۲۱ بهمن
کیهـــان آنلاین
چهل و سومین جشنواره فیلم فجر - ۸ 🔰 بالا و پایین سینمای ایران در جشنواره چهل و سوم 👤 #سعید_مستغاثی 🔸
چهل و سومین جشنواره فیلم فجر - ۹
🔰 مدیریت شتابزده جشنواره پرحفره و جوایز پرت
👤 #سعید_مستغاثی
🔸چهل و سومین جشنواره فیلم فجر همزمان با جشن‌های ۲۲ بهمن به پایان راه خود رسید و جوایز برگزیدگان، دوشنبه در سالن اصلی برج میلاد تقسیم گردید. جشنواره‌ای که به دلیل تغییر ناگهانی دولت و حضور رئیس‌جمهوری و وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی، به گونه‌ای پیش‌بینی نشده و برخلاف برنامه‌ریزی‌هایی که از پایان جشنواره چهل و دوم صورت گرفته بود، تحت سرپرستی مدیران و متولیان جدیدی قرار گرفت و از همان ابتدای شکل‌گیری، عجولانه و ناپخته جلوه کرد.
🔸هنوز رئیس جدید سازمان سینمایی، جاگیر نشده بود که دبیر جدیدی برای جشنواره فیلم فجر تعیین کرد، در حالی که شش ماه پیش از آن، از سوی وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دبیر چهل و سومین جشنواره فیلم فجر مشخص شده و کارش را آغاز کرده بود!
🔸ادامه کار جشنواره با ارائه زود هنگام اما ناامید‌کننده پوستر اصلی جشنواره وارد مرحله جدیدی شد که انتقاد و اعتراض بسیاری از اهل رسانه و هنرمندان و سینماگران را برانگیخت. تصویری ناقص الخلقه از کاراکتر ماندگار فیلم «مادر» مرحوم علی حاتمی که صورت و دست‌هایش دفرمه و بوتاکسی بودند. دبیر جشنواره قول اصلاح داد اما خبری از اصلاح نشد!
🔸در همین جشنواره فیلم فجر چهل و سوم، تنها 4 فیلم کمدی به چشم خورد، در حالی که نیمی از آثار حاضر در بخش سودای سیمرغ، فیلم‌هایی بودند که آنها را اجتماعی می‌خوانند. ولی بازهم راه و بی‌راه و حتی در مراسم اختتامیه جشنواره، برخی افراد از جمله از اعضای هیئت داوری بازهم دروغ فوق را تکرار کردند و چشمشان به خیل آثار به اصطلاح اجتماعی در همین جشنواره بسته ماند!
🔸مگر می‌شود فیلم ضعیفی مثل «گوزن‌های اتوبان» که قریب به اتفاق مردم و منتقدان آن را قابل تماشا ندانستند، در 7-8 رشته اصلی از جمله بهترین فیلم و کارگردانی و فیلمنامه، نامزد دریافت سیمرغ بلورین شود؟!
🔸مگر می‌شود فیلمی مانند «سونسوز» که تنها در یکی از هفده رشته توسط هیئت داوران نامزد دریافت جایزه شد (که آن هم دریافت نکرد) آنگاه جایزه ویژه همان هیئت داوران را بگیرد؟! یعنی چنین فیلمی که ویژه‌ترین جایزه داوری را گرفته از نگاه همان داوران لیاقت نداشته حتی در چند رشته اصلی نامزد دریافت جایزه شود؟!
🔸به هر حال جشنواره چهل و سوم فیلم فجر نیز با همه زیر و بم و کاستی‌هایش، تمام شد و روسیاهی‌ها به ذغال ماند!! امیدواریم لااقل آن هیئت سیاستگذاری حجیم که نتوانست برای این جشنواره سیاستی وضع کند لااقل برای جشنواره سال آینده، سیاست‌هایی بیندیشد تا دیگر در اجرا و برگزاری و داوری جشنواره فیلم فجر شاهد این فجایع سینمایی نباشیم.
