❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️ #عـاشـقـانــہ‌دو‌مـدافـع #قسمت_32 خب ببخشید - نمیبخشم إ علی - إ اسماء فاطمه اومد پیشمو دستشو گذاشت رو کمرشو وگفت:دارید پشت سر من غیبت میکنید؟بسته دیگه بیاید سفره رو آماده کردم. آخر هفته عقد اردلان بود. نمیدونم به زهرا چی گفته بود که همون جلسه اول قبول کرده بود با علی دنبال کارهای خودمون و مراسم اردالان بودیم تولد امام رضا نزدیک بود و قرار بود عقدمونو تو حرم بخونن و همونجا هم ثبتش کنیم لحظه شماری میکردم برای اون روز حلقه هامونو یه شکل سفارش دادیم. علی انگشتر عقیق خیلی دوست داشت اما بخاطر من چیزی نگفت مراسم اردالان تموم شد و از همون بعد عقد دنبال کارهای عروسی بود. درس زهرا که تموم شده بود اردلان بخاطر تحصیلاتش راحت تو سپاه استخدام شد و مشکلی نداشتند. اما من و علی بخاطر درسمون مجبور بودیم عروسیمونو عقب بندازیم بلیط قطار واسه ۸صبح بود مشغول آماده کردن ساک لباسامون بودم علی یه گوشه نشسته بود با لبخند نگاهم میکرد - علی جان چیه باز اونطوری نگاه میکنی باز چه نقشه ای تو سرته ها؟؟ از جاش بلند شد و همونطور که میومد سمتم با خنده گفت هیچی یاد این شعره افتادم: دوست دارم خنده ات را،چادرت را بیشتر هست زیبا سادگی از هرچه زیبا بیشتر ما دوتا_ماه عسل_مشهد-حرم، صحن عتیق عشق میچسبد همیشه،پیش آقا بیشتر _ خندیدم و گفتم حاالا بزار ما عقد کنیم ماه عسل پیشکش بعدشم اخمی کردم و گفتم: نکنه میخوای این سفرو ماه عسل و یکی کنی آره علی خانومم. ماه عسل جای خود من از الان به اون روزها فکر میکنم. - لبخندی از روی رضایت زدم و به کارم ادامه دادم اسماء - جانم علی ینی فردا میشی مال خود خودم _ من الانم مال خود خودتم. حالا هم برو استراحت کن از سرکار اومدی خسته ای. کمک نمیخوای؟؟ - دیگه تموم شد منم ساک رو ببندم میخوابم کارهامو تموم کردم اما خوابم نبرد به فردا فکر میکردم،به روزهایی که خیلی زود گذشت و روزهایی که قرار بود در کنار علی بگذره ولی ای کاش نمیگذشت. وقتی پیشش بودم دلم میخواست زمان متوقف بشه و زمین از حرکت بایسته هیییییی... تو حال هوای خودم بودم که یکی دستشو گذاشت روشونم برگشتم علی بود إ بیدار شدی - آره دیگه اذانه خانوم. تو نخوابیدی،داشتم فکر میکردم _ به چی به تو علی همیشه پیشم میمونی؟؟ - معلومه که میمونم. دستشو گذاشت رو قلبش گفت تو صاحب قلب علی هستی مگه میتونم بدون قلبم نفس بکشم حالا هم پاشو نمازمون قضا میشه ها... سجاده هامونو پهن کردم و چادر نمازم سرم کردم. - آقا شما شروع کنم من به شما اقتدا کنم با لبخند نگاهم کردو گفت:آخ چه حالی بده این نماز الله اکبر... _ واقعا هم چه نمازی شد اون نماز انگار همه ی فرشته ها از آسمون برای تماشای ما اومده بود. ُ السلام و علیکم و