📚 #زنان_عنکبوتی ❤️ #قسمت_بیست_پنجم امیر در دلش دعا می کرد که پرونده این قدر بزرگ نباشد که نیاز به آمدن سهیل و صدرا و حامد هم باشد. حجم دشمنی ها و توطئه ها هر کدام را سر چند کار واداشته بود. گاهی دلش برای زندگی بچه ها می سوخت اما میان همه دلش برای جوانان ایران بیشتر آتش می گرفت که ندانسته همراه می شدند با دیوهایی که جز اسارتشان نقشه ای دیگر در سرشان نبود. کوچک که بود، تلویزیون کارتونی نشان می داد؛ پینوکیو و شهر لذت ها. خور و خواب و خشم و شهوت… اما آراسته و تزیین شده… و دیگر هیچ. خانه ی شکلاتی وسط جنگل که ظاهرش فریبنده بود و ساکنش جادوگر بدجنس. کسی از بیرون جادوگر را نمی دید و به هوس لذت، خودش را می کشاند تا وسط جنگل، توصیه ها را قبول نمی کرد و به همه می خندید تا خودش را برساند به خانه ی شکلاتی اما بعدش که اسیر جادوگر می شد… دیگر ناله اش به جایی نمی رسید… امیر بلند شد نگاهی به ورقه های دست شهاب انداخت و قبل از آن که برود پیش حاجی برای بررسی روند پرونده و گرفتن راه کار گفت: تمام کارایی که توی این مدت انجام شده، طبق زمان بندی و طبق روال رفت و برگشتی تنظیم کن؛ برای توجیه طرح عملیاتی و ادامه ی کار باید مدارک و استدلالمون قانع کننده باشه تا بتونیم مصوبه رو بگیریم. اون وقت می تونیم نیرو اضافه کنیم… می دونی راضی کردنشون با گزارش غیر ممکنه، با استدلال محال، با التماس سخت. هر سه راه رو باید یک جا بریم. لبخند که تمام صورت شهاب را گرفته بود، به لحظه ای جمع شد. امیر بی توجه به حال شهاب گفت: فقط می مونه یه چیز دیگه که ما توی پرونده قبلی هم خیلی بهش حساس شدیم؛ این که در ظاهر چند تا زن دخیلند، ظاهراً سوزن و قیچی اما یه اندیشه و چرایی داره. چرا با این سبک و سیاق جلو اومدن؟ از گستره ی کاریشون بوی خوبی نمیاد! امیر از در بیرون نرفته دوباره سر برگرداند و گفت: سینا اون زنه که توی تور خانم سعیدی بود، توی شمال زیر نظر نیرو هست فقط به خانم سعیدی گفتم اگر کاری بود با تو و شهاب در میون بذاره. احتمالا آرش مجبور باشه دخالت کنه برای هک و رمزگشایی. حواستون باشه که اطلاعات رو با هم تطبیق بدید. سینا سر تکان داد و گفت: – چشم – نیرو از توی خونه پیدا کردی که پروژه رو جلو ببره؟ با این حرف امیر شهاب تکیه اش را از میز گرفت و دستانش را درهم پیچیاند و گفت: آقا از زنا که تا حالا چیزی دستگیرمون نشده! مرد هم اونجا رفت و آمد داره. از بچه های آرش هم اطلاعات خوبی میشه گرفت. برو سراغشون. شهاب با رفتن امیر رو به سینا که متفکر نشسته بود گفت: برات شربت بیارم! – تو خورشتا رو توی ماستا نریز شربت پیشکش! زاغ سیای زنای این موسسه رو چوب زدنم شد شغل! هر چی تو نوجونی خطا نکردیم حالا باید خطای آبجیای این مملکت رو جمع کنیم! شهاب نچ بلندی کرد و گفت: – به جای غر غر کردن بشین صلواتای نذری که از عملیات قبلی روی دستت مونده رو بگو، خدا هم چشم و چارت رو که به سیاهیا دوختی روشن می کنه! سینا شانه بالا انداخت و گفت: – اونو که وظیفه ی عیالمه! اما این صوتایی که آقا امیر می فرسته کولاکه! قابل تحمل می کنه این عملیاتو! – من مناجاتای میثم رو دوست داشتم. فقط سینا! – جان! زوم کن روی مردا شاید فرج بشه! – آره! گیر و گور رو مردا انداختن تو جون این زنا، خودشون رو هم باید به تله بندازیم! چرا به ذهنم نرسیده بود؟ چند تا مرد هم توی این موسسه هستند… باشه، باشه! ادامه دارد ┄┅┅✿💐🍃💕🌹🌸✿┅┅┄ @ketabkhanehmodafean