https://kayhan.ir/001HU9
@Kayhan_online
۲۴ بهمن
واکاوی تاریخ سینمای پس از انقلاب - بخش صد و نهم
🔰 بیانیه سانسورچیان، رانت‌خواران و همکاران مفسدان مالی/حکایت سینماتوگراف ۲
👤 #سعید_مستغاثی
🔸رسانه سلطنتی بریتانیا BBC در حالی که همراه دیگر رسانه‌های زنجیره‌ای آن سوی مرز مانند رادیوفردا و گویانیوز (هر دو از رسانه‌های وابسته به سازمان سیا)، تلویزیون صدای آمریکا VOA (رسانه وزارت امورخارجه آمریکا)، رادیو اسرائیل، رادیو زمانه (وابسته به سرویس اطلاعاتی هلند)، دویچه‌وله (رادیوی دولتی آلمان) و... به طور تمام‌قد از بیانیه برخی منتسبین به سینمای ایران موسوم به ۲۰۰ نفر درباره اتفاقات آبان‌ماه ۱۳۹۸ حمایت کرد اما نتوانست پارادوکس‌های شدید این بیانیه و امضاءکنندگان آن را پنهان ساخته و در ۱۳ آبان مطلبی تحت عنوان «در سینمای ایران چه می‌گذرد؟» نوشت:
🔻«... این بیانیه را کسانی از جمله اعضای شورای اعمال سانسور، بهره‌مند از مواهب رانت و حتی سینماگرانی که تصاویرشان با متهمان پرونده‌های فساد مالی منتشر شده، نیز «امضا» کرده‌اند...»
🔸اینکه آش آن‌قدر شور بوده که حتی صدای خان را هم درآورده، یکسوی ماجرا بود اما اینکه چگونه افرادی که در طی این چهل سال از بیشترین امکانات فیلمسازی و سرمایه و امتیازات ویژه و جایزه برخوردار بوده و همواره برخی مسئولین سینمایی جلویشان فرش قرمز پهن کرده و روی سرشان گذارده و حلوا حلوایشان کرده‌اند، حالا نمکدان شکسته و به خاطر مصیبت و بلایی که خود به سر سینمای ایران آورده‌اند، گریه و ناله سرداده‌اند، اگر جزو عجایب هفتگانه نبود اما نوع هشتم آن به‌شمار آمد!
🔸از معروفان امضاء‌کننده بیانیه ۲۰۰ نفره؛ بهرام بیضایی بود که آخرین اثرش در دولت دهم، هم سرمایه و رانت دولتی گرفت و هم جوایز متعدد از جشنواره فیلم فجر و به جهت ناسازگاری و فحاشی و توهین‌های دوستان به اصطلاح سینماگرشان به خارج کشور کوچ کرد.
🔸جناب پرویز کیمیاوی (یکی دیگر از سرآمدن امضای بیانیه) پس از گذشت ۲۰ سال از فرانسه نزول اجلال فرمود و شبه‌فیلمی به نام «ایران سرای من است» را در دولت هفتم ساخت که به دلیل بی‌سروته بودن، روی دست سفارش‌دهندگان دولتی‌اش ماند و البته خودش هم به این نکته واقف بود و از همین روی دست و از پا درازتر به همان فرانسه برگشت و تا این امضای بیانیه موضوع این مطلب، بیست‌ویک سال بود که هیچ خبری از ایشان نشنیده بودیم.
🔸البته اغلب امضاءکنندگان، ناشناخته و بعضاً گمنام بوده و برخی هم برخلاف ادعای نویسندگان بیانیه، نه فیلمساز بودند و نه بازیگر و نه در هیچ رشته سینمایی فعالیت داشته و دارند و حتی همان خبرنویسی در نشریات زرد را نیز به طور حرفهای انجام نداده‌اند!!
#تصویر_روز
https://kayhan.ir/001HWd
@Kayhan_online
۲۷ بهمن
حکایت سینماتوگراف ۲
🔰 لغو افتتاحیه به نام سیل زدگان و به کام ....؟
👤 #سعید_مستغاثی
🔸دبیر سی‌و‌هشتمین جشنواره فیلم فجر خبر از لغو مراسم افتتاحیه آن به دلیل «توجه به فضای عمومی جامعه و همدردی با خانواده‌های داغدار حوادث تلخ اخیر» داد (احتمالا منظورش ماجراهای آبان ۱۳۹۸ و سانحه هواپیمای اوکراینی بود) و اظهار داشت گویا هزینه‌های آن برای کمک به سیل‌زدگان صرف خواهد شد.
🔸این در شرایطی بود که رسانه‌های زنجیره‌ای غرب، در پی وقایع شگفت‌انگیزی مانند تشییع دهها میلیونی پیکر سردار شهید حاج قاسم سلیمانی و همچنین موشک باران پایگاه اصلی آمریکا در عراق، فشار حداکثری رسانه‌ای و جنگ روانی خود را بر کمرنگ‌شدن جشن‌های دهه فجر و به خصوص جشنواره‌های هنری متمرکز نمودند.