رحمه الله برکاته بعد از تموم شدن نمازش دستشو آورد بالا و با صدای تقریبا بلندی دعا کرد خدایا شکرت که یه فرشته ی مهربونو نصیبم کردی قند تو دلم آب شد. صاحب قلب مردی بودم که قلبم رو به تسخیر درآورده بود. سوار قطار شدیم پدر مادروها تو یه کوپه نشستن من و علی و اردالان و زهرا هم تو یه کوپه، فاطمه هم بخاطر امتحاناتش!!!!... ✍ خانم علی آبادی ادامه دارد...     🌍 @kashkoolmazhabimehrab ❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️🍃❤️

#رمان_قبله_من #قسمت_32 ❀✿ میخندم و یڪ خیار نصفھ ڪھ درظرف سالاد بود برمیدارم و به طرف اشپزخانه میروم. بلند مے پرسد: ببینم بچھ تو امتحان نداری؟ درس و مشق نداری؟! _ وای مامان ڪارامو ڪردم. _ ببینم این استاده مرد خوبیھ؟!بابات خیلے نگرانتھ. میگھ این استاده میشنگھ. _ نھ مادرمن.بابا بیخود نگرانھ اون زن داره. _ اخھ خیلے جوونه. باذوق زیر لب میگویم: خیلیم خوبھ! مامان_خلاصھ مراقب باش دختر!... بھ غریبھ هااعتمادی نیست. _ استادمھ ها. دریخچال را باز میڪنم و بطری ڪوچڪ آبمیوه ام رابرمیدارم مامان_ میدونم .میدونم! ولے ...حق بده دلش شور بیفتھ!بلاخره خوشگلے..سرزبون داری. _ خب خب؟! دربطری را باز میڪنم و سرمیڪشم مامان_ الحمدالله یھ چادر سرت نمیڪنے ڪھ خیالمون یخورده راحت شھ. ابمیوه بھ گلویم میپرد. عصبے میگویم: ینھ هنوز زندگے ما لنگ یھ چادرمنه؟! ازجا بلند مےشود و بالبخند جواب میدهد:نھ عزیزم!خداروشڪرعصاب نداری دوڪلمھ بهت حرف بزنم! _ اخه همش حرفای ڪهنھ و قدیمے !بزرگ شدم بخدا.اونم مرد خوبیھ. بنده خدا خیلے مراقب درسمھ. نمره هامم عالیھ. شانھ بالا میندازد _ خب خداروشڪر ڪھ مرد خوبیھ. خدابرا زنش نگهش داره. دردلم میگویم: اتفاقا خوب شد ڪھ نگھ نداش. اما بلند حواب میدهم: خدابرا شاگرداش نگهش داره! و با حالتے مسخره میخندم ❀✿ روی میز میشینم و با شڪلڪ ادای معلم زیست را درمے آورم و همھ غش غش میخندند! همیشھ دراین کارها مهارت خاصے داشتم. میترا که ازخنده قرمز شده روی صندلی ولو می شود. همان لحظھ چندتقھ بھ درمیخورد معاون آموزشی وارد ڪلاس مے شود. سریع ازروی میز پایین مےپرم و سرجایم مثل بچھ تخس ها آرام میشینم. موهایم راڪھ بخاطر تحرڪ بیرون ریختھ زیر مقنعه ام میدهم و بھ دهان خانوم اسماعیلی خیره مے شود. یڪ برگھ نشانمان میدهد ڪھ زمان برگزاری ازمون های مختلف و تست زنےاست. هربخش را با هایلایت یڪ رنگ ڪرده. چھ حوصله ای.برگھ را بھ مسئول ڪلاس میدهد تا بھ برد بزند. درسم خوب بود، اماهنوز انگیزه ی ڪافی برای ڪنڪور نداشتم. ❀✿ 💟 نویسنــــــده: #میم_سادات_هاشمی 👈 ڪپے تنها با ذڪر #نام_نویسنده مورد رضایت است👉 🌍 @kashkoolmazhabimehrab