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 📕 #داستـــــان #تاپــــروانگی #قسمت_بیست_پنجم ✍حواست اینجاست؟با توام ریحانه... با تلنگر ارشیا به زمان حال برگشت.چطور در چند دقیقه غرق خاطره ها شده بود... _چی؟ آره حواسم اینجاست _شنیدی دکتر چی گفت؟ بالاخره تا فردا مرخص میشم! _خداروشکر، این که خیلی خوبه _هه... بنشینمو صبر پیش گیرم! خوب می دانست درد اصلی همسرش را! ارشیا مرخص شد با دست و پای گچ گرفته و اخمی غلیظ که باز شدنی نبود اصلا! رادمنش با جدیت تمام پیگیر کارهای شرکت و افخم بود. اما آنطور که معلوم بود اوضاع مالی ارشیا هر روز خطرناک تر می شد و هیچ‌ خبری از پیدا شدن افخم نبود ...ریحانه اگر همسرش را دوست نداشت با ترحم نگاهش می کرد! باید دست به کار می شد برای نگه داشتن زندگیش. فشارخون ارشیا مدام بالا می رفت و دکتر جدیدا قرص آرامبخش و فشار هم تجویز کرده بود و این اصلا نشانه ی خوبی نبود! با ترانه و زری خانم مشورت کرده بود، هر چند دلش راضی به این کار نبود اما باید کمکی می کرد. این روزها ارشیا سر کوچک ترین مساله ای داد و قال راه می انداخت و رگ های گردنش متورم می شد. می ترسید از گفتن، اما چاره ای نبود ... برای تصمیمی که گرفته بود عزمش را جزم کرد. اگر حالا نمی توانست کاری کند و مفید باشد پس کی؟ جعبه را روی پای گچ گرفته اش گذاشت و لبه تخت نشست. سعی کرد لبخند بزند اما بیهوده بود. ارشیا با بدخلقی گفت : _این چیه؟ _جعبه ی جواهراتم _خب؟ شانه اش را بالا انداخت و گفت: _لازمش ندارم _بنداز دور _شاید به دردت بخوره _که کاردستی درست کنم؟ باید صبوری می کرد. در جعبه را باز کرد و به طلاهای داخلش اشاره کرد. پرُ بود از زیورآلات قیمتی این سالها، که هیچ وقت طعم خوشی را زیر دندانش نبرده بود و برقش فقط چشم نواز بود! _بفروش ارشیا کمی کجکی نگاهش کرد و ناگهان زد زیر خنده، بلند و صدا دار! اشک های به چشم نشسته اش را پاک کرد، سرش را تکان داد و گفت: _ببین به کجا رسیدم...خدایا! ریحانه اما بغض کرد از این همه خودآزاری او.صدایش را صاف کرد و گفت: _ارشیا جان،این روزا برای هر کسی پیش میاد، سخت هست اما گذراست.تو نباید انقدر خودت رو اذیت کنی. همه آدما توی زندگی چندبار شکست رو تجربه می کنن... هنوز کلامش تمام نشده بود که نفهمید ارشیا از کجای حرفش ناراحت شد، ناگهان مثل پلنگ زخم خورده نیم خیز شد و با دست چنان جعبه را پرت کرد که تمام محتویاتش روی تخت و زمین پخش شد...تا کی باید ریز ریز جمعشان می کرد؟! _شکست خوردن؟ تو چه می فهمی اصلا؟ ببینم من کی از تو کمک خواستم؟ هان؟ نکنه فکر کردی با فداکاریت دوباره همه چیز به روال عادی بر می گرده؟ مطمئن باش صدتا از این جعبه ها هم ناچیزه در مقابل بدهی های شرکت،اما من روی همین پای لنگ خودم دوباره وایمیستم. همینم مونده که تو با این عقل کوچیکت به من، به ارشیا نامجو ترحم کنی و از اموال شخصیت بذل و بخشش کنی! چنان قرمز و کبود شده بود که ریحانه به غلط کردن افتاد، اما روزها بود که برای گفتن این حرف ها با خودش کلنجار رفته بود. نباید کوتاه می آمد دست ارشیا را گرفت، محکم پسش زد و گفت: _برو بیرون دوباره کمی نزدیک تر رفت و با مهر گفت: _ارشیا جان، من زنتم. درسته که توان کمک آن چنانی ندارم اما بهرحال این طلاها و پس‌انداز هم ... ارشیا از نزدیکترین فاصله ممکن به صورتش تقریبا عربده زد: _بس کن، متنفرم از لحنی که بوی ترحم بده!چرا نمی فهمی؟ برو بیرون! ریحانه از چهره‌ی سرخ و کبودش ترسیده و مغزش انگار هنگ کرده بود. _بلند شو برو بیرون تا دستم هرز نرفته! لرزه به جانش افتاد، چقدر ترسناک شده بود،ارشیا تابحال هرگز حتی تهدید به‌زدن هم نکرده بود! صدای نفس های بلند و عصبیش توی گوش ریحانه کشیده تر می شد.حتما فشار خونش بالا رفته بود. چاره ای جز رفتن هم داشت؟! ⇦نویسنده:الهام تیموری ⏪ #ادامہ_دارد.... @ketabkhanehmodafean 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