🔸سخن با دبیر محترم جشنواره فیلم فجر این بود که اگر واقعا قصد بر این داشتید هزینه‌های مراسم افتتاحیه برای کمک به سیل‌زدگان مصرف شود که بسیار امر پسندیده و تحسین‌برانگیزی بود. چه بسا اگر همه هزینه‌های این‌گونه جشنواره‌ها هم برای کمک به مردم محروم سیستان‌و‌بلوچستان صرف می‌شد، پر بی‌راه نبود که تجربه نشان داده، جشنواره فیلم فجر در سال‌های اخیر بیشتر محل عرض‌اندام و شاخ و شانه‌کشیدن همان‌ها بوده که اینک بر طبل تحریم می‌کوبیدند و متاسفانه مدیران این جشنواره در طی این سالها هر چه تقدیر و جایزه و پول و سرمایه هم بود به پای چنین افرادی ریختند که با فیلم‌ها و آثارشان بیشترین دروغ و تهمت و افترا به جامعه ایرانی و مردم و انقلابش نثار کردند.
🔸پس برای اینکه خدای‌ناکرده، مثل برگزار‌نشدن برخی مراسم ختم و هفته و چهلم رفتگان و ادعای صرف هزینه آن برای امورات خیریه، این شبهه پیش نمی‌آمد که اساسا امور خیریه‌ای در میان نیست!
🔸و ظن قرار‌گرفتن عدم برگزاری افتتاحیه جشنواره در سبد تحریمی‌ها شایع نشود (با توجه با دلنوشته تحقیرگرانه دبیر جشنواره مبنی بر دلجویی و منّت‌کشی از تحریم‌کنندگان و تبلیغات گسترده رسانه‌های بیگانه)، مناسب بود جناب دبیر میزان هزینه‌ای که برای مراسم افتتاحیه درنظر گرفته بودند را به طور شفاف اعلام نموده و سپس فیش واریزی آن به حساب سیل‌زدگان سیستان‌و‌بلوچستان نیز به طور شفاف انتشار می‌دادند. خصوصا که سازمان سینمایی ادعای بسیاری بر شفاف‌سازی عملکردها و تصمیم‌گیری‌هایش داشته و دارد.
#تصویر_روز
https://kayhan.ir/001Ha0
@Kayhan_online
۲۹ بهمن
واکاوی تاریخ سینمای پس از انقلاب -بخش صد و یازده
🔰 دکانی به نام هنر و تجربه/حکایت سینماتوگراف ۲
👤 #سعید_مستغاثی
🔸در هر سال شاید دهها فیلم تحت عنوان «هنر و تجربه» با ساختارهای بسیار ضعیف و بعضا با محتوایی مغایر با باورها و ارزش‌های مردم و انقلاب و اسلام و البته با استفاده از منابع مالی مؤسسه «هنر و تجربه» (که خود از بودجه بیت‌المال تغذیه شده) ساخته می‌شوند که به دلیل اکران محدود بعضا در یک سالن و حتی یک سانس، چندان دیده نشده و به تعبیری می‌توان گفت در واقع این مؤسسه به صورت چراغ خاموش پیش رفته و می‌رود. اما این‌گونه آثار به هرحال ساخته شده و حتی در شهرستان‌ها به نمایش عمومی درمی‌آیند و در بودجه سال ۱۳۹۸ سازمان سینمایی، بیشتر از سال‌های قبل و بالغ بر ۵ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان برای ساخت آنها در نظر گرفته شده بود!
🔸در جشنواره سی و هشتم فیلم فجر نیز آثار ضعیفی مانند «تعارض»، «دشمنان»، «پدران» و... از همین گروه به اصطلاح هنر و تجربه، تعدادی از ملال آورترین نمایش‌ها را به‌وجود آوردند. آثاری که معلوم نیست با چه نوع کارشناسی و ارزیابی سینمایی پذیرفته شده و هزینه‌های بیت‌المال پای آنها ریخته شده است.
🔸جشنواره فیلم فجر، تا چه حد آنچه به عنوان موضوع اصلی‌اش یعنی فجر انقلاب اسلامی، بر عنوان آن جای گرفته را بازتاب داده و می‌دهد؟ راه دور نرفته و به همان سال‌های۹۶ تا ۹۸ بپردازیم. از خودمان هم نمی‌نویسیم که نکند متهم به تخریب و سیاه‌نمایی بشویم. مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری به عنوان بالاترین کانون تحلیل و مطالعه و اتاق فکر دولتی که خود متوّلی برگزاری جشنواره فیلم فجر بود، طی گزارشی در اسفندماه ۱۳۹۶، ضمن اشاره به فیلم‌های شرکت‌کننده در جشنواره سی و ششم فیلم فجر، تعابیری تکان دهنده درباره فیلم‌های یاد شده به کار برد که حکایت از عمق فاجعه جاری در سینمای ما داشت.
