«قانون طلایی چهل-هشتاد در تصمیمگیری»
#کوچه_راهبرد_سوق_راهبردیابی (پلاک ۱)
تصمیمگیری بخشی بسیار مهم و کلیدی از وظایف مدیر و حتی میتوان میگفت جوهر مدیریت است. هر مدیر روزانه تصمیمات متعددی میگیرد. چنانکه گاهی تصمیمگیری سریع و آنی نشانه قدرت و قاطعیت مدیر تلقی میشود. از آنسو گاهی در موضوع یا شرایطی خاص، تصمیمگیری به کاری بسیار سخت و ناشدنی برای یک مدیر تبدیل میشود. گاهی فکر میکنیم هرچه بیشتر درباره یک موضوع بدانیم کم است.
یک اصل یا قانون تجربی در مدیریت میگوید معمولا با ۴۰ تا ۸۰ درصد اطلاعات مورد نیاز برای انجام یک کار میتوانیم بهترین تصمیم را بگیریم: با کمتر از ۴۰ درصد، تصمیم ضعیف میگیریم؛ بیش از ۸۰ درصد، معمولا دیر شده و در عمل برایمان تصمیم را گرفتهاند! (البته این اعداد کیفی ست نه کمّی. اگر شکل دیگری از این قانون را دیده و شنیدهاید؛ با توجه به بار معنایی اعداد در فرهنگ و زبان فارسی و فرهنگ مدیران خودی آن را بومیسازی کردهایم! 😇)
در منابع اخلاقی ما از سویی فراوان به احتیاط و دوراندیشی پیش از تصمیمگیری توصیه شده، و از سوی دیگر گفتهاند احتیاط بیشازحد و بیشاندیشی درباره یک تصمیم نیز آفت است و بیعملی میآورد یا عمل را بیفایده میکند. نقطه اعتدال در موضوع، آنجا ست که گفتهاند: «موفقیت با دو بال حزم و جزم (احتیاط و اراده) به دست میآید.»
شاید قانون چهل-هشتاد را بتوان ترجمانی امروزی، به زبان دانش مدیریت، از این توصیههای زیبای حکیمانه دانست.
(از تجارب خود به ما بیاموزید: @aliqnvt)
#خیابان_خدمت_کوچه_راهبرد
@khdmtgzr