✍نوشتن ،یک توانایی ست ،نه جانشینی برای مجموعه یی از ناتوانی ها، عُقده ها و سرخوردگی ها . نوشتن ، برای پُر کردنِ خلاء روحی نویسنده نیست ،بلکه برای پُر کردنِ خلائی ست که نویسنده حس می کند که بیرون از او، در کُلّ جهان، وجود دارد. نویسنده به یک کمبود عمومی، ملّی ،مردمی و حیاتی پاسخ می دهد نه به یک کمداشتِ خصوصی، شخصی و بیمارانه. ✍نوشتن ، نتیجه ی یک نتوانستن نیست ؛ جانشین عمل دیگری که آرزومندِ انجام آن بوده ییم ولی به دلائل متعدّد_ از جُمله ضعف و بی ارادگی و کاهلی_ نتوانسته ییم آن را به انجام برسانیم .نیست . نوشتن ، ماحَصَل ِ سَر خوردن از سیاست، از عشق، از ورزش ،از تحصیلات عالی، و از نوازنده ی ویولن شدن نیست. ✍قلم ، سلاح است نه سنگر . انسان در پشت قلم پنهان نمی شود تا جان از معرکه، به سلامت به در بَرد. انسان در حفره ی قلم به استراحت نمی پردازد تا شاید دشمن بگذردو فرصت تهاجمی دیگر به صاحب قلم بدهد. ✍نویسنده ، به دلیل شیوه های تفکّر ی که ناگزیر است انتخاب کند، پیوسته در جریان جنگیدن است،و میدانِ جنگ او یک جهان فساد است. و انحطاط و تباهی. ۱۴ تیر روز قلم بر اهالی قلم مبارک🍃🌸🍃 #نادرابراهيمی #لوازم_نویسندگی #نادر_دوست_داشتنی_ما @ketabe_khoub