🔸در ۸۲ درصد از فیلم‌هایی که در 6 روز اول جشنواره سی و هشتم فیلم فجر به نمایش درآمدند، قمار، شرط‌بندی، مشروب خواری، روابط هنجارشکنانه و خیانت و دزدی وجود داشت که بعضا با نگاه مثبت و بوسیله شخصیت‌های اصلی فیلم‌ها انجام گرفت.
🔻حقیقتا بر چنین سینمایی که گویا گلچین آن در سی و هشتمین جشنواره‌ای به نام فیلم فجر نمایش داده شد چه عنوانی جز سینمای فلاکت و بزهکاری می‌توانستیم بگذاریم؟
#تصویر_روز
https://kayhan.ir/001HeQ
@Kayhan_online
۴ اسفند
حکایت سینماتوگراف ۲
🔰 فرمول ۶۵ سال پیش آمریکایی در جشنواره فیلم فجر
👤 #سعید_مستغاثی
🔸یکی از پرچالش‌ترین و بی‌پرده‌ترین پرسش و پاسخ‌های سینمایی تاریخ جشنواره فیلم فجر در همایشی صورت گرفت که پس از دهمین دوره این جشنواره در بهمن ۱۳۷۰، بهنگام سخنرانی شهید سید مرتضی آوینی تحت عنوان «سمینار بررسی سینمای پس از انقلاب» در دانشکده سینما و تئاتر برگزار شد. (و در بخش‌های قبلی این سلسله مطالب آمد)
در آن سمینار، تقریبا همه آنهائی که ادعای سینمای روشنفکری و شبهروشنفکری داشتند و خود را اخلاف موج نو اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ می‌دانستند، سید مرتضی آوینی را به قول خودش به محاکمه کشیدند. خود آوینی بخشی از فضای آن سمینار را این‌گونه شرح می‌دهد:
🔻«جماعت، عجیب برآشفته بودند و دیگر حتی رعایت‌پرستیژ را هم که از اهم واجبات آداب روشنفکری است، نمی‌کردند. توی سؤالات یکدیگر می‌دویدند و اجازه حرف‌زدن به من نمی‌دادند. اول، مجری جلسه، خودش هم به جانب مخالفان سخنان من غلطیده بود اما بعد که برآشفتگی و پرخاشگری آنان را دید، آهسته گفت عجب دیکتاتورهایی شده‌اند.»
🔸طی سالها این‌گونه همایش‌ها و کنفرانس‌های مطبوعاتی پس از نمایش فیلم‌ها و یا به بهانه‌های دیگر در جشنواره فیلم فجر برگزار شد و طرفه آنکه هربار علیه غرب و غرب‌زدگی و در جهت آرمان‌های انقلاب و مردم سخنی گفته شد، این جماعت برآشفتند و توهین کردند.
🔸اینچنین است که وقتی شهاب حسینی جایزه جشنواره کن خود را به حضرت ولی‌عصر(عجل‌الله فرجه الشریف) تقدیم کرد، همین جماعت برآشفتند و او را به خاطر دفاع از اعتقاداتش و مردم و سرزمینش در همین جشنواره فیلم فجر، باز هم محاکمه کردند. طرفه آنکه از میان همه این سینماگران، تنها داریوش ارجمند بود که در کنفرانس مطبوعاتی، خاطره سردار سلیمانی را گرامی داشت و شعار مرگ بر آمریکا سر داد.
🔸حاتمی‌کیا در عرصه رسانه‌های شبهروشنفکری همانند دوست زمان جنگش (آن‌گونه که شهید آوینی خطابش می‌کرد) به محاکمه کشیده شد، چون در فیلمش حرف‌هایی زده که به ذائقه شبه‌روشنفکران و مدعیان اصلاح‌طلبی خوش نیامد، همچنان‌که حرفهای شهید آوینی در آن زمان به ذائقه شبه‌روشنفکران خوش نیامد و چقدر آن جلسه محاکمه 29سال پیش شهید آوینی به این جلسه رسانه‌ای برای حاتمی‌کیا شبیه بود. شهید آوینی درباره آن جلسه چنین شرح می‌دهد:
🔻«آقایان و خانم‌ها به جای آنکه با من به مباحثه در مسائل نظری سینما بنشینند تلاش می‌کردند که با توسل به مشهورات دم‌دستی و ابراز احساسات مرا آزار دهند و... سخت جا‌خورده بودم که چرا این جماعت چنین می‌کنند؟ در میان یادداشت‌هایی که برای من می‌رسید کار به فحاشی هم کشیده بود!»
