🔰نڪات ڪلیدے از #جزء_بیست_و_هفتم قرآن ڪریم #بخش_اول 💠سورہ طور 🔶فرزندانے ڪہ در بهشت ڪنار والدین خواهند بود (۲۱- طور) كسانى كہ ایمان آوردند و فرزندانشان [بہ نوعى] در ایمان از آنان پیروى كردند، فرزندانشان را [در بهشت] بہ آنان ملحق مى كنیم. يكي از نعمتهایے ڪہ خدا بہ بهشتیان دادہ و موجب سرور آنها مےشود وعدہ ایست ڪہ در این آیہ آمدہ است. خداوند متعال در مورد اهل بهشت مےفرماید: ما از میان فرزندان مؤمنین، آنهایى را كہ در ایمان بہ خدا بہ نوعى از ایشان پیروى كردند بہ آنها ملحق مى كنیم. و این كار را بدان جهت مى كند كہ مومنین خشنود گشتہ؛ چشمشان روشن شود. بےتردید این نیز خود یك نعمت بزرگ است كہ انسان، فرزندان با ایمان و مورد علاقہ اش را در بهشت در كنار خود ببیند، و از انس با آنها لذت برد. ❓ڪدام فرزندان شخص مؤمن بہ او ملحق مےشوند؟ در این الحاق تمام فرزندان با ایمان فرد مومن ڪہ بہ نحوے بهرہ اے از ایمان او بردہ و در آن مسیر حرڪت ڪردہ اند بہ او ملحق مےشوند حتے فرزندانے ڪہ از نظر ایمان در مرتبہ اے پایین تر قرار دارند. در این لطفے ڪہ خداوند بہ مومن در بهشت مےڪند هم فرزندان بالغ داراے ایمان و هم فرزندان نابالغے ڪہ در حڪم مومن هستند بہ او ملحق مےشوند. 🔶چہ ڪردے ڪہ آمدے بہ بهشت؟ (آیات ۲۵. ۲۶. ۲۷. ۲۸- طور) و بهشتیان بہ یكدیگر روى مى كنند از یڪدیگر این سوال را مےپرسند ڪہ در دنیا چہ حالى داشتہ و چہ عملى او را بہ سوى بهشت كشانیدہ است؟ در جواب مےگویند: ما در دنیا نسبت بہ خانوادہ خود اشفاق داشتیم و خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب مرگبار حفظ كرد و چون او پروردگارى نیكوكار و مهربان بود ما هموارہ او را مى خواندیم. در این آیات، بهشتیان بہ یڪے از مهم ترین عوامل ورودشان بہ بهشت اشارہ مےڪنند عاملے ڪہ بہ رغم اهمیت فوق العادہ اش در رسیدن بہ سعادت دنیا و آخرت گاہ مورد غفلت جدے قرار مےگیرد. در این آیات ڪہ گزارشے از حال خوش و گفتگوهاے شیرین بهشتیان است اهل بهشت از حال و احوال دنیاے یڪدیگر مےپرسند و اینڪہ در دنیا چہ حالى داشتہ و چہ عملى آنها را بہ سوى بهشت و نعیم الهى كشاندہ است؟ ڪہ در جواب مےگویند: «ما نسبت بہ خانوادہ مان مشفق بودیم» «اشفاق» بہ معناى توجہ اے آمیختہ با ترس است؛ چون مشفق نسبت بہ كسى كہ بہ او اشفاق دارد هم محبت دارد و هم مى ترسد كہ مبادا دامنگیر او شود. این كلمہ هر وقت با حرف «مِن» بیاید معناى ترس در آن بیشتر از محبت است و هرگاہ ڪہ با حرف «فى» همراہ شود مانند همین آیہ معناى توجہ و محبت در آن بیشتر از معناے ترس بہ ذهن مى رسد. پس معناى آیہ چنین مى شود: ما در دنیا نسبت بہ خانوادہ خود اشفاق داشتیم؛ یعنے هم آنان را دوست داشتیم و بہ سعادت و نجاتشان از مهلڪہ ها و ضلالتها عنایت داشتیم و هم از اینكہ مبادا گرفتار انحراف و تباهے شوند مى ترسیدیم؛ بہ همین منظور بہ بهترین وجهى با آنان معاشرت مى كردیم و از نصیحت و دعوت ایشان بہ سوى حق چیزے ڪم نمےگذاشتیم. 