🌷السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)🌷

✅ چرا موقع خداحافظی، یاعلی می گوییم؟ 💢از پیغمبر سئوال شد： 🔸یارسول الله،ما وقتی صحبتمون،حرفمون با یکی تموم میشه، پایان کلاممون، او را به خدا می سپاریم، به بیان پارسی می گوییم： خداحافظ و به زبان عربی می گوییم： فی امان الله اگر بدون خداحافظی کردن، در وسط سخن گفتن از او جدا بشیم، نوعی بی ادبی می پنداریم... شما وقتی در معراج با خدا هم صحبت شدید ، پایان جمله که نمی توانستید به ذات خدا عرضه بدارید：تو را به خدا می سپارم! آخرین جمله ی رد و بدل شده ، بین شما و خدا چه بود؟ 🔹حضرت فرمودند： پایان صحبت، خداوند سبحان به من "یاعلی" گفت،من نیز به خدای خود " یا علی" گفتم. این آخرین جمله بین من و ذات مقدس خدا بود. 📚منبع：کتاب سخن خدا ص٧١ - زندگانی چهارده معصوم ص۴٩ - معراج ص١٣ #مهدوی_ارفع #نهج_البلاغه #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی @mahdavi_arfae •••••┅┅❅❈❅┅┅•••••

از امروز به بعد ، هر صبح یک صفحه از ترتیل قرآن به صورت صوتی توسط استاد پرهیزگار ، در این کانال بارگزاری می شود .

همراه شویم با کلام الله مجید صفحه ۱ و ۲ عثمان طه سوره حمد و پنج آیه ابتدای سوره بقره👇

الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ [ حمد(2)] سپاس و ستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است.

«ربّ» به كسى گفته مى شود كه هم مالك وصاحب چيزى است و هم در رشد و پرورش آن نقش دارد. خداوند هم صاحب حقيقى عالم است و هم مدبّر و پروردگار آن. پس همه هستى حركت تكاملى دارد و در مسيرى كه خداوند معيّن كرده، هدايت مى شود. علاوه بر سوره حمد، چهار سوره ى انعام، كهف، سبأ وفاطر نيز با جمله «الحمدللّه» آغاز گرديده، ولى فقط در سوره حمد بعد از آن «ربّ العالمين» آمده است. مفهوم حمد، تركيبى از مفهوم مدح و شكر است. انسان در برابر جمال و كمال و زيبايى، زبان به ستايش و در برابر نعمت و خدمت واحسان ديگران، زبان به تشكّر مى گشايد. خداوند متعال به خاطر كمال و جمالش، شايسته ى ستايش وبه خاطر احسان ها و نعمت هايش، لايق شكرگزارى است. «الحمدللّه»، بهترين نوع تشكّر از خداوند است. هر كس در هرجا، با هر زبانى، هرگونه ستايشى از هر كمال و زيبايى دارد، در حقيقت سرچشمه ى آن را ستايش مى كند. البتّه حمد خداوند منافاتى با سپاسگزارى از مخلوق ندارد، به شرط آنكه به امر خداوند و در خط و مسير او باشد. خداوند، پروردگار همه ى آفريده هاست. «و هو ربّ كلّ شى ء» آنچه در آسمان ها و زمين و ميان آنهاست، پروردگارشان اوست. «ربّ السّموات والارض و مابينهما» حضرت على عليه السلام مى فرمايد: «من الجمادات والحيوانات»؛ او پروردگار جاندار و بى جان است. «له الخلق والامر تبارك اللّه ربّ العالمين» هم آفرينش از اوست و هم اداره ى آن، و او مربى و پرورش دهنده ى همه است. مراد از «عالَمين» يا فقط انسان ها هستند، مانند آيه 70 سوره حجر كه قوم لوط به حضرت لوط گفتند: «أوَ لم ننهك عن العالمين» آيا ما تو را از ملاقات با مردم نهى نكرديم؟ و يا مراد همه ى عوالم هستى است. «عالَم» به معناى مخلوقات و «عالَمين» به معناى تمام مخلوقات نيز استعمال شده است. از اين آيه فهميده مى شود كه تمام هستى يك پروردگار دارد و آنچه در جاهليت و در ميان بعضى از ملّت ها اعتقاد داشتند كه براى هر نوع از پديده ها خدايى است و آن را مدبّر و ربّ النّوع آن مى پنداشتند، باطل است.

أُوْلَـئِكَ عَلَي هُدًي مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَـئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُون [ بقرهَ (5)] تنها آنان از جانب پروردگارشان بر هدايتند و آنان همان رستگاران هستند.