#تصویر_روز
https://kayhan.ir/001Hhu
@Kayhan_online
۶ اسفند
واکاوی تاریخ سینمای پس از انقلاب - حکایت سینماتوگراف ۲
🔰 صدای اعتراض مردم در مراسم اختتامیه حذف شد
👤 #سعید_مستغاثی
🔸سی‌و‌هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر با برگزاری مراسم اختتامیه و اهدای جوایز خود در بخش‌های مختلف به پایان رسید. دوره‌ای که نسبت به ادوار قبلی و حداقل دو دهه اخیر، نه‌چندان کم داشت و نه زیاد. نه به اصطلاح فیلی هوا کرد و شاخ غولی را شکست و نه فیلی برزمین زد!
🔸همچنان ۴-۵ فیلم ارزش دیدن داشت و خیل عظیم آثار غیر‌استاندارد و ضعیف و غیر‌قابل دیدن و البته بی‌ارتباط با موضوع جشنواره یعنی فجر انقلاب اسلامی که بعضاً مغایر و ضد آن هم بودند. همچنان داوری غیر‌استاندارد و غیر‌تخصصی داشت که در هیچ مراسم و جشنواره و فستیوال سینمایی دنیا همتا ندارد، اینکه ۷ یا ۹ نفر مثلاً کارگردان و فیلمنامه‌نویس و بازیگر و بعضاً فیلمبردار یا طراح صحنه بخواهند درباره ۱۵-۱۶ رشته تخصصی از جمله صدا‌برداری و صداگذاری و جلوه‌های ویژه تصویری و میدانی و چهره‌پردازی و... که هریک تخصص ویژه خود را می‌طلبد، به طور جداگانه و کارشناسانه اظهار نظر کنند!
🔸اما علاوه‌بر این ترکیب و روش غیر‌استاندارد، داوری آثار مستند و کوتاه نیز برعهده هیئت داوران فیلم‌های بلند داستانی بخش نوعی نگاه، گذاشته بودند. آثاری که هرکدام حیطه تخصصی خود را دارا بوده و کارشناسان خود را می‌طلبیدند. به هر حال این جدی نگرفتن و تقسیم کردن فیلم‌های کوتاه و مستند ودر دوره‌های پیشین حتی فیلم انیمیشن در بین هیئت‌های داوری، پیش از این هم در جشنواره فیلم فجر سابقه داشت.
🔸باز هم طبق معمول لیست نامزدهای بخش‌های مختلف، سرشار از انتخاب‌های غلط و غیر‌تخصصی بود که البته از چنین هیئت داوری محدودی برای موارد کارشناسانه متعدد بعید نبود مثلاً اینکه در فیلمبرداری، کارهای ساده و معمولی همچون «آتابای» و «سه کام حبس» نامزد دریافت جایزه شدند، اما فیلمبرداری دشوار و چند‌گانه فیلم «درخت گردو» حتی درنظر هم نیامد.
🔸شنیده‌ها آز آن حکایت می‌کرد که قرار بود هیئت داوران، فیلم «خروج» را در رشته‌های فیلمنامه و کارگردانی و فیلم نامزد دریافت جایزه کنند اما در آخرین لحظات با توصیه‌هایی این آراء پس‌گرفته شدند! اما چرا اینچنین، فیلم «خروج» مورد غضب متولیان و مدیران دولتی جشنواره فیلم فجر سی‌و‌هشتم قرار گرفت؟
🔸فیلم «خروج» تنها اثری بود که صدای مردم آسیب دیده و معترض این چند سال را با ساختاری قوی و استاندارد منعکس کرد، اعتراضاتی که خیلی‌ها مدعی‌اش بودند و برایش یقه دراندند و‌گریبان چاک دادند ولی در عمل با مخاطبان این اعتراضات همراه شدند. جشنواره فیلم فجر در واقع با کنار گذاشتن فیلم «خروج» از جوایز اصلی، صدای مردم را از این جشنواره حذف کرد.
#تصویر_روز
https://kayhan.ir/001Hm8
@Kayhan_online
۱۱ اسفند
حکایت سینماتوگراف ۲
🔰 سرگذشت غم‌انگیز و تلخ اصناف سینمایی
👤 #سعید_مستغاثی
🔸نخستین اصناف سینمای ایران در سال‌های پس از انقلاب در بخش‌هایی مانند تهیه کنندگی و کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی و... پا گرفتند و حدود ۵ سال بعد، تشکل این اصناف در مجموعه‌ای به نام «خانه سینما» متمرکز شد. تشكلي كه شايد وجود آن در طول تاريخ سنيماي ايران، در اين حد و وسعت و فراگيري سابقه نداشت. اگر چه در سال‌هاي پيش از انقلاب، در دوراني تشكل‌هاي صنفي هنرمندان سينما و تئاتر تحت عناوين مختلف پديد آمد، ولي هيچ‌گاه اين چنين در برگيرنده همه شاخه‌ها، رشته‌ها و انجمن‌هايي ريز و درشت، اصلي و حاشيه‌اي و توليدي و غيرتوليدي سينماي ايران نبود.
