بغلم کن، یه جور که معلوم نشه زخمامون برای کدوم یکی از ماس؛ همونقدر سفت...

محبوب آذریِ من! بی گمان دستان تو آرامش من است پس دستانت را به من بده ، نگاهت را به من بدوز و صدایت را برای نوازش روحم بلند کن تو پیش از اینکه من باشم ، در من رخنه کرده بودی ؛ در وجودم ، صدایم ، نگاهم و در روحم.. تو همان روح منی؛ اما در کالبد دیگر محبوبِ آذریِ من ، بودن شما زندگی را شیرین تر میکند صبح هارا زیبا تر و همچنین شب های مرا از دلمردگی نجات میدهد

برسد به دست آنکه باید؛ محبوبِ آذریِ من..!

زندگی مثل آدامس شده الکی بدون مزه ، فقط داره کش میاد

محبوبِ من! ما باید زیر آسماٰن پنبه‌ایِ شب می‌نشستیم و درکنار یکدیگر به چای خوردن مشغول می‌شدیم و فراموش میکردیم که جهاٰن چقدر بی‌رحم است.. اما محبوبِ من ، اینک من ، تنها زیر این آسماٰن پنبه‌ای ایستاده‌ام و اشک در چشمانم حلقه میزند ، که چرا ندارمت؟ محبوبِ من ، جایت در قلبم درد میکند.. [بماند به یادگار از آسماٰن پنبه‌ای ، به وقت یکم شهریور صفر سه]

بغلم کن خیلی شکستم"

عزیزم عزیزم عزیزِ جانم این را بدان ، من من بی تو.. بی تو خسته ام بی تو پوچم بی تو... اصلا بی تو ، مگر منی هم وجود دارد؟

و تنت ، وطنم..

و من آن عاشقِ ، دور افتاده از وطنم..

میدانی؟ به ظاهر صبورم به دل بی‌قرار

و من عاشقانه به انتظار آمدنت می‌نشینم درحالی که تو باز نخواٰهی گشت..

ای بابا ای بابا ما حتی صمیمی ترین دوستامون ، با آدم های دیگه صمیمی بودن👍