#شیوه_امام_علی_در_امور_امنیتی #قسمت_ششم ◀️ اشراف بر توطئه #طلحه و #زبير در سفر به مكه #طلحه و #زبير از اميرالمؤمنين عليه السلام درخواست كردند تا به آنها اجازه دهد به سفر عمره عازم شوند. حضرت با اشراف اطلاعاتی‌ای كه داشت، ميدانست هدف آنان مخالفت با حضرت است؛ لذا به نصيحت آنان پرداخت و آنان را از ايجاد #فتنه و غائله در ميان مسلمانان بر حذر داشت. با اين وجود، آنان منكر هرگونه كار سياسي بودند. اميرمؤمنان از آنان خواست، بعد از انجام مراسم به مدينه باز گردند. وقتي ابن عباس متوجه شد حضرت ميداند آنان قصد توطئه دارند، از اشراف اطلاعاتی حضرت تعجب كرد و گفت: «ای اميرالمؤمنان اگر اين مسائل كه آنان براي توطئه رفته اند نزد شما معلوم بود، چرا به آنها اجازه دادي؟ چرا آنها را زنداني نكردي و با آهن نبستي تا مسلمانان را از شر آنان حفظ كني؟! حضرت در پاسخ به ابن عباس فرمود: ای پسر عباس! آيا به من پيشنهاد مي‌كني كه آغازگر ستم و بدی باشم پيش از آنكه نيكی كنم و با گمان و تهمت، عقوبت كنم و يا به جرمی پيش از آنكه جامه‌ی عمل بپوشد، كسي را فرو گيرم؟! نه! سوگند به خدا كه هرگز از پيمانی كه خداوند برای حكومت عدل و عدالت از من گرفته است، عدول نميكنم و آغازگر جدايی نخواهم شد. ای پسر عباس! من به آن دو اجازه دادم؛ ميدانم چه كاری از آن دو سر خواهد زد؛ ولي از خداوند بر ضد آنان ياري ميطلبم.» 🔷اين گزارش نشان ميدهد كه حضرت، اطلاع كاملی از نقشه‌ی طلحه و زبير داشته، ولي چون آنان هنوز كار خلافی مرتكب نشده بودند، از دستگيری و ايجاد محدوديت برای آن دو دوری كرده و فقط آنها را نصيحت نمود. ◀️ اشراف بر امكان توطئه خريت "خريت بن راشد" در #جنگ_صفين همراه اميرالمؤمنين عليه السلام بود. خريت به كوفه بازگشت و روزانه به ديدار ايشان می‌آمد. "عبدلله بن قعين" كه با خريت و نزديكانش گفت‌وگو كرده بود، سخنان آنها را به حضرت منتقل و پيشنهاد كرد، هم اكنون آنان را دستگير و زنداني كنيد. حضرت در پاسخ وي فرمود: اگر ما اين كار را درباره تمام كسانى كه به مخالفت متهمشان مى كنيم، انجام دهيم، بايد زندان ها را از آنان پر كنيم. من از آنان نيستم كه به مردم بتازم و آن ها را زندانى كنم و كيفر دهم؛ جز آنگاه كه با ما در عمل اظهار مخالفت كنند. حضرت فرمود: او را واگذار؛ اگر حق را شناخت و برگشت، از او مى پذيريم و اگر نپذيرفت، از او ميخواهم. ابن قعين گويد: علي(ع) محرمانه به من فرمود: به خانه‌ی خرّيت برو و آنچه انجام داده به من گزارش نما؛ زيرا او كمتر روزى بود كه پيش از اين ساعت نزد من نيايد. عبدالله گويد: به خانه او رفتم؛ هيچ‌كسی آنجا نبود. به خانه‌های يارانش رفتم؛ در آنجا نيز كسى نبود. نزد على(ع) آمدم؛ چون مرا ديد، فرمود: «آيا زيركى كردند و ماندند يا ترسيدند و كوچيدند»؟ گفتم: كوچ كردند! فرمود: خدا دورشان كند، چنانچه قوم ثمود را دور و نابود كرد. از اين گزارش استفاده ميشود كه اميرالمؤمنين بر عملكرد خريت و همراهانش اشراف اطلاعاتی داشته‌اند، اما برای جلوگيری از مخالفت آنان، دستگيرشان نكرد؛ به اين دليل که به صرف گمان نمی‌توان افراد را زنداني كرد. البته ممكن است حاكمی در چنين موقعيتی به‌گونه‌ای ديگر تصميم بگيرد. 🔰 ادامه دارد... ⛔️ #کپی و هرگونه استفاده (تاکید میکنیم هرگونه استفاده) از این مطلب فقط باذکر منبع و لینک کانال‌های ( #خیمه_گاه_ولایت ) که در پایین درج شده است #مجاز می باشد.⛔️ ♻️ تلگرام 🔰 https://t.me/+TTDEwsMDDrWGaJdJ ♻️ ایتا 🔰 https://eitaa.com/joinchat/2868117506C71fc999fff ♻️ سروش 🔰 http://sapp.ir/kheymegahevelayat ♻️ توییتر 🔰 https://twitter.com/kh_Velayat