🔸به راستی چندبار مثلا انجمن فیلمبرداران از حقوق پایمال شده یک فیلمبردار در جریان تولید یک فیلم سینمایی، در مقابل تهیه‌کننده و یا سرمایه‌گذار دفاع کرد و توانست حقوق حقه وی را بازستاند؟ مثلا تاکنون از فیلمبرداری که در میانه تولید یک پروژه سینمایی به دلائل مختلف و برخلاف قرار داد تعویض شده و هیچ ملجایی برای شکایت خود نداشته، دفاعی به عمل آمده است؟
🔸به نظر می‌آید که همه این کمبودها، نقایص و کاستی‌ها، از برداشت غیرواقعی و نادرست مفهوم صنف و وظایف آن ناشی شده است. آيا اساسا تا كنون مفهوم صنف و وظايف آن براي مسئولين و اعضاي اين صنوف، تبيين و تعريف شده است؟ اينكه وظيفه صنف، تامين حقوق اجتماعي اعضاي خود است و يا موضع‌گيري نسبت به مثلا انتخابات مجلس و شوراي شهر و غيره و ذلك؟
🔸چه خاصيتي دارد، اصنافی که در خانه سينما گرد آمده‌اند، هيات‌هاي اداره‌كننده وتصميم‌گيرنده و شوراي سياست‌گذاري و اجرايي و با هزار و يك عنوان ديگر، كمیسيون و شورا و جلسه داشته باشند، براي هر واقعه سياسي بيانيه صادر نمایند، صدها كنفرانس مطبوعاتي برگزار کنند ولي از احقاق کوچک‌ترین حق پایمال شده اعضای خود نیز برنيايند؟
🔸اینکه جایزه دادن و جایزه گرفتن و جشن و مراسم و داوری و... در زمره آخرین مشغله‌های یک صنف سینمایی می‌تواند قرار گیرد. اینکه سیاستگذاری و مدیریت سینمایی اساسا از حیطه مسئولیت‌های یک صنف بیرون است و بر هویت و اصالت آن خدشه وارد می‌سازد. اینکه کار صنف به قول معروف چانه‌زنی از بالا نیست، بلکه فشار از پایین است! اینکه برای اکران یک فیلم در سینماها، بیش از هر فرد و صنف و تولید‌کننده ای، خود سینماداران محق هستند.
#تصویر_روز
https://kayhan.ir/001HpF
@Kayhan_online
۱۳ اسفند
نگاهی به نود‌و‌هفتمین مراسم اسکار
🔰 سقوط سینـما
👤 #سعید_مستغاثی
🔸قرار نبوده و نیست که اصلا در جوایز اسکار و حلقه‌های پیرامونیش، هنر سینما اصل باشد. اعضای آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا در همان اولین نشست خود و در میهمانی شام خانه لویی بیمه یر (بنیانگذار کمپانی مترو گلدوین مه یر) در ۱۱ ماه می ۱۹۲۷ روشن کردند که مقصود و منظورشان از برگزاری مراسم و اعطای جوایز اسکار چیست. بیانیه آنها تقریبا مانیفست اسکار لقب گرفت؛ در آن بیانیه به روشنی قید کرده بودند که به فیلم‌هایی جایزه اسکار می‌دهند که:
۱- صنعت سینمای آمریکا را رشد بدهند
۲- فرهنگ و ایدئولوژی آمریکایی را بسط دهند
🔸یعنی بنیانگذاران مراسم اسکار در هیچ کجای بیانیه خود بر هنر سینما و قوت آن تاکید نکرده بودند،از همین‌روی اینکه در طی ۹۷ دوره این مراسم، انبوهی از فیلمسازان و فیلم‌های برجسته تاریخ سینما اساسا پایشان به این مراسم نرسیده، موضوع عجیب و غریبی نیست.
🔸اما همواره به قول معروف یک کف استاندارد سینما برای برگزیدگان در نظر گرفته شده، حتی وقتی فیلم «بن هور» (یکی از ضعیف‌ترین آثار ویلیام وایلر) ۱۱ جایزه اسکار گرفته یا موزیکال ضعیفی مثل «ژی ژی» (در دوران افول وینسنت مینه لی) که ۹ اسکار دریافت نمود، آن هم وقتی آثار مهمی و معتبری همچون «سرگیجه» آلفرد هیچکاک حضور داشتند و هیچ نشدند!!
