#داستان_ #فرشته_نگهبان #خدا یکی بود یکی نبود یه دختر کوچولویی بود به نام صبا. صبا کیف مدرسه اش را برداشت و از مامان خداحافظی کرد تا به سمت مدرسه حرکت کنه. صبا بسم الله گفت و از خانه بیرون رفت. باد می آمد. باد در را محکم به هم زد صبا دستش را عقب کشید و گفت: وای نزدیک بود انگشتم لای در بماند؟ به خیابان رسید. موتورسواری با سرعت آمد، صبا خودش را عقب کشید. گفت: اگر موتور را نمی دیدم چه می شد؟ به مدرسه رسید. به آب خوری رفت. قمقمه اش را پر از آب کرد. دهانش را با زکرد و سرش را زیر قمقمه گرفت. چند قطره آب تو راه نفسش رفت و به سرفه افتاد. صبا با خودش گفت: وای… نزدیک بود خفه بشم. صبا به کلاس آمد خانم یک جمله رو تابلو نوشت: خدانگهدار. بچه ها با تعجب پرسیدند: خانم! دارید خداحافظی می کنید؟ خانم گفت: نه. سمیه گفت: پس پرای رو تابلو نوشتید خدانگهدار؟ خانم خندید و گفت: می خواستم یه حرف خیلی قشنگ یادتان بدهم. می دانید آن حرف قشنگ چیست؟ خداوند مهربان همیشه نگهدار ماست و ما را از خطرات حفظ می کند. پس دو تا جمله یادتان نره. یکی سلام و یکی خداحافظ. سلام یعنی: دعا برای سلامتی. و خداحافظی یعنی: دعا می کنم خداوند تو را از خطرات حفظ کند. @kodak_novjavan1399

#داستان_ 🌸ادامه #داستان حضرت هود🌸 قسمت پنجم 🍃عكس العمل لجوجانه قوم عاد در برابر هود🍃‏ قوم هود در برابر اندرزهاى پر مهر حضرت هود به جاى اين كه پاسخ مثبت بدهند، به لجاجت و سركشى پرداختند، با صراحت او را تكذيب كردند، و گفتند: براى ما تفاوت نمى ‏كند، چه ما را اندرز بدهى يا ندهى. خود را بيهوده خسته نكن، روش ما همان روش پيشينيان است و از آن دست نمى ‏كشيم، و اين تهديدهاى تو، دروغ است و ما هرگز مجازات نمى ‏شويم. گفتند: آيا آمده ‏اى كه ما را (با دروغ‏هايت) از معبودهايمان باز گردانى؟ اگر راست مى‏ گويى عذابى را كه به ما وعده داده ‏اى بياور. حضرت هود قوم خود را پند و اندرز داد، و شب و روز به دعوت آن‏ها به سوى حق پرداخت، و راه روشن نجات را به آن‏ها نشان داد، و با اصرار و تكرار، آن‏ها را از انحراف و گمراهى برحذر مى ‏داشت، ولى تنها اندكى از آن قوم، به هود ايمان آوردند، و اكثريت قاطع مردم، رو در روى هود قرار گرفتند و نسبت دروغگويى، جنون و ابلهى به هود دادند و بر كفر و دشمنی خود افزودند. قرآن گوشه‏ اى از داستان گفتگوى هود با قومش را چنين بيان مى ‏كند: هود: اى قوم من! تنها خدا را بپرستيد، جز او معبودى براى شما نيست، آيا پرهيزگارى پيشه نمى ‏كنيد؟ بزرگان قوم: ما تو را در مقام نادانى و سبك مغزى مى‏ بینیم، ما به طور قطع تو را دروغگو مى ‏دانيم. هود: اى قوم من! هيچ گونه ابلهى و سفاهت در من نيست، بلكه من فرستاده‏ اى از سوى خدا به سوى شما هستم، پيامهاى خدا را به گوش شما مى ‏رسانم و خيرخواه امين براى شما هستم. آيا تعجّب مى‏ كنيد كه دستور آگاهى ‏بخش خداوند توسط مردى از ميان شما به شما برسد، و او شما را از مجازات الهى بترساند؟ بزرگان قوم: آيا به سراغ ما آمده ‏اى كه تنها خداى يگانه را بپرستيم، ولى آنچه را كه پدرانمان مى ‏پرستند، رها سازيم، اگر راست مى ‏گوئى آنچه را كه از عذاب به ما وعده مى ‏دهى، بياور. هود: پليدى و غضب پروردگارتان، شما را فرا گرفته است، آيا با من در مورد نامهايى كه شما و پدرانتان بر بتها نهاده ‏ايد، ستيز مى ‏كنيد؟ در حالى كه خداوند هيچ دليلى درباره آن نازل نكرده است؟ پس شما منتظر (شكست من) باشيد، و من نيز در انتظار عذاب شما خواهم بود. ادامه دارد.... @kodak_novjavan1399