💠سورہ نجم 🔶از چنین ڪسانے دورے ڪن! (۲۹- نجم) از كسانى كہ از یاد ما روى گردانده اند و جز زندگى دنیا را نخواسته اند، روى بگردان. با توجہ بہ آیہ قبل و بعد از این آیہ دستورے ڪہ آیہ مےدهد این است: این مشركین چون از ذكر ما رویگردان شدہ و تنها همّ و غمشان زندگى دنیا است و بس؛ علم را رها كردہ دنبال ظن را گرفته اند و تابع هواى نفس خویش شدہ اند؛ بنابراین تحلیل، اینها از علوم وحیانے و هدایت بےبهرہ اند و تنها بهره ایشان از علم؛ منحصر بہ مسائل مادى دنیوى است، و چون چنین است تو نیز از آنان اعراض كن، براى اینكہ ایشان گمراهند. ❓منظور از ذڪر در این آیہ چیست؟ منظور از «ذكر» در این آیہ، یا «قرآن» است كہ پیروان حق را بہ سوى آن هدایت نمودہ و با ادلہ قاطع و روشن كہ جاى تردید در آنها نیست انسان را بہ سوى سعادت آخرت كہ وراى دنیا است ارشاد مى نماید و یا مراد از آن، «یاد خدا» است كہ در مقابل غفلت قرار مےگیرد و اگر فرمودہ ڪہ از چنین كسى باید اعراض كرد براى لین است ڪہ یاد خدا بہ نحوى كہ شایستہ ذات متعالیہ او باشد؛ یعنى یاد خدا بہ اسماء و صفاتش، بشر را بہ سوى حقایقى علمى دربارہ مبدأ و معاد هدایت مى كند كہ هیچ جاى تردید در آن باقى نمى گذارد. 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 یڪ جرعہ معرفت @yekjoremarefat

🔰نڪات ڪلیدے از #جزء_بیست_و_هفتم قرآن ڪریم #بخش_دوم 💠سورہ واقعه 🔶طهارت روح، شرط ورود بہ باطن قرآن (آیات ۷۷. ۷۸. ۷۹- واقعه) یقیناً این قرآن، قرآنى است ارجمند و باارزش [كه] در كتابى مصون از هرگونہ تحریف و دگرگونى [بہ نام لوح محفوظ جاى دارد.] جز پاك شدگان بہ آن دسترسى ندارند. در این آیات خداوند متعال ابتدا قرآن را بہ ڪریم بودن توصیف ڪردہ و مےستاید. قرآن بہ طور مطلق كریم و محترم است؛ هم از آن جهت ڪہ نزد خداوند كریم است و هم بدین جهت كہ صفاتى پسندیدہ دارد و هم بہ این جهت كہ سود رسان براى خلق است. در آیہ بعد مى فرماید: قرآن محفوظ و مصون از هرگونہ تبدیل و دگرگونى است؛ چون در كتابى است كہ آن «لوح محفوظ» است. جملہ «لا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ» هم مےتواند صفت كتاب مكنون و لوح محفوظ باشد و هم مےتواند صفت سومى براى قرآن باشد ڪہ در این صورت حڪم بہ ممنوعیت مس قرآن، بدون طهارت و وضو مےشود. هر چند این حڪم حق است و با سایر ادلہ فقهے ثابت مےشود اما چون در اینجا سخن از تجلیل و بزرگداشت قرآن است پس منظور از مس قرآن نمےتواند دست كشیدن بہ خطوط آن باشد؛ بلكہ منظور از تماس با قرآن، علم بہ معارف آن است كہ جز پاكان خلق، كسى بہ معارف آن عالم نمى شود؛ چون فرموده: قرآن در كتابى مكنون و پنهان است. و منظور از «مطهرون» هم كسانى هستند كہ خداوند متعال دلهایشان را از هر رجس و پلیدى پاك كردہ است. پس مطهرون عبارتند از كسانى كہ خداى تعالى دلهایشان را پاك كردہ ڪہ برترین و بارزترین