🔸اما سال جاری به جز آنکه سال خوبی برای سینمای جهان نبود و (نمی دانم به چه علت) شاهد آثار بسیار ضعیف و شعاری و بد‌ساخت در آن بودیم، طرفه آنکه در فصل جوایز بازهم فیلم‌های ضعیف‌تر به عرصه راه پیدا کرده و شوربختانه در مراسم اسکار بدترین آنها انتخاب شدند! اثری مانند «آنورا» (که بنده در زمان دریافت نخل طلای کن هم مطلبی با تیتر «سینما به کجا می‌رود؟») که ۵ جایزه اصلی بهترین فیلم و کارگردانی و فیلمنامه اریژینال و بازیگر نقش اول زن و تدوین را گرفت و اگر اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را هم دریافت می‌کرد، در کنار ۳ فیلم مهم تاریخ این جوایز یعنی در یک شب اتفاق افتاد (فرانک کاپرا-1934)، پرواز بر فراز آشیانه فاخته (میلوش فورمن- 1975) و سکوت بره‌ها (جاناتان دمی- 1991) قرار می‌گرفت.
🔸بخش اول حدود 40 دقیقه کاملا یک فیلم پورن تهوع آور است؛ سرخوشی‌های یک بچه پولدار روسی به نام ایوان با یک کارگر کلوپ استریپ با نام «انی» بدون هیچ درام و قصه و... بخش دوم که در واقع قصه از آن شروع می‌شود هم حدود 40 دقیقه است که با سررسیدن مراقب ایوان در آمریکا به نام توروس و افرادش آغاز و با جست‌وجوی بی‌پایان و خسته‌کننده آنها به دنبال ایوان در نیویورک ادامه می‌یابد، بازهم بدون قصه و فراز و نشیب دراماتیک! و بخش سوم که بازهم حدود 40 دقیقه به آمدن مادر و پدر ایوان از روسیه به آمریکا و روند طلاق گرفتن انی و ایوان تا به آخر...
در این بین، یک 10-15 دقیقه‌ای هم صرف ازدواج انی و ایوان در وگاس و همچنین در پایان، صحنه طولانی ایگور و انی می‌شود. همین و بس!!
🔸حتی ذره‌ای از آن عشق فیلم «زن زیبا» که اساس درام فوق را شکل می‌داد، در این‌جا نه در چهره و رفتار انی و نه از خلال مشنگ‌بازی‌های ایوان و نه حتی مخالفت‌هایشان با طلاق، به چشم نمی‌خورد یعنی حتی از لحظه اول هم نبود تا حداقل تماشاگر اندکی هم که شده با گریه آخرکار «انی» همدردی کرده یا با او همراه گردد. قبول که همان‌طور که در مانیفست خود نوشته و اعلام کرده‌اند، برایشان «ایدئولوژی» مهم‌تر از سینما و هنر است اما نه تا این حد سخیف و پیش‌پا افتاده که همه اعتبار و حیثیت خود را برای آن له کنند!
#تصویر_روز
https://kayhan.ir/001HuG
@Kayhan_online
۱۸ اسفند
حکایت سینماتوگراف ۲
🔰 خانه از پای‌بست ویران بود!
👤 #سعید_مستغاثی
🔸صبح چهارشنبه ۱۴ دی ماه سال ۱۳۹۰ سید محمد حسینی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در حاشیه جلسه هیئت دولت از انحلال خانه سینما به‌طور رسمی خبر داد. وی گفت: با توجه به تخلفاتی که خانه سینما انجام داده، هیئت نظارت بر مراکز فرهنگی، انحلال این تشکل را اعلام کرده که کاملاً مطابق قانون است.
🔸این ماجرا پس از کش و قوس‌های فراوان میان متولیان خانه سینما و مسئولان دولتی سینما اتفاق افتاد. کش و قوس‌هایی که در تمام دو سال ابتدائی دولت دهم وجود داشت اما شگفت آنکه از یکسوی، مسئولان سینمایی با خانه سینما، جنگ و دعوا داشتند و از سوی دیگر دفتر ریاست جمهوری و شخص اسفندیار رحیم مشایی برای برگزاری جشن خانه سینما کمک‌های مالی هنگفت هزینه می‌کرد!!
