حالا اصلا یک داستان نویس و خالق کلمات، چه نیازی دارد به فیلم و تصویر؟ این را مطمئن باشید که همواره ادبیات قبل از سینماست. ادبیات ابر است، سینما باران. ادبیات دریاست، سینما موجش. ادبیات عیسی است، سینما حواری‌اش. بنیان سینما ادبیات است و اگر نباشد، هنر نمایش وجود ندارد. اصلا می‌شود بدون #فیلمنامه مکتوب تصویر ساخت وقتی حتی یک استندآپ کمدی با قوت و ضعف متنش قضاوت می‌شود؟ این که می‌بینید خیلی از فیلم‌های سینمای ایران صرفا سرگرم کننده‌اند و اکثرا پوچ و بی‌محتوا و طنز موقعیت و غیره، بخاطر ادبیات کم‌رنگ است. سینمای ایران روز به روز بیشتر از ادبیات فاصله می‌گیرد و در نتیجه هویتش بیشتر زخمی می‌شود. درحالی که درباره خیلی از رمان‌های کوچک و بزرگ دنیا می‌گویند: -فیلمشم ببین. هرچند کتابش کاملتره. چند تا فیلم اقتباسی خوب در ایران سراغ دارید؟ چرا زخم کاری ناگهان مثل بمب می‌ترکد و کتابش حاشیه می‌سازد؟ داستان نویسی که فیلم قصه‌دارِ خوب ببیند، ذهن و خلاقیتش بهتر کار می‌کند. نثرش از شاعرانگی فاصله می‌گیرد و اهمیت حوادث و کنش شخصیت‌ها را بهتر درک می‌کند. کتاب‌ها و ایده‌های خودش دنبال #قصه می‌گردد جای بازی با کلمات. خلاصه این فیلم بینی یکی از عوامل موفقیتش به عنوان نویسنده خواهد بود. #فیلم #نقد ✍🏻فاطمه زهرا بختیاری ۱۴۰۱/۱/۱۵ خط به خط, همراه ما باشید✍🏻 https://eitaa.com/joinchat/3071082506Cce1e021776