‍ ۱۷ ماه رمضان جنگ بَدر در روز جمعه در سال دوم هجرت #جنگ بدر کبری به #وقوع پیوست. ۱ ۱۹ این ماه هم ذکر شده است، ۲ تعداد مسلمانان ۳۱۳ #نفر و تعداد شهدای آنان ۹ تا ۱۴ #نفر، و تعداد کفار ۹۵۰ نفر بود، مقتولین کفار ۷۰ #نفر بودند و ۷۰ #نفر را هم مسلمانان #اسیر گرفتند، نصف یا بیشتر از نصف کشته‌های #کفار به دست امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به #درک واصل شدند و به #جهنم شتافتند، و در کشتن دیگر هم آن حضرت (علیه‌السلام) شریک بودند، ۳ و ۴ در این #جنگ ابوجهل نیز به #درک واصل شد و به #جهنم شتافت، ابوجهل هشام بن مغیره مخزومی از #دشمنان سر سخت #پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بود، او با اینکه #نامش هشام بود ولی از #فرط بد جنسی و زشت سیرتی به أبی جهل مُکَنّی شد، ابوجهل #کسی بود که در مکه #آزار و #اذیت بسیار به #پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نمود، بچه دان شتر بر سر مبارک حضرت ریخت، خاکستر و خاک بر سر مبارک حضرت ریخت، سنگ به دندان مبارکش زد، نسبت کذب و جنون به آن حضرت داد، مادر عمار یاسر، جناب سمیه را بعد از شکنجه‌ی بسیار با نیزه‌ای که به ران او زد شهید کرد، در #جنگ بَدر دو #برادر انصاری (مَعاذ و مَعُوذ) به خاطر سابقه‌ای که از او در #اذیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) شنیده بودند، تصمیم به #کشتن او گرفتند، به هر صورت او را ضربه‌هایی زدند و یکی از دو برادر دستش قطع شد و به پوست آویزان گردید، ولی چون دید دستش مزاحم جنگ با ابوجهل و هواداران اوست، زیر پایش گذاشت و دفعتاً آن را از بدنش جدا کرد، و سپس ابوجهل را نقش زمین کردند، بعد از جنگ، #پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) فرمودند : کسی #خبر از ابوجهل #بیاورد، عبدالله بن مسعود رفت و پا روی سینه او گذاشت، ابوجهل به هوش آمد و گفت : بر جای بلندی پای گذاشته‌ای، کاش قاتل من دهقان نبود (که کنایه‌ای به انصار بود)، عبدالله بن مسعود سر او را از بدن جدا کرد و نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) آورد و جلوی پای آن حضرت انداخت، #پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) #شکر الهی بجا آورد، و #خداوند نصرت خود را بر #پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نازل نمود، و آن حضرت فرمودند : امروز روز #عید است و باید #شکر خدا را بر نعمتی که به اهل #ایمان عطا فرموده به جای آورد. ۵ و ۶ منابع: ۱. بحارالأنوار ج ۱۹ ص ۲۹۲ و ۳۷۶ ، الصحیح من السیرة ج ۵ ص ۱ و ۱۳۶ ۲. خصال ص ۹ ۳. توضیح المقاصد ص ۲۳ ۴. منتخب التواریخ ص ۴۸ و ۴۹ ، الوقایع و الحوادث ج ۱ ص ۲۱۵ و ۲۱۶ ۵. الصحیح من السیرة ج ۵ ص ۴۵ و ۵۹ ج ۸ ص ۸۷ ، شرح احقاق الحق ج ۳ ص ۲۲۷ (پاورقی). ۶. بحارالأنوار ج ۱۹ ص ۲۵۸