🔸نگارنده سالها پیش و در اوج فعالیت خانه سینما، خصوصا در دوران به اصطلاح اصلاحات که خانه سینما در واقع مکان فعالیت‌های دولتی شده بود، به کرات و در مقالات متعدد (که در نشریات مختلف از جمله روزنامه‌های مدعی اصلاحات به چاپ رسید) بارها و بارها هشدار دادم نظام صنفی که توسط دولت شکل گرفته و وابسته به دولت باشد در هر شکل و قواره‌ای (لااقل برای اعضای صنوف) ناکارآمد خواهد بود و بیشتر به جای حل و فصل امور اصناف به محل مناقشات سیاسی و گروهی و باندی بدل خواهد گردید.
🔸تا اینکه بالاخره داستان بیمه تامین اجتماعی از دست مدیریت خانه سینما به در آمد و با عنوان اختیاری و خویش فرما، به خود بیمه شده واگذار شد. جالب است که تا سالها هنوز برای اعضای خانه سینما در سازمان تامین اجتماعی ردیف حرفهای تعیین نشده بود و برای پرداخت حق بیمه و ارائه خدمات درمانی، آنها را در رده «ماهیگیران دریای جنوب» ارزیابی کرده بودند!
🔸در طول این سالها خانه سینما تیول معدود به اصطلاح صنوفی بود که منافع بیشتری از سینما عایدشان می‌شد (مانند تهیه کنندگان) و متاسفانه با یک نگاه طبقاتی، این تبعیض حتی در ترکیب هیئت‌های داوری خانه سینما نیز به چشم می‌خورد، به طوری که ۷۰ درصد صنوف سینمایی، هریک تنها و تنها یک نماینده در هیئت داوران داشتند و ۳۰ درصد از بقیه صنوف هریک ۱۱ نفر عضو هیئت داوری معرفی می‌کردند!
#تصویر_روز
https://kayhan.ir/001Hwr
@Kayhan_online
۲۰ اسفند
واکاوی تاریخ سینمای پس از انقلاب - بخش صد‌و‌شانزده
🔰 نگاهی به ماجرای انحلال خانه سینما/حکایت سینماتوگراف ۲
👤 #سعید_مستغاثی
🔸خانه سینما با همان هویت سیاسی به اصطلاح دوم خردادی، در سال‌های پس از کنار رفتن به اصطلاح اصلاح‌طلبان، همچنان سعی نمود موضع خود را به عنوان اپوزیسیون حفظ کرده و در پی همان باندبازی‌ها و گروه‌گرایی و دسته‌بندی‌های سابق خود باشد. البته در طی این سالها دولت و معاونت سینمایی وزارت ارشاد همچنان به لحاظ مالی، پشتیبان اصلی خانه سینما بود و به اعتراف محمد‌مهدی عسکر‌پور یکی از پایدارترین مدیران خانه سینما، بیشترین کمک‌های مالی در دوران دولت نهم به خانه سینما ارائه گردید.
🔸بارها و بارها اتفاق افتاد (و خود هیئت‌مدیره و حتی معاونت اداری مالی خانه سینما در دوران دولت نهم می‌توانند شهادت بدهند) که مدیریت خانه سینما حتی توان پرداخت حقوق کارمندان خود را نداشت ولی با سعه‌صدر مدیریت سینما در وزارت ارشاد، چک‌های پرداخت نشده این کارکنان از سوی بنیاد فارابی و یا مؤسسه سینما شهر (نهاد مالی معاونت سینمایی) پرداخت شد. همچنان که تعداد معتنابهی از فیلمسازان و تهیه‌کنندگانی که افه اپوزیسیون گرفته و می‌گیرند، هرماه دم درب بنیاد فارابی به صف می‌شدند تا به انحاء مختلف پول دریافت کنند. این موضوع را هم بسیاری از اهالی سینما می‌دانند.
🔸در همان روزها که برخی از به اصطلاح مستندسازان خانه سینما در ارتباط با جریان فتنه بازداشت شده بودند، سرانجام تصمیم گرفتند در حمایت از آزادی آنان بیانیه صادر گردد و این کار یک امر صنفی قلمداد شد!
🔸نگارنده به خاطر دارد که همواره هیئت‌مدیره خانه سینما تاکید می‌کرد، اساسنامه تصویبی مجمع عمومی پس از تصویب شورای فرهنگ عمومی رسمیت خواهد‌یافت و به همین دلیل خواستار هماهنگی اساسنامه صنوف مختلف با تغییرات اساسنامه خانه سینما شده بود.
🔸اما خطرناک‌ترین راهکار، نشاندن افراد معلوم‌الحال (که متاسفانه حول معاونت سینمایی گرد آمدند) به جای هیئت‌مدیره سابق بود. از تجارب تلخ قبلی درس نگرفتند و اصناف سینمایی را بازهم دولتی کردند.
#تصویر_روز
https://kayhan.ir/001I2A
@Kayhan_online
۲۵ اسفند
۹ فروردین