مصداقشان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام هستند ڪہ قرآن بر طهارتشان گواهے دادہ و مےفرماید: «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَكُمْ تَطْهِیراً» «لعب» بہ معناى بازى قانونمندى است كہ اطفال بہ منظور رسیدن بہ غرضى خیالى آن را انجام مى دهند. «لهو» بہ معناى هر عمل سرگرم كننده اى است كہ انسان را از كارى مهم و حیاتى و وظیفه اى واجب باز بدارد 💠سورہ حديد 🔶مراحل پنجگانہ زندگے دنیایے ِ(۲۰- حدید) بدانید زندگى دنیا تنها بازى و سرگرمى و تجمّل پرستى و فخرفروشى در میان شما و افزون طلبى در اموال و فرزندان است، همانند بارانى كہ محصولش كشاورزان را در شگفتى فرو مى برد، سپس خشك مى شود بگونه اى كہ آن را زردرنگ مى بینى سپس تبدیل بہ كاہ مى شود! و در آخرت، عذاب شدید است یا مغفرت و رضاى الهى و (بہ هر حال) زندگى دنیا چیزى جز متاع فریب نیست. «لعب» بہ معناى بازى قانونمندى است كہ اطفال بہ منظور رسیدن بہ غرضى خیالى آن را انجام مى دهند. «لهو» بہ معناى هر عمل سرگرم كننده اى است كہ انسان را از كارى مهم و حیاتى و وظیفه اى واجب باز بدارد. «زینت» عبارت از آن است كہ چیز مرغوبى را ضمیمہ چیز دیگرى كنى تا مردم بہ خاطر زیبایے این مجذوب آن شوند. «تفاخر» بہ معناى مباهات كردن بہ حسب و نسب است و «تكاثر در اموال و اولاد» بہ این معنا است كہ شخصى بہ دیگرى فخر بفروشد كہ من مال و فرزند بیشترى دارم. بعد از ذڪر این مراحل ڪہ بر زندگے دنیایے حاڪم است، حقیقت زندگى دنیا را كہ انسان فریب خوردہ دل بہ آن مى بندد، و چیزى نمى گذرد كہ بہ حكم اجبار همہ را از كف مى دهد، با مثالى ڪہ بیانگر فریبندگے ظاهرے دنیاست تشریح و بیان مى كند. 🔵از نڪات قابل توجہ در این آیہ ۱. شیخ بهایے(ره) این خصلتهاے پنجگانہ را ناظر بہ مراحل زندگے دنیایے و مرتبت بہ هم مےداند: نخست، دوران كودكى است كہ زندگى او غرق در لعب و بازیست. سپس مرحلہ نوجوانى فرا مى رسد و سرگرمى جاى بازى را مى گیرد. زندگے دنیوے مرحلہ سوم، مرحلہ جوانى و عشق و تجمل پرستى است. از این مرحلہ كہ بگذرد مرحلہ چهارم فرا مى رسد و احساس كسب مقام و فخر در انسان زندہ مى شود و سرانجام بہ مرحلہ پنجم مى رسد و در این مرحلہ بہ فكر افزایش مال و نفرات و جمع ثروت مى افتد. ۲. گاهے بعضى از انسانها شخصیتشان در همان مرحلہ اول و دوم متوقف مےگردد و تا پیرى در فكر بازى و سرگرمى و معركہ گیرى هستند و یا در دوران تجمل پرستى متوقف مےگردد و ذكر و فكرشان تا دم مرگ فراهم كردن خانہ و مركب و لباس زینتى است؛ اینها در حقیقت كودكانى هستند در سن كهولت و پیرانى هستند با روحیہ كودك! ۳. البتہ ڪسانے ڪہ تحت رهنمودهاے قرآن و عترت علیهم السلام خود را تربیت ڪردہ باشند، فریب عشوہ گرے دنیا را نخوردہ و این مراحل دنیایے نمےتواند آنها را از هدف والایے ڪہ بہ دنبال آنند باز دارد. 🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾 یڪ جرعہ معرفت @yekjoremarefat