#شیوه_امام_علی_در_امور_امنیتی #قسمت_هشتم 🔷نامه به کارگزار مدائن در نامه به مردم مدائن و ابقاي استاندار «حذيفه بن يمان » دستور ميدهد نسبت به افراد مريب سختگير باشد و اين نكته را براي مردم بيان ميكند: «و به او دستور داده ام که به نيكان شما احسان و نيكى نمايد و نسبت به افراد مشكوك با شدت برخورد نمايد و در عين حال نسبت به تمام افراد مردم، رفق و مدارا کند». اما در نامه اي که به خود حذيفه نوشته و وظايف او را مشخص ميكند، از تعبير مريب عدول کرده و به جای آن #معاند ذکر کرده اند: «از تو میخواهم که به افراد نيكوکار نيكى نموده، بر افراد معاند و مخالف سخت بگيري.» شايد علت تفاوت در نامه ای که حضرت به حذيفه مينويسند، با آنچه برمردم خوانده می شود، جلوگيری از سوءاستفاده احتمالی باشد که ممكن است برخي از آن مينمودند؛ چراکه در#مدائن افراد غيرمسلمان زياد بودند. شاهد بر اين تفسیر، سخن حضرت درباره مردم سواد عراق است که غيرمسلمان بودند. وقتی حضرت ميخواست مردی را به منطقه عكبرا برای گردآوری خراج اعزام کند، در جمع مردم به او فرمود: خراج آنها را به طور کامل دريافت کن و در تو ناتواني و سستی نباشد. هنگامی که آن کارگزار نزد حضرت رفت به او فرمود: «نبايد سختگيری نمايد.» 🔷توصيه امنيتی امام علی عليه السلام مبنی بر برخورد جدی با افراد مشكوک در توصيه به کارگزار مصر اميرالمؤمنين علی علیه السلام به "قيس بن سعد" کارگزار جديد مصر در هنگام اعزام وی فرمود: هرگاه به مصر وارد شدی، به نيكوکاران نيكويی کن و بر اشخاص مشكوک و مريب، سخت بگير و با تمام افراد خاص و عام مهربان باش؛ زيرا مدارا، ميمون و مبارک است. ايشان در نامه دومی که همراه قيس براي مردم مصر نوشت و قيس را به آنها معرفی کرد؛ وظايفی را که برای وی تعيين کرده بيان نموده و به اين نكته متذکر ميشود: «به او دستور داده ام که به نيكان شما خوبی نموده و به افراد مشكوک از شما، سخت بگيرد و با افراد خاص و عام شما مدارا نمايد. او از جمله افرادى است که روش اش مورد رضايت من و اميد به صلاح و خيرخواهى او دارم.» منظور از افراد مشكوک و مريب در مصر کساني بودند که با علی علیه السلام بيعت نكردند و در منطقه "خِربتا" سكونت داشتند. نظر حضرت و مشاوران سیاسی و نظامی و امنیتی ايشان اين بود که آنان بايد بيعت کنند و اگر بيعت نكنند، تحت فشار قرار گيرند. قيس معتقد بود اکنون که آنان مخالفتی ابراز نميكنند، با آنها کاری نداشته باشد؛ اما نظر حضرت سختگيری بود. چون وجود هسته ای مخالف در مصر که درهمسايگی معاويه و شام بود، بسيار خطرناک می‌نمود. اين موضوع و توطئه معاويه در جعل نامه از قول قيس و خواندن آن در منبر مسجد شام، برابر گزارش‌های نيروهای اطلاعاتی حضرت در شام، باعث شد که امام علي ( ع ) "قيس بن سعد" را از مصر عزل، و "محمد بن ابوبكر" را به آنجا اعزام نمايد. در جمع بندی اين دسته از روايات بايد گفت که سختگيری و مراقبت از افراد مشكوک و منافق کاری لازم است؛ اين امر در نامه های حضرت به مردم مصر، به قيس بن سعد و مردم مدائن آمده است. اما برخورد آنها در سطح درگيری و جنگ وقتی است که آنها به مخالفت و عصيان دست زنند. 🔷مبارزه با افراد مريب و مشكوک در موارد ديگر نيز امام از افراد مشكوک تعبير به مريب کرده اند. آنان همان مخالفان داخلی هستند که بايد بر آنان اشراف اطلاعاتی داشت. گاهي اينان درگيری را آغاز ميكنند. حضرت ميفرمايد: «وَ لكن من با کساني که به حق روي آورند، با کساني که به حق پشت کرده اند مبارزه ميكنم و توسط افراد شنونده مطيع، عصيان کنندگان مشكوک را هميشه سرکوب مينمايم.» آن حضرت در سخنانی دیگر میفرماید: «برپادار مردم را بر روش و دينشان؛ و بى گناهانشان بايد از تو ايمن باشند و با کسى که متهّم هست از تو بيمناک باشد؛ و سر حد ات و اطراف شهرهاى ايشان را بازرسي کن.» خوانساري در شرح غرر ميگويد: علی، اين توصيه ها را به تمام کارگزاران مينمود که در آن آمده است «افراد مشكوک بايد از تو بترسند.» ممكن است در اين مقام سوال شود كه چگونه حضرت نسبت به #طلحه و #زبير و خريت، كاري انجام ندادند، ولي از حذيفه و قيس بن سعد مي خواهند بر افراد مريب سخت بگيرند! 🔷برابر آنچه مورخان ذكر كرده اند نيز، مدارا كردن قيس با افراد مريب، يكي از علل بركناري قيس بوده است. در پاسخ بايد گفت: اولاً، در هر سه مورد، آنان مدعي بودند مخالفتي با حضرت ندارند. هم طلحه و زبير و هم خريت و هم ابن ملجم چنين نظري ابراز ميكردند؛ اما در مصر گروهي بودند که رسماً بيعت نكرده بودند و مشکوک به #اقدام_علیه_امنیت ملی_حکومت_مولای_متقیبان بودند. ثانياً، اينان در مدينه و کوفه مخالفتي با حضرت ابراز نكرده بودند؛ در حاليكه افراد حاضر در مصر با بيعت نكردن در مصر به نوعي مخالفت خود را ابراز کرده بودند.