🔴 کدام وحدت و انسجام؟ 🔻 بخش دوم: اتحاد از منظر اصولگرایی و پایداری 🔹در مطلب قبل به طرح #آشتی_ملی اشاره شد. هم معنای واقعی آن در عرصه سیاسی، هم مقصودی که جریان اصلاحات از طرح آن طلب می کرد را عرض کردیم و دلیل اینکه چرا مورد توجه هم واقع نشد را شرح دادیم. 2️⃣ وحدت از منظر اصولگرایی: در این مطلب به طرح #وحدت_اصولگرایان می پردازیم. جبهه اصولگرایان که از اوایل دهه 80 در عرصه سیاسی کشور به وجود آمد مدعی بود می خواهد همه آنانی که به نظام و انقلاب و ارزش ها معتقد و پایبند هستند را در یک مجموعه به اتحاد برساند تا در انتخابات ها، آرای مردم نصیب این جریان شود. 🔹شعار وحدت اصولگرایان در واقع همان ائتلاف سیاسی درونی جریان اصولگراست که مدعی است اصولی دارد و هرکسی پایبند به این اصول است می تواند درون ائتلاف و وحدت اصولگرایان وارد شود. معتقدند اصول این هاست: اسلام، نظام جمهوری اسلامی، ولایت فقیه و ... . 🔸کارویژه جبهه اصولگرایی با این تعریف، «انسجام ملی» نبود. بلکه یک اتحاد درون جریانی برای رسیدن به کرسی های قدرت است. طرح رسمی آنها برای انسجام ملی هم آخر مشخص نشد. اما آنها بین این دو مسئله، یعنی بین «انسجام ملی» و «وحدت انتخاباتی» تفکیکی قائل نمی شدند و به افکار عمومی پاسخ نمی دادند که صرفاً به دنبالِ یک ائتلاف انتخاباتی هستند. 🔹متأسفانه در افکار عمومی جا افتاده بود که تنها این گروه محدود، اصل نظام و اسلام و انقلاب و امام را قبول دارد و هرکسی معتقد به انقلاب است حتماً باید ذیل این جبهه سیاسی بایستد. این خط اشتباه بود. نباید فقط خودشان را معتقد به امام و نظام و انقلاب معرفی می کردند. 🔸وحدت اصولگرایان، مذاکره و مفاهمه با جریانات کلان دیگر نیست و واقعاً همه معتقدین به اصل اسلام، به اصل نظام و ولایت فقیه، به سرزمین ایران در این ائتلاف عملاً جا نمی گیرند. از طرفی محدود به یکسری شاخص های خردتر و ملموس تر هم نبود. یعنی در این ائتلاف، معیارهایی چون عدالتخواهی، پاکدستی، مبارزه با رانت، ساده زیستی، آزادی خواهی و ... هم ملاک و معیار اتحاد نبود! 🔹لذا؛ وحدت اصولگرایی نه خروجی در حد انسجام ملی داشته، نه هم از مخلصین و پاکدستان و نیروهای کارآمد تشکیل شده بود. خیلی از افرادی که در ظاهر خود را انقلابی می دانستند ولی در عمل به ارزش های انقلابی پایبند نبودند، در این دایره جا می شدند! 3️⃣ از منظر پایداری: این وسط در سال 90، جبهه پایداری تشکیل شد آن سالهای اولیه، شعارهای جذابی را برای جوانان انقلابی مطرح می کرد و معتقد بود ما باید از نیروهای سالم، متعهد و کارآمد استفاده کنیم و قائل به وحدت با کسانی که در فتنه88 سکوت کردند و یا کسانی که مشکلات سیاسی و اقتصادی دارند، نیستیم. این شعارها مورد اقبال خیلی از جوانان انقلابی در سرتاسر مملکت که از اصولگرایی خسته شده بودند، قرار گرفت. 🔹پایداری می گفت قائل به این وحدت تاکتیکی که برای رسیدن به قدرت است، نیست. می گفت فقط کسانی باید درون این وحدت و ائتلاف قرار بگیرند که واقعاً در عرصه عمل، پایبند به نظام و ولایت فقیه و ارزش ها باشند و هرکسی هم در عرصه عمل به این شاخص ها پایبند نیست نباید در این وحدت قرار بگیرد. اسم آن را وحدت گفتمانی می نامیدند. 🔸اما رفته رفته، رنگ باخت. پایداری اوایل می گفت ما می خواهیم کانال کشی فکری کنیم، کار فکری و فرهنگی انجام دهیم، اما به مرور مشخص می شد که هیچ برنامه ای برای فعالیت های فکری، فرهنگی و سیاسی هم ندارد و برخی از دوستان فعال در این مجموعه، می خواستند در فضای عمومی، فعالیت های فکری و علمی و آموزشی موسسه امام خمینی(ره) را جزو کارنامه پایداری به حساب بیاورند که نتوانستند! 🔹بعدها در انتخابات ها هم مشخص شد مثل سایر اصولگراها، نگاه به ارزش ها بالاخصه به عدالت، در حزب پایداری، مطلق نیست بلکه نسبی است. نه برای تحقق عدالت دغدغه و انگیزه ای داشت نه تحقق آزادی و نه جمهوریت و افزایش ظرفیت اجتماعی نظام جمهوری اسلامی! در طول سال ها تلاشی در خور از پایداری برای تحقق عدالت –که فلسفه وجودی حکومت اسلامی است- ندیدیم؛ حرکتی آنچنانی برای حاکمیت ارزش ها و مردمی کردن حکومت ندیدیم؛ دعوا با احزاب اصولگرا هم برای کسب سهمیه در لیست های انتخاباتی ادامه داشت! 🔸کارنامه و پرونده اصولگرایی و پایداری الگویی نیست که بشود با افتخار آن را مطرح کرد. چون نه آورده ای برای انسجام ملی داشته نه هم کنش موفقی در حاکمیت دینی و کادرسازی و کانال کشی فکری. ❇️ پ.ن: بنده با برخی از شاگردان مرحوم علامه مصباح(ره) که در پایداری هم مسئولیت داشتند ارتباط دارم و آنان را انسان هایی سالم، پاکدست و انقلابی می دانم. کسانی که واقعاً برای انقلاب هزینه داده و می دهند و نقد کارنامه پایداری بعنوان یک مجموعه سیاسی به معنای ندیدن خدمات این عزیزان نیست. ادامه دارد ✅ #داود_مدرسی_یان: #زن_عفت_افتخار #مرد_غیرت_اقتدار