#داستان_ 🌸ادامه #داستان حضرت هود🌸 قسمت ششم 🌿عذاب شديد و هلاكت سخت قوم عاد🌿 به عذاب سختى كه خداوند بر قوم عاد فرستاد و آن‏ها را به هلاكت رسانيد، در آيات متعدد قرآن اشاره شده است‏ كه از همه آن‏ها چنين بر مى ‏آيد كه عذاب آنها بسيار سخت و وحشتناك بوده است. در سوره حاقه آيه 6 به بعد چنين آمده است: خداوند تندبادى طغيانگر و سرد و پرصدا را هفت شب و هشت روز پى در پى و بنيانكن بر قوم عاد مسلّط كرد، آن قوم ياغى همچون تنه ‏هاى پوسيده و نخل‏هاى تو خالى در ميان آن تندباد كوبنده بر زمين افتادند و به هلاك رسيدند، و همه آن‏ها نابود شدند. سرزمين قوم عاد، بسيار پردرخت و خرم و حاصلخيز بود، وقتى كه از دعوت حضرت هود سرپيچى كردند، خداوند باران رحمتش را به مدت هفت سال از آن‏ها بازداشت. خشكسالى و قحطى، همه جا را فرا گرفت. هوا خشك و گرم و خفه كننده شده بود. حضرت هود به آن‏ها فرمود: توبه و استغفار كنيد، تا خداوند باران رحمتش را به سوى شما بفرستد. ولى آن‏ها بر عناد و سركشى خود افزودند و دعوت آن حضرت را به مسخره گرفتند. خداوند به هود وحى كرد كه فلان وقت عذاب دردناكى به صورت باد تند و كوبنده بر آنها مى‏ فرستم. آن وقت فرا رسيد، وقتى ملت گنهكار عاد به آسمان نگريستند ابرى را ديدند كه به سوى سرزمين آن‏ها حركت مى ‏كند، تصور كردند كه ابر نشانه باران است، از اين رو شادمان شدند، و گفتند: اين ابرى است بارانزا كه به سوى دره ‏ها و آبگيرهايمان رو مى ‏آورد. به استقبال آن شتافتند، و در كنار دره ‏ها و سيل گيرها آمدند تا منظره نزول باران پربركت را بنگرند و روحى تازه كنند. ولى به زودى به آن‏ها گفته شد: اين ابر باران‏زا نيست، اين همان عذاب وحشتناكى است كه براى آمدنش شتاب مى ‏كرديد، اين تندباد شديدى است كه حامل عذاب دردناكى خواهد بود. طولى نكشيد كه آن باد تند و ويرانگر فرا رسيد، و اموال و چهارپايان و خود آن‏ها را نابود كرد. نخستين بار كه متوجه ابر سياه پر گرد و غبار شدند، وقتى بود كه آن باد به سرزمين آن‏ها رسيد و چهارپايان و چوپانان آن‏ها را كه در اطراف بودند، از زمين برداشت و به هوا برد، خيمه ‏ها را از جا مى ‏كند و چنان بالا مى ‏برد كه آن‏ها به صورت ملخى ديده مى ‏شدند، هنگامى كه آن صحنه وحشتبار را ديدند، فرار كردند و به خانه ‏هاى خود پناه بردند و درها را به روى خود بستند، ولى باد آن چنان تند بود كه درها را از جا مى ‏كند، و آن‏ها را بر زمين مى ‏كوبيد و با خود مى‏ برد و پيكرهاى بى جان آن‏ها را زير خروارها شن، پنهان مى ‏ساخت. آرى آن‏ها آن چنان در چنبره عذاب الهى قرار گرفتند كه به فرموده قرآن‏ ⭐️ما تَذَرُ مِن شى‏ء َاتَت عَلَيهِ الّا جَعَلتهُ كالرّميمِ؛⭐️ آن تندباد از هر چيز كه مى ‏گذشت، آن را رها نمى ‏كرد، تا اين كه آن را همچون استخوان‏هاى پوسيده مى ‏نمود. ادامه دارد.... @kodak_novjavan1399

#داستان_ 🍃ادامه #داستان اصحاب فیل🍃 🌺دعا و مناجات عبدالمطلب‏🌺 قسمت سوم عبدالمطلب از نزد ابرهه خارج شد و به مكه آمد، و در مكه اعلام كرد كه مردم از شهر خارج گردند و به پناه كوه‏ها و دره ‏هاى پشت كوه‏ها بروند، و خود را از گزند لشگر ابرهه حفظ نمايند. آن گاه عبدالمطلب با چند نفر از قريش، كنار كعبه آمدند و به دعا و نيايش پرداختند و از درگاه خدا خواستند كه دشمنان را از آسيب رسانى به كعبه باز دارد، عبدالمطلب در حالى كه دستش بر حلقه در خانه كعبه بود، اين اشعار را به عنوان مناجات خواند: لا هُمَّ اءنّ العَبدَ يَمنَعُ رَحلَهُ فَامنَع حِلالَكَ لا يَغلِبُوا بِصَليبِهِم وَ مِحالِهِم عَدواً مِحالَك جَرُّوا جَمِيعَ بِلادِهِم وَ الفِيلَ كَى يَسبوا عِيالَكَ لا هُمَّ اءنّ المَرءَ يَمنَعُ رَحلَهُ فَامنَع عِيالَكَ وَانصُر عَلى آلِ الصَّلِيبِ وَ عابِديِهِ اليَومَ آلَكَ يعنى: خداوندا! هر كس از خانه خود دفاع مى ‏كند، تو خانه و اهل خانه ‏ات را حفظ كن، هرگز مباد آن روزى كه صليب مسيحيان و قدرتشان بر نيروهاى تو چيره شود. آن‏ها همه نيروهاى خود و فيل را با خود آورده ‏اند، تا ساكنان حرم تو را اسير كنند. خدايا! تو نيز از حريم خانه و خانواده‏ ات دفاع كن و امروز ساكنان اين خانه را از آل صليب و پرستش كننده ‏اش يارى فرما. سپس عبدالمطلب با جمعى از قريش به يكى از دره ‏هاى مكه رفت و در آن جا پناه گرفت، و به يكى از فرزندانش‏ دستور داد تا بالاى كوه ابوقُبيس برود، و ببيند چه خبر مى ‏شود؟! او گزارش داد... ادامه دارد... @kodak_novjavan1399