🦋💌🦋💌🦋💌🦋💌🦋💌🦋 پـــــنـاه🍃 #قسمت_32 پایم به لبه ی فرش گیر می کند و سکندری می خورم ... _یواش مادر ! لحن نگرانش به جانم می نشیند . دستش را می گیرم و بلند می شوم. گوشی را که برمی دارم می رود . _الو لاله ؟ +سلام این شماره کجاست ؟ چرا قطع کردی ؟ _شارژم تموم شد ، بابا چی شده ؟ +هول نکن خوبه ، یعنی بد نیست . پریشب انگار حالش بد میشه با اورژانس می برنش بیمارستان ، بستریش کردن می نشینم روی مبل و با بغض می پرسم : _وای آخه چرا ؟ +چمیدونم .پوریا می گفت سرشبی برای پناه گریه می کرده _الهی بمیرم +نترس تو تا همه رو به کشتن ندی چیزیت نمیشه _باز قلبشه آره؟ +بله یه وقت به خودت زحمت ندی زنگ بزنی به بابات یه حالی بپرسی _بسه لاله ! انقدر نیش نزن ... درد خودم کم نیست +فعلا که انگار خیلی خوشی _کاری نداری؟ +برخورد بهت ؟ _از تو توقع ندارم +چرا پناه ؟ دلم برای دایی صابر کبابه . اون از زندایی که خدابیامرز جوان مرد و دایی خونه خراب شد ، اینم از تو که همیشه براش ساز ناکوک می زدی و نذاشتی یه لیوان آب خوش از گلوش پایین بره تو این چند سال افسانه ی بدبختم که خون به جیگر کردی _تو که زندگیت خوب بوده خداروشکر ! نمی خواد کاسه داغ تر از آش بشی و غم بابا و زن بابای منو بخوری ... +دارم وظیفه ی تو رو انجام میدم ! _ از کجا دلت پره که همه رو سر من خالی می کنی؟ +نمی خوام دهنمو بیشتر باز کنم وگرنه چیزایی که نباید رو میگم _بدتر از اینا که گفتی؟! +خیلی بدتر پناه ... سکوت می کنم و بغضم پررنگ تر می شود . می گوید : _زنگ بزن بهش ، منتظرته خدافظ صدای بوق های پشت سرهم توی گوشم می پیچد . لاله مثل خواهر نداشته ام بوده و هست نمی فهمم چرا آشوب بودو طوفان کرد وجودم را نگران حال پدرم و خجالت زده اش ... این روزها آنقدر درگیر خودم و دوستان جدیدم بوده ام که به کل فراموش کرده بودم پدری هم دارم ... صدای آرامی در سکوت خانه ی حاج رضا پیچ و تاب می خورد . نوایی آشنا دارد بلند می شوم و با پاهایی که انگار از غم و درد سست شده سمت صدا می روم زهرا خانوم است ، دعا می خواند . تکیه می دهم به چهارچوب اتاق و نگاهش می کنم پشت به من نشسته و با سوزناک ترین لحن ممکن دعا می خواند چه غربتی به دلم چنگ می زند . انگار می کنم مادربزرگ است که پیچیده در چادر یک دست سفیدش نشسته و مثل روز آخر ذکر می خواند ... اشک های جا مانده پشت چشمانم راه باز می کنند و چکه می کنند به مغز کند شده ام فشار می آورم ، چه دعاییست ؟ زیارت عاشورا ؟ کمیل ؟ "يا أَبَا الْحَسَنِ يا عَلِىَّ بْنَ مُوسى أَيُّهَا الرِّضا يَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ يا حُجَّةَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ ..." یاد بچگی ها می افتم و صدای مادر که زمزمه ی همیشگی اش همین بود توسل ! سر می خورم و روی زمین می نشینم ، گره دستم را باز می کنم و ناخواسته زمزمه می کنم همراه حاج خانم "يا وَجيهاً عِنْدَ اللّهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّهِ " نمی دانم چرا اما می شکنم هم خودم هم بغضی که هنوز ته گلویم جاخوش کرده دست روی صورتم می گذارم و بلند می زنم زیر گریه ✍ الـهــــام تــیــمــورے ادامه دارد... 🌍 eitaa.com/kashkoolmazhabimehrab

