#قیمت‌ها در نبود #تدبیر ترمز بریده است
طی روزهای اخیر با #بی‌تدبیری در برخی سیاست‌های اقتصادی، قیمت‌ها در بازارهای مختلف اعم از #مسکن و #خودرو تا نهاده‌های کشاورزی شدیدا افزایش یافته و #ترمز_بریده است.
اغلب این #گرانی‌های سریالی دلیل قابل توجهی هم ندارند مثل #خودرو.
خودروها به طور متوسط 65 میلیون گران شدند
قیمت خودرو از ابتدای امسال چندین بار دستخوش تغییر شد، اگر بخواهیم این تغییر قیمت‌ها را لیست کنیم خودش به یک مطلب جداگانه تبدیل می‌شود اما حتی وقتی به تغییر قیمت‌ها در کمتر از #شش_ماهی که از سال جاری می‌گذرد نگاه کنیم متوجه گرانی افسارگسیخته‌ای در بازار خودرو می‌شویم. به‌عنوان نمونه، قیمت #پراید که در فروردین ماه امسال 68 میلیون تومان بود حالا به 110 میلیون تومان رسیده است! یعنی در همین بازه کوتاه، 42 میلیون روی قیمت پراید رفته است!
البته خودروهای دیگر هم از این گرانی مستثنی نبودند، «سمند ال ایکس» از 113 میلیون به 173 میلیون تومان (60 میلیون افزایش)، «پژو405» از 108 میلیون به 174 میلیون تومان (66 میلیون افزایش)، «پژو206 تیپ2» از 120 میلیون به 188 میلیون تومان (68 میلیون افزایش)، «رانا ال ایکس» از 108 میلیون به 192 میلیون تومان (84 میلیون افزایش)، «دنا» از 165 میلیون به 260 میلیون تومان (95 میلیون افزایش) و «تیبا صندوق‌دار» از 76 میلیون به 118 میلیون تومان (42 میلیون افزایش) رسیده یافته است.
همان طور که مشاهده می‌شود، قیمت این #خودروها که تقریبا جزو خودروهای پرمصرف به شمار می‌آیند، به طور متوسط حدود 65 میلیون تومان در کمتر از شش ماه گران شده است.
از یاد نبریم که سال قبل هم افزایش قابل توجهی در قیمت خودرو داشتیم و این گرانی‌ها به گرانی‌های قبلی خودرو اضافه شده است.
با این دست فرمون معلوم نیست قیمت خودرو تا کجا می‌تازد؟
http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339
7 سال به امید #آمریکا نشستید 7 ماه برای #مردم کار کنید
270 روز باقی‌مانده از عمر #دولت_روحانی، مهم‌تر از 270 رأی الکترال رئیس‌جمهور آمریکاست و حال که انتخابات آمریکا تمام شده، دولت یازدهم، مهلت باقی‌مانده را برای #مردم کار کند.
روزنامه فرهیختگان ضمن انتشار این مطالبه می‌نویسد: اگر روزی آیندگان بخواهند قضاوتی در مورد دولت‌های #حسن_روحانی داشته باشند، احتمالا بیش از آنکه از برجام و فراز و فرودهای آن بگویند، قدری کلان‌تر نگاه کرده و با دقت در عملکرد کابینه او خواهند گفت #هشت_سالی که دولت به‌اصطلاح تدبیر و امید بر سر کار بود، نه از #تدبیر نشانه‌ای دیده شد و نه از #امید؛ هشت سالی که همواره توام با کرختی در کار و امیدوار بودن به #غرب گذشت، ایامی که همواره دولت به‌جای تلاش در عرصه داخلی و دل‌بستن به امکان حل مشکلات درون کشور با استفاده از پتانسیل مردمی و دیگر سرمایه‌های مادی و معنوی، در انتظار رسیدن #فرجی از خارج مرزها بود.
آیندگان از نظر می‌گذرانند که در این چند سال دولت همه‌چیز را معطل و منتظر نگه داشت تا شاید از مسیر سیاست خارجی مشکلاتی که ریشه در داخل دارد، برطرف شود. آیندگان می‌بینند و از آن ساده عبور نمی‌کنند که دولت این کشور دو سال و اندی را در دوره «آب خوردن هم مذاکره می‌خواهد» گذراند و چند ماهی را مشغول #فشار_ایمیلی بود، یکی دو سالی را به مذاکره و فشار به اروپایی‌ها مشغول بود و باقی ایام را در انتظار بایدن.
از شهریور ۹۲ تا سال ۹۴ دولتی‌ها منتظر امضای #برجام بودند، خزانه را خالی توصیف می‌کردند و راه‌حل همه مشکلات را در بستن با #کدخدا می‌دیدند. در آن دو سال همه‌چیز تعلیق و در انتظار نتیجه مذاکرات بود و نیمی از دولت یازدهم به همین منوال گذشت.
از اواخر ۹۴ تا پایان سال ۹۶ با وجود اینکه برجام امضا و از سوی ایران رسما اجرای آن آغاز شده بود، اما اتفاق ویژه‌ای روی نداد. در آن ماه‌ها دولت منتظر بود تا این اجرا نتیجه میدانی برای #گشایش_اقتصادی داشته باشد. گام‌های وعده داده شده را بردارند، روابط بانکی برقرار شود، سرمایه‌های خارجی به ایران بیاید و تحریم‌ها در عمل برداشته شود؛ اتفاقی که نه‌تنها #هرگز_محقق_نشد، بلکه به‌تدریج بر تحریم‌ها نیز افزوده شد. مشکل اینجا بود که بخش مهمی از این چالش‌ها در دولت اوباما برقرار شده بود و بعدا با حضور ترامپ در کاخ سفید تشدید شد.
این فرآیند اما باز هم دولتی‌ها را به سمت و سوی حرکت و فعالیت درون‌زا هدایت نکرد. با فرو ریختن #برجام و بازگشت تحریم‌ها از اردیبهشت۹۷ که البته امر قریب‌الوقوعی بود و بسیاری از کارشناسان (برخلاف اعضای ارشد دولت از جمله اسحاق جهانگیری که گفت از اقدام ترامپ غافلگیر شدیم) آن را پیش‌بینی کرده بودند، دولت پا به دوران انتظار جدیدی گذاشت؛ دورانی که نام #طنزآمیز صبر راهبردی را به آن الصاق کرده بودند. دولتی‌ها این دو سال را منتظر پا پیش گذاشتن اروپایی‌ها و جبران خسارتی بودند که آمریکا به ایران وارد کرده بود؛ انتظاری تمام‌نشدنی که تا همین اواخر نیز تداوم داشت و یک روز با اهرم SPV تمدید می‌شد، روز دیگر اینستکس و یک روز هم کانال سوئیس.
بازه آخر اما عجیب‌تر از سه دوره قبلی بود و هست. این روزها شاهدیم که دو سال آخر #دولت_روحانی به انتظار برای تغییر در کاخ سفید سپری می‌شود. عده‌ای ماه‌هاست که نشسته‌اند و انتظار می‌کشند تا شاید #بایدن کاندیدای دموکرات‌ها در انتخابات بتواند در رقابت با دونالد ترامپ به پیروزی برسد و دوباره باب مذاکره و گفت‌وگو باز شود.
با لحاظ کردن چنین شرایطی، اگر قرار باشد باز هم همان روال قبلی در دولت طی شود، معنایی جز این نخواهد داشت که تا مرداد 1400 و زمان تحویل دولت به فردی دیگر نباید هیچ امیدی به تغییر داشته باشیم و مردم همچنان باید شاهد نابسامانی در اقتصادی باشند.
http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339