. بسم رب الشهدا . با معرفت آن دم آخری لا اقل «رویت را برمیگرداندی» چه کاری بود آخر این چشم در چشم شدنت . حالا «با نگاه خیره ی جا مانده ات چه کنیم مرد؟» که هی میخراشدمان که هی مینوازدمان که هی میسوزاندمان . زخمی شده ایم بخدا دست نگاهت بد سنگین است خوش انصاف میماند ردش به روی صورت آن قَدَر نواخته ما را که ورد زبان مان شده شرمندگی . دیگر «دزد شده ایم» «از بس دزدیده ایم چشمان مان را» تا چشم در چشمت نشویم وصیت هایت کم نبود؟ که زیر بارشان کمرهایمان گرفت و زانوهایمان کم آورد نوبت رسیده به چشم هایمان که درد بگیرد؟ تا کی بچرخانیمشان که نگاه در نگاهت نشویم؟ . خدا خیرت بدهد اخوی «زیادی نگاهت به آسمان بود» سر به هوا بودنت کار دست مان داد کاش آن دم آخر حواست را کمی جمع میکردی و هنگام رفتن کوله ات را سلاحت را وصیت هایت را و « نگاهت را هم » می بردی با خودت که اینگونه ما آشنایان به حرف و غریبه ها به عمل را «شرمنده نکنند» و هی تنبلی هایمان را به رخ مان نکوبند . #محمود_مرادزادگان . پ ن : طبق معمول #دلنوشته ای که همین اواخر نوشتم ش پ ن : ممنون از دوست عزیزی که این عکس رو برای این متن پیشنهاد کرد پ ن : اونجایی دزد شدیم دزدی دیدیم دزدی کردیم . که نگاه مون رو از نگاه شهدا دزدیدیم . #شهید_ابراهیم_هادی#شهیدهمت #شهید_صیاد_شیرازی#شهید_مصطفی_چمران#شهید_چمران#شهید_محمود_کاوه#حاج_احمد_متوسلیان#حاج_حسین_خرازی#شهید_حسین_خرازی#شهید_احمد_کاظمی#شهید_آوینی#تهران#شلمچه#فکه#کانال_کمیل#شهید_باکری#شهید_حسن_باقری