🌹شب اول ابراهیم سکوت کرد. سلیم ادامه داد: «آیا تو نیز به راه پدرت هستی؟» ابراهیم به پدرش نگاهی کرد و پاسخ داد:«فرزندان را نشاید که راهی جز راه پدرانشان روند، عموجان. همانگونه که مهاجر و منصور چنین اند‌.» سلیم آهی کشید و گفت:«این جمله را سال ها پیش از پدرت نیز شنیده ام، در حالی که انسان را نشاید که راهی جز حق بپیمایند. چشم بگشا و دریاب حق در کدامین سوست. بیندیش که به جنگ فرزند رسول خدا آمده ای، همان که روزی پنج بار از مساجد نامش شنیده می شود. آیا قرآن نخوانده ای که خداوند محبت به خاندان پیامبرش را بر ما واجب نموده است؟ خوب بیندیش!» ابراهیم جا خورد. سخنانی تازه و عجیب می شنید. پس بازگشت و نگاه پرسش گری به پدرش افکند. زید هراسان و مشوش فرزندش را عقب کشید و گفت:«با این سخنان قصد داری فرزندم را بفریبی؟ همان گونه که پدرمان را فریفتی؟» سلیم گفت:«این شمایید که خود را فریفته اید. زمانی علی را سارق و راهزن می گفتید تا مردمان را به جنگش بخوانید و حال فرزندش را خارج شده از دین می گویید تا خونش را مباح کرده باشید... تو خود علی را درک کرده ای، در خانه او زندگی کرده و هم بازی حسین بوده ای، و بهتر از هر کسی می دانی که دین خدا از خانه علی و فرزندانش جاری شده است. پس چرا می خواهی فرزندت را چون خودت بفریبی؟ به او بگو از پدر و مادرمان، این که چگونه زندگی کردند و چگونه خونشان ریخته شد، از یمن، از مدینه، از مالک اشتر نخعی و این که چرا من در سپاه حسین هستم. دست این جوان را به خون خاندان پیامبر آلوده مکن زید!» #پس_از_بیست_سال #سلمان_کدیور 📔@ketabe_khoub

🌹شب دوم با سر رسیدن شب، کاخ سبز در ساز و آواز و رقص رقاصه هایی که از تمام نقاط شام گرد آمده بودند، فرورفت. این ضیافت ها از آغاز تسلط بنی امیه بر شام، با چند سال وقفه بعد از جشن های باشکوه و بزرگ شاهان رومی که پیش از بنی امیه در آن سرزمین حکومت می کردند، آرام آرام به تدریج آغاز شده بود.جشن هایی با همان رنگ و بو و به همان سبک و سیاق. آن چه دست معاویه را علی رغم ظهور اسلام در برگزاری چنین جشن هایی باز می گذاشت، یکی دوری این سرزمین از مدینه بود و دیگری آداب و رسوم مردم شام، که ریشه در سالیان سال حکومت رومیان داشت. مردمانی که هنوز به خدایان رومی خود نظر و توجه داشتند، تندیس و مجسمه های آنان را در خانه های خود حفظ کرده و به آنان به چشم احترام و شاید پرستش می نگریستند، با آن که شهادتین گفته و مسلمان شده بودند. هنوز مسابقات اسب دوانی و ارابه رانی، قمار و نمایش در میانشان رواج داشت و شراب به عنوان نوشیدنی رایج در خانه ها و خیابان ها مصرف می شد، خصایصی که معاویه نه تنها هیچ گاه با آن مخالفت نکرد، بلکه تلاش می نمود میان آن ها و اسلام آمیختگی ایجاد کند. #پس_از_بیست_سال #سلمان_کدیور 📔 @ketabe_khoub

🌹شب سوم با وجود خستگی بسیار تمام شب چشم بر هم نگذاشت. دل تنگی محبوبش از سویی و آن چه از علی دیده و از اشتر شنیده بود از سوی دیگر، سخت مشوش و در همش ساخته بود. چشمانش را که بر هم می گذاشت، طنین صدای علی در گوشش می پیچید که چگونه مردمش را به برابری و عدالت می خواند، و چگونه آنان را تشویق می کرد که بر او نظارت کنند تا مال و ثروتی برای خود اندوخته نسازد. «ای مردم! من با کهنه جامه ای که در بر دارم، بر شما وارد شده و با همان نیز شما را ترک خواهم کرد. پس اگر مرا یافتید که در این دوران خشتی بر خشتی نهاده یا از بیت المال ثروتی برای خود انباشته ام، بدانید من از خیانت کاران هستم.» مشوش و پریشان از بستر برمی خاست و در حیاط کوچک مالک قدم می زد و با افکارش گلاویز می شد. هنوز یک روز از آمدنش به کوفه نگذشته که سخت غافل گیر شده بود. با خودش پیرامون جمل اندیشید و به خوبی دریافت که پیروزی این جنگ تنها نصیب معاویه شده است. چرا که با کشته شدن طلحه و زبیر هم توانسته بود برخی رقبایش را برای خلافت حذف نماید و هم مردم را نسبت به علی بدبین و از او پراکنده سازد. از هجوم این افکار، آتشی که بر جسم و جانش افتاده بود، بیشتر می شد. #پس_از_بیست_سال #سلمان_کدیور 📔 @ketabe_khoub

🌹شب چهارم سپاهیان نزدیک آمدند و دوره اش کردند. در این حال عمار نزدیک شد و گفت:«در پی چیزی هستید یا امیرالومنین؟» علی با چشمانی سرخ و نمناک پرسید:«این جا کجاست ابویقظان؟» پیرمرد پاسخ داد:«به این سرزمین کربلا گویند.» «آه... کربلا... سرزمین سختی و بلا.» سپس در حالی که خاک را در مسیر باد رها می کرد، گفت:«خوشا به حال تو ای خاک پاک؛ در قیامت گروهی از تو محشور می شوند که بی حساب به بهشت در آیند.» سپس با صدایی که حزن و اندوه در آن موج می زد گفت:«به خدا سوگند که این جا همان جاست.» #پس_از_بیست_سال #سلمان_کدیور 📔@ketabe_khoub