♡﷽♡ #قــاب_خــاتـــم #قسمت_32 •┈┈••✾•☕️🍭☕️•✾••┈┈• پله های عمارت رو دوتا یکی طی کردم و خودمو به در ورودی رسوندم همون لحظه در باز شد و دختر جوونی بین در ایستاد و کنجکاوانه نگاهم‌ میکرد انقدر تند اومده بودم که نفسم‌تنگ شده بود دختر با تعجب گفت: خوبی؟؟؟! دستم و به علامت صبر بالا اوردم‌تا نفسم کمی جا بیاد ازجلوی ور کنار رفت و گفت بیا بریم بهت آب بدم خفه شدی که ••• لیوان آب و یک نفس سر کشیدم دختر جوون هنوز موشکافانه نگاهم‌میکرد قبل از اینوه حرفی بزنم گفت: دیباا تویی؟؟!!!! همون‌که پیمان خان میگفتن؟ سرمو به علامت مثبت تکون دادم و گفتم:اوهوم خودمم...چطور؟ _آخه عجیبه خب! خانم از دخترای جوون خوشش نمیاد همیشه خانم های جا افتاده تر و استخدام‌میکنن شونه هامو بالا انداختمو گفتم پس مثل اینکه بخت با من یار بوده.. دیر که نکردم؟؟؟ خانم کجاست؟؟ -نه،دیشب خانم رفتن لواسون با برادرشون امروز ظهر برمیگردن البته اما دیشب به من‌گفتن که شما میای... یه لحظه صبر کن بعد از اشپزخونه خارج شد چند لحظه بعد با پاکتی تو دستش اومد -اینم لباساته،بپوش اگه خیلی گشاد بود بدم عزیزخانم تنگش کنه لباسارو از پاکت دراوردم‌و نگاهشون کردم ساپورت مشکی،پیرهن سفید با سارافون سورمه ای و مقنعه ی سورمه ای با نوار روی سر طوسی! و دقیقا مثل لباس فرم بقیه... آدم یاد فرم مهد کودک میوفته!!! تو اتاقی که پروانه (همون دختر جوون) نشونم داد لباسامو عوض کردمو برگشتم لباس گشاد و بلند بود برام‌که البته خودم راضی تر بودم اینجا نمیتونستم با چادر باشم پس اینور بهتر بود برام پروانه مشغول بود و من نشسته بودم‌و دفتری که استاد بهم داد و ورق میزدم تایم قرصها،ساعت دقیق نهار و عصرونه و میان وعده و فلان علاقه مندیها،کارایی که خوشش نمیاد با خودم‌فکر کردم مگه یه ادم‌چقدر میتونه پیچیدگی داشته باشه؟؟ دفتر وبستم و رو به پروانه گفتم: کمک‌نمیخای؟من خیلی بیکارم لبخندی زد و گفت: چرا که نه بلدی سالاد درست کنی؟ وقبل از جواب دادن من سبد حاوی کاهو و هویج و خیار و گوجه و کلم و...گذاشت جلوم +اینارو شستم... کاهو هارو خورد کن بی زحمت منم الان میام کمکت فقط خیلی ریزشون نکن خانم‌خوشش نمیاد باشه ای گفتم‌ خودمو‌مشغول کاهوها‌کردم بلکه وقت بگذره.... اما فکرم‌حسابی درگیر خانم سختگیر عمارت بود.. خدا میدونه چطور این دوماه و میخوام‌بگذرونم..... 🖋#بانو‌‌‌‌میم #ادامه‌دارد 🌍 eitaa.com/kashkoolmazhabimehrab