنان، حاکی از جهش ژنومی عملیات‌های ترکیبی طرفین در فضای آشوب است.
🔹 ساده‌ترین و دردسترس‌ترین پاسخ حزب‌الله، ورود شهرک‌های جدید در عمق اراضی اشغالی به دایره آتش است.
🇮🇷 #خبرنظر
هدایت شده از روشنگری
🔰 #یادداشت | کینه‌ورزی پشتِ لبخند دیپلماتیک: تحلیلِ رویکرد دوگانه‌ی آمریکا در مذاکرات
🔴 تهدیدها و زیاده‌خواهی‌های اخیر مقامات آمریکایی چگونه بار دیگر بدبینی و بی‌اعتمادی ایران به دولت آمریکا را تشدید کرده است؟
📝 مذاکره زبان مشترک ملت‌ها برای حل اختلافات و گشودن گره‌های سیاسی و بین‌المللی است اما هنگامی که مذاکره در سایه #تهدید، تحریم، فشارهای سیاسی و عملیات روانی شکل بگیرد دیگر معنای واقعی خود را از دست می‌دهد و به ابزاری برای تحمیل اراده یک‌جانبه تبدیل می‌شود.
🔸لبخند بر لب، تحریم در آستین: دیپلماسی به سبک آمریکا
نمونه آشکار این رویکرد را می‌توان در سیاست‌های ایالات متحده آمریکا مشاهده کرد. آمریکا نه از #مذاکره به‌عنوان راهی برای تفاهم بلکه برای #تحمیل خواسته‌های خود استفاده می‌کند، آن‌هم بدون در نظر گرفتن حقوق و مواضع طرف مقابل. در حقیقت آنچه از سوی آمریکا به‌عنوان «مذاکره» مطرح می‌شود بیشتر تلاشی برای تسلیمِ طرف مقابل و اعمال فشار سیاسی، اقتصادی و روانی است تا یک گفت‌وگوی برابر و سازنده.
#رفتار_آمریکا در طول مذاکرات غیرمستقیم عمان به‌روشنی این حقیقت را نشان می‌دهد. این کشور در سه دور مذاکره‌ای که مدعی گفت‌وگو و تعامل بود، در عمل ۸۱ نفتکش، ۱۸ فرد حقیقی و ۱۰۱ شرکت و نهاد ایرانی را مورد #تحریم قرار داد. در این روند، آمریکا همواره از سیاست قدیمی "چماق و هویج" بهره برده؛ از یک سو سخن از گفت‌وگو می‌زند و از سوی دیگر با تحریم، #تهدید و فشارهای جانبی سعی دارد به طرف مقابل برای قبول کردن خواسته‌های خود فشار وارد کند.
🔸اعتماد زخمی، دیپلماسی در گروگان
رفتار دوگانه‌ی آمریکا نه تنها بی‌اعتمادی را در سطح دیپلماتیک افزایش داده، بلکه فرصت‌های گفت‌وگو را نیز به‌نوعی به گروگان گرفته است. با نگاهی به این روند، روشن است که کشوری که به دیپلماسی و مذاکره پایبند نیست، آمریکا است؛ نه جمهوری اسلامی ایران. کشوری که با وجود فشارهای سنگین و تحریم‌های گسترده، همچنان بر حل مسائل از مسیر دیپلماتیک پاییبند است، ایران است. و این در حالی است که ایران بارها پای میز مذاکره نشسته اما نتیجه‌ای جز تشدید فشارها از سوی طرف آمریکایی ندیده است.
تجربه‌های تلخ و مکرری که ملت ایران از رفتارهای خصمانه و مداخله‌جویانه‌ی دولت آمریکا در طول تاریخ معاصر خود اندوخته است، چنان زخم‌هایی بر پیکره‌ی اعتماد ایرانیان برجای گذاشته که دیگر جایی برای خوش‌بینی یا اعتماد به وعده‌های واشنگتن باقی نگذاشته است. ایران همواره با نگاهی نقادانه و محتاطانه به هرگونه تعامل یا مذاکره با آمریکا می‌نگرد، چرا که #تجربه نشان داده است که هر وعده‌ای از سوی این کشور ممکن است به سرعت به یک اقدام دگرگون‌کننده و غیرمنتظره بدل شود: «[در مذاکرات عمان] نه خیلی خوش‌بینیم، نه خیلی بدبینیم. البتّه به طرف مقابل خیلی بدبینیم، طرف مقابل را قبول نداریم، می‌شناسیم طرف مقابل را.» ۱۴۰۴/۰۱/۲۶
🔸وقتی «مذاکره» تنها لفاظی و لقلقه زبان است
تا زمانی که مذاکره با سیاست تهدید و تحریم همراه باشد، نمی‌توان آن را «دیپلماسی» نامید. چنین مذاکره‌ای در حقیقت نوعی اجبار و #تحمیل است، نه گفت‌وگوی برابر و راه‌گشا. اگر آمریکا حقیقتاً به دنبال حل‌وفصل اختلافات است، باید صداقت در رفتار را جایگزین زبان زورگویی و زیاده‌خواهی کند. ایران هیچ گاه میز مذاکره را ترک نکرده است ولی آمریکا با رفتارهای دوگانه نشان می دهد که اهل مذاکره نیست و اگر این اقدامات خود را ادامه بدهد اثبات می کند که مذاکره در سخنانشان لقلقه زبان است و به دنبال چیز دیگری هستند.
ایران هرگز میز مذاکره را ترک نکرده و همواره با #منطق، استدلال و حسن‌نیت پای گفت‌وگو نشسته است؛ اما این ایالات متحده است که با زیاده‌خواهی و نفاق، چهره‌ای غیرقابل اعتماد از خود نشان داده است. در حالی که در ظاهر از مذاکره و تعامل سخن می‌گوید در عمل با تشدید تحریم‌ها، تهدیدهای آشکار و پنهان و #نقض_تعهدات بین‌المللی نشان می‌دهد که مذاکره در قاموس سیاسی‌اش چیزی جز ابزاری برای فشار و تحمیل نیست: «پشت لبخندهای دیپلماسی [آمریکا]، این‌جور دشمنی‌ها، این‌جور کینه‌ها، این باطن خبیث، پنهان است. چشمانمان را باز کنیم... حواسمان باشد که با چه کسی مواجهیم، با چه کسی معامله میکنیم، با چه کسی داریم حرف میزنیم.» ۱۴۰۳/۱۱/۰۹
⏪ اگر این رفتارهای زورگویانه و خارج از عرف دیپلماتیک طرف آمریکایی ادامه یابد به روشنی برای جهانیان اثبات خواهد شد که ادعای مذاکره‌ی مقامات آمریکایی، صرفاً لقلقه‌ی زبان است و آنچه در واقعیت پی می‌گیرند چیزی جز تحمیل اراده، #سلطه‌طلبی و کسب امتیاز یک‌طرفه نیست.