✅شرح و تفسیر حکمت ۲۴۶ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 💠در اين گفتار حكيمانه، امام علیه‌السلام نعمت‌ها را تشبيه به حيوانات اهلى سودمند كرده كه گاه فرار مى‌كنند، فراركردنى كه هرگز به چنگ نمى‌آيند. ✅و توصيه مى‌فرمايد كه: قدر نعمت‌ها را بدانيد، شكر آن را به‌جا آوريد، از فرصت‌ها استفاده كنيد و از نعمت‌هاى الهى بهره گيريد. 🔹به يقين، «#جوانى» از آن نعمت‌هايى است كه وقتى فرار كرد هرگز بازنمى‌گردد، بايد جوانان از آن بهره گيرند و #علم و #آداب و #فضايل_اخلاقى تحصيل كنند كه همه اين‌ها در جوانى امكان‌پذير است. 🔸 #سلامتى_جسم، يكى ديگر از آن نعمت‌هاست كه در بسيارى از موارد هنگامى كه گرفته شد بازنمى‌گردد و يا اگر بازگردد به شكل #اوّل نخواهد بود. انسان سالم قادر بر هر كار مثبتى است؛ ولى هنگامى كه سلامتى ازدست رفت #عجز و #ناتوانى جاى آن را خواهد گرفت به خصوص بيمارى‌هايى كه در سنين بالا انسان را مبتلا مى‌كنند، مصداق بارز همين مطلب است. 🔹 #امنيت نيز يكى ديگر از نعمت‌هاى بزرگ است؛ انسان در محيط امن قادر به انجام دادن هر كار خوبى است؛ امّا بسيار ديده شده با تزلزل امنيت، سال‌ها ناامنى و آثارش باقى مى‌ماند و به‌زودى بازنمى‌‌گردد. ❇️كوتاه سخن اين‌كه تمام نعمت‌ها اعم از نعمت‌هاى #فردى يا #اجتماعى، #مادى يا #معنوى، همواره در معرض زوالند؛ زوالى كه گاه امكان بازگشت در آن هست وگاه زوالى است كه هرگز امكان بازگشت ندارد. 🔺البته چيزى كه باعث رميدن نعمت‌هاست در درجه اوّل، #ناسپاسى است. ✨در روايتى از امام على‌بن‌موسى‌الرضا علیه‌السلام خطاب به يكى از اصحابش چنين مى‌خوانيم: «نعمت‌ها همچون شترى است كه مهار وبسته شده است. مادامى كه صاحبانش با آن خوش‌رفتارى كنند در جايگاه خود مى‌ماند ولى هنگامى كه بدرفتارى نمايند (اى بسا مهار خود را پاره و) از آن‌ها فرار كند». #قرارگاه_سیدابراهیم @karrare135